DERVNI UNIVERZALNI SIMBOL

  Zovite najpoznatije teologe svetosavske SPC da vam objasne kakav je ovo hrišćanski krst na stećku krstači kod Uboškog, opština Ljubinje.

TIN JOŠ TINJA

Vatra tinja.

 

         "TINJATI, -nja impf. (Vuk, subjekt vatra) 'slabo gorjeti, prestajati gorjeti' prema pf. stmjati se (subjekt vatra). Od iste je osnove tin/ас, gen. -njca m = slov. tînjec 'Glimmer'." (1)

 

Tin (Tina, Tinia) na bronzanom etrurskom ogledalu.

 

         Kad se drva zgore, kad nestane plamena i ostane samo žera, tada vatra TINJA. Srbsko TINJATI potiče iz rasenskog (etrurskog), jer je izvedena od riječi TIN. To je ime rasenskog vrhovnog boga: TIN ili TINA, koji je Rasenima bio kao Zevs Grcima ili Jupiter Rimljanima (vidi sliku).

 

         TINJATI kazuje da vatra SLABO SJA, SLABO GORI, a TIN (TINA, TINIA) znači JAKO SJA, JAKO GORI.

 

         Skok kaže da je DINJA "sveslavenska riječ iz praslavenskog doba, bez paralela u baltičkim i ostalim indoevropskim jezicima" (2), ali ne zna odakle potiče riječ DINJA. Srbsko DINJA (kao vatra) izvedeno je od TIN (TINJA).

 

         Muško vlastito ime DINKO (osim u rodu) istog je značenja kao i žensko DINKA koje je isto imenu TINKA: svijetla, sjajna, vatrena, žarna, žarka.

 

         Nekad su lampe služile kao izvor SVJETLOSTI. U lampama je gorjelo ulje, te je u dalmatinskom primorju posuda za ulje TINAC.

 

 

         Englesko TINE znači ŽARAN, UŽAREN (3) i takođe potiče od rasenskog TIN.

 

Sanskritsko DINA ( दिन ) znači DAN. Glasovi T i D često se uzajamno mijenjaju: DIN -TIN, TIN - DIN. Da li je starije DIN ili je starije TIN, teško sa sigurnošću reći.

 

MILA-DIN > MILADIN, MILADINKA,
ŽIVA-DIN > ŽIVADIN, ŽIVADINKA,
VUK-A-TIN > VUKADIN, VUKADINKA

 

         Rasenski bog TIN još TINJA u jeziku Rašana.

................................
         (1) P. Skok, Etimologijski rječnik hrvatskoga ili srpskoga jezika, Knjiga III, JAZU, Zagreb, 1973, str. 472.
         (2) P. Skok, Etimologijski rječnik hrvatskoga ili srpskoga jezika, Knjiga I, JAZU, Zagreb, 1971, str. 406.
         (3) English etymology; or, A derivative dictionary of the English language, by George William Lemon, Printed for G. Roninson, London, 1783, p. 512.

SIMBOL C

         Simbol na keramičkoj figurini boginje (13. v. st. ere, Cirna, Nacionalni istorijski muzej u Bukureštu, Rumunija). G = On se spustio (Sunce na južnom nebu u jesen i zimu), On se vaznesao (Sunce na sjevernom nebu u proljece i ljeto). U dnu je znak na prvoj stranici Miroslavljevog jevanđelja

 

Isti simbol u perzijskom surbanizmu.

 

Isti simbol kod Sarmata i Kelta.

 

Na stećku.

 

        To je simbol zimskog i ljetnog solsticija, tj. simbol dana u kojem se susreću i smjenjuju jesen i zima i dana u kojem se susreću i smjenjuju proljeće i ljeto.

         "Simbol na mnogim crkvama u zapadnoj Engleskoj i smatra se da predstavlja Hrista u Njegovoj duhovnoj formi u hrićšćanskom kultu. Zajednički i isti Velki Bog starih zvjezdoznalaca do ovih dana." (1)

......................
         (1) Albert Churchward, The Arcana of Freemasonry, London: George Allen & Unwin LTD, 1915, p. 196, 224.

ISTORIJA VAVILONA DO POTOPA

        Berosus (Berossus) vavilonski pisac i sveštenik boga Bela Marduka, početkom trećeg vijeka stare eru piše u svom djelu “Vavilonika” o početku istorije Vavilona:

 

        “Prvi kralj bio je Aloros Vavilonski, Hajdejac sa kojim ništa nije povezano osim da je od božanstva lično bio izabran da bude pastir ljudima. Vladao je deset šarova, što je godinama 36.000 godina; jedan šar je 3600 godina, jedan ner je 600 godina i sos je 60 godina.” (1)

 

         Na prvi pogled vavilonsko (asirsko) “šar” je broj 3600 i tako ga bukvalno tumače ne shvatajući suštinu te riječi. Berosus navodi da je od stvaranja svijeta do Alorosa proteklo 259.200 godina, a od stvaranja do Potopa 691.200 godina. Dužina ovog vremena totalno je zbunila arheologe i istoričare, jer po svim arheološkim nalazima i istorijskim dokazima tolika dužina vremena je prosto nemoguća i ovo vrijeme ostalo je neriješena tajna istorije. I naš Miloš Milojević bukvalno je riječ “šar” ili “sar” shvatio kao broj od 3600 godina (2). Šta je vavilonsko “šar (sar)” saznaćemo iz sljedećih primjera:

 

      a) “šar = riječ sumnjivog značenja, vidi naročito riječ ‘sar’ ” (3),
      b) “sa-ar = šatâru ‘šarati’ (pisati), prodrijeti unutra, svjetlosno uzrastanje, prosvjetljenje” (4)

     

“Šar” znači šarati, tj. pisati. Pisanje se sastoji od slova, a svako slovo je znak, a svaki znak je šara ili šar. Tako broj 3600 godina kao jedan šar u sebi sadrži znak (šar) nečega, sadrži kod, šifru. U tom jednom šaru od 3600 godina po vavilonskom smislu riječi "šar" treba prodrijeti unutar tog broja da bismo riješili kodiranu poruku, a to se može postići samo onostranim, metafizičkim prosvjetljenjem.

Berosus kaže: 1 šar = 3600 godina. Godina ima 365,242 dana, a 3600 godina = 1,314.871,2 dana.

Sad idemo do kodova Velike piramide. Po jednom kodu dužina vremena može da bude predstavljena mjerama dužine i obratno: 1 dan = 2,466586266 cm:

 

         1,314.871,2 dana po 2,466586266 = 3,243.243,243 cm = 32.432,43243 m = 32,43243243 km = dužina svake strane kvadrata ABCDA.

 

Sa stranama dugim po 32,43243243 km površina kvadrata ABCDA je 1051,862674 km². Krug T ima istu toliku površinu, a prečnik kruga T je 36,59609655 km. Tako je 1 šar od 3600 godina pretvoren u geometriju po kodu Velike piramide i dobili smo prečnik kruga dužine 36,59609655 km = 36.596,09655 m = 3,659.609,655 cm.

 

         Rekli smo da je šar kodirani znak. Pošto je po Piramidinom kodu 1 dan = 2,466586266 cm, tako je 3,659.609,655 cm = 1 sar ili 3600 godina. Šta ćemo dobiti ako dužinu od 3,659.609,655 cm podijelimo sa 3600? Pogledajmo:

 

      3,659.609,655 : 3600 = 1016,558238 cm . Koliko je dana u ovih 1016,558238 cm? Izračunajmo:

 

      1016,558238 : 2,466586266 = 412,1316378 dana. I evo nas unutra u Velikoj piramidi: broj 412,1316378 je broj dužine Kraljeve odaje (u inčima). Broj 412,1316378 je kodni znak (šar) za pretvaranje onih 3600 i 36.000 godina u stvarno vrijeme:

 

      3600 godina = 1,314.871,2 dana

 

      1,314.871,2 : 412,1316378 = 3190,415584 dana = 8,735073141 godina.

 

         Prvi vavilonski kralj Aloros vladao je 10 šarova: 10 x 8,735073141 = 87,35073141 godina vlasti kralja Alorosa. Nakon Alorosa Berosus po redu nabraja sljedećih devet kraljeva i ukupno vrijeme svih kraljeva bilježi u 432.000 godina = 157,784.544 dana:

 

      157,784.544 : 412,1316378 = 382.849,8701 dana = 1048,208777 godina trajanja vlasti deset vavilonskih kraljeva od prvog Alorusa do biblijskog potopa. Berosus takođe kaže da je od stvaranje svijeta do Alorusa proteklo 259.200 godina = 94,670.726,4 dana:

 

      94,670.726,4 : 412,1316378 = 229.709,9221 dana = 628,9252662 godina od stvaranja svijeta do Alorusa.

 

         Po Berosusu od stvaranja svijeta do Potopa je 691.200 godina = 252,455.270,4 dana:

 

       252,455.270,4 : 412,1316378 = 612.559,7922 dana = 1677,134043 godina (628,9252662 od stvaranja svijeta do Alorusa i od Alorusa do Potopa 1048,208777 godina).

 

         Tako nam Berosus, vavilonski pisac i sveštenik boga Bela Marduka, početkom trećeg vijeka stare ere po svojim izvorima otkriva da je od stvaranja svijeta do Potopa proteklo 1677,134043 godina. Po Bibliji Septuaginti proteklo je 2242 godine, po Bibliji Mazori je 1656 godina, a po Velikoj piramidi od stvaranja Adama do Potopa je 1656,882 godina. Dakle se Aloros, kao prvi prvi prepotopski vavilonski (sumerski) kralj, ustoličio oko 3600 prije hrišćanske ere.

…………………
        (1) History of Egypt, Chaldea, Syria, Babylonia, and Assyria, by G. Maspero, Volume III, Edited by A. H . Sayce, translated by M. L. McClure; The Grolier Society, London, 1901?-1906, p. 42-43.
         (2) M. Milojević, Odlomci iz istorije Srba, Sveska I, Državna štamparija u Beogradu, 1872, str. 61-62.
         (3) John Dyneley Prince, Materials for a Sumerian Lexicon, Part I, J. C. Hinrichs’sche Buchhandlung, Leipzig, 1907. p. 310.
         (4) Ib. p. 283.

LAŽI O "SRBSKOM" KALENDARU

 

Kalendar Septuaginte sa 5508 godina hronologije od postanja svijeta do hrišćanske ere (Zaharije Orfelin, Večiti kalendar, Beč, 1783, str. 288-289)

 

         Otkud 5503 godine od stvaranja do hrišćanske ere? To je po Julijusu Afrikanusu koji je proračnao da je od stvaranja svijeta do rođenja Isusa Hrista proteklo 5500 godina.

         Pošto je Isus rođen tri godine prije hrišćanske ere, na ovih 5500 godina dadali su 3 godine i to je 5503 godine od stvaranja do hrišćanske ere. Ovaj kalendar usvojila je Aleksandrijska (Koptska) crkva i poznat je u hronologiji kao aleksandrijska era.

         U vrijeme ustoličenja cara Diklecijana 284. godine po aleksandrijskom kalendaru Koptske crkve to je 5787. godina od stvaranja svijeta, odnosno 287. godina od Hristovog rođenja.

         Sirijska Antiohijska crkva bazično je računala po aleksandrijskoj eri sa malom razlikom: od stvaranja do hrišćanske ere brojali su 5492 godine. To je tkz. antiohijska era.
 

         Onda su 285. godine riješili da iz kalendara Kopske (Aleksandrijske) crkve izbace 10 godina i da tako ujednače kalendare, te su tako dobili kalendar koji od stvaranja do 285. godine broji 5777 godina.

 

 

         Konstantinopoljskoj eri pripada kalendar Grčke crkve po kojem je od stvaranja svijeta do Hristovog rođenja 5509 godina, a od stvaranja do početka hrišćanske ere 5508. godina. Bazna osnova ovog kalendara je hronologija Septuaginte, verzije Starog zavjeta prevedenog na grčki sredinom 3. vijeka stere ere, a najstariji zapis datiran ovim kalendarom je u Trećem pravilu Peto-šestog vaseljenskog sabora (Trulskog) iz 691. godine u kojem se spominje 6199. godina kao godina ovog Sabora. Kod Srba do sad najstarije datiranje ovim kalendarom je na jednom krstjanskom stećku u Radmilji kod Stoca: 6666. godina (1158. god.). Ovaj kalendar lažovi deretićevske škole podmeću neobaviještenim Srbima kao izvorni srbski calendar.
.....................................
        Literatura:
        1) The American Quarterly Register, by B. B. Edwards, Volume V, Boston, Perkins & Marvin, 1833, p. 198.
        2) The Encyclopaedia Britannica, Or Dictionary of Arts, Sciences, and General Literature, Volume 6, Issue 2, Cambridge, 1842, 658-659.
        3) Nikodim Milaš, Crkvena Pravila, Pravila svetog peto– šestog Vaseljenskog sabora - Trulski sabor, Pravilo 3, Novi Sad, 1895, str. 442-443.

TAKAV JE OVDJE ADET

         Kao primjer umnog kanalisanja navešćemo riječ ADET. Petar Skok za ADET kaže ovako:

         "ADET, također hadét m (kao hada za ada), sinonim danas gotovo na čitavom teritoriju za običaj, uredbu, red (Vuk). Elezov'.ć l, 4 t« 2, 491 b i lj e ž i za Kosmet akcenat âdet, gen. âdeta i prilog adetâ 'obično, onako kako je uobičajeno'. Opći je balkanski turcizam (adet, prilog adeta 'véritablement, tout simplement') arapskog podrijetla u istom značenju (ar. (1)

 

         I kaže doktor lingvistike da je riječ ADET "balkanski turcizam arapskog podrijetla". Tako rade državni cenzori kad žele kanalisati um narodu: skoro svako ko pročita tu laž, povjeruje da je to istina!

Keltsko (gaelik) ADH = ADET = OBIČAJ, ZAKON (2)

 

         ADH je keltska riječ, riječ Pikta koji su dio Briga (Friga), a Brigi su dio Tračana, a Kelto-Tračani bili su širom Evrope i Male Azije. I zašto bi to bio "balkanski turcizam arapskog podrijetla"?

Ali takav je od vođa na Balkanu ADET: uzmi narodu sve, očepuraj mu imovinu, znanje, razum i dušu mu oguli, nabaci mu ular na glavu, osedlaj, jaši i uživaj, dok onaj ispod sedla rže: "Nino Belov car Serbula, Nino Belov car Serbula..."

...........................
         (1) P. Skok, Etimologijski rječnik hrvatskoga ili srpskoga jezika, Knjiga I, JAZU, Zagreb, 1971, p.str. 9.
         (2) R. A. Armstrong, Gaelic Dictionary in Two parts: I. Gaelic and English. II. English and Gaelic, London, Printed for James Duncan, 37, Paternoster Row; 1825, p. 6.

KRST SA ČETIRI "C" NA STEĆKU

 

SIMBOLI U MANASIJI

 

         Kad bi neku nepismenu babu doveli u razred pred tablu ispisanu jednačinama i upitali je šta je to na tabli, ona bi rekla: "To su, sinko, djeca nešto crtala i šarala!" Tako je i sa upotrebom simbola: ko ne zna simbole, to su za njega obične šare (neki kažu "ornamenti").

         Krug Sunca godine izdijeljen sa 46 zraka. Ako godinu podijelimo sa 46, rezultat je 7,94 ≈ 8 i to je označeno sa onih 8 Sunčevih simbola C u kolu vremena.

         Ako godinu od 365,242 dana podijelimo na osam dijelova dobićemo 8 dužina vremena po pola godišnjeg doba: 45,65525 dana.

          Ono što je vrlo zanimljivo je upotreba simbola zvijezde Danice (Venere, Ištar) u svakom simbolu C (ono kamenje u obliku koštice).

GRB

         Tračko germa znači toplota, vrućina, vrelina. Korijen te riječi je ger- i u srbskom je dao oblike žer, žera, žeravica i to je vatra, oganj, sjaj.

         Srbsko grb potiče od tračkog korijena ger- koji je u srbskom dao riječ žer = sjaj, vatra, oganj = kres: ger > gerb > grb (ruski, ukrajinski, bjeloruski i bugarski герб, latvijski ģerbonis, litvanski herbas, poljski herb).

         Preko srbskog kres izvedeno je srbsko kresta. Srbsko kresta u engleskom glasi crest što u prenesenom smislu na engleskom znači grb. Srbsko kresta (englesko crest) u mađarskom je címer i to je istog značenja kao i mađarsko grb = cimer!

         Tako otkrivamo ukriveno značenje riječi grb: žer, sjaj, vatra, oganj, kres.

OGNJENA MARIJA

 

Vala Bogu! vala jedinome!
Gdje mi vlasi žanju u nedjelju!
Nad njima se tri oblaka viju:...
Jedan oblak Gromovit Ilija,
Drugi oblak Ognjena Marija,
Treći oblak sveti Pantelija.
Progovara sveti Pantelija:
“Udri gromom, Gromovit Ilija,
Udri ognjem, Ognjena Marija,
A ja vetrom sveti Pantelija.
Al’ govori Ognjena Marija:
“Nemoj gromom, Gromovit Ilija,
“Nemoj vjetrom, sveti Pantelija,
“Ni ja ognjem Ognjena Marija;
“Jer Vlasima Turci ne veruju,
“A pšenica težatka ne čeka.”
(Vuk Stef. Karadžić, Život i običaji naroda srpskoga, Mobarska pjesma, Beč, 1867, str. 52)

 

 

 

         Ognjenu Marija ili Ognjena Mara (sanskritsko “mara” znači "smrt”) je boginja ognja, sestra Gromovnika Peruna (u krstjanstvu Ilije Gromovnika). Ona je jedna od najvećih i najmoćnijih boginja u srpskoj religiji.

         U panteonu ostalih slovenskih naroda nema Ognjene Marije, jer je Srbima u duhovnom naslijeđu ostala od predaka Tračana kod kojih je bila poznata pod imenima Germetita (Vrela, Vatrena, Ognjena), Perperuša, Perperuna i Perunika. Bila je pratilja boga Perkona ili Perkosa.

         Zbog straha od nje narod ju je prozvao Prpruša, što znači “prpa ruša” ili “strašna rušiteljka”. U ortodoksnom kalendaru zamijenili su je nekom svojom velikomučenicom Marinom, a moderni “autohtoni istoričari” Ognjenu Mariju nazivaju je svojim izmišljenim i nikad ranije postojećim imenom “Serbona”.