IR, IRI, IRAI, IRAJ I JURAJ

 

Natpis IYI znači IRAI ili IRAJ, tj. SJAJNI, VATRENI, OGNJENI, UZVIŠENI, PLEMENITI: SUNCE (petroglif u sjevernom Iranu).

     Perzijsko IR je neka vrsta bolesti čiji prištevi IRITIRAJU jakim svrabom (1), dakle je to UPALA. Arapsko IRR, IRĀṢ je VATRA, OGANJ (2); IRAT je OGNJIŠTE (3), IRRAT je VATRA (4), IRAN je ŽIVAHAN (5).

     Kod naroda Centralne Afrike IRU znači NEBO (6); korejsko IRU znači SUNCE (7); kod Samojeda IRRI je Mjesec (8). U latinskom IRA je LJUTNJA, BIJES, dakle emotivna VATRA, a latinsko IRIS ima dva značenja: DUGA i PERUNIKA.

      Arapsko ĪRĀS je VARNICA (9), takođe naziv za predio ŽUTE BOJE po žutilu cvijeta neke biljke koja raste u Arabiji Feliks (10). Perzijski naziv za Perziju je ĪRĀN (11), dok perzijsko IRAJ ili ERAJ znači SUNCE (12) i to je napisano IYI koje se izvorno čita IRAI, IRAJ. Znak Y u sredini je RA, osnova u srpskom RAČVA, RAŠLJA, RAKLJA. Kasnije u nekim jezicima drevno I čitano je i kao J, pa je IYI bilo isto što i JYI = JRAI = JRAJ > JURAJ.

     I evo nas pred rješenjam zagonetke: u srpskom PERUNIKA, kao i u imeni PERZIJA, osnova je PER. To je značenjem isto značenju osnova IRA i ERA u nazivima IRAN ili IRAJ:

     a) PER = IRA = ERA = IR = ER   

     b) ER = IR

Potvrde da je ER = IR nalazimo i u sljedećim  primjerima: egipatsko IRI znači OKO i simbol je Ozirisa (13), a egipatsko IRIS je ZORA (14). U centralnoj Africi IIRRI je SUNCE (15).

     Današnje grčko PIR (πῦρ) znači VATRA, PLAMEN (16). U antička vremena izgovarano je PUR, u moderna vremena je PIR. Sa osnovom PER je sanskritsko PERU koje takođe znači VATRA, SUNCE (17). Vidimo da je oblicima ER i IR značenjem isti oblik UR.  Sumersko UR je SVJETLOST VATRE (18), asirsko ili haldejsko božanstvo zvano BOG FODUMENTA, tj. temelja (19). Starokeltsko UR znači VATRA, POČETAK (20). U srpskom URANAK upravo je to UR.

Čitano s desna ovdje piše: JUIRAIK, što znači JURNI, JARNI, OGNJEVITI (natpis na kamenu, selo Bjala kod Varne u Bugarskoj).

     Starokeltsko IR je BIJES, LJUTNJA (21), sve ono što daju SUNCE i VATRA, a sanskritsko ĪR znači IĆI, RASTI, PODIZATI; OŽIVLJAVATI (22) što opet upućuje na SUNCE koje je VATRA. Starokeltsko IR je ŽESTINA, BIJES (23). To je u latinskom IRA (24). Velško IR znači ČIST, PROBOJAN (25). Starogaelik i galsko ER je UZVIEN, PLEMENIT, RASAN (26). Bretonsko IRA (ili URE) i velško IRAW znači MIROPO-MAZAN (27).

      IR, ER i UR su sinonimi sa značenjem VATRA, SJAJ, SUNCE; UZVIŠEN, MIROPOMAZAN, RASAN, PLEMENIT, svi atributi koje su crkveni oci dali pripisali Isusu, SUNCU PRAVDE i prehrišćanskom SUNCU.

Sunce sa simbolom Y (indijanski petroglif u Arizoni i artefakt iz muzeja u Bitoli, Makedonija).

     Problem sa dosadašnjim neiščitavanjem simbola, odnosno natpisa IYI je u srednjem znaku Y, koji je u drevna vremena bio ideograf sa značenjem RA: sunce ljetnog solsticija. Kao simbol tog značenje poznat je od vremena neolitskih pećinskih crteža, do petroglifa američkih Indijanaca i naših stećaka.

     Uobičajena je laž da je RA jedino egipatska riječ za ime Sunca, a RA je kao osnova u imenu RAŠANI, jednom od starih imena Srba, koji su ideogram Y RA preslikali i svoje riječi RAK, RAKLJE, RAČVE, RAŠLJE. Zar da judeohrišćanski mudraci javno priznaju da je RA takođe originalna srpska riječ, jer bi to značilo  javno priznanje postojanja Srba kao savremenika starih Egipćana, te povezanost srpskog sa sanskritom u kojem RA znači VATRA, TOPLOTA, LJUBAV, UŽIVANJE, DAVANJE, ZLATO, BLJESAK, VELI-ČANSTVENOST (28).

Na gornjem natpisu sa Šudikovskog kvadra piše IRAI, a u donjem, čitano s lijeva, piše JUIRAJ > JURAJ.

     Preko vedske Siddhante u tamilskom jeziku postoji riječ IṚAI i znači CAR, BOG (29). Da je to složenica pokazuje duplo R (Ṛ): IṚAI je IRRAI postanjem od izraza IR RAI koji znači VATRA SUNCA, SUNČANA VATRA.

P.S. Znam da ni ova istina neće proći kod judeohrišćanskih Srba, kako kod onih iz običnog naroda, tako i kod masonerije i višoj životnoj i intelektualnoj hijerarhijskoj ljestvici, jer se Srbi skoro već 40 godina svom snagom bore protiv istine zarad svojih ideoloških judeohrišćanskih laži. Ali eto, pišem zbog onog jednog od hiljade koji ne ide s lažovima i koji će razumjeti.

..............................
     (1) Francis Johnson, A dictionary, Persian, Arabic, and English; London: Wᴹ. H.Allen and Co., 1852, pg. 195.
     (2) John Richardson, Dictionary Of Persian, Arabic, And English; London: Printed by J. L. Cox, 1829, pg. 49.
     (3) Ibid, pg. 54.
     (4) Ibid.
     (5) Ibid. pg. 52.
     (6) Arthur James Johnes, Philological proofs of the original unity and recent origin of the Human Race, Appendix A, London, Samuel Clarke, 1843, pg. 40
     (7) Ibid. pg. 5.
     (8) Ibid.
     (9) Francis Johnson, Ibid. pg. 195.
     (10) Ibid.
     (11) Ibid. pg. 196.
     (12) Ibid.
     (13) Arthur James Johnes, Ibid. pg. 4.
     (14) Ibid.
     (15) Ibid.
     (16) John Groves, A Greek and English Dictionary, Boston: Hilliard, Gray and Company, 1836, pg. 504.
     (17) Monier Monier-Williams, A Sanskrit-English Dictionary, Oxford, The Clarendon Press, 1960, pg. 648.
   (18) James Austin Bastow, A Biblical Dictionary, London: Longman, Brown, Green, Longmans and Robrets, 1859, pg. 691.
   (19) William Ricketts Cooper, An Archaic Dictio-nary: Biographical, Historical, and Mithological, London: Samuel Bagster and Sons, 1876, pg. 598.
     (20) Edward Dwelly, A Gaelic Dictionary, Vol. III, Herne Bay: E. Macdonald & CO., The Gaelic Press, 1902-, pg. 998.
     (21) Edward Dwelly, A Gaelic Dictionary, Vol. II, Herne Bay: E. Macdonald & CO., The Gaelic Press, 1902-, pg. 556.
     (22) Monier Monier-Williams, A Sanskrit-English Dictionary, Oxford, The Clarendon Press, 1960, pg. 171, 170.
     (23) Robert Archibald Armstrong, Gaelic Dictionary in Two parts, London, Printed for James Duncan, 1825, pg. 335.
     (24) Ibid.
     (25) William Owen Pughe, A Dictionary of the Welsh Language, The Second Edition, Vol. II, Denbigh: Prin-ted and published by Thomas Gee, 1832, pg. 255.
     (26) Edward Dwelly, A Gaelic Dictionary, Vol. II, Herne Bay: E. Macdonald & CO., The Gaelic Press, 1902-, pg. 394.
     (27) Robert Williams, Lexicon Cornu-Britannicum; Llandovery: Roderic; London: Trubner & Co., 1865, pg. 226.
     (28) Monier Monier-Williams, Ibid. pg. 859.
     (29) Daniel Jeyaraj, Genealogy of the South Indian Deities; RoutledgeCurzon, London and New York, 2005, pg. 204.