STEĆAK SRPSKIH JAZIČNIKA

 

Srednjovijekovni stećak, Piva, Crna Gora.

Zmija, simbol Crnoboga, ispija mušku oplodnu snagu Sunca.

Na lijevoj nozi antropomorfnog Sunca izbaždareno je 12 odjeljaka kao 12 mjeseci. Preko desne noge je zmija, simbol Crnoboga, koja ispija mušku oplodnu snagu Sunca, dakle se radi o vremenu vlasti Crnoboga, vremenu kasne jeseni pred početak zime kad je Sunce u dnu južnog neba bez životne snage i isvjetlosti.

Značenje simbola 

Ne, ovo nije kontinuitet jednog naroda, nego kontinuitet jednog prepotopskog simbola u postpotopskom vremenu.

 

 Broj mjeseci na amajlija iz Lepenskog vira i sličan prikaz na stećku.

Nije tajna da su stari Srbi obožavali Sunce i da su vjerovali u Boga Sunca, Višnjeg Boga Svaroga i njegove sinove Svetog (Belog) Vida i Peruna. Tako su Srbi vjerovali svedo početka 20. vijeka, neki i kroz 20. vijek. Sunce je Srbima bilo najveća vidljiva nebeska svetinja, zakletva koja se nikad nije od Srbina pogazila.

Jazičestvo je naziv slovenske prehrišćanske vjere koja je obožavala Sunce, slavila Boga Sunca i bogove Sunca. Riječ jazičestvo (язычєство) bukvalno znači JASU ČEST, JASU ČAST, a JAS je JASNO Sunce:

a) JAS > JASI > JAZI

b) JAZ + ČEST > JAZIČEST(VO)

JAZ je postanjem od AS. A kao AZ je prvo slovo srpske i ruske azbuke sa značenjem JA, JESAM, BIVAM, POSTOJIM i znak je za BROJ 1 i to je u kosmosu BOG:

“AS je jedna od titula Sunca i povezana je sa VATROM: ponekad je umnožena sama sobom kao ASAS i AZAZ prikazana od Grka kao Αζαζος, i Αζιζος.” (1)

Sunce je JASNO:

“...Grčki Yas, Sunce, kao Orb života”. (2)

Dakle JAS nije grčko, nego tračansko, srpsko, slovensko, jer je u imenu Sarmata JASIGEZA, odnosno JAZIGEZA i dijela Alana sa imenom JASI (grčko Ἰᾱσ znači ZDRAVLJE, Ἰᾱσώ je ime boginje zdravlja, srpsko Jasna.

Na ovom stećku iz Pive je antropomorfni prikaz Sunca sa njegova četiri godišnja doba i mjesecima, ali tu je i zmija Crnobog ispod znaka jeseni: Crnobog ispija mušku snagu Suncu kasne jeseni.

Stećak nema natpisa, ali je po motivima očigledno da vjerskim smislom pripada vremenu prije hristijanizacije Srba, vremenu srpskog jazičestva. Neki smatraju da spomenik potiče iz 17-18. vijeka, što je moguće, jer pravi Srbi nikad se nisu odrekli svog dragog Sunca, ma koliko im crkva preko prisila države i propagande naturala jevrejskog Isusa za Boga. Srpski Bog je obučen u Sunce, Sunce je vidljiva haljina nevidljivog srpskog Boga.

Bogato ukrašena strana ovog stećka okrenuta je istoku, mjestu izlaska Sunca na proljetni ekvinocij: stećak je za samo 2º pomjeren sjeveroistočno od nultog pravca nebeskog ekvatora.

Drevni sumerski ideogram za AN je ovo: 🞻 . 

Sumerski ideogram 🞻 (AN) bukvalno znači NEBO (3), ali šta vidimo u tom ideogramu? Vidimo simbol Sunca!

P.S. Velika hvala ekipi koja je sve ovo fotografisala na licu mjesta i tako dokumentovala istinu o vjeri Srba, koji su kroz i hristijanizaciju ostali vjerni Suncu i vjeri predaka, te su hristijanizacijom postali dvovjerci, koji su sebe zvali krstjanima, a njihovi neprijatelji i dalje ih zovu babunima, bogumilima i patarenima. Postoje i jasni spomenički dokazi da su i islamizirani Srbi sve do prije 50-tak godina brižno čuvali vjeru krstjanskih predaka.

.................................

     (1)  William Holwell, Mythological, Etymological And Historical Dictionary; London, Printed for C. Dilly, In The Poultry, 1793, pg. 55.
    (2) F. Dunlap, The Origin of Ancient Names of Countries, Cities, Individuals and Gods; Cambridge: Metcalf and Company, 1856, pg. 18.

       (3) Stephen Langdon, A Sumerian Grammar and Chrestomathy, Paris, Libraire Paul Geuthner, 1911, pg. 262.