SRBLJI POLUVIRCI

 

Pored glava arhijereja u desnom gornjem vrhu donje polovine freske jasno piše:   +ПОЛОВѢРNНЦН (u donjem dijelu N i H su napisani kao ligatura). To su poluverci 9. člana Dušanovog zakonika (slika ispod).

Radoslav M. Grujić, Pravoslavna Srpska Crkva; Izdavačka knjižarnica Gece Kona, Beograd, 1921; II izdanje (reprint) Svetlost – Kalenić, Kragujevac, 1989, str. 38.

“Ovim dakle nacinnom odlùcih yà Pijsmo ovega, Rituala, illi Obicàynika istomacciti nascki, bivsci yà govorio, i opcchio s’ gliùdmi od razliçih Rùsagà Slovinskih, hodecchi pò sfijtu: i yàsam gnih ovakka govorenya razumio, i oni sumoya: (Karstyanni, Rasciàni, Serbgli Poluvirçi, i Turci* )

            “Ovim dakle načinom odlučih ja pismo ovega Rituala ili Običajnika istumačiti naški, bivši ja govorio i općio s ljudima od različitih rusaga slovinskih hodeći po svitu, ja sam njih ovaka govorenja razumio i oni su moja (Krstjani, Rasijani, Srblji Poluvirci i Turci)...” (1)

             Bartol Kašić bio je rimokatolički sveštenik i krstjani koje on pominje su rimokatolici, jer je opštepoznato da Rimokatolička crkva hrišćanima (krstjanima) smatra samo rimokatolike. Pošto Kašić  ne pominje rimokatolike, mada su i  oni u to vrijeme živjeli na istim područjima izmiješani  sa Srbima poluvjercima i Turcima, potpuno je jas-no da Kašić pod krstjanima podrazumijeva upravo rimokatolike.

            “Rasijani” su Srbi Rasi, Rašani iz nemanjićke Raške, jer su ispovijedali grčko ortodoksno hrišćanstvo, a “Srblji poluvirci” su Srbi dvovjerci koji su u hrišćanskoj vjeri zadržali prehrišćanska vjerovanja i običaje, a Turci su oni koji su primili islam i govore istim jezikom kao i Kašić, dakle su to domaći islamizirani starosjedioci.

             Kašićevi Srblji poluvirci su dvovjerci koji su sebe zvali krstjani, lažno nazvani bogumili. Bartol Kašić je živio i radio u 17. vijeku i on ne pominje nikakve patarene, nikakve katare, niti pominje bogumile, već pominje Srbe  poluvjerce, one iste poluvjerce koje pominje Dušanov zakonik tri vijeka ranije, ali nikad niko ni riječi nije napisao o ovim poluvjercima, sve do moje knjige "Stećci, laž i bogumili" u kojoj je detaljno objašnjena suština srpskog dvovjerja.

"U Srbiji opet zvali su ih Babunima jer ih je najviše bilo oko planine Babune nad Prilepom u Maćedoniji, ili Poluvercima, jer su se dosta držali i Pravoslavlja. - Međutim, oni sami u Bosni i Hercegovini nazivahu se uvek samo Hrišćanima ili Krstjanima." (2) 

 https://www.youtube.com/watch?v=sK-QX_mnq6w&t=10s

…………………….

   (1)  Bartol Kašić, Ritual rimski; Pag-Dubrovnik-Pag, 1640.    

    (2) Radoslav M. Grujić, Pravoslavna Srpska Crkva; Izdavačka knjižarnica Gece Kona, Beograd, 1921; II izdanje (reprint) Svetlost – Kalenić, Kragujevac, 1989, str. 38.