Kad je ruski knez Vladimir 988. godine otišao
u posjetu Romeji, u Hersonu je krštenjem prešao u hrišćanstvo, zatim je
iniciran u masona i vratio se u svoj do tada jazičeski Kijev. Jazičestvo je
naziv slovenske prehrišćanske vjere koja je obožavala Sunce, slavila Boga
Sunca i bogove Sunca. Rijež jazičestvo (язычєство)
bukvalno znači JASU ČEST, JASU ČAST,
a JAS je JASNO Sunce:
a) JAS > JASI > JAZI
b) JAZ + ČEST > JAZIČEST(VO)
JAZ je postanjem
od AS. A kao AZ je prvo slovo srpske i ruske azbuke
sa značenjem JA, JESAM, BIVAM, POSTOJIM i znak je za BROJ 1: to je u kosmosu
BOG:
“AS je jedna od titula Sunca i povezana je
sa VATROM: ponekad je umnožena sama sobom kao ASAS i AZAZ prikazana od Grka
kao Αζαζος, i Αζιζος.” (1)
Sunce je
JASNO:
“...Grčki Yas, Sunce, kao Orb života”. (2)
Dakle JAS nije
grcko, nego tračansko, tj. slovensko, jer je u imenu Sarmata JASIGEZA, odnosno
JAZIGEZA i dijela Alana sa imenom JASI (grčko Ἰᾱσ znači ZDRAVLJE, Ἰᾱσώ je
ime boginje zdravlja, srpsko Jasna.
I čim
je iz Romeje vratio u Kijev, naredio je Vladimir vojsci da poruše i popale sve
jazičeske hramove skupa sa njihovim kumirima, a narodu je izdao naredbu da svi
moraju u taj i taj dan sići do rijeka da od popova dovedenih iz Romeje prime krštenje
i kroz krštenje ima da budu hrišcani. I tako su u Rusiji nastali prvi hrišćani
“ milošću Božijom i voljom Duha Svetoga”.
Tako su ruski hrišćanski vladari nadirali širom
Rusije, ubijali i rušili i palili sve jazičesko i prisilnim pokrštavanjem
Rusa “Duhom Svetim širlili pravu vjeru”.
Iako pokršteni nikad Rusi nisu odrekli
svog Boga Sunca i uporedo sa hrišćanstvom njegovali su i praktikovale stare
jazičeske običaje i ta dupla vjera nazvana je dvoverje.
Sastavljani palac, domali i malim prst (11th century Byzantine fresco, Karanlık Kilise, near Goreme in Cappadocia, Turkey).
Prolazili su vijekovi, crkveni uticaj je
sve jači, crkva gradi mnoge hramove i manastire i postepeno u narodu hrišćanstvo
postaje dominantna vjera. Mnogi vjeruju sa dubokim fanatizmom kroz koji su spremni
i život dati za vjeru u Hrista. I onda oko 1653. godine ruski patrijarh Nikon odlazi u posjetu Romeji
i Carigradu i čim se vratio počinje da vrši reforme ruske crkve, što izaziva
veliki otpor oko polovine tadašnjeg ruskog stanovništva. U jednu od novina te
reforme spadalo je i novi način zakrštavanja ili krštavanja sa tri prsta: do
tada je pri molitvi na tijelo nanošen znak krsta sastavljanim palcem, domalim i
malim prstom kao simbolom Svetog Trojstva, dok su kažiprst i veliki prst bili ostajali uspravni kao simbol dviju Hristovih
pririoda: božanske i čovječije. Tako su Rusi bili načueni od prvih dana pokrštavanja,
tako su se i Grci vijekovima osjenjivali znakom krsta, ali su to
krajem srednjeg vijeka promijenili.
Hrist Pantokrator sa sastavljane tri prsta
kako su se krstili ortodoksni hrišćani sve do kraja srednjeg vijeka (11th
century Byzantine fresco, Karanlık Kilise, near Goreme in Cappadocia, Turkey).
Iznad je detalj sa romejske freske, a ispod
ikone ruskih starovjeraca: sastavljeni palac, domali i mali prst.
Sastavljeni palac, domali i mali prst (oko
1350. godine Pećka patrijaršija, Crkva svetih Apostola).
I
neslaganje sa načinom zakrštavanja izazvalo je raskol u Ruskoj crkvi, ali
patrijarh Nikon, potpomognut vojskom cara Aleksija Mikhailoviča, baca anatemu
na njemu nepokorne koji uporno drže do stare vijekovne tradicije, i šalje na
nja njih carsku vojsku. Mnogi arhijereji, sveštenici, boljari i vjernici starovjerci
su spaljenji, bezbroj njih je pobijeno, mnoštvo bačeno u tamnice, a sve
ostalo reformama nepokorno izbjeglo je po pustim i surovim prostranstvima
Sibira.
Tako crkvena i politička masonerija
manipulie narodom: silom gasi jezičestvo kao plemensku, slobodarsku i njima
neogovarajucu ideologiju, silom naturajući novu ideologiju (vjeru) koja podupire njihovu
feudalnu pohlepu i slobodne ljude pretvara u robove feudalaca, a onda od tih
robova stvara vjerske fanatike i te iste fanatike istrebljuju kad fanatici
zasmetaju njihovim novim reformama.
Ovdje smo naveli primjer Rusa, a kod Srba
u Raškoj to su kroz krvoprolie odradili Stefan Nemanja, sin mu Sava i ostali Nemanjići,
koji su današnjim Srbima prvi i najveći sveci i Srbi. Sve je do moždanog
sklopa, do lukavstva i vještine moćnika koji
znaju da onog trena kad uvjere ljude da je vjera koju im nameću istina, tada
dobijaju apsolutnu rukovodeću vlast nad ljudima,
.................................
(1) William Holwell, Mythological, Etymological
And Historical Dictionary; London, Printed for C. Dilly, In The Poultry, 1793,
pg. 55.
(2) F. Dunlap, The Origin of Ancient Names of
Countries, Cities, Individuals and Gods; Cambridge: Metcalf and Company, 1856,
pg. 18