ISUS JE SUNCE

Crtež zodijaka iz ranog srednjeg vijeka (klikni nasliku radi uvećanja).

     U centru zodijačkog kruga je antropomorfni prikaz Sunca (Isusa). Oko njegove glave su 12 zraka i to su 12 mjeseci godine.

     Iznad podlaktice lijeve ruke (ruka proljeća) je cvijet drveta života, a iznad lijevog ramena je Kastor, zvijezda znaka Blizanaca.

     Podignuta desna ruka otvorenog dlana je univerzalni motiv pozdrava božanstva Sunca: pozdrav mira i blagoslova. Kraj desnog ramena je Poluks, druga značajna zvijezda Blizanaca. Treba znati da je pred kraj stare i početkom hrišćanske ere ljetni solsticij (prvi dan ljeta, dugodnevnica) bio tu iznad tih zvijezda, dakle tu je u ono vrijeme bilo podnevno Sunce na prvi dan ljeta.

     U pojasnom dijelu u predjelu pupka je kvadrat kao znak stabilnosti i mira, a četiri kružića su četiri godišnja doba, dok su četiri manja romboidno raspoređena kružića četiri elementa ovog svijeta: vatra, vazduh, zemlja i voda.

     Godišnja doba su u antropomorfnim prikazima:

a) pored zime je glava boga vjetra koji duva prema zimi;

b) proljeće u obe ruke drži proljetno bilje, trave;

c) u lijevoj ruci ljeto pridržava stabljike sa klasovima, ali to mogu biti i strijele boga ljetne sezone, strijele boga munja i gromova: Apolonove, Perunove, Belove, Zevsove ili Jupiterove. U desnoj ruci drži Sunčevo nebesko drvo života sa tri grane na jednoj i tri grane na drugoj strani. To su po tri mjeseca proljeća i ljeta, a između njih u vrhu drveta je perunika (ljiljan) kao znak dana ljetnog solsticija, dugodnevnice sa prvim danom ljeta. Tri latice ovog cvijeta su tri vremena u tom danu: od jutra do podneva su prepodnevni sati proljeća i to je jedna latica; podne je srednja latica, a poslepodnevno vrijeme ljeta je treća latica;

d) jesen u obe ruke drži plodove jeseni.

     U dnu slike, desno od znaka Lava, je znak Djevice sa trostrukom grančicom u desnoj ruci. Ta trostruka grančica predstavlja jesenji ekvinocij (ravnodnevnicu, prvi dan jeseni). Srednja grana je linija nebeskog ekvatora između sjevernog i južnog neba: jedna bočna grana je ljeto, druga jesen.

     Proljetni ekvinocij je prikazan cvjetolikim vrhom repa životinje koja drži ribu u ustima (suprotna strana u vrhu slike). Riba je znak Riba i ulaskom Sunca u taj znak počinjalo je proljeće.

     Crkveni masoni samo su prehrišćanske religije Sunca preoblikovali u alegorijsku priču o Isusu i to propovijedali kao novu vjeru, jer staro je hijerarhijsko pravilo da sveštenstvo i vladari znanje čuvaju u svom uskom krugu kao najveću tajnu i ne otkrivaju ga običnom narodu, jer bi time izgubili značaj u narodu, a gubljenjem značaja gubi se i vlast.

BIBLIJA, PIRAMIDA I CRKVENI KALENDAR

     Sredinom 19. vijeka jedan masonski autor piše ovako:

     “Otac i Sin suštinski, duhovno, su Jedan (‘Ja i moj Otac smo Jedan’).” (1)

U srpskim prevodima ovog stiha ne piše JEDAN, nego JEDNO, a to je u ezoteriji velika razlika i ovdje ćemo provjeriti šta znači to "Ja i otac smo JEDAN." (Jovan 10, 30)

U latinskoj Vulgati to piše ovako: “Ego & pater unum sumus.”

U Biblija King’s James piše ovo: “I and my Father are one.”

U grčkom originalu piše ovako: “ἐγὼ καὶ ὁ Πατὴρ ἕν ἐσμεν.”

Prevodioci na srpski preveli su grčko ἕν kao JEDNO, a grčko ἕν je JEDAN, latinsko UNUM, englesko ONE. Tako bi srpski prevod bukvalno glasio: “Ja i otac smo jedan.”

JEDAN je osnovna polazna jedinica. Da vidimo geometriju broja JEDAN (Slika 1).

     Krug je beskonačnost, vječnost, Bog. Prečnik kruga T je JEDAN, obim njihovog kruga je 3,14159..., površina je 0.7853975 kvadratnih jedinica (mjera), a tolike površine je i kvadrat ABCDA. Svaka strana ovog kvadrata duga je po 0,886226551 jedinica.

Isus i otac su prečnik kruga T, oni su JEDAN, obim njihovog kruga je 3.14159..., tj. obim je beskonačan, jer je vrijednost broja Pi beskonačna. Transformacija ovog kruga je kvadrat sa stranama dugim po 0,886226551 jedinica i obima 3,544906205 jedinica.

     A sad prelazimo na vrijeme i uzimamo JEDAN dan kao osnovnu jedinicu vremena od jednog do drugog izlaska Sunca. To je krug Sunca, jer ono izađe, ide kružno preko neba i do novog izlaska napravi krug i to je krug T (Slika 2). Sad je obim kruga JEDAN dan. Da izračunamo prečnik (d) kruga?

1 : 3.14159 = 0.318310155 “dana”

Sa prečnikom 0.318310155 “dana” površina kruga T je 0,079577538 “dana”, a tolike površine je kvadrat ABCDA. Svaka strana ovog kvadrata duga je 0,28209491 “dana”, a obim kvadrata je 1,128379644 “dana”. I gle:

1,128379644² = 1,273240621 = tangens ugla od 51.85399754º = ugao β = ugao uspona Velike piramide (Slika 3).

Polovina Piramidine baze je 182,621 sveta lakta (AB) i to je simbolika 182,621 dana godine, tj. pola godine (Slika 3):

182,621 x 1,273240621 = 232,5204753 dana, što je visina Piramide od 232,5204753 svetih lakata (BD, Slika 3). Dakle, Piramida ne samo da je geometrijska maketa Zemlje, nego je i geometrijska maketa Zemljinog vremena.

Slika 3. Piramida kao maketa Zemljinog vremena.

I gle: broj u iznosu od 232,5204753 dana crkvena masonerije je unijela u crkveni kalendar: to je vrijeme između praznika Sabor svetog Jovan Krstitelja 20. januara (7. januar julij.) u tački B i Usjekovanja glave Svetog Jovana Krstitelja 11. septembra (29. avg. jul.) u tački D.

     Ako od zimskog Jovanjdana 20. januara odbrojimo pola godine od 182,621 dana preko proljeća prema ljetu (dužina BC) i toliko dana unazad preko jeseni prema ljetu (BA), to pada na kraj praznika Svetog Prokopije 21-22. jula. Pored Ognjene Marije, Svetog Ilije i Mirorosne Marije, Sveti Prokopija je kod Srba ljetni vremenski svetac, svetac oluje, kiše, munja i gromova i na taj dan niko u narodu ne radi iz straha od groma. U narodu se pripovijeda kako je neka muslimanka radila i grom joj ubio dvoje djeca, te je ona u žalosti često ponavljala: “Vlaški Prokopo moju djecu pokop’o.”

     Ne zaboravimo da se baza Piramide simbolično odnosi na prepotopsko vrijeme i sam potop 7375. godine od stvaranja svijeta, ili 2625. god. st. ere. Da li je Sveti Prokopija iz prehriš-ćanske mitologija, ne znamo, jer crkvena i antisrpska državna propaganda, te vrijeme i stradalni život srpskog naroda izbrisali su mnoga znanja i sjećanja. Znajući kodove Piramide i značenje njene baze možda su crkveni masoni sami izmislili tog strašnog sveca katastrofe i postavili mu dan na pola godina od zimskog Jovanjdana (tačke A, C, Slika 3), iako etimolozi tvrde da je to grčko ime sa značenjem “napredak”, a prije će biti da je to srpsko ime sa osno-vom “prokop”: “onaj koji prokopava zemlju”, Prokopije.

     Jovan Krstitelj je Sunce, a krst u njegovom imenu je Sunčev simbol. Zimski Jovanjdan 20. januara je mlado rastuće Sunce (tačka B) .

     Vrh Piramide u tački D označava kraj zemaljskog vremena 12.070. god. od početka stvaranja svijeta i to je 2070. (još 50-tak godina). U vrhu je Usjekovanje, tj. odsijecanje glave Svetom Jovanu Krstitelju, dakle nekakvo simbolično ili stvarno gašenje Sunca, a to znači i smrt Zemlje i svega na Zemlji.

     Gledajmo i ovo: od zimskog Jovanjdana do Blagovijesti 7. aprila (25. marta jul.) je 77 dana. Početkom hrišćanske ere na Blagovijest je padao proljetna ekvinocij, tj. proljetna ravnodnev-nica sa prvim danom proljeća. Piramidina baza je duga 365,242 sveta lakta (AC). Za svaki dan godine uzet je jedan sveti lakat. Ako ovih 77 dana od zimskog Jovanjdana do Blagovijesti uzmemo kao dužinu u svetim laktima, to je 1925 inči i visina od Piramidine baze do 5 inči ispod plafona Kraljeve odaje (visina BE). Pod te odaje označava Isusovo vaskrsenje (Isus je Sunce proljeća), a vrh odaje ispod plafona je proljetno vaskrsenje prirode.

Radujte se životu i oslobađajte svijest od robovanja svojim vjerskim masonima, jer su vam sve te priče osmislili da vas prevare, a oni drugu vjeru, a ne vašu imaju.

..............................

(1) Frank C. Higgins, The Beginning Of Masonry; New York, 1916, pg. 32.

LAŽNI "SRBSKI KALENDAR"

NAJVEĆE BALKANSKE ISTORIJSKE LAŽI 21. VIJEKA, A OVAJ JE VODEĆI I NAJVEĆI BALKANSKI LAŽOV 21. VIJEKA: https://www.youtube.com/watch?v=B-qB1uDKmdA&t=3533s

VRŠAČKI TANJIR I NJEGOV KALENDAR

Glineni disk sa kalendarom prečnika oko 11 cm (Vatinska kultura, 1500 -1300. g. st. ere, Najeva ciglana, Pančevo).

     Godišnja doba oko Sunca obilježena su simbolima Sunca, koje smo, radi razumijevanja, ovdje markirali po uobičajenim bojama: bijela je zima, zeleno proljeće, crvena ljeto i žuta jesen. Svako godšinje doba ima tri simbola Sunca, tj. tri mjeseca trajanja. Znakom Ф u vrhu obilježen je prvi dan ljeta (ljetni solsticij, Vidovdan).

Simbol ljetnog solsticija potiče od hetitskog hijeroglifa sa značenjem BOG (slika ispod). Na slici iznad su još tri simbola za ljetni solsticij.

Hetitski hijeroglif sa značenjem BOG.

Sumerski ideogram Ma(t) sa značenjem VIS, VISINA, PLANINA (Laurence Austine Waddell, The Aryan Origin of the Alphabet, London, Luzak & Co., 1927, Plate I).

U centralnom krugu krstoliko su označeni počeci godišnjih doba. U centru je vinčanski znak boga vatre (Sunca), znak vrlo sličan znaku pelaškog boga vatre Domatrosa, sumersko MA(T), vis, visina, planina.

Perforacije obodom kalendara.

     Po obodu kalendara rupicama je označeno 45 dana, što je pola godišnjeg doba ako se računa godina od 360 dana. Da li su dodavali onih preostalih 5 dana kako bi imali 365 dana, to ne znamo. Ako su vrijeme racunali po "petki" (pet dana za ono što su kasnije nazvali sedmicom po hebrejskom "sabat" ili "nedjelja" od 7 dana), onda su imali 72 petke 5 dana = 360 dana i 5 dana za festival dolaska nove godine = 365 dana.

Druga strana vatinskog kalendara.

     Na drugoj strani kalendara u centru su simboli četiri godišnja doba (jesen i zima na južnom, a proljeće i ljeto na sjevernom nebu). Između njih su dani njihove smjene: dan smjene zime i proljeća obilježili smo bijelim i zelenim kružićem. Spiralni solarni simbol u egipatskim hijeroglifima je znak za riječ "uže" i "mjerno uže", jer je uže služilo za premjeravanje, a ovdje se odnosi na mjere godišnjih doba (kao simbol mjere vremena uže je čest motiv na stećcima).

NIJE TAJNA KO JE TAJNA

     "I na čelu njezinu napisano ime: tajna, Vavilon veliki, mati kurvama i mrzostima zemaljskima." (Otkr.17,5)

Ko ima tajne? Imaju crkveni i svjetovni masoni: te dvije organizacije, jedna duhovna i druga svjetovna, počivaju na tajnama! Oni su kolovođe i glavni igrači svega što se čovječanstvu dešava i svega što će se tek dešavati!

     Judaizam je osnovalo 13 povratnika iz Vavilona, crkvu su osnovali judejskih 13 apostola: Hebrejsko JHVH ima brojnu vrijednost 26 = 2 x 13.

     “Sva sujevjerja narodnih skaski protiv broja 13 ne počivaju u njegovoj ‘nesreći’, već zato što je to bio ključ religijskih tajni koje sveštenici nisu željeli da puste u narod; dakle, ako bi čovjek počeo trčati, svaki put kad bi ugledao ovaj broj odbio bi razmišljati o njemu iz straha da ne slomi nogu, te su svete tajne ostajale sigurne.” (1)

     “Sva imena hebrejskog boga utemeljena na Zabranjenom Imenu bila su numerički umnožavana od 13. Ljudi su učeni da je ovo ‘nesretan’ broj kako bi bili odvraćeni da ga istražuju." (2)

Crkva je oduvijek bila protiv čovjekove od Boga mu date slobode i slobodne volje, oduvijek bila protiv znanja, umjetnosti i protiv svakog ljudskog progresa i svoje podle prevarne laži umotavala je u tkz. "svete tajne", ali su joj kontrirali masoni Svjetlosti i srušili je s vlasti.

     Današnji masoni su izdali Svjetlost i od crkve korumpirani potčinili su se vlasti judaističko-crkvenog boga Tame koji zla čini svijetom skoro već 2000 godina.

..............................

(1) ) Frank C. Higgins, The Beginning Of Masonry; New York, 1916, pg. 25.

(2) Ibid. pg. 102.

AKO JE OVO HRISTOS, A KO JE SATANA?

 

     Dvije hiljade godina hrišćanstva ničim nije usrećilo svijet, niti je išta popravilo životnu muku običnog čovjeka. Rob je cijelo vrijeme ostao rob, seljaci su pretvoreni u kulučare na feudalnim posjedima hrišćanske vlastele i crkve. Crkva je zatvarala nejvernike i sumnjive vjernike, zatvarala ljude, žene i djecu u memljive podzemne tamnice među pacove, vješala ih, sakatila na razne načine, čerečila, spaljivala, sjekla glave, kuvala ljude u kazanima sa ključalim uljem.

     Ubijali su se međusobno hrišćanski carevi i narodi, ubijali očevi sinove, majke ubijale sinove, krvila se i istrijebljivala braća i rođaci radi vlasti i gospodstva. U ovom ili onom obliku bilo je to i na istoku kod ortodoksnih i na Zapadu kod rimokatolika, kao i kod od njih odvojenih anglikanaca i protestanata.

     Nehrišćanski narodi širom kugle zemaljske doživjeli su genocide, a ostaci tih naroda prisilno su hristijanizovani i diskriminišu i istrebljuju se do dana današnjeg. Tako je trajalo sve do Francuske revolucije od kad je crkva sa zaštitnicima feudalnim oligarsima počela da gubi vladajuće pozicije u državama i narodima.

      Ko su zapravo hrišćani, čiji su, ko im je Bog, Isus Hristos ili Satana?

     Pravoslavni obred krštenja ide ovako: sveštenik okreće oglašenog licem ka zapadu, ka onoj strani gde zalazi Sunce i odakle se pojavljuje tama, jer đavo, koga treba da se odrekne, jeste tama, i njegova vladavina je u tami; zatim zapovijeda oglašenom da podigne ruke, kao pred Satanom koji se nalazi blizu njega, pa mu tri puta postavlja pitanje:

     "Odričeš li se Satane, i svih djela njegovih, i svih anđela njegovih, i svakog služenja njemu, i sve gordosti njegove?"

Na ovo oglašeni takođe tri puta odgovara:

     "Odričem se!"

Onda ga tri puta pita:

     "Jesi li se odrekao Satane?"

Onaj odgovara:

    "Odrekao sam se".

Ovo trikratno odricanje oglašeni završava time što na sveštenik oglašenom kandidatu naređuje:

"    I duni i pljuni na njega!"

Tako onaj onaj duva i pljuje na Satanu simbolično pokazujući nemoć đavola i svjedočeći o svome preziru prema njemu i svome odlučnom raskidu sa njim.

     Poslije odricanja od Satane oglašeni se “mistično sjedinjenje sa Hristom”. Oglaseni se radi toga okreće istoku odakle Sunce izlazi, spušta ruke pokazujući time svoje smirenje i pokornost Bogu, i na tri puta ponovljeno pitanje sveštenika:

  "Sjedinjuješ li se sa Hristom?" i "Jesi li se sjedinio sa Hristom?" odgovara: "Sjedinjujem se!" i "Sjedinio sam se!"

Ovo “sjedinjenje sa Hristom” nije ništa drugo nego obećana vjernosti Hristu isto kao što vojnik prilikom stupanja u vojsku polaže zakletvu vjernosti svom vladaru i njegovoj državi, tako i oglašeni, stupajući u duhovni savez sa Hristom u vidu zakletve tri puta izgovara Simvol vere. Potom ga sveštenik poziva da se pokloni Hristu, što on čini uz reči:

    "Poklanjam se Ocu i Sinu i Svetome Duhu, Trojici Jednosuštnoj i Nerazdeljivoj!"

I sad se postavlja veliko istorijsko i duhovno pitanje: ako su tamnice, vješanja, čerečenja, sakaćenja, spaljivanja, kuvanja u kazanima sa vrelim uljem, odsijecanja glava, oceubistva, bratoubistva, genocidi, spletke i zavjere jednih protiv drugih, iako su se zakleli u crkvi na vjernost; ako je sve to Hristovo djelo kroz patrijarhe i pape i ostale arhijereje, sveštenike, monahe i vjernike crkve, zapitajmo se koja su djela Satanina u prošlih dvije hiljada godina postojanja i vlasti hrišćanske crkve? Hajde, molim vas i preklinjem, kažite mi šta je radio Satana za svo to vrijeme?

CRKVENI ISUS JE 666

Dva reda broja 666 (mozaik u Sabornoj crkvi Hrista Spasitelja u Banjaluci). 

                                                         

     „Množenjem svakog od prvih osam brojeva sa 9 dobijemo 18, 27, 36, 45, 54, 63, 72 i 81, i zbir svih je 396, broj jako poštovan od drevnih mistika zbog, među mnogim razlozima, dodavanjem broja 270, što je u danima period razvoja ljudskog ploda, proizvodio sveti 666 i ukazivao na ovaploćenje sunčanog logosa u čovečanstvu." (1)

     Šta kaže Otkrivenje:

     “Ovdje je mudrost. Ko ima um neka izračuna broj zvijeri: jer je broj čovjekov i broj njezin šest stotina i šezdeset i šest.” (Otkr.13,18)

     Ovdje je čovjekov broj 270 kao broj dana razvoja ljudskog ploda u materici od začeča do rođenja. Kad se na čovjekov broj doda 396, dobije se broj 666 koji “ukazuje na ovaploćenje sunčanog logosa u čovječanstvu”. Ko je taj “sunčani logos koji se ovlapotio u čovječanstvu”? Evo crkvenog teološkog odgovora:

     “Gospod Hristos je Spasitelj zato što je Bogočovek, i time što je Bogočovek. U njegovoj se Ličnosti Bog očovečio i čovek obožio. Svojom Bogočovečanskom ličnošću Gospod Hristos prestavlja dvostruko čudo: ovaploćenje Boga i oboženje čoveka.” (2)

Pa nastavlja J. Popović:

     “Činjenica da je Bog postao čovek, izražava se rečju: ovaploćenje, očovečenje (σάρκωσις, ένανθρώπησις); činjenica pak da je čovek u Hristu obožen, izražava se rečju: oboženje, obogotvorenje (θέωσις, θεοποίησις).” (3)

     “Ovaploćenjem svojim Bog je postao učesnik u ljudskoj prirodi, da bi ljudi postali učesnici u Božjoj prirodi (θείας κοινωνοί φύσεως).” (4)

Tako biva jasno da broj 666 upućuje na crkvenog Isusa, i on je crkveni Logos:

     “U početku bješe Logos, i Logos bješe u Boga, i Bog bješe Logos. On bješe u početku u Boga. Sve je kroz njega postalo, i bez njega ništa nije postalo što je postalo. U njemu bješe život, i život bješe vidjelo ljudima. I vidjelo se svijetli u tami, i tama ga ne obuze.” (Jovan,1,1-5)

Crkveni Isus nije Isus iz Jovanovog otkrivenja, jer Isus iz Otkrivenja ni jednom ne spominje vaskrsenje. Isus iz Otkrivenja naziva sebe zvijezdom Danicom:

     "Ja Isus poslah anđela svojega da vam ovo posvjedoči u crkvama. Ja sam korijen i rod Davidov, i sjajna zvijezda Danica." (Otkrivenje,22,16)

Crkva tvrdi da je Danica zapravo Satana:

     "Drugi uzročni faktor, protivnik Božji – jeste satana sa njegovim mnogim otpalim duhovima. On je lični krivac i uzročnik svakoga zla. Otkako je kao Danica pao sa visoke slave 'pomazanog heruvima' u duboku tamu pakla – on neprekidno seje zlo i greh u svaki Božji stvor, osobito među ljude." (5)

     Crkveni Isus je sunačni Logos i na njega upućuje masonski sveti broj 666, odnosno na crkvu, njene arhijereje i judeo-hrišćanske masone u okviru crkve. To vam je zvijer koja izlazi iz mora o kojoj govori Jovanovo otkrivenje (more: Maria i Amerika).

..............................

(1) Frank C. Higgins, The Beginning Of Masonry; New York, 1916, pg. pg. 36.

(2) Justin Popović, Dogmatika Pravoslavne Crkve, Tom II, Odjeljak treći, Bogočovekovo delo – Soteriologija, 1. Tajna Bogovaploćenja i tajna spasenja, a) Oboženje čovečanske prirode.

(3) Ibid.

(4) Ibid.

(5) Vladika Nikolaj Velimirović, Pravoslavna Crkva i uzročnost u svetu – knjiga br. 3 (8. dio), Glas Crkve, Valjevo, 1996. (Internet izdanje Svetosavlje.org. Objavljeno: 26. oktobar 20)