O IMENU SRBA
Zrakaste perke (pruge) po kojima je riba
dobila ime.
U savremenom grčkom πέρκη je vrsta ribe sa la-tinskim imenom perka, engleski perch
(1). To je grgeč ili bandar. U arapskom jeziku greč je ZARBŪN, a zašto je tako
nazvan, odgovor je u sljedećim arapskim riječima:
- ZAR, ZIR ili ZURBIJAT = FONTANA, PRSKALICA
(2)
Arapsko ZAR, ZIR ili ZURBIJAT je FONTANA,
izvor iz kojeg životna voda ŠPRICA RASPRSKAVAJUĆI SE.
Tu su tri istoznačne riječi: ZAR, ZIR i ZUR. Te iste osnove su u srpskom ZARITI
(njoj se obrazi zare), ZIR (samo zirka oko sebe), ZUR (zuri u
nebo). Sve tri riječi smislom su vezane za boju vatre i svjetlosti: zare se = crvene se; zirka = gleda; zuri = neprekidno gleda, bulji.
Kakve veze ima fontana sa ZAR, ZIR i ZUR?
Ima veze, jer SUNCE je najstarija FONTANA iz koje životna SVJETLOST ŠPRICA ŠPRICA
RASPRSKAVAJUĆI SE i sipa po Zemlji. Da je to tačno, evo još nekoliko srodnih
arapskih riječi:
-
ZARH = ZAGLEDATI, ZIRKATI (3)
Vidjeli smo da ZAR i ZUR znače isto što i ZIR. Pogledajmo: ZIR u
arapskom ZIRBĀB znači ZLATO, BLJESAK, SJAJ; ŽUT (6).
Opet SJAJ, opet SVJETLOST, opet SUNCE kao i u srpskom ZIRKATI, OBZIR. Pogledajmo ZAR u perzijskom:
-
ZAR
= ZLATO (7)
-
ZARRĪNA
= ZLATNO (11)
-
ZARĪR ili ZIRĪR = ŽUČ, ŽUTILO; ŽUTICA (14)
-
ZARAMBULJ = CRVENA RIBIZLA (15)
U početku smo pokazali da su arapsko ZAR, ZIR i ZUR u ZURBIJAT, sa značenjem
FONTANA, PRSKALICA, imali srodna značenja
srpskom ZARITI, ZURITI i ZIRKATI sa krajnjim i najstarijim smislom SVJETLOST,
SUNCE, dok perzijsko ZUR i ZOR znače MOĆ, SILA, SNAGA, ENERGIJA (22), a ZURĀR znači BISTRI GENIJE (23). Sunce je prva i osnovna životna moć, prva sila,
snaga, energija i bistrina u bukvalnom i prenesenom smislu.
Zašto sve ovo pričamo? Pričamo radi objašnjenja značenja starih imena
Srba: Od ZAR u govoru je dobi-jeno SAR u SARMATI, SARBATI i SARBI; od ZIR je
SIR u SIRBI, od ZUR je SUR u SURBI.
Perzijsko ZUR je sinonim riječi ZOR, a ZOR je srpskom ZORA i postanjem je od SOR u
imenu SORBI, SORABI.
Persijsko SAR ili ZAR ili FAR
znači GLAVA, POGLAVAR, UPRAVITELJ, VRH (24).
Perzijsko SARDAR je srpsko SERDAR. (25)
Od ZAR je izvedeno SAR: orijentalno ZAR,
SAR, SER, SOR znače GLAVA u smislu POGLAVAR (26).
Od ZAR preko SAR postalo je CAR. (27)
I gle: arapsko SĀRI znači PLEMENIT, STARJEŠINA (28).
Sa istom osnovom SAR srodnog su značenja sljedeće perzijske riječi:
-
SARAN
= GLAVA (29)
Od SAR su imena SARB i SARBI. Od SAR je ime naroda SARDI koji su u
ilirskoj Trakiji osnovali grad po imenu SARDIKA, jer od ZAR je SAR, a perzijsko
(naravno i srpsko) SAR znači: VIS, VRH, GLAVA; POČETAK; ISHODIŠTE, NAČELO,
PRAUZROK; MAKSIMUM; VELIKI, DIVOTNI; MISAO, IDEJA, MAŠTA; SILA, SNAGA, MOĆ;
SAVRŠEN; NAJVIŠI, NAJVEĆI, VODEĆI, VRHOVNI, VIŠNJI. (35)
SARDIKA (današnja Sofija) zvala se i SERDIKA, jer su njeni osnivači
SARDI poznati i pod imenom SERDI. Neki autori tvrde da su to Tračani, drugi
opet vele da su Kelti, a to je isto što i KIMERI, na Balkanu poznati i kao
Iliri:
“SARDIKA, ili SERDIKA, je bila glavni grad Istočne Ilirije. Geografi
imaju različite poglede na oboje: i na ortografiju i na poziciju ovog mjesta.
Ptolemi ga svrstava među mediteranske gradove Trakije; drugi ga lociraju u
Dakiju, tj. Aurelijevu Dakiju na drugoj strani Dunava. Serdika je bila glavni
grad druge Ilirije; to je čuveni grad proširen od Trajana.” (36)
SERDIKA ili SARDIKA je grad
tračanskih SERDA (Σέρδοι), plemena Tračana,
što svjedoči Dio Kasius (Dio Cassius, L. LI. p. 462). (37)
“Sardika, ilirski grad, dačanskog naroda
prestonica.” (38)
Ko su tračanski SERDI ili SARDI po kojima
je SER-DIKA, tj. SARDIKA dobila ime? Pogledajmo: Sardetue, Sardetae, Saurdinoi,
Sauardeni, Σίρβοι, Sirbi,
Σέριοι, Σέρβοι, talijanski zvani
Serbi. (39)
“Taj
Sardus, sin Herkulesa, vodio je sjajnog doma-ćina iz Libije u Sardiniju,
zauzima ostrvo i naziva ga svojim imenu,
tvrdi i Isidor (Origines, xiv, 6.
39). Cp. Si-lius Italicus, xii, 359 sq.; Solinus, iv, 1. Glava Sardusa sa
natpisom SARAD PATER (‘Otac Sardus’) javlja se na sardinijskom novcu. Vidi
Perrot et Chipez, Histoire de l‘art dans
l’antiquité, 4. p. 20. sq., Maltzan, Reise
auf der Insel Sardinien, p. 114. Tamo je mjesto zvano Svetilište Oca
Sardusa na obali Sardinije (Ptolemy, Geogr. iii, 3. p. 375 ed. Müller).
Egipatski spomenici izvještavaju nas da
su od vremena Ramzesa II kasniji egipatski kraljevi zadržali platu
velikom broju stranih plaćenika zvanih Shardana. Za njih se kaže da su
prvobitno bili zarobljenici Ramzesa II, a u natpisima ih često označavaju kao
‘ljudi s mora’. Kao što su prikazani na
spomenicima, lako se prepoznaju po svojim osobinama i po stilu njihove opreme:
nose okrugle štitove, dugačke šiljaste mačeve i posebnu kacigu ukrašenu polumjesecom
i kuglom." (40)
“Kad
neko to uzme od Porfirogenita biva da su ovi Srbi mali narod; Serborum u
Moeziji najveći bješe.
Oni su u stvari tračanska rasa govorom bili, zemljom autohtoni, Serdoruma potomci; Srbi uz Volgu i maeotijske Sarmate.” (41)
“Hormajer, Bavarski geograf, kaže: ‘Zemlja
Zeruana (Servana) toliko je velika da, kako oni sami tvrde, iz nje potječu svi
slovenski narodi'.” (42)
“Stritter spominje rasu Servana koji se
zovu i Khrovati, i opet, 'rasa Khrovata, koju neki takođe nazivaju
Servi'." (43)
Velško SER su ZVIJEZDE (44). SER se nalazi u bretonskom SERA sa značenjem
OTAC (45), u najstarijem smislu SJAJ,
SVJETLOST, SUNCE, BOG SUNCA.
SER je isto kao ZER: SERAFIM je isto kao i
ZERAFIM ili SARAFIM (46). SERAPIS je isto
što i OZIRIS, egipatski BOG SUNCA (47).
Hebrejsko SAR je PRINC (48). SERAFIM znači
SJAJNI, UZVIŠENI (49). SERAFIM je množina
od SERAF (50). SERAFIM znači SVIJETLI,
BLJEŠTEĆI, PLAMTEĆI; RASAN, PLEMENIT (51).
Dakle sva istorijska imena Srba izvedena
su od ZAR, ZIR, ZUR, ZOR, SAR, SER i sve su to sinonimi sa svim ispred kazanim
značenjima sa polaznim smislom vezanim za SJAJ, SVJETLOST, SLAVU, SUNCE I
BOGA SUNCA, odnosno BOGA SJAJA, BOGA SVJETLOSTI ili BOGA SLAVE, jer SVJETLOST i
SLAVA istog su značenja.
Šafarik navodi sljedeća istorijska Srba: Serbi, Sirbi, Sirbia, Sereb’, Sierbi, Sarbi,
Srbi, Serebez i navodi Sarbienses
provinciju. (52)
Milojević nabraja sljedeće: Srb, Srbin, Serb,
Serbin Sirb,
Sirbin, Sjarb, Sjarbin, Sorb, Sorbin, Sers, Sersin, Sorabin, Serber, Sereb,
Sebr, Sebrin, Serberin, Surb, Surbin, Sarbin. (53)
Pored svih nabrojanih
imena drevnih Srba, Srbi su zvani ZARBI, ZERBI, ZIRBI, SURBI, SORBI, SERDI,
SARDI, SERDIATI, SARDIATI, SUBRI, ZIMRI, itd.
ZIMRI i ZAMRI se spominju u Bibliji:
“And all the kings of Zambri, and all the
kings of Elam, and all the kings of the Medes,…” (Bible, King James version, Jeremiah,25,25)
Ime
ZAMBRI preko GAMBRI, KAMBRI, SAMBRI potiče od SAM, verzija sumerskog ŠAMAŠ
(Sunce). SAM je skraćenica od SAMAC, tj. SUNCE, jer je SAMO.
Osnova SAM je u imenu uralskih SAMOJEDA
ili SUNCOLJUTIH. U klasičnom mandaean jeziku (Classical Mandaean) sjevernog
Irana i u klasičnom mandaik (Classical Mandaic) jeziku jugozapadnog Irana
SAMES je SUNCE (54). U jemenskom hadrami
arapskom (Hadrami Arabic) SAMIS je SUNCE (55),
zatim u arhaičnom sokotri arapskom (Socotri, Soqotry) u Jemenu i Omanu SAM je
SUNCE (56), u Sudanu SAMIS (57), akadijsko SAMSU (58), aramejsko SIMSE (59),
u jeziku soret (Soreth) u Iraku, Iranu i Turskoj SIMSA (60).
Arapsko SIMA, SAMA, SAMAS, SUMA, je NEBO, NEBESA (61).
I pazimo sad ovo: arapsko SUMRAT znači ŽUT-KAST,
SMEĐ, BRAON, TAMNONARANDŽAST, BO-JA ŽITA (62).
Od toga je izvedeno SAMARAT, SAMARIJA (63),
ZEMLJA SUNCA i to je dio oblasti u kojoj su boravili prebiblijski i biblijski ZAMBRI
ili ZIMBRI, odnosno SAMBRI, SIMBRI. U Septuaginti piše "Zambrei, Zambri, Ζαμβρὶ" (1.Carska,6:9-20), u Sinajskom kodeksu (Codex Sinaiticus)
"Zambrei", u latinskoj Vulgati "Zambri". U prevodima na u
srpski piše ovako:
“I sve careve Zimrijske, i sve careve
Elamske, i sve careve Midske,…” (Prevod:
Daničić-Karadžić)
“Svi kraljevi od Zimrija, svi kraljevi od
Elama, svi kraljevi od Medije;…” (Prevod:
Ivan Šarić)
“…sve kraljeve Zimrija, sve kraljeve
Elama i sve kraljeve Medije;…” (Jeruzalemska
Biblija)
“…svim kraljevima Zimrija, svim
kraljevima Elama, svim kraljevima Medeje;…” (Prevod:
Tomislav Dretar)
Ovi
ZAMBRI ili ZIMRI žive uz Elamite i Mede. U pre-vodu Daničić-Karadžić pogrešno stoji
“Midske”, dok se u tri ostala prevoda
odnosi na Mediju, jer Medi i Midi nisu isti narod, niti su bili na istom području.
Sve do Vukove reforme bronza je MJED, a MED je bio i ostao ŽUTKAST, SMEĐ,
BRAON, TAMNONARANDŽAST ili BOJE ŽITA, arapsko SUMRAT sa osnovom SUM koja se
nalazi u imenu SUMBRI.
Ako uporedimo originalno septuagintsko ZAMBRI (grčki: Ζαμβρὶ), iz Sinajskog kodeksa ZAMBREI
i ZAMBRI iz Vulgate, vidimo da svi
prevodi na srpski sus a oblikom ZIMRI, a tako pišu i neki istoriografi. Oblik
ZIMRI je sinonim obliku KIMRI postalog od starog GIMRI, što je po GIMERU,
biblijskom GOMERU, čije su potomke Asirci zvali GIMIRRI.
Da vidimo šta drugi izvori pišu o ZAMBRIMA,
tj. o SAMBRIMA? Da pogledamo:
“Asarhadon uze dvadeset i jedan
njihov grad noseći svoj plijen i stavi teški jaram svog carstva na njih. Negdje
u istoj regiji susretne Tijuspu, nasilnog ratnika Kimerijana ili Zimra, čija
je udaljena zemlja u provinciji Kubusna, i njega i svu njegovu armiju uništi
mačem.” (64)
Kubusna (Khubusna) je stari naziv Kubana istočno od Krima. Tu su živjeli Kimeri prije nego što su ih Skiti po-tisli i istjerali. Dakle: ZIMRI su KIMERI, a to je isto što i TRAČANI i KELTI i ILIRI i zato je SARDIKA ili SERDIKA bila ilirska, a njeni osnivači su SARDI (latinizirano SARDEATI) ili SERDI. Drugi autor tvrdi ovako:
“Kir je stvorio Persijsko carstvo, arijsko
po karakteru, ali u kojem nema ni jedne arijske provincije. To ime izvedeno je
od Pereshiti, Parsi, ili Parisi, grana Kelta Zimra ili Kimra i njihov sastav je
keltski i hetitski sa velikom neistorijskom semitskom podlogom.” (65)
Tu ništa
nema nejasno: keltsko pleme Peresiti, Parsi ili Parisi došli su među Semite i
osnovali su Persiju. To je isti narod koji je osnovao Pariz, isti narod čija je
glinena figura idola sa natpisom PERSI otkrivena avgusta 2019. u selu Kopilo
kod Zenice u Bosni.
“Zimri… problematično ime naroda u
Božijem sudu (Jeremija,25,25) često uzimano kao od Hebreja drugo ime za
Cimerijane.” (66)
“U najranijoj istoriji svijeta jedna stara
rasa poznata je kao Gomir, Kumr, Kimmeri, Cumbri i Kumbri. Khorsabad zapis,
koji ima skitske elemente, pored ostalih starih naroda izvještava i o Kumrima
ili Tsimirima, a to ime je prepostavka, označava nomadska plemena bez
identifikovane rase ili nacionalnosti, koji po njihovim lutajućim navikama su
Kumri ili Tsrimiri, koji su izdvojeni od naseljenih seljaka u zemlji.” (67)
“Glavno operativno područje korišteno od
Kimerijana i njihov glavni dom u vrijeme Sargona II i Esarhadona očigledno je
bio Zagros, uključjući Mediju.” (68)
“Evidentno je, dakle, da je zemlja
sjeverno od Crnog mora bila mjesto Kimerijana, naroda Gomera, i Krim još
uvijek sadrži svjedočanstvo tog dokaza: Gomer, Gomerin, Gimiri, Kimeri, Krim.”
(69)
“U ovom postupku analize važan deo
predstavlja i utvrđivanje odnosa Aristofanovih Kimberoi prema slovenskom
simb(e)ru u kome se skriva potonji sebar. U obliku Kimmerioi ovaj etinom je
poznat autoru Odiseje.” (70)
“Budimir je naročito isticao oblast
metalurgije, vojne i grnčarske industrije vezane za ime Kimera i Sigina, to jest
Simbera, Sembera, Sebara ili Srbalja...” (71)
Otkud i kako je u srpskom došlo do oblika
SRB, SRBIN i SRBIJA, a nije ostalo staro i originalno SERB, SERBI, SERBIA, kako
nas neki stranci i danas zovu. Pogledajmo slovenske naziv za SREBRO:
-
ruski: серебро
Najstariji oblik sa osnovom SER je ruska riječ CEPEБРО. Ovo SER je postanjem od ZER. Tako je ZERKALO preko ZERCALO postalo ZRCALO, rijeka ZERMAGNA postalaj je ZRMANJA, a ime SERB postao je SRB i SERBI su nazvani SRBI (SRMA je srpski naziv za čisto SREBRO).
Oblici SRB, SRBIN pojavljuju se u srednjem
vijeku. Gubljenjem samoglasnika dolazi do kraćenja osnova ZAR, ZER, SER, ZIR,
SUR, SOR i tako postaje slog SR. U jednoj povelji bosankog bana Matije Ninoslava
Dubrovcanima u godini 1240. još postoji oblik СЕРБЛИNЬ (72), ali su SRBI i dalje Englezima SERBS, Nijemcima SERBEN,
Francuzima SERBES, Talijanima SERBI, Špancima SERBIOS, Portugalcima SÉR-VIOS,
Turcima SIRPLAR, Rusima СEPБЫ, Šveđanima SERBER, Norvežanima SERBERE, Grcima
ΣÉΡΒΟΙ i ΣΙΡΒΟΙ.
Danas neki među srpskim intelektualcima šire
ne-bulozu da su Srbi porijeklom od nekog biblijskog, tj. mitološkog,
izgubljenog hebrejskog plemena, ali treba da imaju na umu da se nauno dokazivo
tačno vrijeme judaizma nalazi u 459. godini st. ere, kad je književnik Ezra sa
grupom vavilonskih masona i pod zaštitom vojske stigao u Jerusalim. Tada je
jednog dana naredio svim stanovnicima Jerusalima i okoline da moraju doći u
Jerusalim da slušaju riječi Mojsijeve knjige zakona, kojoj do tada u Jerusalimu
nema traga, kao što nema traga ni
hebrejskom jeziku, nego je u tim krajevima go-voreno aramejskim, kao što nema
traga ni Hebrejima koje Herodot u te dane ne spominje kao narod koji se
obrezuje (Herodot, II, 104).
Judaizam nastaje te 459. st. ere kad kad
sa ZAM-BRIMA ilI ZAMBRIMA izmiješano semitsko stanovništvo Jerusalima i
okoline silom biva natjerano u novi vjeru nazvanu judaizam (Ezra, 7,26; 10,7-9), te tada oko Jerusalima nastaje i pokrajina
Judeja, a SAMA-RIJA nikad nije potpuno judaizirana. U te godine i vijekove mnogi
ZAMBREI ili ZAMBRI, tj. SAMBREI ili SAMBRI silom prilika su postaju Judeji, tj.
Hebreji, a nisu Srbi od Hebreja postali: “…i
čini se da je izraelski kralj Saul bio iz te jafetske porodice.” (73)
No comments:
Post a Comment