GEOMETRIJA I MJERE KRALJEVE ODAJE

 

 

Mjere Kraljeve odaje (Sl. 1):

a = 412,1316378 inči = 10,4681436 m,

b = 206,0658189 inči = 412,131637 : 2 = 5,2340718 m,

h = 230,3885895 inči = 206,0658189 x ½√5 = 5,851870172 m,

d = 460,7771789 inči = 11,70374034 m,

460,7771789 x ½√5 = 515,1645473 inči = d1)

d1 = kubna dijagonala (d1) = 412,1316378 x 1,25 = 515,1645473 inči = 13,0851795 m.

Na koptskom PIRMET znači DESETI DIO:

a) 515,1645473 : 51,51645473 inči = AB (Sl. 2),

b) obim kvadrata ABCDA = 206,0658189 inči ,

c) površina kvadrata ABCDA = površina kruga T,

d) prečnik (d) kruga T = 5813011882 inči,

e) obim kruga T = 182,621 inči= 463,85734 cm.

Ako se nešto kreće brzinom 463,85734 cm/s, za 24 sata (1 dan) preći će 400,7727418 km = 100-ti dio dužine Zemljinog ekvatora.

Ako se uzme da je 515,1645473 inči obim kruga T, prečnik kruga (d) je 163,9821069 inči, površina kruga 21.119,441497 kvadratnih inči, a kvadrat ABCDA iste tolike površina ima obim 581,3011883 inči = 1476,505019 cm = 10-ti dio visine Velike Piramide.

Ako se nešto kreće brzinom 1476,505019 cm/s, sa 24 sata (1 dan) preći će 127,7,336 km = 10-ti dio dužine Zemljinog ekvatorskog prečnika.

Tropska godina ima 365,242 dana (jedinica vremena):

a) 365,242 : 412,1316378 = 0,886226551 jedinica = AB (Sl. 2),

b) površina kvadrata ABCDA = 0,7853975 kvadratnih jedinica,

c) prečnik kruga T = 1

d) obim kruga T = 3,14159 = Pi,

e) 0,886226551 : 2 = 0,443113275 = sinus ugla 26,30268975° = ugao Piramidinih prolaza,

f) 412,1316378 : 365,242 = 1,128379644

g) 1,128379644² = 1,273240621 = tangens ugla 51,85399754° = ugao Piramidinog uspona.

Ko je znao sve ove mjere i po njima projektovao Piramidu? Ko god kaže da je to bio neki ondašnji Egipćanin, taj masno laže i svako ko mu vjeruje velika je neznalica i velika budala. 💥✋ 

OPTUŽUJEM SPC ZA KULTUROCID NAD SRBIMA

 

 

Prije čupanja i uklanjanja neevedentirani i nedatirani stećak u porti crkve brvnare u Takovu. 

U znaku Sunčeve analeme slijedi kalendarski raspored:

1. zima,

2. proljeće,

3. ljeto,

4. jesen

Nadgrobni stećci na groblju kod stare crkve brvnare u Takovu počupani su i skoro svi uništeni, grobovi poravnati i staro srpsko groblje pretvoreno je u park za svome bogu pobožne svetosavce.

Zbog čupanja, uništavanja i zatiranja srpskih nad-grobnih spomenika i grobalja optužujem sveto-savske Srba za kulturocid i nad Srbima.

 

Tako je bilo krajem 19. i početkom 20 vijeka (fotografija Anastasa Jovanovića).

Nadgrobni stećci na groblju kod stare crkve brvnare u Takovu počupani su i skoro svi uništeni, grobovi poravnati i staro srpsko groblje pretvoreno je u park za svome bogu pobožne svetosavce.

 

 

 

Starog srpskog groblja tu više nema, zatrli ga svetosavski Srbi.

ZAŠTO JE RIBA SIMBOL ISUSA

 

 

 

 

 

 

 

“Grčka riječ Ichtus = riba, je titula Bahusa, Horusa i Isusa. Jevreji su dibili ribo-boga od Vavilonaca u vrijeme njihovog zarobljeništva u Vavilonu i pro-nalazimo da je očekivani Mesija Talmuda zvan ‘Dag’.

Rani amblem hrišćanskog Mesije, kao što vidimo, je riba, predstavljajući ga u specijalnoj snazi kao ‘Spa-sitelj’. Kasnije biva predstavljan kao jagnje ili ubijeni ovan, te kao dobri pastir, i solarnim monogramom IHS. Ali u ranom hrišćanskom simbolizmu nalazimo da je riba imala najistaknutiju ulogu. To je nađeno na nadgrobnicima, zidnim slikama, pečatima, lam-pama i svim drugim umjetninama na kojima se to moglo ugravirati ili obojiti. Nalazimo to u pričama o hranjenju mnoštva ribama i vaskrsli Mesija jede prženu ribu prije nego što se ‘vaznesao’. U kata-kombama je predstavljen kao dvije ribe ukrštene kao ukršteni mačevi. Takođe nalazimo ribu i ribara koji se često spominju u vezi s hršćanskim Mesijom. On kaže svojim apostolima, ribarima, da će ih uči-niti ‘ribarima ljudi’ i kaza da je jedini njegov znak ‘taj od Jone’ (Oannesa) koji je rekao da je bio progutan od ribe. Tertulijan kaže: ‘Ali mi male ribe (Pisciculi), nakon Ichtus-a [i.e., riba] rođeni smo u vodi.’ Ichtus je grčko ime za Oannes i Dagon. Sv. Augustin ga naziva ‘velika riba koja je od sebe hranila učenike na obali i nudila se kao riba cijelom svijetu’. [1]

“Već smo vidjeli u poglavlju o raspeću, da je najraniji amblem hrišćanskog Spasitelja bio ‘Dobri Pastir’ i ‘Jagnje’. Među ovima takođe je spomenut Riba. 'Jedino zadovoljavajuće objašnjenje zašto bi Isus trebao biti predstavljen kao riba', kaže gos-podin King u svojoj ‘Gnostici i njihovi ostaci’, 'čini se okolnošću da je u neobičnom žargonu Talmuda Mesija često označen kao 'Dag', ili 'Riba';…” [2]

Pomenuti King ovako kaže:

“Najraniji amblemi Spasitelja koji su hrišćanima bili dozvoljeni jesu Dobri Pastir, Jagnje i Riba. Razlog za odabir prva dva je samo po sebi razumljivo u čestoj upotrebi takvih poređenja od strane jevanđelista; ali izvornost posljednjeg je mnogo prikriveniji i teško je nagađati zašto su hrišćani lik ribe trebali držati u takvoj časti, iako je to iz primitivnih vremena. Čini se da je jedino zado-voljavajuće objašnjenje okolnost da je u neobičnom žargonu Talmuda Mesija često označen kao ‘Dag’ ili ‘Riba’.” [3]

Hrišćanin se postaje inicijacijom trokratim pota-panjem u vodu, krštenjem (grčko βαπτιζμοσ znači "pota-panje"). DAGON je BOG VODE. Isusa je rodila MARIA, što na hebrejskom znači ČEMER MORA. Nije li ISUS talmudistički MESIJA DAG, tj. RIBA?

..............................

[1] William Wright Hardwicke, The Evolution of Man; London: Watts & Co., 1899, pg. 265.

[2] Thomas William Doane, Bible Myths and Their Parallels in Other Religions; 1882, pg. 354.

[3] C. W. King (Charles William), The Gnostics and Their Remains; London: Bell and Daldy; Cambridge: Deighton, Bell, and Co., 1864, pg. 138.

OD VINČANKSKE PREKO DUPLJAJSKE DAHINE DO SVETOVIDA SMEDEREVCA

 

  

 

 

 

 

 

Dr Miloje Vasić, arheolog koji je prvi otkopavao Vinču, dao je svoju završnu riječ o starosti Vinče:

“Nama je na ovom mestu najzgodnije obeležiti značaj Troje i njenih nalazaka naročito za datiranje pojedinih kulturnih pojava u Dunavskoj Dolini, je rod toga zavisi i pravilno shvatanje celokupne prais-torijske kulture u našoj oblasti.” [1]

“Na dubini od 4-5 metara ispod površine prvi put se pojavljuje specijalna ornamentalna tehnika, tzv. tehnika crvenog slikanja bez sjaja, koja u svemu odgovara istoj tehnici u Tesaliji iz bronzanog doba, koje je prethodilo poslednjem odeljku najmlađe minonske periode (L. M. III). Moćnost ovog sloja u Vinči u kojem se pojavljuje ta tehnika iznosi oko 2 metra. Na dubini od 2,﮲5 metra pojavljuju se već keramički fragmenti, koji u svemu odgovaraju ke-ramici s ovde proučenih nalazišta. Takve keramičke ostatke nalazimo u celoj dubini sloja od 2-5 metra ispod površine.” [2]

Vasić je rekao i ovo:

“Moje datovanje osnivanja Vinče u doba prelaza iz 7. u 6. vek pre Hr. naišlo je na opoziciju drugih naučnika. Ostajući pri svome datovanju Vinče, ja ne mogu na ovom mestu, zbog oskudice prostora diskutovati tako krupno i vano pitanje o datovanju preistorijskih kulturnih predmeta i pojava u Du-navskoj Dolini.” [3]

Najdublja prošlost u koju Vasić stavlja Vinču je 1600 st. ere:

“Kulturni sloj u Vinči, moćan 10,5 m., imaće se, prema tome, razdeliti, na osnovi karakterističnih odlika, u tanje slojeve kojima će odgovarati kraći vremenski periodi u vremenskom interval od oko 1600 godine pre Hr. do oko 6 godine po Hr.” [4]

Ko je mimo Vasića datovao Vinču na 5500-3500 st. ere? Datovali su predstavnici iluminatske Bečko-berlinske škole radi potreba njihove ateističke te-orije evolucije:

“Dakle, Vasić je svojim stavom došao u sukob sa nemačkom školom. Fasciniran je antikom i kla-sičnom arheologijom u najužem smislu. Taj sukob sa nemačkom arheologijom se sve više zaoštrava i Vasić je energično protiv svih zastupnika nordijske teorije. Taj odnos, opravdano negativan, prema nordijskoj teoriji i ta fascinacija antikom delovali na njega da ode predaleko u svojim stavovima. Ako pratite njegovu evoluciju: Vinča je najprije bila neolitska, onda je postala bronzanodopska. U prvoj knjizi Praistorijske Vinče, Vinča se vezuje za mi-kenski svet i za srednjoheladsku kulturu, za mi-nijsku keramiku, i najzad dolazi teoruija o jonskoj koloniji. Čini mi se, s jedne strane, fasciniranost antikom i, s druge strane, otpor prema nordijskoj teoriji delovali na njega da on u ovome pravcu ode predaleko. Pored toga, bio je potpuno sam. Nije bilo nikoga pored njega sa kim je mogao da razmeni misli i ko bi mogao eventualno da deluje na njega da koriguje svoje stavove”. [5]

Vinčanska DAHINA čovjekolika figurina pticolike glave grlice, a grlica je vrsta goluba, dakle DAHINA je GOLUBICA. Ime DAHINA je ženski rod, muški rod je DĀHIN i znači VATREN, PLAMTEĆI [6]. Osnova u imenu DĀHIN je srpsko DAH i to je “u drugom prijevojnom stepenu DŪH” [7], tj. ŽIVOT.

U sanskritu DAHINA je pod imenom DAHANA ili DAHANĪ sa značenjem VATRENA, PLAMTEĆA, PREPLANULA, SPALJENA; GOLUBICA; JEDAN OD PET VIDOVA VATRE [8]. Iz zemaljske per-spektive peti vid vatre je ETAR ili ETER, a gledano po redu stravanja svijeta ETAR je DRUGI element iz kojeg su nastala ostala četiri zemaljska elementa: VODA, ZEMLJA, VAZDUH i VATRA. ETAR je KO-SMIČKA (NEBESKA) VODA. Ovom konstatacijom pisci Biblije počinju pisanje Knjige postanja:

"U početku stvori Bog nebo i zemlju. A zemlja bješe bez obličja i pusta, i bješe tama nad bezdanom; i duh Božji dizaše se nad vodom." (Postanak,1,1-2)

DUH je BOG DAHIN i to je muški kreativni princip (OGANJ, crvena boja na figurini), a BOGINJA DAHINA (DAHANA, DAHINI) je NEBESKA VODA (ETAR, ETER) je ženski kreativni princip (crni kosmički prostor je crna boja na figurini). Mnogo kasnije u srpskoj mitologiji oni su BOG ROD I BOGINJA RODA, JANKO I JANA, kineski JING I JANG. Govoreći o mužu i ženi pisci Biblije za-pisaše:

"... i biće dvoje jedno tijelo." (Postanak,2, 24)

Da je Vinčanska kultura sa svojom Dahinom iz vremena nakon biblijskog potopa 2626-2625. st. ere, svjedoči nam nazivi DAHI, DAHAE I DAČANI, tri drevna imena Srba:

- DAH > DAHI > DAHAE.

- DAH > DAHA > DAHANI > DAKANI > DAČANI

Skok navodi da na kod kosovskih Srba DAIJA znači junak i to povezuje sa turskim DAYI iz DAIDŽA sa značenjem UJAK [9], dakle upućuje na ROD. Sanskritsko DAIḌA je ZAŠTITNIK, STARATELJ [10], a DAKA je VODA [11]. Srpsko DAKO je DAGO, DAGON, SOLARNI BOG VODE.

Arapsko DĀHĪ (Bog) koji se širi svugdje [12], a perzijsko daher znaci vrijeme [13], dakle se osnova DAH odnosi na Sunce, srpsko DAH je DISANJE, ŽIVOT. Arsakidsko ili Partijsko carstvo u Persiji (od 247. god. st. ere - 224. god. n. ere) osnovali sa DAHAI ili DAHAE.

Naziv ARSAKIDSKO je od AR SAKA, tj. ARJANI (Tračani ili Kelti) i SAKE (Skiti). To su DAHAE ili DAHOI (grčki: Δάοι, Dáoi, Δάαι Dáai, Δαι Dai, Δάσαι Dasai; latinski: Dahae; kineski: 大益 Dayi; perzijski: DĀHĀN, u Dakiji i šire poznati kao DAKOI, DAKI, DAČANI:

- DAH > DAHA > DAHAI, DAHAE; DAHOI; DAHIJE.

- DAH > DAK > DAKANI > DAČANI.

Sanskritsko DAH je BITI U VATRI, GORJETI, ŽARITI [14], i to je isto gotskom DAG [15], što je osnova nazivu DAGON sa smislom KREATIVNA SNAGA SUNCA U VODI: SUNCE je DAG ili DA-GON, a sanskritsko DAKA je VODA [16].

Sanskritsko DĀHIN znači GORJETI, PLAMTJETI, VATREN [17], što je isto kao SJAJAN, TRAČAN ili BITI U SLAVI, SLAVAN, SLAVEN.

Galsko DAH, DEH, DIH, DOH, DUH, DWH i DYH i DAI istog su značenja i znače SUNCE [18] (nema potrebe za prevod na srpski). Pomenuto galsko DAI je ono Skokovo “tursko” DAYI, za koje on kaza da u turskom znači DAIDŽA, tj. UJAK.

Sanskritsko DÂSA je DIVLJAK, BES; ČUVEN, SLAVAN [19] i to isto u gaeliku znači DASAN [20] i svi znamo šta znači srpsko DASA.

Rekli smo da je ARSAKIDSKO carstvo bilo poznato i pod imenom PARTIJSKO carstvo. U imenu PAR-TIA osnova je PAR što je isto osnovi PER [21] sa značenjem DIVAN, PREKRASAN, SJAJAN, PLE-MENIT, UZVIŠEN, SLAVAN [22]. U galskom PAR i PER znače BAL, tj. SUNCE [23]. Od PAR je izve-deno srpsko PARNICA (linija, zraka) i PARŽOAK. Kad je rimski car Trajan u dva svoja pohoda na Dakiju (101–102, 105–106. god.) savladao Dačane, dao je da se u čast njegove pobjede u Rimu podigne trijumfalni stup i na tom stupu su prikazani i zarobljeni Patijani (Partići) i njihova ratna oprema. Tu su i štitovi sa četiri simbola C, ognjila sa srpskog grba (slika u prilogu).

I tako od vinčanske DAHINE, po vremenu iza biblijskog potopa i po izgledu i vremenu srodne mikenskoj DAHINI (posljednja slika u prilogu), kroz etimologiju, religiju i simbologiju pratimo kontinuitet Srba, srpskog jezika i dreven srpske vjere sve do srpskog SVETOVIDA u zidu crkve u smederevskoj tvrđavi.

..............................

[1] Miloje M. Vasić, Žuto brdo; Starinar, Novog reda godina VI, 1911, str. 67.

[2] Ib. str. 72.

[3] Miloje Vasić, Dunavska Dolina i Italija u gvozdenom dobu; Starinar, Treća Serija, Knjiga XIII, Državna Štamparija Kraljevine Jugoslavije, Beograd, 1938, str. 30.

[4] Miloje M. Vasić, Preistoriska Vinča I.; Beograd, Izdanje Državne štamparije, 1932, str. 97.

[5] Milutin Garašanin, razgovori o arheologiji. Razgovarali i priredili Staša Babić i Miodrag Tomović, Izdavač "3T" d.o.o., Beograd, 1996, str. 19.

[6] Monier Monier-Williams, A Sanskrit-English Dictionary; Oxford, The Clarendon Press, 1960, p. 410.

[7] Petar Skok, Etimologijski rječnik hrvatskoga ili srpskoga jezika, Knjiga I; JAZU, Zagreb, 1971, str. 372.

[8] Monier Monier-Williams, Ib. p. 473.

[9] Petar Skok, Ib. str. 374-375.

[10] Monier Monier-Williams, Ib. p. 497.

[11] Ib. p. 465.

[12] Francis Johnson, A Dictionary, Persian, Arabic and English; London: Wᵐ. H. Allen and Co., 1852, p. 550.

[13] John Richardson, A Dictionary, Persian, Arabic, and English, Vol. I; Oxford: The Clarendon Press, 1777, col. 826.

[14] Monier Monier-Williams, Ib. p. 473.

[15] Ib.

[16] Ib. p. 465.

[17] Ib. p. 477.

[18] Jean-Baptiste Bullet, Mémoires Sur La Langue Celtique, Tome III; Besançon: Claudi-Joseph Daclin, 1759, p. 430.

[19] Monier Monier-Williams, Ib. p. 477.

[20] Edward Dwelly, A Gaelic Dictionary, Vol. III, Published by Herne Bay: E. Macdonald & CO., The Gaelic Press, 1902-, p. 312.

[21] Jean-Baptiste Bullet, Ib. p. 234.

[22] Ib.

[23] Ib.

NIJE BIBLIJA ONO ŠTO NAROD MISLI

 

 

 

 

 

 

Biblija ima dva sloja: egzoterijski (lažni) smisao za prostog vjernika i ezoterijski smisao za sveštenički vrh sinagoge, crkve i njihovih vodećih svjetovnih vodja, tj. za pripadnike njihovog tajnog masonskog društva. Biblija je knjiga kodova, alegorija i meta-fora, knjiga o elementima, nebeskim svjetilima, o geometriji i njenim mjerama. Sve je to ukriveno u lažne priče koje obični, lakovjerni i u njihovo tajno znanje neupućeni narod shvata u egzoterijskom, tj. lažnom smislu.

Tako ni kralj Solomon nije čovjek niti je ikada postojao i neki masonski autori javno o tome pišu. Solomon je metafora Sunca, Hiram je svjetlost, Solomonov hram je Zemlja i sve biblijske priče o Solomonu i njegovom hramu su alegorije tajnih značenja. Matematika ne laže, ona se ne može falsifikovati i ko mozga ima shvatiće o čemu pričam. Evo jedan primjer u mjerama Solomonovog hrama:

"A dom što ga zida car Solomun Gospodu bijaše u dužinu od šezdeset lakata, a u širinu od dvadeset lakata, a u visinu od trideset lakata." (1. Car. 6, 2)

“A ovako zasnova Solomun da zida dom Božiji: u dužinu šezdeset lakata po staroj mjeri, a u širinu dvadeset lakata. A trijem koji bješe pred dužinom uz širinu doma imaše dvadeset lakata, a u visinu sto i dvadeset; i obloži ga iznutra čistim zlatom”. (2. Dn. 3, 3-4)

I evo mjera u svetim laktima (biblijski lakat “stare mjere”):

• visina portala: 120
• dužina hrama: 60
• visina hrama: 30
• širina hrama: 20

Biblija kaže da nacrt hrama sa ovim mjerama car David dao Solomonu pred svoju smrti, napomenuvši mu da mu je sve to došlo pisano rukom Gospodnjom (1. Dn. 28, 19).

Ono što je mene šokiralo bilo je otkriće da su ove mjere tajni geometrijski kod direktnog povezivanja mjera Velike piramide i Zemlje i to ćemo ovdje pokazati.

Dužina Piramidine baze po prirodnoj kamenoj podlozi 365,242 svetih lakata ili 9131,05 inči, tj. 231,92867 metara. Dvije strane zajedno duge su 463,85734 metara i ako se neki objekat kreće brzinom 463,85734 m/s, za 24 sata, tj. za jedan dan, preći će dužinu od 40 077,27418 km i to je obim kruga Zemljinog ekvatora (na slici makete Zemlje u Kraljevoj odaji to je obim kruga T).

Tako je Zemljin ekvatorski prečnik (d) dug 12 757,00336 km, a njen poluprečnik 6378,501678 km.

I sad uzmemo poluprečnik od 6378.501678 km i po formuli za P = r²π dobijemo da površina kruga T iznosi 127 816 480,4 km². Kad ovu površinu pretvorimo u površinu kvadrata ABCDA, strane kvadrata budu duge po 11 305,59509 km. Sad broj 11 305,59509 km dijelimo sa brojevima mjera Solomonovog hrama:

• 11 305,59509 : 120 = 94,21329242 km,
• 94,21329242 : 60 = 1,57022154 km,
• 1,57022154 : 30 = 0,052340718 km = 52,34071801 m,
• 52,34071801 : 20 = 2,617035901 m = 261,7035901 cm

Pošto u jednom inču ima 2,54 cm, da vidimo koliko inči ima u 261,7035901 cm:

261,70359 : 2,54 = 103,0329095 inči = dužina granitnog dijela u podu Portala pred Kraljevom odajom u Velikoj piramidi ili polovina širine Kraljeve odaje (vidi slike).

Može i ovako: 120 x 60 x 30 x 20 = 4 320 000

Ako iznad navedene mjere Zemlje dijelimo brojem 4 320 000, dobijemo 1/100 mjera dužine i visine Velike piramide. Sve ovo kao pečat ovjeravaju broj Fi i broj Pi kroz liniju podne dužine Velike galerije:

1. broj Fi (phi, φ) = 1,618033988…, a dužina podne linije Velike galerije (AB, Slika 71) = 1881,130161 inči = 47,78070609 metara:
• 1881,130161 : 10 = 188,1130161 inči = 4,778070609 m.

Brojevi Solomonovog hrama (u svetim laktima): 120 (visina portala), 60 (dužina hrama), 30 (visina hrama), 20 (širina hrama):

• 4,778070609 x 120 x 60 x 30 x 20 = 20,641.265,03 m = 20 641,26503 km;
• 20 641,26503 : 1,618033988 = 12 757,00337 km = dužina Zemljinog ekvatorskog prečnika.

2. Dužina podne linije Velike galerije (AB) = 1881,130161 inči:

• 1881,130161 x 5 = 9405,650805 inči = 238,9035304 metara:
• 238,9035304 : 1,618033988 = 147,6505059 m = visina Velike Piramide.

3. Dužina Piramidine baze = 9131,05 inči:

• 9131,05 : 1881,130161 = 4,854023496 inči
• 4,854023496 x 1,618033988 = 7,853974995 = 2,5 x 3,14159 = Pi
• 4,854023496 : 1,618033988 = 3

Ovo nije velika nauka, ali jeste veliko otkriće za vjernike, teologe, bibliologe, matematičare, arhitekte i masone, jer ovo baca novo svjetlo na skoro sve što smo čuli o Velikoj piramidi, o Solomonu i njegovom hramu.

Ima li iko među današnjim Srbima da ga ovakve teme zanimaju? Gdje su profesori matematike, gdje su vjernici koji razuma imaju, gdje su teolozi i bibliolozi? Gdje su ti famozni masoni, jer oni, kao-bajagi, svete geometriju i Boga nazivaju Geome-trijom. Niko da se javi, niko riječ da progovori i već dvije decenije taje ovo i sakrivaju od očiju javnosti. Svi lažovi, koji svom bogu laži služe, sa svojim biblijskim lažima u mišije rupe bježe pred istinom Boga Geometrije

PAPINI VENCI (KRUNE) DVOJICI NEMANJIĆA

Nisu srednjovekovni freskopisci slučajno naslikali skoro iste vence, tj. krune (Vukan je bio rimokatolik).

JERES SVETOG SAVE

 U odnosu na učenje Biblije, crkve, crkvenih otaca i svetitelja Sveti Sava je ispovijedao jeres koju na-lazimo u njegovoj "Žičkoj besedi o pravoj veri" u kojoj kaže:

“I jednoga od Trojice, ne Oca ni Svetoga Duha, no od Boga Oca rođenoga Sina i Boga, Logosa, nad-vremeno i od Njega Roditelja nerazdeljivo rođe-noga, a ne stvorenoga, jednosuštnog Roditelju i uvekpostojećeg sa Njim; Koji je [Logos] dobrotom [Svojom] sve priveo iz nebića u biće, i Koji je u poslednje dane radi našega spasenja sišao sa ne-besa i uselio se u utrobu Djeve i sjedinio Se s telom oduševljenim, i dušu razumnu i umnu suštinski primio od te iste Prečiste Djeve Marije (Bo-gorodice).” (Sveti Sava, Žička beseda o pravoj veri, pasus 5.)

Sava kaže da je Isus Hrist u utrobi Marije Djeve "i dušu razumnu i umnu suštinski primio od te iste Prečiste Djeve Marije (Bogorodice)". Kako shvatiti ove Savine riječi, jesu li tačne ili naopake, saz-naćemo iz sljedećih citata:

"Mi - mi smo ikona Božija, mi ikona Presvete Trojice. Tako nas je Gospod stvorio, dao nam je dušu koja je bogolika, dušu koja je trojicolika, dušu koja je donela u ovaj svet Trojično Božanstvo, silu Trojičnog Božanstva.” (Sveti Justin Ćelijski, Sabrane Besede)

"I stvarno, tako i jeste: duša je od Boga, greh je od đavola.” (Sveti Justin Novi-Ćelijski, Podvižnička, gno-seološka i eklisiološka poglavlja, Knjiga: Hristonosni Blagoslov, izabrana dela oca Justina, str. 9-114. Izdato: 2007, Manastir Hilandar, Biblioteka Hilan-darski putokazi – knjiga br. 50)

"Čovek svom detetu daje telo. Bog stvara detinju dušu.” (Arhimandrit Joanikije Koconis, Starečnik, Izreke svetogorskih staraca).

“Bog je, dakle, dobar i čovekoljubiv i stara se o dušama koje je stvorio; …” (Sveti Atanasije Veliki, Protiv idola)

"Duša ima drukčiju poziciju i funkciju nego telo (v. TELO). Ona je stvorena voljom Božijom, božanskim nadahnućem, na način koji je samo Stvoritelju poznat. Dušu daje Bog kroz životodavno udah-njivanje, zajedno sa telom, u času začeća, tako da se ljudsko biće pojavljuje na svetu kao psihosomatsko jedinstvo. Zapravo, božanski duh koji stvara dušu daje i moć da se uobliči telo.” (Protojerej Jovan Brija, Rečnik pravoslavne teologije)

I na kraju kao dokaz od koga čovjek dobija dušu:

"A stvori Gospod Bog čovjeka od praha zemalj-skoga, i dunu mu u nos duh životni; i posta čovjek duša živa." (Postanak,2,7)

I tako Isus svjedoči da je duša od Boga:

"Pokažite mi dinar; čiji je na njemu obraz i natpis? A oni odgovarajući rekoše: ćesarev. A on im reče: podajte dakle što je ćesarevo ćesaru, a što je Božije Bogu." (Luka,20,24)

Crkva tvrdi da je Isus je rođen kao pravi čovjek, a čovjek rođenjem ne prima dušu od matere, nego od Boga, dakle tvrdnja Svetog Save da je Isus "i dušu razumnu i umnu suštinski primio od te iste Prečiste Djeve Marije (Bogorodice)" pogrešna je, a svako učenje koje odstupa od dogmatski utvrđene istine crkve jest jeres definisana kao neoprostiva hula na Svetog Duha.