OLIVERA LAZAREVIĆ RODILA AMURATA

     

Zarobljeni Bajazit u Timurovom kavezu.

    Mnogo je sakriveno i iskrivljeno srpske istorije radi ovog ili onog crkvenog kulta. Ovdje ćemo saznati zašto despot Stevan, sin Lazarev i Miličin i brat sultanije Mileve (Olivere), nakon totalnog poraza turskog sultana Bajazita 1402. godine nije htio da se oslobodi Turaka i da gradi Srbiju, nego je spasio Bajazitove sinove i time spriječio totalnu propast Turaka:

   “Posle ove prve poraze, jamačno bi već Bajazit pregazio bio Mađarsku, da ga u tom preduzeću nije predupredila bolest, a posle Timur han mongolski.

     Ovaj silni zavojevač, pošto je svu Aziju osvojio, podiže se, da još i Anadol (malu Aziju) pokori. Kod Angore, 20-tog Jula 1402 ugledaše se ova dva osvajačka plemena. Na čelu 800000 Mongola stajaše Timur, a 120 hiljada Turaka (30000 Srba pod despotom Stevanom (visokim) Lazarevićem) predvođaše sam Bajazit.

     Od poraza Atilina kod Salona ne bejaše takva gomila vojnika na jednom mestu i u jednom broju prikupljena. I ovaj užasan boj svrši se konačnom porazom turske vojske i sam Ilderim Bajazit sa njegovom najmilijom ženom Milevom, ćerkom kneza Lazara, dopade ropstva, u kom je na godinu dana docnije od muke presvisnuo.¹

     To bejaše najzgodniji trenutak za hrišćane a na ime za Srbe, da se za navek oproste Turaka. Jamačno bi bili i propali Turci, da nije srpski despot Stevan sa opasnošću svoga života spasio bio Bajazitove sinove (Engel’s Geschichte von Serbien und Bosnien strana 369. Stylus cancell. Hung. Per Sebast. Listhium Cibiniens. Anno Dom. 1553, str. 264).

     Vidi se da u žilama ovoga jadnog despota nije tekla srpska krvca, u njegovoj glavi ne bejaše ponikla misao, da spase Srpstvo i da osveti narodne mučenike od Kosova.²

     I sami turski istoriopisci, po Hameru i Lamartinu, priznaju onu veliku uslužnost Visokog Stevana prema Osmanovoj svetoj porodici.

----------------------
¹ Held Und Corvin Weltgeschichte II Band. S. 651.
² Lamartins Geschichte des Türkischen Reiches.

      Nije ova uslužnost Stevanova po sve nepolitična i glupa bila iako mu je Bajazit bio šurak, jer svaka pomoć ukazana neprijatelju svoga plemena, bejaše ubitačna za svoj narod.

     Visokog Stevana možemo smatrati kao vinovnika sviju užasa, sto osiljeni Turci naneše srpskom narodu u docnija vremena.

     Despot Stevan imađaše u svojoj ruci, da bude tvorac srpskoj sjajnoj budućnosti. Da Stevan nije bio ograničenog uma, danas bi srpska država merodavna bila u redu jevropskih velikih sila.” (1)

      Nije Stevan bio ograničenog ume, nego je razlog bio spasavanje Bajazitovog i Milevinog sina Murata II, Stevanovog sestrića:

     “Osim toga Pajazit uze si za ženu Milevu kćer Miličinu. Njezinoj liepoti za ljubav zaboravljao je Pajazit na svoj koran, a u njeje se pravoslavje nedirao.” (2)

        “Milica malo poslije smrti svoga muža nedaleko od Kruševca sazida manastir Ljubostinje, gdje se i ona, pokle opazi Stiepana već zdriela za vladanje, zatvori sa mnogo udovica, svojih muževa lišenih na Kosovu, i tude umrie 11. stud. godine 1405. kao kaludjerica. Čim se Milica svoje vlasti okani stade STIEPAN LAZAREVIĆ sam vladati svojom zemljom, i pošav u Bosnu, oženi se tamo kćerom Tvrdka, kralja bosanskoga, i odvede ju uz sjajnu pratnju u svoj stolni grad Biograd na Dunaju.” (3)

     “Po smrti Vuka Brankovića (1398.) izagna Stiepan sinove Vukove Gjurgja i Lazara iz Srbije, a oni prieko Dalmacije otidoše k Pajazitu, ne bi li jih uveo u otčeve zemlje. Ali Pajazit, rad Milieve, kćeri Lazareve, svoje žene, ne prista na njihove zahtieve, te tako ona dva brata ostadoše pri dvoru Sultanovu čekajući zgodnija doba.” (4)

        “U ratu s Tamerlanom Stiepan i brat mu Vuk odvedoše dovoljnu silu u pomoć Turičnu, i u bitki na angorskom polju (26-28 srp. 1402.) Stiepan je s Bajazitovim sinom vodio predvojsku i junački uzmicao pred neizmiernom silom tatarskom. Tamo se nađoše i oba brata Brankovića. Sva četiri padoše napokon u tatarske ruke, te i Stiepanova sestra Sultanica Mileva; no oni pobiegoše iz tamnice i čudnovato se spasiše, bižuć u Carigrad, gdje ih car liepo primi, a poslie u Metelin (Marciana. God. 1402).” (5)

        “Amurat, sin Bajazitov od Milieve, čim se dokopa carstva turskoga sklopi mir i savez sa Stiepanom svojim ujcem, a Stiepan dade mu za ženu Maru sestru Gjorgja Brankovića, te tako se jako usnaži njihova ljubav.” (6)

        Srpsko MILEVA je sinonim latinskom OLIVERA (og grčkog ἐλαία). Keltski korijen MIL- u MILIN, isti je korijenu MIL- u srpskom MILO (drago), MILEVA i originalno znači SJAJNO, ŽUTO (7), a keltsko MILIS je SLATKO, MILO, PRIJATNO, ELEGANTNO (8), što je u keltskom gaeliku MILEANTA (9).

…………………………
     (1) Prof. Gavrilo Vitković, Kritički pogled na prošlost Srba u Ugarskoj; Glasnik Srpskog učenog društva, Knjiga XI, Sveska XXVIII starog reda; u Beogradu u Državnoj štampariji, 1870, str. 34-35.
      (2) Sime Ljubić, Ogledalo književne poviesti jugoslavjanske, Knjiga 1; Riečki Emidia Mohovića Tiskarski kamen. Zavod, 1864, str. 191.
      (3) Ibid. str. 191-192.
      (4) Ibid. str. 192.
      (5) Ibid.
      (6) Ibid. str. 193.
      (7) Robert Williams, Lexicon Cornu-Britannicum; Llandovery: Roderic; London: Trubner & Co., 1865, pg. 255.
     (8) William Shaw, A Galic and English Dictionary, Vol. I; London: W. and A. Strahan, 1780.
     (9) Edward Dwelly, A Gaelic Dictionary, Vol. II; Herne Bay: E. Macdonald & Co., The Gaelic Press, 1902-, pg. 655.

PAPIN KALENDAR JE NETAČAN

22. jun je prvi dan ljeta 325. godine (julijanski kalendar).

15. jun je prvi dan ljeta 1168. godine (julijanski kalendar).

15. jun je prvi dan ljeta 1169. godine (julijanski kalendar).

13. jun je prvi dan ljeta 1389. godine (julijanski kalendar).

12. jun je prvi dan ljeta 1579. godine (julijanski kalendar).

11. jun je prvi dan ljeta 1580. godine (julijanski kalendar).

11. jun je prvi dan ljeta 1581. godine (julijanski kalendar).

12. jun je prvi dan ljeta 1582. godine (julijanski kalendar).

22. jun: prvi dan ljeta 1584. godine (greg.i kalendar): tri dana ispred dana u prethodnoj 1582. godini, dok je u stvarnosti za samo za jedan dan pomjera potrebno 128 godina.

    Zbog tkz. precesije ekvinocija, izazvane čigrastim gibanjem Zemlje pri rotaciji, u odnosu na zvijezde zodijaka Sunce prividno mijenja svoje mjesto. Godišnje pomijeranje Sunca je 0,0139694 stepeni (50,29 lučnih sekundi). To je opšta ili generalna precesija i dešava se na Sunčevoj putanji (ekliptici). Tako se za vrijeme od 71,58503586 godina (orijentaciono se zaokružuje na 72 godine) Sunce pomjeri za 1 stepen. To je ono što se kroz duge periode primijeti sa Zemlje, ali se to odražava i na kalendar po pitanju početaka godišnjih doba.

     Po zvjezdanom (sideralnom, julijanskom)  kalenda-ru  početak proljeća na ekvatoru Zemlje dešava se tek nakon 11 minuta i 14 sekundi (11,23333333 minuta) iza početka proljeća po sunčanom (tropskom, gregorijanskom) kalendaru. Brojka od 11,23333333 minuta godišnje je zvanična astronomska konstanta, kao broj Pi u geometriji. Ta razlika od 11 minuta i 14 sekundi godinama se skuplja i izaziva pomijeranje datuma godišnjih doba u julijanskom kalendaru: svakih 128 godina početak godišnjih doba pomjeri se za jedan dan na niži datum i da bi ovo mogli da prate, astronomi se drže zvjezdanog, tj. julijanskog kalendara.

     Od početka hrišćanske ere do sredine 325. godine i vremena održavanja Prvog vaseljenskog sabora u Nikeji, prvi dan godišnjih doba pomjerio se na niži datum za 2,531 dana. Tako se i prvi dan zime sa 25. decembra pomjerio za 2,531 dana  na sredinu 22. decembra. Pod izgovorom da se izbjegne ovo pomijeranje i da da se početak godišnjih doba ustali na istom datumu, Rimokatolička crkva 1582. godine odbacuje  julijanski (zvjezdani) i uvodi svoj gregorijanski (sunčani, tropski) kalendar.

     I pogledajmo sad ovo: astronomi prvih vijekova crkve znali su i svojim računima potvrdili da je prvi dan zime u vrijeme navodnog Hristovog rođenja bio 25. decembra ondašnjeg julijanskog kalendara, te je crkva taj dan odredila za praznik Rođenje Hristovo - Božić.

     Od tog prvog dana zime 25. decembra sa početka hrišćanske ere do 1582. godine prvi dan zime pomi-jerao se kroz kalendar svake godine za 11,23333333 minuta: 1582 x 11,23333333 = 17.771,13333 minuta = 296,1855555 sati = 12,34106481 dana = oko sredine 13. dana unazad na niži datum. I sad uzmemo kalendar i od sredine 25. decembra julijanskog brojimo do sredine 13. dana unazad i to pada na sredinu 12. decembra julijanskog, a to je 25. decembar gregorijanskog.

     Pošto je već bio određeno da je Isus rođen na prvi dan zime 25. decembra po julijanskom, tako je Rimokatolička crkva 1582. godine odredila da katolički Božić bude na prvi dan zime 25. decembra gregorijanskog kalendara.

     I šta se desilo? Papisti su mislili da će reformom kalendara zauvijek zaustaviti prvi dan zime na tom 25. Decembru svog kalendara, ali nebo je pokazalo da to ne može biti, pa je 2020. godine prvi dan zime bio 21. decembra, te je i ove 2021. opet 21. decembra. To je 4. dan od 25. decembra gregorijanskog kad je 1582. bio prvi dan zime. I evo provjerićemo: od 1582. do 2020. je 438 godina po 11,23333333 = 4920,2 minuta = 82,00333331 sati = 3,416805555 dana = 4. dan od 25. decembra = 21. decembar.

     Provjerićemo da li se to slaže sa 325. godinom, jer papisti tvrde da se nisu ravnali po kalendaru s početka hrišćanske ere, nego od godine Prvog vaseljenskog sabora 325. godine. I evo: od 325. do 1582. je 1275 godina po 11,23333333 minuta = 14.120,3 minuta = 235,3383333 sati = 9,805763886 dana = 10. dan dana unazad od 22. decembra 325. godine = 12. decembar julijanskog = 25. decembar gregorijanskog = katolički Božić 1582. godine. Dakle nema razlike, sve se poklapa.

      Isto toliko dana pomjerio se i prvi dan proljeća, prvi dan ljeta i prvi dan jeseni. Na početku hrišćanske ere prvi dan ljeta bio je 24. juna julijanskog i crkva je taj dan odredila da bude praznik Rođenje Sv. Jovana Krstitelja – Ivanjdan. I kao što od početka hrišćanske ere do 1582. prvi dan zime  pomjerio unazad na polovinu 13. dana, za toliko dana se pomjerio i prvi dan ljeta od početka hrišćanske ere do 1582. godine.

     Odbrojimo sredinu 13. dana od 24. juna julijanskog i to je 11. jun julijanskog ili 24. jun gregorijanskog, dok je  prvi dan ljeta 2020. bio je 20. juna, a 2021. opet 20. juna. To je 4. dan od datuma prvog dana ljeta 1582. godine, isto koliko se pomjerio i prvi dan zime. Toliko se pomjerio i prvi dan proljeća i prvi dan jeseni i to je kalendarom nezaustavljivi tok i nastavlja se ka nižim datumima.

     Matematika ne laže, astronomija ne laže i papin kalendar je netačan, jer vidimo da nije zaustavio prvi dan godišnjih doba na istom datumu iz 1582. To što svuda piše da je 1582. bio početak godišnjih doba bio na današnje datume, to je velika prevara, jer je ondašnji papin astronom znao da mu je kalendar netačan, pa je datume početke godišnjih doba s kraja početka 20. vijeka pripisao godini 1583. kao prvoj godini zvanične upotrebe papinog kalendara, slagavši pri tome za 3 dana ili za preko 300 godina koje su potrebne da se za toliko dana u julijanskom kalendaru pomjere godišnja doba. U drugoj deceniji 21. vijeka prvi dan ljeta već prelazi na 21-20. jun sve više bližeći se 19. junu.

     O navodnoj “tačnosti” gregorijanskog crkva laže, lažu njeni jezuitski iluminati i lažu judeohrišćanski masoni među astronomima, kao što lažu i o tačnosti Milankovićevog kalendara, koji se za samo tri sekunde godišnje razlikuje od papinog kalendara.

     I na kraju zaključak i naivcima i lažima zaglupljenim ljudima opomena na posljedak vremena u kojem žive:

     “I govoriće riječi na Višnjega, i potiraće svece Višnjega, i pomišljaće da promijeni vremena i zakone; i daće mu se u ruke za vrijeme i za vremena i za po vremena.” (Danilo 7:25)

U mnogim prevodima Biblije direktno piše ”da promijeni kalendar i zakone”. Kalendar eto znamo koji je, a zakoni koje mijenjaju su prirodni, moralni i zakoni čovječnosti.

 

VIDOVDAN JE PRVI DAN LJETA

        Da li smo ikad razmišljali zašto se na freskama i ikonama Sveti Jovan Krstitelj prikazuje sa krstom, kad je krst kao hrišćanski simbol nastao tek tri vijeka nakon Hristovog raspeća?

        Govoreći o Isusu Hristu Jovan Krstitelj reče svojim učenicima ovo: "On treba da raste, a ja da se umanjujem." (Jovan 3:30)

        Šta znače ove Jovanove riječi da Hrist treba da raste, a on (Jovan) da se umanjuje? Znače ovo: Sunce (Hrist) je rođen na zimski solsticij i prvi dan zime  kad Sunce  iz najniže tačke na južnom nebu počinje da se penje i kad dan počinje da raste, a Jovan je rođen na Ivanjdan kad Sunce sa najviše sjeverne tačke  počinje da se spušta ka jugu i dan počinje da se umanjuje. Početkom hrišćanske ere na Ivanjdan, dan koji crkva slavi kao Rođenje Svetog Jovana Krstitelja (7. jul gregor. 24. jun julij. kal.) bio je ljetni solsticij, prvi dan ljeta i najduži dan godine, Vidovdan.         

        Jovanov krst je znak tog ljetnog solsticija, znak tog dana, tj. znak Svetovida! I da ne pričamo više, izvolite pa pročitajte članak iz masonskog časopisa "Šestar" iz 1922. godine.

Šestar, Br. 1-2, Septembar-Oktobar 1922. 

https://digitalna.nb.rs/wb/NBS/casopisi_pretrazivi_po_datumu/P_0964/1922/b001-02#page/3/mode/1up 

PITAGORA

 

     “Pitagora (grč. Πυθαγόρας, oko 580. pne. – oko 497. pne.) je antički grčki matematičar, naučnik, astrononom i filozof, osnivač filozofskog, matematičkog, mističkog i naučnog društva ili zajednice, koja je poznata pod imenom Pitagorejska škola. Danas je najpoznatiji kao tvorac Pitagorine teoreme koja je nazvana po njemu. Pitagora je snažno uticao na filozofsku misao i religijska razmatranja u drugoj polovini 6. veka st. e.”  (Vikipedija, Slobodna enciklopedija)

     Pitagora je ezoterijsko tajno ime, jer su u imenu  dvije riječi: 1. PITA, 2. GORA.

     Sanskritsko PĪṬHA znači CENTAR, PRESTOL, TRON, SUNCE (1). PITA je OTAC HRANITELJ, BOG.

    GORA je VISINA, NEBO. Keltsko GOR nosi značenje MJESTO (VIS, VRH); MUŽ; ZNALAC (2):

PITA GORA > PITAGORA = OTAC VISINE, OTAC ZNANJA = BOG KREATOR.

     Grk Pitagora nije postojao, nego je vrijeme koje se nepostojećem Pitagori pripisuje, vrijeme kad su grčki ezoteristi otkrili egipatsko geometrijsko znanje, koje su

pripisali izmišljenom Grku Pitagori. Na slici ispod pogledajmo motiv iz Egipta: tu su tri egipatska boga: OZIRIS (muž), IZIS (žena) i HORUS (sin).

Pitagorina teorema kodirana u egipatskoj slici (Frank C. Higgins, The Beginning of Masonry; New York: Pyramid Publishing Co., 1916, pg. 32).

     OZIRIS je OTAC, IZIS je MAJKA, a HORUS je njihov SIN. Vrijeme ženine trudnoće je 9 mjeseci ili 270 dana, dakle Horusov kvadrat je broj 270. Po Pitagorinoj teoremi kvadratura brojeva Ozirisovog i Izisinog kvadrata treba da daje zbir Horusovog kvadrata, tj. 270.

U odnosu na Zemlju svakih 216 dana Venera se nađe na suprotnoj strani Sunca (veliko poklapanje ili superior conjunction).

     Izis je Venera (Danica) i njen broj je lako naći, jer se svakih 216 dana Venera nađe pravolinijski tačno prema Zemlji sa druge strane Sunca. Tako preostaje da je broj Ozirisovog kvadrata 162, ali šta znaci taj broj? Grci su to odgonetnuli po imenu ASAR (3), jednom od originnalnih egipatsakih imena Ozirisa i brojevnom vrijednošću slova u tom imenu:

A = 1, S = 6, A = 1, R  = 100

Zbir ovih brojeva je 108. I gle:

270 – 108 = 162 = broj Ozirisovog kvadrata.

     Dakle je Ozirisov kvadrat broj 162 i on odgovara najmanjem kvadratu sa slike ispod naslova, kvadratu sa brojem 3. Pogledajmo:

     a) 162 : 3 = 54
     b) 2 x 54 = 108 = ASAR
     c) 4 x 54 = 216 = VENERA
     d) 5 x 54 = 270 = HORUS

     “Stoga, crpeći samo prirodni filozofski postulat da Otac produžava svoj životni princip kroz Mater, nastavlja da živi u Sinu, mi utvrđujemo Pitagorin trougao od  162 - 216 - 270.” (4)

..............................
     (1) Monier Monier-Williams, A Sanskrit-English Dictionary; Oxford, The Clarendon Press, 1960, pg. 629.
     (2) Robert Williams, Lexicon Cornu-Britannicum; Llandovery: Roderic; London: Trubner & Co., 1865, pg. 176, 177.
     (3) W. M. Flinders Petrie, the Religion of Ancient Egypt; London: Archibald Constable & Co Ltd, 1906, pg. 37.
    (4) Frank C. Higgins,The Beginning of Masonry; New York: Pyramid Publishing Co., 1916, pg. 32.

IZ EZOTERIJE BIBLIJE

     Na nekoliko primjera pravi smisao nekoliko imena u Bibliji.

     Po sumerskoj mitologiji bog Enki, sin najvišeg boga Ana, stvorio je čovjeka:

     “Enkijeva uloga kao stvoritelja i učitelja čovječanstva je završni dio sačuvanog teksta. On je opisan kao otac i majka ljudi snabdijevajući ih hranom i pićem i dajući im savjete i znanje iz svih oblasti civilizovanog života.” (1)

      “Svrha stvaranja čovjeka je staranje o poljima i sistemu kanala za navodnjavanje u proizvodnji hrane za bogove.” (2)

     Evo prvo biblijsko ime  Adam:

• ad = hraniti (3)
• am = služiti (4)

     U prvoj glavi Stvaranje piše ovako:

     “I pusti zemlja iz sebe travu, bilje, što nosi sjeme po svojim vrstama, i drvo, koje rađa rod, u kojem je sjeme njegovo po njegovijem vrstama. I vidje Bog da je dobro. I bi veče i bi jutro, dan treći.” (Stvaranje,1,12-13)

Tu se tvrdi da su u trećem danu stvaranja stvorene biljke i trava po svojim vrstama sa svojim plodovima i sjemenom. Čovjek je stvoren na kraju šestog dana stvaranja, ali u 2. glavi Stvaranja piše da trava i biljke nisu nicali sve do stvaranja čovjeka:

     “To je postanje neba i zemlje, kad postaše, kad Gospod Bog stvori zemlju i nebo, i svaku biljku poljsku, dokle je još ne bješe na zemlji, i svaku travku poljsku, dokle još ne nicaše; jer Gospod Bog još ne pusti dažda na zemlju, niti bješe čovjeka da radi zemlju.” (Stvaranje,2,4-5)

     Ovdje kaže da ima zemlja, postoje biljke i trava u zemlji, ali još nisu nikle, jer niti je bilo kiše, niti je bilo čovjeka da radi zemlju. Otkud tolika suprotnost između citiranih stihova 1. glave o nicanju i stihova 2. glave o nenicanju trave i biljaka?  Ako do stvaranja Adama nije bilo trave i drveća, šta su jele prije čovjeka stvorene životinje?

     U 2. glavi Stvaranja “Bog” stvara čovjeka koji će da radi zemlju, zapravo redizajnira već postojećeg čovjeka mnogo ranije stvorenog u šestom danu Stvaranja i zato sjeme onog bilja i trave čeka tog novog  čovjeka koji će da radi zemlju. Taj “Bog” je Anunaki koji genetskim inžinjeringom kreira sebi poslušnog čovjeka koji će da radi u Anunakijevoj bašti koju on naziva Eden:

     “I nasadi Gospod Bog vrt u Edemu na istoku; i ondje namjesti čovjeka, kojega stvori.” (Stvaranje,2,8)

     Iako već postoji od Boga stvorene biljke, ovaj “Gospod” u svom Edenu sad sam sadi biljke i tu namjesti svog čovjeka:

     “I uzevši Gospod Bog čovjeka namjesti ga u vrtu Edemskom, da ga radi i da ga čuva.” (Stvaranje,2,15)

Moderna genetika svjedoči redizajniranje čovjeka:

     “Dakle, kada je pročitana DNK cijelog čovječanstva, otkriveno je da svi mi, sve grupacije, sve nacije svijeta, imamo genetičko opterećenje u našim stanicama, u našoj DNK, osam postotaka naše DNK nije naša DNK, nego su ostaci genetičke modifikacije, da li prirodne, da li vještačke, teško je reći, koja se dogodila u prethodnim stoljećima, i u pretpovijesno vrijeme.” (5)

       I kad je namjestio Adama u Eden, primijeti “Bog” da Adam nema ženu:

     “I Gospod Bog pusti tvrd san na Adama, te zaspa; pa mu uze jedno rebro, i mjesto popuni mesom; I Gospod Bog stvori ženu od rebra, koje uze Adamu, i dovede je k Adamu.” (Stvaranje,2,21-22)

      I gle: gen > gena > žena. Gen je muški, gena i žena su ženski rod. Sanskritsko eva znači Zemlja i zemlja. (6)

     Tako je Adam morao da radi na dvije zemlje i od rada na “zemlji” sa imenom Eva dobio je sina Kajina, koji je kasnije ubio svog mlađeg brata Avelja, za kojeg je neposredno pred ubistvo “Bog” rekao Kajinu:

     “A volja je njegova pod tvojom vlašću, i ti si mu stariji.” (Stvaranje,4,7)

Po tom “Bogu” odrasli stariji Kain ima vlast nad mlađim odraslim Aveljom? Čije je ovo pravilo? To je pravilo nasljedne monarhističke vladajuće  elite.    

     A šta znači ime Kajin? Pogledajmo sanskrit: Kajin znači sudija, jer sanskritsko kāja znači drveni čekić (7) i to je masonski simbol izvršne vlasti u loži, a i svjetovne sudije koriste drveni čekić, dakle je i građansko zakonodavstvo u vlasti masona.

     I na kraju da spomenemo ime Set, ime trećeg sina Adamovog i Evinog kojeg su dobili ubrzo naokon ubistva Avelja: sanskritsko Set znači mjerač, jer sanskritsko seṭa znači mjera (8). Postoji legenda po kojoj je Set gradio piramide Gize, te su u starini ove piramide bile poznate kao Setovi stupovi.

     Tot (Tot, Tahuti, Tehuti, Zehuti, Techu,Tethu, Thot i Thout) je egipatski bog mudrosti, znanja, astronomije, geometrije, matematike i umjetnosti.Tot je rođen iz Setove glave. Sve ovo nalazi se u zdanju Velike piramide,jer je Piramidu sagradio mjerač Tot kroz Setovu glavu, tj. kroz Setov razum.

     Ono što treba znati i razumjeti jeste da je Biblija ezoterijski kodirani hiljadugodišnji plan i program osvajanja svijeta od strane vavilonske judejske i hrišćanske masonerije i da Bibliji, odnosno piscima i redaktorima Biblije, nije svrha spasenje ljudi ni na ovom ni na onom svijetu.

 ..............................

     (1) Peeter Espak, The God Enki in Sumerian Royal Ideology and Mythology; Tarthu University Press, Tartu, 2010, pg. 98.
     (2) Ibid. p. 192.
     (3)  Monier Monier-Williams, A Sanskrit-English Dictionary; Oxford, The Clarendon Press, 1960, pg. 17.
     (4) Ibid. pg. 80.
     (5) Prof. Dr. Tomislav Terzin, Genetički izmijenjene ljudske bebe; May 29, 2019, YouTube video: 1:09:43-1:11:03.
     (6) I Monier Monier-Williams, bid. pg. 232.
     (7) Ibid. pg. 268.
     (8) Ibid. pg. 1246.

ISUS KRIST SA DJECOM (MOTIV ZA IKONU ILI FRESKOPIS)

(radi uvećanja klikaj na faksimile)

https://www.yumpu.com/xx/document/read/8239618/jasenovacke-zrtve-jovan-mirkovic-krajinaforce

DOGMATI, VJERA I RAZUM NE MOGU SKUPA

     

       Dogma je istina koju narodu proglasi moćnik ili grupa moćnika i tu svoju "istinu" prvoj generaciji naroda utjera zakonom toljage, zatvorom, mačem i smrću za neposlušanje. Tako su moćnici 325. godine, na tkz. na Prvom vaseljenskom saboru u Nikeji proglasila je grupa carskih ljudi da je čovjek Isus (postojeći ili nepostojeći, nije važno), istinski Bog i izmisliše riječi vrlina koje dušu nakon smrti vode u carstvo nebesko. Neke od tih vrlina uvjeravaju sirotinju da su siromašni od Boga  blagosloveni i da trpljenjem zla i muka na ovom svijetu, na onom svijetu zarađuju raj. Tako bogati i prebogati govore sirotinji i nevoljnicima: "Trpljenjem spasavajte duše svoje." (Luka,21,19). I zabraniše slobodu mišljenja i govorenja i zabraniše sva starija i drugačija vjerovanja.

         Svojim očima vidi taj sirotinjski narod da ti isti što im to govore žive u rajskoj raskoši kao da su već u raju, ali narod koji ima vjeru nema razuma da shvati prevaru, jer su se vjerom odrekli razuma i zaludu takvima služe oči. Tako danas preko dvije milijarde ljudi zaista vjeruje da je Isus Bog i dalje trpeći u bijedi i sirotinji slušajući svoje "osvećene" i "preosvećene" bogataše kako im 1700 godina pričaju onu istu priču o trpljenju zla i siromaštva "radi vječnog spasenja".      

     Tako je i sa  pandemijom tkz. koronavirusa: kao pripadnici jedne judeo-hrišćanske masonske organizacije zvane  Iluminati, pripadnici državnih vlasti svih država u svijetu proglasili su lažnu smrtonosnu pandemiju malo jače gripe zvane koronavirus ili COVID-19 i zabraniše rad potreban za izdržavanje i fizički opstanak, zabraniše druženje i veselje, zabraniše slobodu mišljenja i govorenja i slagaše im da maske štite od zaraze, iako ta zaraza po djecu uopšte nije opasna. I danas većina ljudi istinski vjeruje u tu njihovu oglašenu "istinu", tj. u taj novi dogmat. Uz dogmat o "pandemiji COVID-19" ide dogmat o spasonosnom pelcovanju, i to ne o jednom, nego je potrebno 3-4 uzastopna pelcovanja, a pošto virus mutira, već govore da će biti potrebno svake godine novo pelcovanje. Dakle, zarađuj svake godine dok stoka ne crkne!

         I opet vjerujući ljudi vjeruju ljudima u vlasti i nose maske, i djeci naređuju maske, a mnogi vjerujući već i svoju djecu pelcuju, iako se javo dokazalo da pelcovanje šteti zdravlju, da neki stradaju odmah po prijemu, neki kasnije, a mnogi će tek stradati. 

      A oni što su osmislili dogmate "pandemije" zadovoljno trljaju ruke zarađujući silno bogatstvo od svojih laži i oni  ne nose maske, osim kad se slikaju za glupu vjerujuću masu, i oni ne primaju pravo pelcovanje, ali vjerujući idioti njima sve vjeruju!

    Dakle, postoje visokointeligentni lopovi i niskointeligentni vjernici. Visokointeligentni osmišljavaju dogmate, niskointeligentni vjeruju po njihovim dogmatima, a rezultat toga je da visokointeligentni  žive u raskoši, a vjerujući niskointeligentni žive trpeći u neimaštini, jer im visokointeligentni lažovi i lopovi bez otpora sve uzeše. 

        I na kraju još nešto: ona ista organizacija koja je osnovala crkvu i proglasila Isusa za Boga, ta ista organizacija vodi sve ovo danas oko lažne pandemije i njihovi članovi iz crkve pozivaju narod na pelcovanje. Ali, niskointeligentni vjernici ni to ne mogu da shvate, jer su postali niskointeligentni prihvatajući dogmatsku vjeru na uštrb odricanja od svog razuma.

VANZEMALJCI ZAISTA POSTOJE

    Kad bi američka vlast zvanično priznala njihovo prisustvo, propale bi avramske religije koje su preko vavilonske judejsko-hrišćanske masonerije osnovala neka odmetnička rasa Vanzemaljac, propao bi judaizam, propalo bi hrišćanstvo, a propast bi podrovila i sam islam. Ove tri religije vodeće su tri zle političke ideologije koje lažima i zlom, a u ime Boga, manipulišu ljudima, narodima i čovječanstvom. Hindu-vedizam bio bi u mnogo čemu dekodiran, te bi bio njegov sadašnji duhovni smisao bio ruiniran do besmisla njegovog postojanja, a njegove i budističke meditacije bile bi obesmišljenje spoznajom postojanja drugih svijetova do kojih se skoro trenutno stiže materialnim tehološkim letilicama. Takođe bi propale zle judeo-hrišćanske masonske ideološke tvorevine kao darvinizam, komunizam i ateizam i svijet bi istinom postao čistiji i pobožniji, a ljudi, narodi i sveukupno čovječanstvo, trenutno zatrovano religijskim i rasnim indoktrinacijama, bez umnih ropskih lanaca pomenutih religija otvorio bi ljudskom umu i ljudskoj vrsti široke vidike novog znanja i progresa.

SVETI VIT, MODESTUS I CRESCENTIA

 

     Ovdje ćemo pokazati kako je crkva prehrišćanske srpske praznike pretvarala u svoje lažne svece, pokazaćemo kako su crkveni masoni pravi, ili ezoterijski smisao, pretvarali narodu u lažnu egzoterijsku priču. To ćemo pokazati na rimokatoličkim “svecima”: Svetom Vitu, Modestusu i Krescentiji (Sveti VITUS, MODESTUS i CRESCENTIA), izmiljšeni “mučenici iz vremena cara Dioklecijana iz 303. godine” i njima je crkva odredila praznik na 15. jun gregorijanskog, što znači da je prije 1582. godine i ozvaničenja gregorijanskog kalendara praznik bio 15. juna julijanskog kalendara, tačno na Vidovdan, tj. na dugodnevnicu ljetnog solsticija 1168. (1169) godine kad su papini ratnici osvojili slovensko svetilište Arkonu, razorili Svetovidov hram, oborili Svetovidov kumir i uništili ga, a preživjeli narod prisilno prisilno hristijanizirali.

     Prvo o imenu Svetog Vita iza kojeg se krije BOG VIT, VID, VITAS, VIDAS, latinizisano VIDASUS, BOG ilirsko-panonskih Kelta. Njegov oltar nađen je u Topus-kom u Hrvatskoj. Taj VIT, VID, VITAS, VIDAS ili VIDASUS  kasnije postaje VID, BELI VID, SVETOVID.

    Rimokatolici svog VITA nazivaju još GAJ (Guy) i GVIDO (GUIDO) (1).

     Bretonsko GUID, GWITH je VENA, a znači i ŽITO (2). U korniškom to je takođe GWYTH (3). Gaelik GUIDH je MOLITVA, MOLBA (4). Sve riječi su povezane sa značenjem i ulogom Sunca i vremenom zrenja ŽITA

     Današnje englesko GUY znači MOMAK, ali izvorno značenje je ŠPAG, UŽE (5). Porijeklo riječi GAY dolazi od španskog GUIA (6) i srpskog GUJA. Špansko GUIA znači VODITI, VOĐA (7). Srpsko GUJA je sinonim za ZMIJA, a korijen GU- upućuje na nešto OKRUGLO, SAVIJENO: guta, guka, gulja, gusle, guza, guber, gužva, gurav, itd.

     GVIDO je slovenačko i hrvatsko vlastito ime i to je latinizirano GUIDO. U imenu GVIDO je VID, VIDO, dakle GVIDO znači VOĐA i to je SUNCE, koje je VID. VID potiče od VIT.

     Šta znači riječ VIT?

      Kad tražimo starost, porijeklo neke riječi i njeno najstarije izvorno značenje, tada tražimo najstariji korijen te riječi, ili barem dio tog korijena, i kao primjer uzećemo riječ CVIJET.

     E, sad će ekavac reći: “Zašto CVIJET, a ne CVET?” Stari ikavac veli: “CVIT je najstarije, uzmi CVIT? “ Eto i jezičkog policajca koji prijeteći maše na Pravopisom: “Ikavski je neknjiževni, ne smije se ni govoriti ni pisati!“

     A mi ćemo početi sa radom i mic po mic doći ćemo do suštinskog smisla riječi VIT. Tako ćemo najbolje objasniti zašto države imaju cenzore za kontrolu jezika i strogo odabiru šta će u jednom jeziku biti, a šta se mora odbaciti i prepustiti da nestane u zaboravu. Pogledajmo:

     a) CVIJET < C-VIJET: korijen je VI-
     b) CVET < C-VET: korijen je VE-
     c) CVIT < C-VIT: korijen je VI-

Tako je od VI- postalo VIT, od VE je VED u VEDE, zatim VET u SVET.

     Još od vremena Vuka Karadžića i austrougarskog cenzora Jerneja Kopitara ijekavsko CVIJET i ekavsko CVET dio su standardizovanog književnog jezika, a ikavsko CVIT je izbačeno, pravopisom zabranjeno i zabačeno u zaborav. Dakle ovako:

     a) u riječi CVIJET osnova VIJ i upućuje na VIJATI, VIJENITI, VIJENAC;
     b) u riječi CVET osnova VET i upućuje na VETAR;
     c) u riječi CVIT osnova je VIT upućuje na ime VITO, VITAK, VITICA, VITALAN, VITAMIN = ŽIVOT.

     Smisao ijekavskog SVIJET upućuje na SVIJET uopšte; svijet, širina prostora, narod i sve uopšte. Ovdje u osnovi VIJ vidimo VI koje je isto onom VI u ikavskoj osnovi VIT. Sanskritsko VĪ nosi značenje POKRET, KRETANJE, VITLANJE, VINTANJE (8).

            U ekavskom SVET ovo VE u osnovi VET postalo je od sanskritskog VĀ kojeg imamo u riječima CVAT, CVATE. Ovo sanskritsko VĀ nosi značenja MOĆAN, NJIHANJE, MAHANJE (9) i VETAR (10).

            Od ikavskog VIT postalo je sanskritsko VID sa sljedećim značenjima: POSTOJANJE, ZNANJE, UČENJE (11). Od toga je i latinsko VIDEN, VIDEO sa značenjem GLEDANJE (12), VIDENS sa značenjem PROROK (13). Od ikavskog VIT postalo je latinsko VITA koje znači ŽIVJETI (14).

             Tako dolazimo do zaključka da je od ikavskog VIT postalo i sanskritsko VID i latinsko VITA. Dakle je VIT u ikavskom CVIT starije i od ekavskog CVET i od ikavskog CVIJET. Od VIT postalo je i srpsko VID, jer je vlastito muško ime VITO, žensko VITKA, ali je od VIT-KOSAVA postalo VIDOSAVA. VIT je starije od VID.

            Tu je i odgovor zašto je Jernej Kopitar nagovorio Vuka da izbaci ikavski govor iz književnog jezika, jer ikavski svjedoči pravu istoriju i genealošku starost srpskog naroda povezanu sa keltskim porijeklom.

            Ime keltskog boga VITUCADRUS ima dvije srpske riječi: VIT-U-KADRUS: VIT je ŽIVOT, KADRUS je današnja srpsko KADAR, MOĆAN; gaelik CADRUS: SJAJNE SNAGE (15).

     Na slici sa prethodne strane je keltki novac sa natpisom; ANA REVITO. Starokeltsko ANA znači BOGATSTVO (16), RE znači VRIJEME, SEZONA, (17), a VITO je srpsko vlastito ime sa značenjem ŽIVOTA. Tako keltsko ANA REVITO znači BOGATO VRIJEME ŽIVOTA, vrijeme boga VITACADRUS-a, boga SJAJNE SNAGE sunca proljeća i ljeta. Od VIT pa preko CVIT, VITA, SAVIT, OSVIT, RASVIT, SVITAC je i sanskritsko SAVITṚ sa značenjem OŽIVLJAVAČ, SUNCE (18). Iz ovog se da zaključiti da je VIT originalna srpska riječ, a nije latin-ska kao što judeo-hrišćanski etimolozi lažu da je postala od grčkog βιοτή. (19)

     Toliko o “rimokatoličkom” Svetom Vitu, a sad o “rimokatoličkom” MODESTU koji se prije reforme katoličkog kalendara slavio na prvi dan ljeta skupa sa Svetim Vitom, tj. Svetim Vidom. 

     Pošto latinsko MODUS znači PRAVILO, MJERA, ime MODEST dobija značenje PRAV, PRAVDA, MJERAČ. Velško MOD znači OKRET, KRUG (20), a gaelik MOD je ZBOR, SASTANAK (21). Treba li ovdje nekoga uvjeravati da Sunce postavlja PRAVILO i da je MJE-RAČ vremena? A šta je gaelik MOD kao SASTANAK? Za bilo kakav sastanak potrebno je više osoba, a na dan dugodnevnice u podne tog dana sastaje se BOŽIJE TROJSTVO svih prehrišćanskih religija: bog sunca proljeća, bog sunca ljeta i vrhovni bog godine, što je kod Slovena bio TRIGLAV ili TROGLAV.

     I ostade nam još ime trećeg “mučenika” sa imenom CRESCENTIA. Pogledajmo: CRES - CENTIA. Vidite li u latinskom CRES srpsko, tj. slovensko KRES koje znači VATRA? Bog ljetnog solsticija kod Slovenaca je

KRESNIK, a “latinsko” CRESCENTIA JE KRESCENTIJA ili KRESNIKOV VATRENI BLJESAK. Uoči Kresnikova dana pale se velike vatre, tkz. KRESOVI, a sam ritualni običaj paljenja tih vatri je KRESENCIJA:

     “Po Mihailovu etimologija riječi kres je bez sumnje povezana sa pojmom vatre, ali takođe sa udarom vatre (prženjem, sijevanjem, iskrenjem, bljeskanjem).” (22)

     Sve ćemo provjeriti u velškom jeziku, jer su Velšani direktni potomci tračanskih Briga koji su živjeli na Balkanu i na prostorima gdje se slavio KRESNIK:

- CRES = GRIJANJE, ZAPALJENJE, SPEČEN (23)
- CRESIAD = ZAPALJENJE (24)
- CRESIG = GRIJANJE, UPALA (25)
- CRESOL = ZAPALJIVO (26)
- CREST = SPEČEN (27)
- CRESU = SUŠITI, PRŽITI, OPEĆI, OPALITI (28)
- CRESUR = UPALJENO (29)

U svim navedenim velškim riječima C se čita kao K, dakle je velško CRES = KRES, itd. 

VIT MODESTUS CRESCENTIA = ŽIVOTNI MJERAČ VATRE

..............................
    (1)  Charles Cahier, Caractéristiques des Saints dans l'art populaire, Tome I; Paris, Libraire Poussielgue Frères, 1867, pg. 827.
    (2)  Robert Williams, Lexicon Cornu-Britannicum; Llandovery: Roderic; London: Trubner & Co., 1865, pg. 189.
    (3) Frederick W. P. Jago, An English-Cornish Dictionary, London: Simpkin, Marshall & Co.; Plymouth: W. H. Luke, 1887, pg. 173.
     (4) Edward Dwelly, A Gaelic Dictionary, Vol. II; Herne Bay: E. Macdonald & Co., The Gaelic Press, 1902-, pg. 532.
     (5) Walter William Skeat, An Etymological Dictionary of the English Language; Oxford: The Claren-don Press, New York: Mcmillan & Co., 1893, pg. 249.
     (6) Ibid.
     (7) Ibid.
     (8) Monier Monier-Williams, A Sanskrit-English Dictionary; Oxford, The Clarendon Press, 1960, pg. 1004.
      (9) Ibid. pg. 910.
      (10) Ibid. pg. 934.
      (11) Ibid. pg. 963.
      (12) Charlton T. Lewis and Charlesh Shorth, Latin Dictionary; Oxford, The Clarendon Press, 1879, p. 1988.
      (13) Ibid.
      (14) Ibid. pg. 1998.
      (15) Edward Anwyl, Celtic Religion in Pre-Christian Times; Chicago, The Open Court Publishing Company, 1906. pg. 39.
     (16) Edward Dwelly, A Gaelic Dictionary, Vol. I, Herne Bay: E. Macdonald & CO., The Gaelic Press, 1902-, pg. 30.
     (17) Ibid., pg. 751.
     (18) Monier Monier-Williams, Ibid., pg. 1211.
     (19) Francis Edward Jackson Valpy, An Etymological Dictionary of the Latin Language; London: Printed by A. G. Valpy, 1828, pg. 514.
    (20) William Owen Pughe, A Dictionary of the Welsh Language, The Second  Edition, Vol. II; Denbigh: Printed and published by Thomas Gee, 1832, pg. 348.
    (21) Edward Dwelly, Ibid. pg. 666.
    (22) Zmago Šmitek, Kresnik: An Attempt at a Mythological Maja Bošković-Stulli, Kresnik-Krsnik, ein Wesen aus der kroatischen und slovenischen Volks-berlieferung, Fabula 1960, No. 3, pg. 95
    (23) Daniel Silvan Evans, A dictionary of the Welsh language, Part 3; Carmarthen, W. Spurel & Son. London: Simpkin, Marshall & Co.; Bernard Quaritch. 1893,
pg. 908.
     (24) Ibid.
     (25) Ibid.
     (26) Ibid.
     (27) Ibid.
     (28) Ibid.
     (29) Ibid.