ČOVJEK UČI DOK JE ŽIV

 

     Čuli smo za Jahina i Boaza, "slavne stupove u portalu još slavnijeg jerusalimskog Solomonovog hrama". Decenijama se baveći ezoterijskim tajnama ispričanih običnom narodu u lažnim alegorijama, prvo sam saznao da Solomon kao istorijski lik uopšte nije postojao, a kamo li njegov hram.

     Što se Jahina i Boaza tiče, masoni ih često prikazuju omotane lozama kao simbolima beskonačnosti vremena i života, sa sferama kosmosa i Zemlje na glavama stupova, a Sunce tik iznad ili između stupova. Mislio sam da su to istok i zapad, simbolični držači neba, kad tek sinoć, radeći na temi "Serb je prvi uzorak i početni model" u kojoj se stvaranje svijeta poredi sa tkanjem sa osnovom i potkom, tek sinoć shvatih istinu, a istina je u prva tri stiha biblijske Knjige stvaranja:

     “U početku stvori Bog nebo i zemlju.

     A zemlja bješe bez obličja i pusta, i bješe tama nad bezdanom; i duh Božji dizaše se nad vodom.

     I reče Bog: neka bude svjetlost. I bi svjetlost.” (Stvaranje,1,1-3)

I šta je tu? Tu je prisutan DUH BOŽJI, tj. BOG, tu je NEBESKA VODA (ETER) i tu se stvara vidljiva SVJETLOST, odnosno, tu su BOG OTAC, MAJKA BOGINJA i SIN (SVJETLOST): to su DVA STUPA I SUNCE, prastaro univerzalno SVETO TROJSTVO.

     Zaista čovjek uči dok je god živ!