NIJE DO VOĐA, NEGO DO TEBE, BUDALO!

U današnje vrijeme Internetskih društvenih veza i mogućnosti svakodnevne povezanosti svakog sa svakim na svijetu, problem propadanja pojedinaca i naroda nije do vođa naroda niti do globalne geo-politike, nego do raslabljenih duša ljudi koji čine na-rod. To zbog umnih i duševnih okova kroz vjeru u lažne vjere za koju su im rekli da zaborave ovaj svijet i da je vjera spasitelj njihovog života i sreće na onom svijetu.

Zadatak i vjerskih i državnih kih vođa je da lažu na-rodu pijući mu životnu snagu toveći se u raskoši svog parazitiranja, kurvanja, pederluka i pedofilije. Naš pređašnji narod je to oduvijek znao, pa niti je vođama vjerovao, niti ih je slijedio, nego ih je zao-bilazio i psovao im mater na svakom koraku.

Kroz vjersku u državnu propagandu današnjim na-raštajima zlotvore našeg pređašnjeg naroda para-ziti su proglasili najvećim svetim pravednicima i bogougodnicima. Služeći tim istorijskim krvopijama kao svetiteljima današnji naraštaji su zaboravili i Bo-ga i sebe, a kad se Bog zaboravi, nestane radosti, ljubav se ugasi i razočarana duša se povlači u de-presivnu samoću. Mnogi traže utjehu u narkoticima medicinske i gangsterske mafije propadajući još br-že i još strašnije.

Ne traži sebi Spasitelja preko vođa, budalo! Vrati se sebi i sam se spasavaj. Razveži svoj u čvor vezani jezik, progovori slobodom kao čovjek, progovori is-tinom i pravdom i Bog će se u vratiti u tvoju dušu i bićeš lak kao leptir i raspjevan kao ptica. Odbij od sebe i vjerske i političke vođe, idiote! Kao što su oduvijek sisali životnu snagu svih tvojih predaka i danas to tebi rade, budalo!

BOG SVAROG I BOŽIĆ SVAROŽIĆ

SVAROG je nevidljivi BOG STVORITELJ I OTAC BO-GOVA SUNCA. Tražiti smisao Svarogovog imena u literaturi gubljenje je vremena, jer protivnici Istininog Boga i Sunca nisu htjeli da povezuju ime srbskog (slavenskog) Boga sa sanskritom, jer bi time i srbski jezik povezivali sa sanskritskim. To je prvi razlog, a dru-gi je što bi otkrivanje smisla Svarogovog imena svje-dočilo da su prehrišćanski Srbi (Sloveni) u samom po-lazištu svoje duhovnosti bili jednobošci, monoteisti sa Bogom Stvoriteljem neba i zemlje.

Ime SVAROG neki povezuju sa riječju ROG. To je tako kad se u etimologiju petljaju oni koji ili lažu ili ne po-znaju etimologiju. Ime SVAROG je složena riječ od dvi-je sanskritske (srbske) riječi:

SVA-R + OG

Osnova u imenu SVAROG je sanskritsko i srbsko SVA sa značenjem SVOJ VLASTITI I SVAČIJI, ROD, ROD-BINA, ROĐAK, SVJETLOST, SJAJ, BLJEŠTAVOST, SUNCE, NEBO [1]. Odmah je jasno da je SVAROG srbski BOG ROD, BOG RODA.

Od snove SVA izvedeno je sanskritsko SVAR i to je NEBESKI SJAJ, SUNČEVA SVJETLOST, BLJESAK, SUNCE [2]. SVA je u srbskom SVANUTI, S(H)VATITI (ovdje je H natureno pravopisom), SVARITI, SVATOVI, SVARICA je nekad bilo vlastito žensko ime. Srbsko SVA znači POTPUNA, SAVRŠENA.

Druga riječ u imenu SVAROG je OG i to je starosrbska riječ od koje vremenom postaje srbsko OGANJ:

OG + AN > OGAN > OGANJ

OG u srbskom BOG znači VISINA, NEBO, BOJA; VATRA; TOPLOTA; ŽIVOT; SUNCE [3].

U sanskritu ne postoji osnova OG, ali smisao srpskog OGANJ saznajemo pomoću sanskritskog AN sa zna-čenjem DISATI, KRETATI SE, ŽIVJETI [4]. Sumersko AN je VISINA, NEBO [5]. Tako puno ime SVAROG bu-kvalno znači SVOJ VLASTITI I SVAČIJI, ROD, ROD-BINA, ROĐAK, SVJETLOSNI, SJAJNI, BLJEŠTEĆI, SUNČEV OGANJ, NEBESKI OGANJ i on je BOG STVORITELJ NEBESKOG I ZEMLJSKOG SVIJETA.

SVAROG je BOG vedskih Serba, kasniji trački SABA-ZIOS (< SAVA DIOS), pelaški PELIOS (grčki: ἠέλιος) [6]. Velški PÊL je KREĆUĆE TIJELO, LOPTA, SFERA [7], velško PELA je KRUŽENJE [8], velško PELID je ZRAČENJE, SJAJ [9], srbsko PELUD je ŽUTI cvjetni prah. Špansko PÉLLA je LOPTA, SFERA [10], portu-galsko PÉLA je LOPTA [11].

Pošto sanskritsko (srpsko) SAVA, kao prva riječ u trač-kom SAVA DIOS (grčki: Σαβάζιος), znači POKRETAČ, ZAPOVJEDNIK, KOMANDANT [12], dakle je SVAROG SVEVIŠNJI ili VIŠNJI BOG, vedski SAVITṚ [I3] i vedski VIṢṆU čije ime je u sanskritskoj riječi SVA [14].

SVAROG je OTAC BOGOVA SUNCA. Ko su u stvar-nosti BOGOVI SUNCA? To je SUNCE u različitosti go-dišnjih doba: zimsko sunce je nejako i to je MALI BOG BOŽIĆ SVAROŽIĆ, vrelo proljetno sunce je JARILO, JURAJ ili ĐORĐE, ljetno sunce je vrelo sa munjama i gromovima i to je PERUN. Svaki DAN je VID i tako je BELI VID ili SVETOVID cijele godine BOG. SVETOVID je isto sto i ROD, a ROD isto sto i SVAROG: BOG BEZGRANIČNOG VREMENA I PROSTORA U KOJEM JE STVORIO SVIJET I ŽIVOT NA SVIJETU. Sazna-njem ovog ezoterijskog (istinskog) smisla srbskih "bo-gova" sunca, jasno je da su drevni srbski prvosveš-tenici druidi i vrači bili jednobošci, monoteisti. Pro-past im je došla zbog njihovog kvarenja vjere kroz vladanje strahom naroda prinošenjem ljudskih žrtava. I neopa-gani idu tim putem jer im neko stvara lažnu "staru vjeru", a gdje laž caruje, tu se đavolu žrtve prinose!

SVAROŽIĆ je mali sin SVAROGOV i pošto je mali I nejaki BOG, on je BOGIĆ, tj. BOŽIĆ, MALI SVAROG, MALI OGANJ. U realnosti on je metafora nejakogsunca zimskog solsticija, sunca prvog dana zime i rane zime.

Na prvi dan zime navršava se puni krug Zemljine orbite oko Sunca. Stara srbska riječ za KRUG je GOD, mali krug je GODIĆ, veliki krug je GODINA. To je završetak punog Zemljinog kruga oko Sunca na PRVI DAN ZIME, kraj STAROG KOLA je "umiranje" STAROG KOLEDA. Od prvog dana zime počinje podizanja Sunca ka proljeću i prvom danu ljeta. Na prvi dan zime počinje Zemljina astronomska NOVA GODINA, novo KOLO VREMENA i zbog toga je SVAROŽIĆ poznati pod ime-nom MLADI KOLEDO.

Hrišćanstvo je podvala vavilonskih Velikih magova, pi-saca Biblije. Kroz biblijska vjerovanja čovjek se otuđuje od Majke prirode i Boga prirode otuđuje do potpunog prekida veze sa prirodom, a sve da bi čovjeka proglasili za Boga, crkvenog Bogočovjeka, cionističko-iluminat-skog Čovjekoboga.

..............................

[1] Monier Monier-Williams, A Sanskrit-English Dic-tionary; The Clarendon Press, Oxford, 1899, pg. 1275.

[2] Ib. pg. 1281.

[2] M. Bullet (Jean-Baptiste Bullet), Mémoires Sur La Langue Celtique, Tome II; Besançon: Claudi-Joseph Daclin, 1759, pg. 185.

[4] Ib. pg. 24.

[5] Stephen Langdon, A Sumerian Grammar and Chre-stomathy, Paris, Libraire Paul Geuthner, 1911, pg. 203.

[6] Monier Monier-Williams, Ib. pg. 1281.

[7] William Owen Pughe, A National Dictionary of the Welsh Language, Volume II, Denbigh: Printed and pub-lished by Thomas Gee, 1832, pg. 404.

[8] Ib.

[9] Ib., pg. 505.

[10] Alfred Elwes, A Dictionary of the Spanish and En-glish and English and Spanish Languages, London, John Weale, 1854, pg. 256.

[11] Henriette Michaelis, A new dictionary of the Por-tuguese and English languages, Leipzig, F. A. Broc-khaus, 1893, pg. 548.

[12] Monier Monier-Williams, Ib. pg. 1190.

[13] Ib.

[14] Ib. pg. 1275.

LAŽNE LJUDSKE ISTINE IZAZIVAJU RAZDOR, MRŽNJU I SMRT

Oko Božje istine nema razdora, nema podjela, ne-ma mržnje i ratova. Svi se pameću slažu da Sunce grije i da toplinom svoga sjaja stvara, hrani i odr-žava život na Zemlji i zbog toga su drevni narodi poistovjećivali Sunce sa Bogom.

Kad ljudi po svojoj pameti počnu da stvaraju sliku i suštinu Boga, onda zbog različtih i suprotnih "mu-drovanja" nastaju neslaganja, svađe, razdori i po-djele među "mudracima" koji zapravo i nisu mud-raci, nego bogati i moćni ludaci. Nazivam i ludacima jer niko od ljudi nije u stanju svojim umom i svojim znanjem samome sebi samoga sebe da objasn. Ni-ko od ljudi suštinu svoje prirode ne zna, pa kako iko od ljudi može tvrditi da svojim umom i svojim zna-njem moze tačno da opiše istinsku prirodu nekog drugog, bilo prirodu Isusa čovjeka ili još nespo-znajnije: suštinu prirode Isusa Boga, kroz kojeg čak tvrde da su spoznali suštinu prirode prevječnog Gospoda Boga Stvoritelja. To su ludaci, svi tkz. "crk-veni sveti oci" i "jeretici" su ludaci.

Tako su u ranom hršćanstvu među bogatim i moć-nim vođama crkve vladale neprekidne nesloge, jer jedni su Isusa smatrali ovako, drugi onako, treći opet po svojom pametovanju. Te nesloge i prepirke trajale sve dok jedna od grupa pomenutihludaka nije dobila zaštitu vojske rimskog cara Konstantina Ve-likog. Tada je ta grupa počela sazivati "Vaseljeske" sabore, tada su počeli izricati prokletstva i kazne neistomišljenicima i carskom voskom da ig progone, zatvaraju, muče i ubijaju u najgorim mukama.

Zna se iz Pisma da je Isusovo ljudsko tijelo bilo iste prirode kao i tijela ostaljih ljudi te je Isus žednio, gladnio, umarao se,spavao, osjećao bolove, brinuo se, strahovao i po potrebi išao je u WC kao i ostali ljudi. Svakom normalnom je jasno da je to tijelo čo-vjeka, a ne tijelo Boga, jer Bog je Duh.

Hajde da vidimo pod kojim je izgovorom "jeresi" Stefan Nemanja optužo srpske krstjane, zašto ih je napao i u genocidu trećini ondašnje srpske popu-lacije u Raškoj pobio, popalio i protjerao. Svi ispod navedeni citati su iz "Žtija Svetog Simeona" napi-sanog rukom Nemanjinog sina i nasljednika kralja Stefana Prvovenčanoga (najstariji rukopis se čuva u riznici Hilandara). Priča počinje dolaskom jednog vojnika pred Nemanju:

"Dođe jedan od pravovernih vojnika njegovih, pa, pav na kolena, s uzbuđenjem i uniženjem mnogim govoraše mu:

"Gospodine, ja sam među najhuđim slugama tvojim najmanji, i, videv usrdnost tvoju prema vladici tvome gospodu Isusu Hristu, i prečistoj vladičci Bogorodici, i ovim svetim ugodnicima njihovim, zaštitnicima tvo-jim, koji krepkim dlanom podržavaju tvoju vlast ne-povređenu, usudih se javiti tvojoj moći da se mrska ti i trikleta jeres već ukorenjuje u državi tvojoj."

Bez provjere vojnikovog optube da su krstjani ari-janski "trikleti jeretici" Nemanja odmah zove episko-pa Grka Jeftimija, svog duhovnog oca i savjetnika:

"A ovaj prečasni sveti moj gospodin, ni malo ne za-docnev, odmah prizva svog arhijereja, po imenu Jef-timija, i črnce s igumanima svojima, i časne jereje, i starce velmože svoje, od maloga do velikoga, pa govoraše svetitelju, i črncima, i svima sabranim:

'Dođite i vidite, oci i braćo, ako sam i najhuđi među bracom svojom, ali Gospod Bog i prečista vladičica Bogorodica mati njegova, ne gleda na lice čovječje, nego udostoji mene nahuđega, koji verujem u jed-nobitnu nerazdeljivu Trojicu, da čuvam ovo predano mi stado, koje vidite sada, da se ne poseje kukolj lu-kavoga i odvratnoga đavola'."

Po Nemanjinoj vjeri Gospoda Boga je rodila Marija Bogorodica, a pod imenom Gospoda Boga Nema-nja smatra Svetu Trojicu te biva da je Marija rodivši Isusa rodila ujedno rodila i Svetu Trojicu jer su Otac, Sin i Sveti Duh jednobitni i nerazdjeljivi. Ako su osim jedne suštine i nerazdjeljivi, znači da su u Isusovom tijelu prisutni i Bog Otac i Sveti Duh i skupa su se otjelotvorili sa Isusom. na osnovu čega su "crkveni sveti oci" ovo zaključili i državnim zakonom ozako-nili kao Božju istinu? Na osnovu sile gordosti svog ludila i sile careve vojske, ni na čemu drugom.

I nastavlja Nemanja uvodno izlaganje na sjednici misleći na đavola:

"I nikako nisam mislio da je on u oblasti mojoj, a već sad čujem da se lukavi brzo ukorenio i da hulu na-nosi na svetoga Duha i da deli nedeljivo božanstvo, što govoraše bezumni Arije, presecajući nedeljivo božanstvo, što rekoše sveti i bogonosni oci: 'Ko ti, Spase, rizu razdra?', reče: 'Arije bezumni, koji Tro-jicu preseče.' Tako i ovi beuzumni idu za učenjem njegovim, i ne znajući, bednici, da će, pošto su tako verovali, sići s njim, trikletim, na dno skrovišta ado-vih."

Nemanj optužuje krstjane da su arijanci jer je Arije tvrdio da Isus nije Gospod Bog, već sin Božji kojeg je Gospod Bog stvorio. Za razliku od Arija, Nemanja ponavljajući tvrdi da su Bog Otac, Isus Hrist i Sveti Duh nedjeljivi i da su tako nedjeljivi jedan Gospod Bog, dakle je rođenjem Isusa u ljudskom tijelu Ma-rija Bogorodica ujedno rodila i Boga Oca i Svetoga Duha.

Tvrditi da je Gospod Bog, Stvoritelj sveg vidljivog i nevidljivog rođen od Marije Bogorodice u liku Isusa hodao zemljom meni krajnje ludilo bezbožnosti i hu-la na Gospoda Boga. A kome se Isus klečeći molio uoči Velikog petka? Je li se to Gospod Bog u liku Isusa molio samome sebi? Kog je u mukama ras-peti Isus zvao sa krsta? Je li ttada raspeti Gospod Bog zvao samoga sebe ili je Bog Otac izašao iz Isusa i udaljio se od njega? Ako je to Bog Otac ura-dio, kako piše u Pismu da jest (Matija 27,46), onda nije tačna tvrdnja da su Sveta Trojica nerazdjeljivi.

Ni arijanstvo nije dovoljno Nemanji kao optužba pro-tiv krstjana, treba proširiti optuž bu:

"I dok je govorio ovaj Sveti, i dok je bila velika pre-pirka, dođe kci jednoga od velmoža njegovih pra-vovernih, udata za muža od tih krivovernih, koja je bila u njih i saznala nečiste odvratnosti njihove, ali se nimalo ne kosnu vere njihove, i, pravci k nogama Svetoga, ispovedaše jasno, govoreći mu:

'Gospodine, gospodine moj, evo vidim kako tvoja vladavina o ovoj mrskoj i odvratnoj veri: uistinu, go-spodine moj, bih isprošena po bračnom zakonu, u oca mojega, sluge tvoga, koji je mislio da je jedno-verstvo u tvojoj državi. I bih u tih zakonoprestup-nika, i videh, gospodine, da zaista služe otpadniku od slave božje, samome sotoni. I ne mogući trpeti smrada gluhih kumira i mrske jeresi, istrgavši se iz ruke njihove i prebegavši, vapijem državi tvojoj: po-razi krstom one koji se bore s nama, da nauče ne-častivi neprijatelji kako je moćna vera tvoja, gos-podine."

Optužujući krstjane da su arijanci, optužba biva pro-širena da krstjani koriste kumire, da su idolopok-lonici. Arije nije bio optuživan za idole, otkud sad idoli kod njegovih sljedbenika skoro hiljadu godina nakon Arija? To je kod krstjana iz stare prehriš-ćanske vjere, jer primanjem hrišćanstva oni staru vjeru nisu potpuno odbacili, nisu odbacili oboža-vanje Sunca ni bogove i božanstva Sunca pa su i dalje održavali neke ritalne radnje kroz običaje stare vjere pjevajući u različitim sezonama i vremenskim neprilikama obredne koledarske, dodolske, kraljič-ke, lazarice, đurđevske i druge pjesme. Slavili su Slavu i to je Božja slava kroz slavu voljenog im Sunca. Ložili su badnjak uoči rođenja Božića Sva-rožića, ložili kresove i lile palili lile uoči velikih vre-menskih svetaca.

Ako su krstjani bili arjianci i koristili i kumire svoje stare vjere, to bi značilo da krstjani nisu vjerovali da je Isus Bog, već da je sin Božji i da ga je stvorio Bog, ali tvrdnja da su krstjani bili arijanci postoji sa-mo u pomenutom Žitiju Ste-fana Nemanje od Stefana Prvovenčanog.

Da li vi današnji Srbi vjerujete da je rođenjem Isusa Marija Bogorodica ujedno rodila i Gospoda Boga, Stvoritelja Vaseljene i sveg vidljivog i nevidljivog? Ja ne vjerujem i da sam ovo znao prije, nikad me crkva ne bi vidjela.

DVA FARAONA ISPLAŽENOG JEZIKA

BOGINJA VELIKA DAMA ISPLAŽENOG JEZIKA

VELIKA GOSPA ili njeno stariji ime VELIKA DAMA, jedna je od najznačajnijih skulptura drevne iberijske civilizacije iz 3. ili 2. vijeka stare ere. Ženska statua u punoj figuri visine oko 1,35 m, isklesana iz bijelog krečnjaka. Otkrivena je 1870. godine u iberijskom hramu Cerro de los Santos (sveto područje) u Mon-tealegre del Castillo, provincija Albacete, Španija. Na mjestu otkrića bio je hram koji se koristio od 4. vijeka stare ere do rimskog doba. Izložena je u Nacionalnom arheološkom muzeju u Madridu.

Sanskritsko DAMA znači DOM, KUĆA [1], galsko DAM je GOSPODAR [2] i sinonim je galskom DOM: DOM, BORAVIŠTE, GOSPODAR; SUNCE [3]. Grč-ko DÁMAR (δάµαρ) je SUPRUGA [4].

U sklopu grčke mitologije James G. Frazer u svojoj “Zlatnoj grani” pominje DAMIU, božanstvo ženske moći u gradu Troezenu na Peleponezu [5].

Perzijsko DAM je DAH, ŽIVOT; VATRA, TOPLOTA; KRV; PONOS; UŽITAK; VRIJEME, TREN; SUŠA; OŠTRICA (sablje); ŠILJAK (koplja) [6].

Arapsko DAM, DAMĀ znači KRV, ŽIVOT [7]; per-zijsko DAMAR je KORIJEN, ŽILA ŽIVOTA; ŽIVOT; DAH [8].

Galsko TAM sinonim je galskom DAM sa znače-njem SUNCE [9]:

a) DAM > DAMUZ > TAMUZ = SUNCE [10],

b) DAM > DAMAR > TAMAR > TAMARA

Sumersko DAM je BRAČNI DRUG: MUŽ, ŽENA [11]:

"...ali žena boga zvala se Dam, što bi moglo biti izvor našeg Dama, riječi koju su koristili Kelti i pre-vodioci i Septuaginte.” [12]

U sumerskoj mitologiji EA, bog vode, imao je ženu sa imenom DAM [13] jer DAMA je BOGINJA NE-BESKE I ZEMALSKE VODE (simboli vode su u dnu haljine na statui).

BOGINJA DAMA je ukrašena solarnim simbolima. Jasno je vidljiv njen isplaženi jezik, iako je desna polovina jezika ostećena. Ispod vrata je tkz. selta, vijenac slave kao znak dugodnevice vidovdanskog prvog dana ljeta. Iznad pasa su Mjesec, zvijezda Venera i Sunce takođe isplaženog jezika.

Po VELIKOJ DAMI nazvan je stari srpski grad DA-MASTION (grčki: Δαμαστίῳ i Δαμάστιον). Godine 1923. mještanin sela Kutina kod Leskovca pronašao je stotinjak kovanica damastinonskih kovanica sa natpisima ΔΑΜΑΣΤΙΝΩΝ [14] što bukvalno znači DAMINA STIJENA, DAMIN GRAD. U drugoj polo-vini 6. vijeka grad obnavlja car Justinijan i naziva ga Justinijana Prima, ali je u srpskom narodu i je dalje ostao pod izvornim imenom kao CARIČIN GRAD, JER VELIKA GOSPA ili VELIKA DAMA je CARICA NEBA I ZEMLJE.

..................................

[1] Monier Monier-Williams, A Sanskrit-English Dic-tionary; Oxford, The Clarendon Press, 1960, pg. 469.

[2] Jean-Baptiste Bullet, Mémoires Sur La Langue Celtique, Tome II; Besançon: Claudi-Joseph Daclin, 1759, pg. 433.

[3] Ib. pg. 433, 497.

[4] Henry George Liddell and Robert Scott, A Greek English Lexicon, Oxford: The Clarendom Press, 1883, pg. 324.

[5] James George Frazer, The Golden Bough, Vol. I, Abrdiged Edition, New York, The Macmillan Com-pany, 1925, pg. 7.

[6] John Richardson, A Dictionary, Persian, Arabic, and English; London: by J. L. Cox, 1829, pg. 684.

[7] Ib.

[8] Ib.

[9] Jean-Baptiste Bullet, Tome II, pg. 399.

[10] James George Roche Forlong, Rivers of Life, Vol. II; London: Bernard Quaritch, 1883, pg. 60.

[11] Stephen Langdon, A Sumerian Grammar and Chrestomathy, Paris, Libraire Paul Geuthner, 1911, pg. 208.

[12] James George Roche Forlong, Ib. pg. 55.

[13] William J. Hinke, A New Boundary Stone of Nabuchadrezzar I; Wipf & Stock Publishers, Euge-ne, Oregon, 2009, p. 222.

[14] Dr Balduin Saria, Iz numizmatičke zbirke Na- rodnog Muzeja u Beogradu, Damastionske tetra-drahme iz Kutine; Starinar, Treća Serija, Knjiga tre-ća (za t1924 i 1925), Beograd, 1925, str. 97.

PELAŠKI PELI, PELA, PELO I OPELO

Na jedno monolitnom kamenom bloku na irskom br-du Tory-Hill (Sliabh Greine, County Kilkenny pos-oji jedan natpis za koji neki pretpostavljaju da je pelaški:

PELI DIUOSE = BELI DIOS = BELI BOG = SUNCE [1].

PELA je glavni grad antičke Makedonije. Čije je ovo ime i šta znači?

PROSVJETLJENJE UMA, SUNCE UMA je ZNA-NJE, sanskritskI VID ( विद् ). Kad nekoga nešto pita-mo, a on samo ćuti, kažemo:

“A on ni da OPELI,” tj. ni iskrom znanja da zasvijetli.

Sanskritsko PEL ( पेल् ) u PELATI znači IĆI, KRE-TATI SE [2] i nalazi se u srpskom KOPELATI, tj. KO-PELJATI. Ovo PEL nalazi se u svršenim glagoloma srednjeg i ženskog roda POPELO, POPELA, dok je u muškom rodu prelaskom L u O preko oblika PO-PEL postalo POPEO se.

Kad kažemo “Ona je ODAPELA strijelu”, znači da je strijela OTIŠLA, dok u rečenici “Baba je ODAPELA” znači da je ona “OTIŠLA”, tj. UMRLA.

Velški PÊL je KREĆUĆE TIJELO, LOPTA, SFERA [3], velško PELA je KRUŽNENJE[4], velško PELID je ZRAČENJE, SJAJ [5]. Srpsko PELUD je ŽUTI cvjetni prah, špansko PÉLLA je LOPTA, SFERA [6], portugalsko PÉLA je LOPTA [7].

Dakle su velško PÊL, špansko PÉLLA i portugalsko PÉLA sa istom osnovom i istim značenjem: KUGLA, LOPTA, SFERA. Kad ovom dodamo značenje san-skritskog PEL sa smislom KRETANJE i kad dodamo sva značenje KRETANJA i ŽUTOG SJAJA koje nosi osnova PEL u velškom PELID i srpskom PELUD, šta imamo? Imamo KRETANJE SJAJNE SFERE. Šta bi to moglo biti? To je VENERA, latinska VE-NUS, grčka AFRODITA jer je u makedonskom gra-du PELI bio hram posvećen PELI, tj. VENERI. Grci-zacijom hram biva posvećen istoj boginji samo sa imenom AFRODITA.

Tako otpada grčka i zvanična laž da ime PELLA (πέλλα) u grčkom znači KAMEN, jer u starogrčkom nije postojala riječ PELLA (πέλλα) sa značenjem KAMEN. Grčko PÉLLA (πέλλα), od jonskog PÉLLI (πέλλη), ne znači KAMEN, nego drvena posuda za mlijeko, latinski mulctra [8]. Neki ime PELAZGA ve-žu za grčko PELARGOS (πελαργός), ptica RODA (latinski: Ciconia alba), jer osnova PEL (πελ) u gr-čkom PELANOS (πέλᾶνος) znači CRVENA i TAM-NOCRVENA BOJA KRVI [9], dakle opet boja VA-TRE. Kod Homera PELIOS (ἠέλιος = ἥλιος, = ἅλιος) je SUNCE [10].

Makedonska PELA, glavni grad antičke Makedonije, keltski je, odnosno trački grad sa keltskim imenom: PELA što je nekad u starini značilo SJAJNO KRE-TANJE, VENERA ili PELA. I trački PELAZGI nosili su ime po riječima PELA, PELO. PELAZGI znači SJAJNI, BLJEŠTEĆI, BIJELI jer pelaško PELI znači BELI, BILI, BIJELI. I kao što smo već rekli: PELA je vlastito žensko ime i to je VENERA, PELI je vlastito ime muško i to je pelaško ime SUNCA (PELI > BELI). Tako su nazivi PELAZGI i BELAZGI potpuno istog značenja.

Polinezijska boginja vulkanske lave je PELA, PELE. Zašto je ova boginja dobila to ime i šta je značenje tog imena, odgovor je u srpskom PELIN:

"Riječ je balkanska slavenskog podrijetla, jer je po-sudiše svi balkanski narodi: rum. pelin, arb. pelin pored pelini = pelim (Gege), cine. piluńu, pilonu, ngr. πελϊνος, tur. pelin, pelün. Upór. lot. pelējumi. Izvodi se od iste osnove *pel- od koje i paliti (v.), sa istim semantičkim razvitkom kao gorak od gorjeli (v.).” [11]

Niko ni od koga nije posudio osnovu PEL, nego je osnova veoma stara i opstala se u tim jezicima.

Uporedimo: PELEN – PELE (PELA). Osnova PEL je istog značenja kao i osnova PAL u riječi PALITI, dakle je ime PELA ili PELE istog značenja kao i riječ PALEŽ, VATRA i zato je polinezijska boginja PELE ili PELA boginja vatre vulkana.

A sad o boji cvijeta PELAGIA:

“Pelagia, u Istoriji prirode je ime koje su Plinije i drugi od drevnih drevnih prirodnjaka pretežno zvali purpura.” [12]

Dakle je riječ PELAGIA kod starih pisaca značila PURPURNA i to je tamnocrvena koja prelazi u lju-bičastu, a i jedna i druga su u boji plamena. Biljka PELIOSANTHES MACROSTEGIA ima PURPURNI cvijet, a biljka SPREADING PELLITORY ili PEL-LITORY OF THE WAL ima PURPURNO stablo.

Biljka PELARGONIUM ima PURPURNI cvijet, a tak-vu boju sadrži i cvijet biljke ASTRAGALUS PE-LECINUS. I svuda je osnova PEL.

Jedna vrsta ptica iz roda kolibrija nazvana je ime-nom TOPAZA PELLA, a poznata je i pod imenom CRIMSON TOPAZ. Evo njenog opisa:

“Leđa sjaju tamnocrveno prelazeći u naradžas-tocrveno na kukovima. Vrat metalik zeleno-žuta sa topaz nijansom u centru. Ostali donji dio je sjajni krimsom.” [13]

Zašto ovu pticu zovu još i CRIMSON TOPAZ? Dragi kamen topaz može biti tamnocrvene (purpurne) svijetložute, zlatne i ružičaste boje. Crimson znači tamnocrven i eto prvobitnog značenja osnove PEL: VATRENI SJAJ.

U 4. vijeku stare ere na dijelu prostora današnje Italije živio je narod PELEGINI (PELIGIANS, PAE-LIGINI, PELIGINI). Vrhovni bog PELIGINA bio je JUPITER PELINO ili JUPITER PALENO (latinski: JUPITER PALENOS). Njihova boginja je PELINA ili PALINEA. Po ovim bogovima hrišćani uvode Svetog Pelina (St. Pelino ili St. Pelinus, Pelinus of Brindisi). Pogledajmo: JUPITER PELINO i polinezijaka bogi-nja Pele PELE ILI PELA: isti korijen, isto značenje: VATRA, SVJETLOST:

“PELAGIA, nadimak Venere” [14]

Vuk navod da je OPELO isto što i OPIJELO [15] i to je netačno kako bi se potkrijepila crkvena laž da OPELO potiče od izmišljenog ijekavskog "OPIJE-LO" tobože "opjevati pokojnika", iako sveštenik ne opijeva pokojnika kao narikača, nego poje crkvene molitve i tako rade pri svakoj molitvi, a ne samo pri OPELU . Srbi nikad i nigdje nisu govorili OPIJELO, nego samo OPELO i to je ritualno SPALJVANJE mrtvaca, jer PELO je VATRA, OCIŠĆENJE.

…………………………

[1] James Graves, On the Suppoed Pelasgian In-scription of Tory Hill; an article from Transactions of the Kilkenny Archaeological Society, Volume 1, 1851, pg. 300-301).

[2] Monier Monier-Williams, A Sanskrit-English Dic-tionary, Oxford, The Clarendon Press, 1960, pg. 648.

[3] William Owen Pughe, A National Dictionary of the Welsh Language, Volume II, Denbigh: Printed and

published by Thomas Gee, 1832, pg. 404.

[4] Ib.

[5] Ib., pg. 505.

[6] Alfred Elwes, A Dictionary of the Spanish and English and English and Spanish Languages, Lon-don, John Weale, 1854, pg. 256.

[7] Henriette Michaelis, A new dictionary of the Portuguese and English languages, Leipzig, F. A. Brockhaus, 1893, pg. 548.

[8] Henry George Liddell and Robert Scott, A Greek English Lexicon, Oxford: The Clarendom Press, 1883, pg. 1172.

[9] Ib. pg. 1171.

[10] Ib. pg. 647.

[11] Petar Skok, Etimologijski rječnik hrvatskoga ili srpskoga jezika, Knjiga II, JAZU, Zagreb, 1972, str. 634.

[12] Abhraham Rees, D.D. F.R.S. F.L.S. S. Amer. Soc., The Cyclopædia or Universal Dictionary of Arts, Sciences and Literature, Vol. XXVI, London, 1819.

[13] Smithsonian Contributions to Knowledge, Volu-me XXIII, Washington, The Smithsonian Institution, 1881, pg. 95.

[14] Luigi Capello di Sanfranco, Dictionnaire de mythologie de tous les peuples avec les rappro-chemens historiques, Turin, Imprimerie de Joseph Favale, 1833, pg. 529.

[15] Vuk Stefanović, Srpski rječnik istolkovan nje-mačkim i latinskim riječima, Beč (Wien, Viennae), Jermenska štamparija, 1818, stupac 511, 512.

BOGOVO GUVNO, DREVNA SRBSKA OPSERVATORIJA

Drevna opservatorija Bogovo guvno, nadmorske vi-sine 952 m na kordinatama 43° 33' N, 21° 46’ E. je na visoravni planine Device jugoistočno od Soko-banje u Srbiji. Iako je otkrivena prije 11-12 godina, na opservatoriji nisu izvršena nikakva naučna istra-živanja ni otkopavanja, čak ni najosnovnija mjerenja krugova nisu obavljena. Preko svog videa na You-

-Tube 2014. godine dr Aleksandra Sanja Baić je pr-va koja je upoznala javnost sa postojanjem ove opservatorije i ona smatra da je ovo najstarija op-servatorija na svijetu.

Dva pravilna kamenjem okružena kruga na Bogo-vom guvnu su astronomska opservatorija za praće-nje godišnjeg kretanja Sunca, Mjeseca i zvijezda, brojanje dana, praćenja nastanka i kraja godišnjih doba i mjesečevih mijena. U tom kalendarskom bi-lježenju bili su i najvažniji vjerski godišnji praznici sa obrednim ritualima i proslavama. Takvi praznici su i danas poznati kod Srba kao "vremenski sveci".

Po riječima dr Aleksandre Sanje Baić prečnik veli-kog kruga je 117 m, malog oko 80 m (prečnik veli-kog kruga je oko 6 m veći od velikog kruga čuvenog Stounhendža). A sad malo astronomiskih podataka!

Tropska godina ima 365,242 dana i za tih 365,242 dana Zemlja završi puni krug svoje putanje oko Sunca. Da vidimo koliki je u danima prečnik tog kruga godine:

365,242 : 3,14159 = 116,2602377 dana.

Prečnik velikog kruga na Bogovom guvnu je 117 m i to je oko 74 cm duže od 116,2602377 m ili po 37 cm sa oba kraja prečnika, malo više od jedne stope na krajevima prečnika. Treba uzet u obzir i to da je du-žina od 117 m uzeta površinom tla i to nije origi-nalna površina kruga opservatorije, jer rast trave podigao je debljinu zemlje iznad originalne površine kruga opservatorije. Da su uklonili površinski sloj zemlje, možda bi našli da je krug popločan kao i svako guvno. Pošto kamenje u liniji kruga ne ide vertikalno kao zid, nego se od uskog vrha širi prema tlu, našli bi da je prečnik kruga 116-116,26 m.

Veliki krug je krug godine i astronom-arhitekta je u nacrtu svog plana za vaki dan godine odredio simboličnu dužinu u metrima: 1 dan = 1 metar kruga (ostaje misterija kako je on u ono davno vrijeme znao za dužinu metra).

Mali krug je prečnika oko 80 m i njegov obim odnosi se na vrijeme od početka nove godine na zimski solsticij prvog dana zime do krajem avgusta dana Velike Gospojine, prehrišćanske Velike Majke. To je orijentacionoa dužina od 250 dana malog kruga, jer taćan prečnik kruga nije precizno izmjeren, ali to tu (simbolični prečnik kruga od 250 dana je 79,61 m). Tako je veliki krug godine simbol Oca Sunca, mali krug simbol Velike Majke. Starosrpsko GOSPA je postanjem od KOS sa značenjem DRŽAČ, NOSAČ, SUNCE, BOG:

KOS (muš. rod) > KOSPA (žen. rod) > GOSPA (kospa > košpa > nosač sjemena, sjemenka).

Iako je otkrivena prije 11-12 godina, na opservatoriji nisu izvršeni nikakvi arheološki radovi niti je op-servatorija datirana, a vjerujem da nikad i neće biti otkopana i objavljena u zvaničnoj judeo-hrišćanskoj nauci, jer je to srpsko.

Prije stotinjak godina petnaest-dvadeset metara sjeveroistočno od centra Kruga godine iz obližnjeg sela domaćica Rosa podigla je zavjetni krst sa nat-pisom posvećen Ognjenoj Mariji:

U SLAVU OGNJENA MARIJA
ZA ZDRAVLJE LJUDI
ZA BERIĆET U POLJE
ZA ZDRAVLJE STOKE
PODIŽE ROSA
SA SINOVI

Po nepisanom hrišćanskom pravilu i ovo sveto mje-sto drevnog prehrišćanskog vremena i neistražena arheološka lokacija, oskrnavljeno je crkvenim rek-vizitima i zlom rabotom. Oko zavjetnog krsta, kao da je to grob, izljevanjem velike betonske ploče uništili su originalni izgled bazne osnove krsta koji se pri-rodnim kamenim materijalom harnonično uklapao u ničim narušenu prirodu. Sve su ogradili visokim i de-belim direcima sa žičanom ogradom prisvojivš zav-jetni krst u vlasništvo crkve. Možda tu i kapelu sa-grade po plastičnoj maketi koji su tu radi crkvenog turizma i prodaje svijeća natoprljili. Okultna biznis-

-rabota!

Da je to skrnavljenje čistote Bogovog guvna djelo crkvenih masona, vidi se po bijeloj u sredini u čvor vezanoj marami oko vrha zavjetnog krsta. U tom ob-liku marama predstavlja runu DAGAZ sa značenjem SVJETLOST DANA. I molim vas, kakve veze ima prehrišćanska srpska Ognjena Marija sa njihovoma magijskom judejskom sektom?
................................
Izvor: Kosta Babić, vrzino kolo na bogovom gumnu, video, YouYube:

MOJA БОЖИЋНА ПОРУКА ЛАЖНИМ СРБИМA ГРКO-ОРТОДОКCИMA

Ваш Исус Христос је ђаво јер кроз вac мрзи истину коју ваше очи гледају и ваше уши слушају. Он мрзи Творца Бога Сунца, мрзи Сунце, Светлост и следбенике Сунца.

Да сте непријатељи прaвиx Срба доказује и тема која сведочи о пореклу Срба преко илирских Венета и Трачана, што нико од вас грчких православаца није хтео да пoдели.

ЗАШТО ДАНАШЊИ ГРКO-ОРТОДОКCИ НИСУ СРБИ

Eвo је наcталa дванаеста година да Србима износим доказе о постојању мотива исплaжених језика на древним србским идолима, амајлијама и надгробним споменицима са антропоморфним ликовима Сунца, соларних богова и божанставa oд пpaдaвниx вpeмeнa Карахан Тепе културе, културе Лепeнског Вира, jамне и винчанcке кул-туре па кроз cвe хиљадe година до исплaжених језика на ликовимa средњовековниx стећакa и стећакa 19. века. И ево дванаеста je година oт-кaд гpкo-opтодoкcни Срби ћуте о томе, њих то не интересуje, за њих је то примитивнo и одвратнo паганскo многобоштво.

Прикази исплажених језика на древним српским идолима, амајлијама и надгробницима од дубоке праисторије до чукундеда данашњих Срба, то данашњe гpкo-opтодoкcнe хришћанске Србе не занима, они то не осећају као део свог исто-ријско-духовног континуитетa и идентитета. Њи-ховом гpкo-opтодoкcнoм хришћанском духу Сте-фанa Немањe и Светог Саве, који cу прогонили, мучили и убијали паганске староверце и хриш-ћанске двоверце, то је страно, непријатељско, одвратно и не желе да знају да то постоји у њи-ховој историји и митологији.

За такво понашање гpкo-opтодoкcниx хришћан-ских Срба jeданаест година нисам могао да на-ђем логични одговор. Нашао сам се пред вра-тима метафизичке тајне коју до oвог јутрa нисам могао да откључам и ево одговора зашто се да-нашњи гpкo-opтодoкcни Срби хришћани тако од-бојно понашају према историји и митологији пре-хришћанских Срба:

"Шелинг је, за разумевање дијалектике митоло-гије, народне културе и фолклора, поставио не-заобилазно питање: 'Да ли је Хелен још Хелен, Египћанин још Египћанин ако одстранимо њего-ву митологију? Дакле, нити је он своју митологију примио од других нити ју је сам произвео пошто је већ био Хелен или Египћанин; он је постао Хелен или Египћанин тек са својом митологијом, тек тиме што му се развила та митологија' (Ше-линг, 1988: 71)." [1]

Истина је oвo: митологија ствара народ, хелен-ска митологија је створила Хелене, египатска митологија је створила Египћане, србска мито-логија je створила Србе. Данашњи гpкo-opто-дoкcни хришћански Срби само нoce име старих Срба, али у души немају ништа од духa старих Срба и свесно и намерно не признају мито-лошко-духовну везу ca нexришћанским Србимa, jeр данашњe гpкo-opтодoкcни Срби имају нову, хришћанску митологију коју лажно називају пра-вослављем, a познато је да је Бог Прав био Бог правдe древних Срба.

Данашњи гpкo-opтодoкcни хришћански Срби су потпуно одбaцили митолошко-духовну везу са својим прехришћанским прецима и тако cу пос-тали нови народ, народ нове вере, новог духа и њимa је све прехришћанско непријатељско и презрено паганскo. Cтога су им непријатељи и прехришћански Срби и њихова митологијa са Сунцем, боговима и божанствима сунца, ca идо-лима, амајлијама и cтећцима са антропомор-фним ликовима Сунца, соларних богова и бо-жанставa. Дакле, данашњи гpкo-opтодoкcни Ср-би су Срби исто колико су Срби данашњи Хрвати и Бошњаци:

"Дух је оно што оживљава, телo не помаже ни-шта." (Joвaн [6,63]

И Бошњаци и Хрвати су по телу Срби, али oни мрзe дух својих cрбскиx предака бaш као што и данашњи гpкo-opтодoкcни хришћански Срби мр-зe дух својих прехришћанских предака. Дакле je то све oдрођени србски отпад који ce одрекao свог србскoг коренa.

.................................
[1] Сретен Петровић, Српска митологија, Ми-толошке мапe, Kњига II; Просвета, Ниш, 2000, стр. 11.

PRAVI BOŽIĆ JE PRVI DAN ZIME

Po nekima 25. decembar kao dan Rođenja Hristova - Božić crkva slavi od 336. gdine, po nekima oko 530. kad je crkveni astronom i rodom Srbin Dionizije Mali (Dionysius Exiguus) tako proračunao. Hiljada-ma godina i Velika piramida svojom kodiranim mje-rama vremena u vrhu visine Velike stepenice u Ve-likoj galeriji svjedoči rođenje Novog rano zorom 25. decembra 4. godine st. ere.

Krajem stare i početkom hrišćanske ere 25. decem-bra padao je zimski solsticij ili kratkodnevica prvog dana zime. Tog dana Sunce najkasnije izlazi, oko podneva pada u najnižu godišnju južnu tačku i tog dana najranije zalazi. To je najkraći dan godine.

Da se prvog dana zime Sunce ne zaustavi u svom padanju ka jugu i da ne počne da se penje ka sje-vernom nebu, život na sjevernoj Zemljinoj polulopti našeg podneblja bi se stravično promijenio, možda i izumro. Zbog toga su stari Srbi uoči najkraćeg dana ložili badnjak jer su vjerovali da vatra iz mladog Perunovog hrasta pomaže iznemoglom padajućem Suncu da se osnaži, zaustavi i počne da se penje u vis, ka proljeću i životnom vaskrsenju prirode. I sut-radan u podnevu prvog dana zime rađalo bi se mlado Sunce u liku Božića Svarožića, poznatog i kao Mladi Koledo.

Prije postanka hrišćanstva pripadnici raznih religija slavili su na prvi dan zime rođenje svojih bogova Sunca. Tog dana su rođeni Horus, Tamuz, Krišna, Mitra, Atis, Herkules, Dionizije, Merkur, Nepobjedivo Sunce, Svarožić i u njihovo društvo u prvi dan zime crkva je dodala rođenje Isusa Hrista, biblijsko Sunce Pravde.

Taj 25. decembar Pravoslavne crkve je po starom ili julijanskom kalendaru ondašnjeg Rimskog carstva. Danas je to 7. januar zvaničnog kalendara. Krajem stare i početkom hrišćanske ere tog 25. decembra, tj. današnjeg 7. januara, počinjala je zima, a zima u naše vrijeme počinje 8. decembra julijanskog ili 21. decembra današnjeg kalendara. Kad izbrojimo iz-među 25. decembra starog (7. januara) i 8. decem-bra starog kalendara (21. decembra), to je 16 dana udaljenosti. Prvi dan zime pomjerio se na 17. dan prije nego što je zima počinjala u vrijeme kad je ro-đen Isus. Otkud tolika razlika, kako se zima pomje-rila na 17. dan ranije?

To je zbog kretanja Sunca kroz nebesa i zbog Ze-mljine rotacije oko same sebe i oko Sunca. Nikad u toku godine u isti dan u isto vrijeme Sunce nije na istom mjestu među zvijezdama, jer se ono nepre-kidno kreće kroz znakove zodijaka, bukvalno putuje. Pošto Zemlja i sve planete rotiraju oko Sunca, tako i planete nikad nisu na istom mjestu, nego idu za Suncem. Po starom kalendaru za oko 128 godina nakupi se jedan dan kalendarskog vremena i prvi dan zime i prvi dani ostalih godišnjih doba ulaze na niži datum starog kalendara.

Tako se za preko 2000 godina od Isusovog rođenja sa ondašnjeg prvog dana zime 25. decembra starog kalendara (7. januar današnjeg kalendara) Sunce sa prvim danom zime pomjerilo na 8. decembar sta-rog ili 21. decembar današnjeg kalendara.

Zašto je crkva kalendarski ostala na onom prvom danu zime 25. decembra starog kalendara iz vremena Isusovog rođenja, a nije htjela da slavi Božić svake godine na prvi dan zime kad je rođen Isus? To je radi odvraćanja ljudi od praćenja Sunca, da ljudi zaborave Sunce, jer su prije hristijanizacije svu bili sljedbenici Sunca i vjernici Boga Sunca.

Pravi istinski Božić je na prvi dan zime. Ne slaveći pravi dan rođenja Spasitelja svijeta rođenog na prvi dan zime crkva je skrenula u laž. Tako je svaki crk-veni Božić lažni Božić, jer ne odgovara istini, nije u skladu sa Božjim istinom u prirodi ni sa onim vre-menom u kojem je rođen Isus. Zbog tih laži skoro svake godine oko Božića bude razornih zemljotresa i drugih nesreća. Zbog pomenute laži lažni Božić je neveso i nedruštven, dan bez pjesme i veselja jer je lažni dan rođenja Spasitelja i to nije jedina laž Pra-voslavne crkve.

A rimokatolici, protestanti i njihove sekte? Zbog laž-ne vjere tih crkava njihov svijet se već usmrdio u truleži svog raspadanja, ali i pravoslavci su na širo-kom putu laži i sve ih brže sustižu.