PREĆUTANA TAJNA GREGORIJANSKOG KALENDARA

        Gregorijanski kalendar je  sunčani (tropski) kalendar, jer mjeri vrijeme punog kruga Zemlje oko Sunca. Julijanski kalendar je zvjezdani (sideralni) kalendar, jer mjeri puni krug Zemlje u odnosu na zvijezde (zbog tačnosti mjerenja vremena astronomi koriste julijanski kalendar).

 

        Godina julijanskog kalendara duža je od godine gregorijanskog za 11 minuta i 14 sekundi (11,23333333 minuta). Ta razlika godinama se skuplja i izaziva pomijeranje  datuma godišnjih doba u julijanskom kalendaru: skoro svakih 128 godina početak godišnjih doba pomjera se za jedan dan na niži kalendarski datum.

 

        Da bi se izbjeglo ovo pomijeranje i da bi početak godišnjih doba ustalili na istom datumu,  Rimokatolička crkva 1582 godine odbacuje julijanski zvjezdani kalendar i uvodi sunčani gregorijanski kalendar.

 

        I pogledajmo sad ovo: crkva je odredila dan Hristovog rođenja 25. decembra ondašnjeg julijanskog kalendara, jer je u vrijeme Hristovog rođenja na taj da padao prvi dan zime (zimski solsticij). I to je uzeto kao dan rođenja Sunca Pravde Isusa Hrista. Od tog 25. decembra do 1582. godine zimski solsticije se pomjerao kroz kalendar svake godine za 11,23333333 minuta:

 

         1582 godine po 11,23333333minuta je 17771,13333 minuta = 296,1855555  časova = 12,34106481 dana = 13. dan.

 

 

        Ako pogledamo priloženu sliku i od 25. decembra julijanskog (ćirilica) i odbrojimo 13. dan, to pada na 12. decembar julijanskog i to je bio 25. decembar 1582. godine gregorijanskog kalendara, tačno na dan rimokatoličkog Božića po gregorijanskom kalendaru.

 

        Ali, još   te 1582. godine Rimokatolička crkva je tvrdila da je prvi dan zime (zimski solsticij) u to vrijeme bio 22. decembar gregorijanskog, odnosno 9. decembar julijanskog kalendara, a to odgovara prvom danu zime tek u naše doba 20-21. vijeka. Provjerimo:

 

         2000 godina po 11,23333333 minuta = 22 466,66666 minuta = 374,4444444 časova = 15,60185185 dana = oko sredine 16. dana od 25. decembra julijanskog kalendara.

 

        Govore kako je Rimokatolička crkva ravnala svoj kalendar, ne prema početku hrišćanske ere, već  prema vremenu 325. godine kad je bio Prvi vaseljenski sabor.  Da vidimo koliko se prvi dan zime pomjerio za ovih 325. godina:

 

        325 x 11,23333333 = 3650,8333332 minuta = 60,472222 časova = 2,535300925 dana = sredina 3. dana od 25. decembra početkom hrišćanske ere i to je 22. decembar julijanskog kalendara.

 

Ali, svi govore da je od 325. godine do 1582. godine, kao godine uvođenja gregorijanskog kalendara, prvi dan zime pomjeren za 10 dana i to se lako provjerava:

 

        1582 – 325 = 1257 godina

 

        1257 godina po 11,23333333 minuta je 14120,3 minuta = 235,3383333  časova = 9,805763886 dana = 10. dan od 22. decembra julijanskog kalendara.

        Držeći se onih 11,23333333 minuta za svaku godinu razlike u duzini zvjezdane od suncane godine papini astronomi su tačno izračunali 10 dana pomijeranja zimskog solsticija od 325 -1582. godine. Idemo do slike i odbrojmo deseti dan od 22. decembra julijanskog kalendara kad je bio Božič 325. godine. Deseti dan pada na 12. decembar julijanskog, tj. na 25. decembar gregorijanskog i to je 1582. godine bio prvi dan zime (zimski solsticij) i rimokatolički Božić.

        Sad se postavlja pitanje: zašto je još one 1582. godine Rimokatolička crkva slagala da je zimski solsticij te godine bio 22. decembra gregorijanskog, tj. 9. decembar julijanskog kalendara? Po astronomskom računanju tropskog gregorijanskog kalendara zimski solsticij morao je ostati fiksiran na 25. decembru kad je rimokatolički Božić, jer je tako bilo 1582. godine, a nije ostalo tako? Zašto nije? Da li se prvi dan zime kroz vrijeme od 1582. godine do 20. vijeka pomjerio na 22. decembar, sto bi značilo da je tačnost papinog tropskog kalendara samo jedna laž i obmana?

 

    

ŠTA JE KRŠTENJE

        Ovu priču počinjemo vedskim predanjem o BOGU ŽIVU i BOGINJI ŽIVI.

 

Sanskritsko JIVA = ŽIV, ŽIVA, ŽIVAN, ŽIVEĆI, ŽIVOTNI DUH.
Sanskritsko JIIVA = ŽIVANA = ZEMLJA.

 

BOG je JIVA jer je vječno ŽIV, ŽIVA, ŽIVAN, ŽIVEĆI, I ON JE ŽIVOTNI DUH.

ZEMLJA je JIIVA, tj. ŽIVA (dugouzlazni akcent na “i”).

 

        BOG JIV je MUŠKI PRINCIP (OTAC), a JIIVA je ŽENSKI PRINCIP (MAJKA).
BOG JIV i BOGINJA JIIVA su OTAC i MAJKA, jer STVARAJU ROD: OTAC OPLODI, MAJKA RAĐA ROD.

 

        Čime i kako BOG JIVA “oplođava” BOGINJU JIIVU? “Oplođava” je TOPLOM LJUBAVLJU KOJA JE U SVJETLOSTI SUNCA i VODOM KIŠE koja je SIMBOLIČNI prikaz je SPERME. Sve ovo je simbolični, alegorijski prikaz NEBA (JIVE) i ZEMLJE (JIIVE). JIVA je NEBESKI ŽIVOTNI DUH, JIIVA je ZEMLJSKA MATERIJA koja rađa ROD.

 

         KIŠA je VODA SA NEBA. Dok pada KIŠA, ona spaja NEBO (JIVU) i ZEMLJU (JIIVU). Spajanje MUŠKOG NEBESKOG i ŽENSKOG, ZEMALJSKOG je UKRŠTANJE VRSTA, jer NEBESKA DUHOVNA SUŠTINA nije ista ZEMALJSKOJ MATERIJALNOJ SUŠTINI, odnosno NEBESKO TIJELO OCA JIVE nije isto ZEMALJSKOM TIJELU MAJKE JIIVE i zato je njihovo sjedinjenje UKRŠTANJE RAZLIČITOSTI.

 

Po srbskom jeziku UKRŠTANJE je UKRŠTENJE ili kraće rečeno KRŠTENJE (vino u koje se doda voda je “kršteno” vino, jer ima suštinu vina i suštinu vode i te dvije suštine spojene su u jednu novu suštinu novog kvaliteta).

 

         Ime JOVAN ili IVAN izvedeno je od imena JIVA. KRSTITELJ JOVAN je KRŠTAVAO VODOM, tj. simbolično je spajao BOŽIJE DUHOVNO NEBESKO sa MATERIJALNIM ZEMALJSKIM TIJELOM ČOVJEKA. Jevrejska starozavjetna sekta esena uvela je običaj porinuća u vodu kao inicijaciju u "Red pravednika" i to je činio i Jovan Krstitelj, koji je porinućem u vodu rijeke Jordana i Isusa krstio.

 

         Hrist je objasnio da Jovanov način KRŠTENJA nije pravo UKRŠTANJE, tj, nije pravo KRŠTENJE čovjeka. Takvim KRŠTENJEM, kao vrstom UKRŠTANJA, ne postiže se pravi ROD, tj. pravo ROĐENJE, jer je to samo simbolična FORMA, te je Hrist objasnio:

 

        “Zaista, zaista ti kažem: ako se ko ne rodi vodom i Duhom, ne može ući u Carstvo Božije?" (Jn. 3:5)

 

KRŠTENJE VODOM I DUHOM, šta ovo znači? Pogledajmo:

 

        “U početku stvori Bog nebo i zemlju. A zemlja bješe bez obličja i pusta, i bješe tama nad bezdanom; i duh Božiji dizaše se nad vodom.” (Stvaranje, 1, 1-2)

 

         DUH BOŽIJI odvojen je od VODE, a UKRŠTANJE (KRŠTENJE) je spajanje u JEDNO TIJELO, jer MUŽ I ŽENA UKRŠTANJEM (KRŠTENJEM) RAZLIČITOSTI postaju JEDNO TIJELO i pri tome donose ROD.

 

         DUHOVNO LJUDSKO ROĐENJE nastaje UKRŠTANJEM (KRŠTENJEM) ČOVJEKOVOG TJELESNOG sa BOŽIJIM DUHOM U ČOVJEKU. Čovjek stvoren na PRILIKU BOŽIJU i BOG mu je u tijelo udahnuo DUH ŽIVOTNI, te je ČOVJEK ujedno ZEMALJSKO BIĆE I NEBESKO BIĆE.

NOVO ROĐENJE je UKRŠTANJE (KRŠTENJE) ZEMALJSKOG I NEBESKOG U ČOVJEKU UKRŠTANJE(KRŠTENJE) VODE I BOŽIJEG DUHA. Na koju se VODU misli? Misli se na VODU koja je u čovjekovom tijelu, jer se čovjekovo tijelo pretežno sastoji od vode. Tu ZEMALJSKU TJELESNU VODU (nad kojom se diže DUH BOŽIJI), tu VODU čovjek treba da UKRSTI (KRSTI), tj. SPOJI sa BOŽIJIM DUHOM u sebi i to je ČOVJEKOVO DRUGO ROĐENJE. TAKAV ČOVJEK POSTAJE OBOŽENA TVAR, NOVI ČOVJEK U NOVOM TIJELU koje donosi BOŽANSKI DUHOVNI ROD.

 

     ROD NEKRŠTENOG I PONOVO NEROĐENOG ČOVJEKA je kurvarstvo, krađa, zloba, pakost, lažljivost, lakomost, pakost, zavist, svađa, ubistvo, nemilost, lukavstvo, zloćudnost, ogovaranje, mržnja istine, bogomržnja, hvalisavost, gordost.

 

         ROD KRŠTENOG I PONOVO ROĐENOG ČOVJEKA JE poštenje, dobrota, iskrenost, milost, pobožnost, mirotvorstvo, skromnost. Sve ovo ukratko je rečeno ovako:

 

         1. “Ljubi Gospoda Boga svog svim srcem svojim, i svom dušom svojom, i svom misli svojom.” (Mat. 22, 37)

         2. “Ljubi bližnjeg svog kao samog sebe.” (Mat. 22, 39)

 

        “Svako drvo, koje ne rađa roda dobra, siječe se i u oganj se baca.” (Mat.7, 19)

 

        “Neće svaki koji mi govori: Gospode! Gospode! Ući u carstvo nebesko; no koji čini po volji Oca mog koji je na nebesima.” (Mat. 7, 21)

 

 

        Govore da je etimološko porijeklo "grčke" riječi BAPTISMA (βάπτισμα, gr.) nepoznato, a tu "grčku" riječ prevode kao "duboko porinuće". Međutim, u nekim indo-arijskim jezicima postoji riječ BAP* (izgovara se sa dugim A, pa se to A piše duplo: BAAP) i znači OTAC:

 

- Gujarati: BAAPA = OTAC
- Hindu: BAAP = OTAC
- Prakrit: BAAP = OTAC

 

BAAP (BAP) > BAPTISMA (βάπτισμα, gr.) = POOČENJE = BITI KAO OTAC.

 

         KRŠTENJE JE UKRŠTANJE ZEMALJSKOG U ČOVJEKU SA BOŽANSKIM U ČOVJEKU. Time čovek postaje nova tvar u novom oboženom tijelu i to je čovjekovo DRUGO ROĐENJE i samo takvi ljudi čine što je po volji OCA NEBESKOG i donose DOBAR ROD.

 

        “Koji uzveruje i krsti se, spasiće se; a ko ne vjeruje osudiće se.” (Mar.16, 16)

..................................
         *R. L. Turner, A Comparative Dictionary of the Indo-Aryan Language, Volume 1, Motilal Banarsidass Publishers Private Limited, Delhi, 2008, pg. 520
ISBN 978-81-208-1661-9

VLADARSKA TITULA "KARAN"

 

         Da su Srbi Cimbri (Cimeri) pokazuju mnoge riječi u srbskom jeziku. Jedna od tih riječi je vladarsaka titula KARAN. Tako imamo toponime KARANOVAC i u Srbiji kod Kraljeva i u Bosni kod Banjaluke. Tu su i prezimena KARAN i KARANOVIĆ.

 

        Keltsko (gaelik) CARAN* (velško CARAN, irsko CARAN, latinsko CORONA) je KORONA, tj. KRUNA. A svemu je početak u srbskoj riječi ZAR (svjetlost, sjaj):

 

ZAR > ZARAN > SARAN > CARAN = KARAN

..............................
         *R.A. Armstrong, A. M.Gaelic Dictionary in Two parts: I. Gaelic and English. II. English and Gaelic, London, Printed for James Duncan, 37, Paternoster Row; 1825, pg. 100

SANSKRIT I JAHVE

Jakov se rve sa "Bogom".

 

        Jedna biblijska priča  pripovijeda o tome kako se Jakov, praotac Hebreja, rvao sa Bogom:

 

        "A kad osta Jakov sam, tada se jedan čovek rvaše s njim do zore. I kad vide da ga ne može svladati, udari ga po zglavku u stegnu, te se Jakovu iščaši stegno iz zglavka, kad se čovek rvaše s njim. Pa onda reče: 'Pusti me, zora je!'

 

       A Jakov mu reče: 'Neću te pustiti dokle me ne blagosloviš.'

 

        A čovek mu reče: 'Kako ti je ime?'

 

        A on odgovori: 'Jakov!'

 

        Tada mu reče: 'Odsele se nećeš zvati Jakov, nego Izrailj; jer si se junački borio i s Bogom i s ljudima, i odoleo si.'

        A Jakov zapita i reče: "Kaži mi kako je tebi ime?'

 

        A On reče: 'Što pitaš kako mi je ime?'

 

        I blagoslovi ga onde.

        I Jakov nadede ime onom mestu Fanuil; jer, veli, Boga videh licem k licu, i duša se moja izbavi. " (Stvaranje, 32, 24-30)

 

        Iz ove priče vidimo da se Jakovljev "Bog", koji Jakovu ni ime ne zna,  boji svjetlosti dana.



 

        Sanskritsko YAHU = MOĆNI, SILNI, NESPOKOJAN, NEMIRAN.

        Sanskritsko YAHVAA = UM, RAZUM, INTELIGENCIJA.

        Sanskritsko YAHVII = NEBO I ZEMLJA....
        Sanskritsko YAHVA = NEMIRAN, AKTIVAN, POKRETAN.
        Sanskritsko VESATI (VEH) = TEŽITI, NASTOJATI, STREMITI.

 

        Po semantici sanskrita: YAH+VEH = JAHVEH = JAHWEH = onaj koji stremi, nastoji, teži da bude MOĆAN (jer u stvari on to nije), koji stremi da bude INTELIGENTAN (jer on to nije); stremi da bude NEBO I ZEMLJA (jer on ni to nije), ali je NEMIRAN, AKTIVAN I POKRETAN.

       JAHVE NEMA NIKAKVE VEZE SA SUNCEM I SVJETLOŠĆU, A SUNCE JE ODUVIJEK SIMBOL BOGA, JER JE BOG SVJETLOST.

       "Tada reče Salomon: 'Gospod je rekao, da će stanovati u mraku.' (1. Car. 8,12)

JAHVE VOLI MRAK.

        Apostol Jovan kaže: "I ovo je obećanje koje čusmo od njega i javljamo vama, da je Bog svjetlost, i tame u njemu nema nikakve." (1. Jovanova, 1,5)

Apostol Jovan govori o onom što je o Bogu čuo od Isusa, dakle je sve je jasno!



JEDAN BOG SVIJU

       

 Grančica JELIKE, runa ALGIZ i znakovi (tamge) vinčanskog pisma: ELI!

        Pred samu smrt u agoniji strašnog raspeća Isus gleda u nebo i zove  BOGA:

“ELI, ELI, lama sabahtani?”
"ILI, ILI, lama sabahtani"

 

        EL (IL, AL) je Isusov BOG, BOG o kojem je Isus cijelo vrijeme propovijedao i Njemu se molio: EL (IL, AL)  je Isusov BOG OTAC.

Sanskritsko ANILA (AN-IL-A) = BEL = BIL = BIJEL.

EL > ELB > BEL (ekavsko),
IL > ILB > BIL (ikavsko),
AL > ALB > ALB (keltsko i latinsko).

U hebrejskom od EL izvedeno je ELOHIM.
U arapskom od AL izvedeno je ALLAH.
U sanskritu HELI je SUNCE.

BIL = BEL, BIJEL = ALB

EL
MEL
MELO
MELJE

 

EL
ELO
JELO

MELKO > MLEKO

EL
DEL
DELO

EL
TEL (aramejsko VIS, VISINA)
TELO

EL
DEL
DELO

EL
SEL
SELO

EL
VREL
VRELO

EL
ELTA
BELTA
PELTA (štit)

EL
ELIK
VELIK
VELKO
VELJKO
VELENKA

M - EL - EN - TA > MELENTA
M - EL - ANI - J A > MELANIJA

VAS - EL -  EN > VASELEN
VAS - EL - ENA > VASELENA

EL > ELK (en.) = JELEN

EL
ELEN
JELEN
JELENKO

EL
ELI
ELIKA
JELIKA
JELENA
JELENKA

JELIKA
ELIKA
ELIK
EL

IL
ILE
ILIJA
ILINKA

AL
ALAN
ALANI (antički namadski narod, susjedi Sarmata).

U velškom (kumbrijskom) ELAIN je JELEN.

Runa ALGIZ  = ELK = ELEN = JELEN

EL = IL = AL = IME BELOG BOGA OCA.

I objasni Isus u molitvi pred raspeće:

"Ovo govori Isus, pa podiže oči svoje na nebo i reče: Oče! Dođe čas, proslavi Sina svog, da i Sin Tvoj proslavi Tebe;
Kao što si Mu dao vlast nad svakim telom da svemu što si Mu dao da život večni.
A ovo je život večni da poznaju Tebe jedinog istinitog Boga, i koga si poslao Isusa Hrista." (Jn.17,1-3)

MLADI KOLEDO

  

 

 ..............................

 

 

ZAR, SAR, BAN, LABAN I LABUD

R.A. Armstrong, A. M.Gaelic Dictionary in Two parts: I. Gaelic and English. II. English and Gaelic, London, Printed for James Duncan, 37, Paternoster Row; 1825, pgs. 48, 482

         "O rode nevjerni i pokvareni! Dokle ću biti s vama? Dokle ću vas trpjeti?" (Mat.17,17)

         ZAR = SVJETLOST, SJAJ...
         ZAR > SAR > CAR

         BAN = BIJEL
         BIJEL = SVET (sanskrit)
         BAN = SVETI = SVIJETLI
         SAR + BAN > SARBAN = SVIJETLI SJAJ, SVIJETLI CAR, SVIJETLI ZAR.

         Teško je, vrlo teško današnje izvarane i izmanipulisane ljude uvjeriti u istinu, jer sumnjaju i onda kad im se svi dokazi istine pred oči stavi.
 

LABARUM

Konstantinov labarum.

        LABARUM je riječ  koja označava vojni standard (znak) legija Konstantina Velikog. To je standard sa Hristovim monogramom Chi (X) -  Rho (P), što skraćeno na grčkom znači HRISTOS.

 

        Dresirani umovi zvaničnih etimologa ne mogu da nađu etimološko porijeklo riječi LABARUM.

 

        Konstantin je sa svojim ocem, carem Konstancijem, otišao u Britaniju 305. godine. Sljedeće godine Konstacije umire i tu i tad Konstantin se proglasio za cara.

 

        Zašto pominjemo Britaniju? Pominjemo je zato što su i tada u Britaniji boravili KUMRI (CUMBRI), a oni su potomci Briga (Friga) čija je prva postojbina bila na Brigiji, odnosno Helmu, tj. Balkanu. Današnji Velšani potomci su tih KUMRA.

 

        Svi potomci GOMEROVI poznati su pod jednim opštim imenom kao GIMIRI, KIMEROI, CIMBRI, SIMBRI, ZIMRI, KUMRI, KUMBRI, SUBRI, SURABI, SORABHI, SORABI, SORBI, SORABI, SSEBRI, ZIRBI, SARMATI, SRBI, a sve to je od antičkih Grka nazvano KELTI (Κελτοί).

 

        I pogledajmo sad ovo: kumrijsko (velško) LLAB* znači ZASTAVA. Kumrijsko LLABED** je ZNAK, OZNAKA.

 

        Latinizirano LLAB (LLABED) je LABARUM i znači ZASTAVA. Vojska iza jedne zastave je ZA STAV koji ZASTAVA simbolično predstavlja.

        Ima li u srbskom jeziku riječ sa korijenom LAB-? Ne, to nije isti korijen od koje je izvedena riječ LABUD, čiji korijen potiče jos iz sumerskih vremena i zajedničkog jezika svih ondašnjih ljudi, već je korijen kasnijeg, ali takođe starog porijekla.

         Uzmimo riječi LAPAK i LAPATAK:

        - LAPAT, gen. -ptá m (Mikalja, Bella, Stulić) »1° komad, dronjak« = lapât (Krk, Baška, Lika, Jačke,... lapák, gen. -pka »jezičac u pisku na gajdama« = lapák, gen. -pka (čakavski, srednja Dalmacija, otoci?)..." ***

LABAT je dalo LAPAT (B > P):

         a) KOMAD, DRONJAK,
         b) JEZIČAK U PISKU NA GAJDAMA

a) Dronjak na haljinama se LJULJA, NJIŠE.
b) Jezičak u gajdama TREPEREĆI na vazdušnoj struji stvara zvuk, dakle se i on TREPEREĆI NJIŠE.

Velško LLAB je ZASTAVA, a svaka ZASTAVA na vjetru se NJIŠE i TREPERI. To znači da sve što je LABAVO na svom mjestu se NJIŠE TAMO-AMO. I eto korijena LAB- i u današnjem srbskom jeziku.

.................................
        *Ellis Jones, A new pocket dictionary of the Welsh and English languages: Geiriadur llogell cymreig a seisonig; Cearnarfor, Cyhoeddwid Gan William Potter & Co, 1840, pg. 200
         **Ib.

        *** P. Skok, Etimologijski rječnik hrvatskoga ili srpskoga jezika, JAZU, Zagreb, 1971

SWAN, SVANE I LABUD

U engleskom jeziku SWAN je LABUD i da se ne zamaramo glupostima zapadnih "etimologa" i naših lupetala o etimološkom porijeklu riječi SWAN, evo najjasnijih primjera:

1. engleski: SWAN,...

2. holandski: ZWAAN,

3. islandski; SVANUR,

4. norveški; SVANE,

5. danski: SVANE,

6. švedski: SVAN,

7. baskijski: BELTXARGA

I evo svakome jasno: SVANUTI = SVANUĆE = SVJETLOST = BJELINA (baskijsko BELTXARGA):

"Kad ujutro beli dan osvanu,

momče leži, ni glavu ne diže,

a devojče sitan vezak veze..."

(Poslenička lir. nar. pjesma)

BELI DAN SVANE!

SVANUĆE

SVANUTI

SVANE

SVAN

VAN

- BEL (BIJEL, BIL) = SVET,

- SVETOVID = SVANTOVID

Sanskritsko LAVAṆ A je SO [1]. SO je BIJELA kao i LABUD. Da sanskritski korijen LAV- potiče od starijeg LAB koje je u presanskritskom vremenu bio korijen riječi LABUD i to svjedoči sanskritsko LAVANNA, jer osim što znači SO, znači i SJAJ, GRACIOZNOST, LJEPOTA, ŠARM. Sve su to epiteti koji opisuju bjelinu LABUDA.

U sanskritu SVAN je PJESMA. U sanskritskom SVAN neki nalaze etimološki korijen engleskom SWAN, ali labudovi nisu pjevači, zar ne? To je samo simbolika riječi SVAN.

Sanskritsko SVAN je PJESMA, jer Sunce iz noćne tame izlazi VAN u SVANUĆE i to je RADOST, to je PJESMA. SVAN je SVANUTO BIJELO SUNCE SVANUĆA.

VAN

SVAN

SVANE

SVANUTI

SVANUĆE

SWAN (en.) je LABUD. Riječ LABUD je od korijena LAB- i to još od starobiblijskih vremena znači BIJEL. Dokaz tome je starobiblijsko ime LABAN. Od korijena LAB- potiče i ime države LIBAN. Englesko LABEL (BIJELI ZNAK, ETIKETA) vuče porijeklo od korijenske osnove LAB.

Osnova u LAB je galsko LA sa značanejm DAN, SVJETLO; LIJEPO, GRACIOZNO [2]. Od LA je izvedeno srpsko LAMPA, starofrancuski LAMPE, latinski LAMPAS, grčki "λαμπάς, λάμπειν". Tu su srpki nazivi LASTA, LATICA, LASTIKA, itd. Jedno od drevnih imena Sunca je LA. Kod naroda Srednje ili Centralne Afrike riječ LA "La" znači VATRA [3], LATAA je SUNCE [4]. Irsko LA "La" znači DAN "dan" [5]. Sumersko LA-A je PUNOCA, MNOSTVO, IZOBILJE [6].

Staronjemačko ALBIZ, starocrkvenoslovensko LEBED [7], anglosaksonsko ELFET, ELFETU, ILFETU znače LABUD [8], bukvalno BIJELA PTICA, jer su LA, LE, AL, EL i IL, kao dreva imena SUNCA i VATRE, riječi istog značenja.

..............................

[1] Monier Monier-Williams, A Sanskrit-English Dictionary, Oxford, The Clarendon Press, 1960, p. 898.

[2] Jean-Baptiste Bullet, Mémoires Sur La Langue Celtique, Tome III; Besançon: Claudi-Joseph Daclin,1759, p. 64.

[3] Arthur James Johnes, Philological proofs of the original unity and recent origin of the human race, Apendix A., London: Samuel Clarke, 1843, pp. 4-7.

[4] Ibid.

[5] Ibid.

[6] John Dyneley Prince, Materials for a Sumerian Lexicon, Leipzig, J. C. Hinrichs’sche Buchhandlung, 1908, p. 215.

[7] Karl Brugmann, A Comparative Grammar of the Indogermanic Languages, Volume II; New York, Westermann & Co., 1891, p. 408.

[8] Joseph Bosworth, A Compendious Anglo-Saxon and English Dictionary; London: John Russell Smith, 1848, p. 266.

SRBI U BIBLIJI: ZIMRI

Konan Cimerijan i kult SRBI U BIBLIJI (II)

Kimbri sa šubarama (Nimrud bas-relief).

Prorok Jeremija je prorokovao oko 626. godine sta-re ere. U njegovoj knjizi piše:

“And all the kings of Zimri, and all the kings of Elam, and all the kings of the Medes,…” (Bible, King Ja-mes version, Jeremiah,25,25)

U Septuaginti su Zimri pod imenom Zambri (Ζαμβ-ρὶ) ili Zambreji (Ζαμβρεὶ):

"Sijaćeš, ali nećeš žeti; cijedices maslinu, ali se ne-ćeš mazati uljem; i pravićete vino, ali nećete piti vina; i uredbe moga naroda biće posve ukinute. Jer ti si držao zakone Zambrijeve i vršio sva djela kuće Ahabove; a vi ste hodili njihovim putovima da vas predam potpunom uništenju, a one koji žive u gradu podsmijehu i nosićete sramotu naroda." (Mihej, 6,15-16)

Da vidimo kako je prevedeno u srbskim prevodima:

“Svi kraljevi od Zimrija, svi kraljevi od Elama, svi kraljevi od Medije;…” (Prevod: Ivan Šarić)

“…sve kraljeve Zimrija, sve kraljeve Elama i sve kraljeve Medije;…” (Jeruzalemska Biblija)

“…svim kraljevima Zimrija, svim kraljevima Elama, svim kraljevima Medeje;…” (Prevod: Tomislav Dre-tar)

“I sve careve Zimrijske, i sve careve Elamske, i sve careve Midske,…” (Prevod: Daničić-Karadžić)

Ovi Zimri žive uz Elamite i Mede (u prevodu Daničić-Karadžići "Midi") i Medi ili Midi isto su što i Zimri).

Šta pišu drugi izvori o Zimrima?

“Asarhadon uze dvadeset i jedan njihov grad noseći svoj plijen i stavi teški jaram svog carstva na njih. Negdje u istoj regiji susretne Tijuspu, nasilnog rat-nika Kimerijana ili Zimra, čija je udaljena zemlja u provinciji Kubusna, i njega i svu njegovu armiju uništi mačem.” [1]

Kubusna (Khubusna) mogući je stari naziv Kubana istočno od Krima. Tu su živjeli Kimeri prije no što su ih Skiti potisli i istjerali.

“Zimri… problematično ime naroda u Božijem sudu (Jer.25:25) često uzimano kao od Hebreja drugo ime za Kimerijane.” [2]

“U najranijoj istoriji svijeta jedna stara rasa poznata je kao Gomir, Kumr, Kimmeri, Cumbri i Kumbri. Khorsabad zapis, koji ima skitske elemente, pored ostalih starih naroda izvještava i o Kumrima ili Zimirima, ime, prepostavlja se, koje je označavalo nomadska plemena bez identifikovane rase ili nacionalnosti, koji po njihovim lutajućim navikama su Kumri ili Zrimiri, koji su izdvojeni od naseljenih seljaka u zemlji. Nisu li Zimri, koje je Jeremija (xxv. 25) povezao s Elamitima i Medima, bili dijelovi ovog naroda?” [3]

“Glavno operativno područje korišteno od Kimeri-jana i njihov glavni dom u vrijeme Sargona II i Esarhadona očigledno je bio Zagros, uključjući Me-diju.” [4]

“Evidentno je, dakle, da je zemlja sjeverno od Cr-nog mora bila mjesto Kimerijana, naroda Go-mera, i Krim još uvijek sadrži svjedočanstvo tog dokaza: Gomer, Gomerin, Gimiri, Kimeri, Krim.” [5]

Američki evangelista Harry Rimmer (1890–1952) piše da baklanski narodi, krvno povezani sa Ru-sima, vode porijeklo od Gomera.

“Kir je stvorio Persijsko carstvo, arijsko po karak-teru, ali u kojem nema ni jedne arijske provincije. To ime izvedeno je od Peresiti. Parsi, ili Parisi, grana Kelta Zimra ili Kimra." [6]

Keltko pleme Parisi osnivači su Pariza.

“U ovom postupku analize važan deo predstavlja i utvrđivanje odnosa Aristofanovih Kimberoi prema slovenskom simb(e)ru u kome se skriva potonji se-bar. U obliku Kimmerioi ovaj etinom je poznat autoru Odiseje.” [7]

“Budimir je naročito isticao oblast metalurgije, vojne i grnčarske industrije vezane za ime Kimera i Si-gina, to jest Simbera, Sembera, Sebara ili Srbalja, kao i plovilačka ili brodarska umeća vezana za ime Neura ili Naura brodoteča, takođe srpsko-sloven-skog plemena, kojima treba pridružiti arhitekturu u ksilotektonici kod Šafarikovih Budina i pismenost Pešićevih i Vasićevih Vinčanaca (Sigina-Kimera-Sembera).” [8]

U Petoj knjizi svoje Istorije (četvrti pasus) Herodot pominje Sigine (Sigynnae) koji žive preko Dunava sjeverno od Trakije kaže da oni tvrde da su došli iz Medije i da nose medijsku nošnju. U Rumuniji, istočno od Temišvara, i danas postoji grad Simeria (Zimerija < Zimri, Zimeri, Kimeri, Simeri, Simbri, Si-bri, Srbi). Dakle se i Srbi Zimri pominju u Bibliji.

..............................

[1] John Campbel, The Hittites, Their Inscriptions and Their History, Vol. II; London, 1891, pg. 249.

[2] Holman QuickSource Bible Dictionary, by the International Bible Society, 1984, (ISBN 978-0-8054-9446-4)

[3] William Beal, Britain and the Gael: or Notice of old and successive races, Second edition, London, 1860, pg. 26.

[4] .Anne Katrine Gade Kristensen, Who were the Cimmerians, and where did they come from? Sargon II, the Cimmerians, and Rusa I; Historisk-filosofiske Meddelelser 57, Det Kongelige Danske Videnskabernes Selskab, The Royal Danish Aca-demy of Sciences and Letter, Commissioner: Munksgaard - Copenhagen, 1988, pg. 103.

[5] Alonzo T. Jones, Empires of the Bible; New York, 1897, reprinted 2004, pg. 8. (ISBN 1-57258-288-X)

[6] John Campbel, Ib. pg. 304.

[7] Ljubomir Kljakić, Protokulturni arealizam, Milan Budimir i problem protoslovenskih protoindoevro-pljana, Catena Mundi, Knjiga II, Beograd, 2014, str, 841.

[8] Aleksandar M. Petrović, Kratka arheografija Srba; Novi Sad, 1997.