Dvije hiljade godina hrišćanstva ničim nije usrećilo svijet, niti je išta popravilo životnu muku običnog čovjeka. Rob je cijelo vrijeme ostao rob, seljaci su pretvoreni u kulučare na feudalnim posjedima hrišćanske vlastele i crkve. Crkva je zatvarala nejvernike i sumnjive vjernike, zatvarala ljude, žene i djecu u memljive podzemne tamnice među pacove, vješala ih, sakatila na razne načine, čerečila, spaljivala, sjekla glave, kuvala ljude u kazanima sa ključalim uljem.
Ubijali su se međusobno hrišćanski carevi i narodi, ubijali očevi sinove, majke ubijale sinove, krvila se i istrijebljivala braća i rođaci radi vlasti i gospodstva. U ovom ili onom obliku bilo je to i na istoku kod ortodoksnih i na Zapadu kod rimokatolika, kao i kod od njih odvojenih anglikanaca i protestanata.
Nehrišćanski narodi širom kugle zemaljske doživjeli su genocide, a ostaci tih naroda prisilno su hristijanizovani i diskriminišu i istrebljuju se do dana današnjeg. Tako je trajalo sve do Francuske revolucije od kad je crkva sa zaštitnicima feudalnim oligarsima počela da gubi vladajuće pozicije u državama i narodima.
Ko su zapravo hrišćani, čiji su, ko im je Bog, Isus Hristos ili Satana?
Pravoslavni obred krštenja ide ovako: sveštenik okreće oglašenog licem ka zapadu, ka onoj strani gde zalazi Sunce i odakle se pojavljuje tama, jer đavo, koga treba da se odrekne, jeste tama, i njegova vladavina je u tami; zatim zapovijeda oglašenom da podigne ruke, kao pred Satanom koji se nalazi blizu njega, pa mu tri puta postavlja pitanje:
"Odričeš li se Satane, i svih djela njegovih, i svih anđela njegovih, i svakog služenja njemu, i sve gordosti njegove?"
Na ovo oglašeni takođe tri puta odgovara:
"Odričem se!"
Onda ga tri puta pita:
"Jesi li se odrekao Satane?"
Onaj odgovara:
"Odrekao sam se".
Ovo trikratno odricanje oglašeni završava time što na sveštenik oglašenom kandidatu naređuje:
" I duni i pljuni na njega!"
Tako onaj onaj duva i pljuje na Satanu simbolično pokazujući nemoć đavola i svjedočeći o svome preziru prema njemu i svome odlučnom raskidu sa njim.
Poslije odricanja od Satane oglašeni se “mistično sjedinjenje sa Hristom”. Oglaseni se radi toga okreće istoku odakle Sunce izlazi, spušta ruke pokazujući time svoje smirenje i pokornost Bogu, i na tri puta ponovljeno pitanje sveštenika:
"Sjedinjuješ li se sa Hristom?" i "Jesi li se sjedinio sa Hristom?" odgovara: "Sjedinjujem se!" i "Sjedinio sam se!"
Ovo “sjedinjenje sa Hristom” nije ništa drugo nego obećana vjernosti Hristu isto kao što vojnik prilikom stupanja u vojsku polaže zakletvu vjernosti svom vladaru i njegovoj državi, tako i oglašeni, stupajući u duhovni savez sa Hristom u vidu zakletve tri puta izgovara Simvol vere. Potom ga sveštenik poziva da se pokloni Hristu, što on čini uz reči:
"Poklanjam se Ocu i Sinu i Svetome Duhu, Trojici Jednosuštnoj i Nerazdeljivoj!"
I sad se postavlja veliko istorijsko i duhovno pitanje: ako su tamnice, vješanja, čerečenja, sakaćenja, spaljivanja, kuvanja u kazanima sa vrelim uljem, odsijecanja glava, oceubistva, bratoubistva, genocidi, spletke i zavjere jednih protiv drugih, iako su se zakleli u crkvi na vjernost; ako je sve to Hristovo djelo kroz patrijarhe i pape i ostale arhijereje, sveštenike, monahe i vjernike crkve, zapitajmo se koja su djela Satanina u prošlih dvije hiljada godina postojanja i vlasti hrišćanske crkve? Hajde, molim vas i preklinjem, kažite mi šta je radio Satana za svo to vrijeme?
No comments:
Post a Comment