CRKVENI ISUS JE 666

     Biblija upućuje čitaoca na Veliku piramidu:

    “U to će vreme biti oltar Gospodnji usred zemlje misirske, i spomenik Gospodnji na međi njenoj; I biće znak i svedočanstvo Gospodu nad vojskama, u zemlji misirskoj”. (Isa.19,19)

    “A reče im Isus: Zar niste nikada čitali u Pismu: Kamen koji odbaciše zidari, on je postao glava od ugla; to bi od Gospoda i čudo je u vašim očima." (Matej,21, 42)

    "I vi kao živo kamenje zidajte se u kuću duhovnu i sveštenstvo sveto, da se prinose prinosi duhovni, koji su Bogu povoljni, kroz Isusa Hrista. Jer u pismu stoji napisano: Evo mećem u Sionu kamen krajeugalan izbrani, i skupoceni; i ko Njega veruje neće se postidjeti.” (1.Pet.2,4-6).

Apostol Pavle kaže hrišćanima da su oni “nazidani na temelju apostola i proroka, gde je kamen od ugla sam Isus Hristos, na kome sva građevina sastavljena raste za crkvu svetu u Gospodu.” (Ef.2,20-21). Dakle je Isus završni kamen na vrhu duhovne piramide, tj. crkve.

Velika stepenica i visina njenih markiranih tački iznad Piramidine baze:

• A = 1663,511858 inči

• X = 1686,384771 inči

• B = 1699,511858 inči

Po jednom od Piramidinih kodova za kodiranje vremena u mjerama dužine 1 sveti lakat (25 inči) = 20,19176875 godina:

1686,384771 x 3,14159 = 5297,929533 inči = 211,9171813 svetih lakata = 4278,982719 godina od stvaranja Adama do crkvenog datuma Isusovog rođenja 25. decembra 4. g. st. ere.

Tačka B = 1699,511858 inči iznad Piramidine baze: 1699,511858 x 3,14159 = 5339,169458 inči = 213,5667783 svetih lakata = 4312,291 godina od stvaranja Adama do Hristovog vaskrsenja 15. dana mjeseca nisana (8. aprila julijanskog) 31. godine.

Velika stepenica pripada Isusu: težak iskorak za čovjeka.

.

Zbir svih brojeva je 666.

Visina Velike stepenice (A-B) = 36 inči.

Zbir svih brojeva u stepenastoj piramidi je 666 = broj zvijeri iz Jovanovog otkrivenja.

CRKVENI ISUS JE BROJ 666

      Zvijer iz Jovanovog otkrivenja nosi broj 666:

     “Ovdje je mudrost. Ko ima um neka izračuna broj zvijeri: jer je broj čovjekov i broj njezin šest stotina i šezdeset i šest.” (Otkrivenje,13,18)

     “Zato će vam sam Gospod dati znak; eto djevojka će zatrudnjeti i rodiće sina, i nadjenuće mu ime Emanuilo.” (Isaija,7,14)

Ko je Emanuilo:

     “Neka likuje prorok Isaija jer se njegovo proročanstvo obistinilo. Proročanska reč, koju izreče Isaija pred carem Ahazom i narodom glasi: eto, djevojka će zatrudnjeti i rodiće sina, i nadjenuće mu ime Emanuilo (Is. 7,14). Emanuilo znači: s nama Bog. Emanuilo – izgovaraju Srbi skraćeno: Manojlo. Rođenje Hrista od Devojke i Duha najsvetije je rođenje, od kada se za rođenje zna u svetu.” (Nikolaj Velimirović, Misionarska pisma, 191. Pismo)

Dakle: Emanuilo je Isus! Navešćemo jedan citat iz Testamena Solomonovog, jedne na grčkom ispisane apokrifne knjige s kraja prvog milenijuma nove ere. Jedan od Solomona zarobljenih đavola prorokuje Solomonu ovako:    

     “I mi ćemo dugo vremena zavoditi stanovnike svijeta, sve dok Sin Božiji ne bude raspet na krstu. Nikada prije nije se podigao kralj poput njega, jedan koji je razočarao sve nas, čija mater neće imati kontakt s čovjekom. Ko još može dobiti takvu vlast nad duhovima, osim njega, kojeg će vođa đavola pokušati iskušati, ali ga neće nadvladati? Broj njegovog imena je 644, što je Emanuilo. Stoga, o kralju Salomone, tvoje vrijeme je zlo i tvoje godine su kratke i zle, a sluzi tvome daće se kraljevstvo tvoje.” (1)

Po brojnoj vrijednosti grčkih slova i imenu EMANUIL (grčki: Έμμανουήλ), Emanuilov broj je 644:

E      Μ      Μ    Α    Ν      Ο      Y       Η    Λ

5  + 40  + 40 + 1 + 50 + 70 + 400  + 8 + 30 = 644

Broj zvijeri iz Otkrivenja je 666:

   666 – 644 = 22

I pazimo:

     “Jedanaest je broj vjernih Isusovih učenika (dvanaest manje Juda) i ovi, čiji broj je 11, kao apostoli imaju specijalnu poruku svijetu donoseći poruku hrišćanstva. Ovo je potkrijepljeno činjenicom da je 11 sljedeći broj iza 10. Brojevi od 1 do 10 su suštinski brojevi Pitagorine teoreme i važe za ‘sve postojeće’, za sav stvoreni svijet. 11 je počeak višeg niza brojeva i predstavlja viši, natprirodni nivo znanja i dostignuća, 11 je protumačeno kao Bog (1) dodan svijetu (10) i to je broj otkrivenja, početk znanja o Bogu.” (2)

 Dva puta po 11 je 22:

     “Bog je koristio dvadeset dva hebrejska slova da stvori dvadeset dva nešta koji važe ‘za sve što postoji’, jer je Bog stvorio sve. Tako da dvadeset i dva slova sadrže tajnu Božijeg stvaranja univerzuma. Svako ko u potpunosti razumije ova slova, razumije cjelokupnu gradnju i mehanizam univerzuma. 22 je broj majstora, zemaljska slika Majstora na visini koji je stvorio sve pomoću 22.” (3)

Bog Stvoritelj stvorio je sve pomoću 22 i postaje jasno ono što jevanđelista Jovan tvrdi za Isusa kao Logosa:

      “Sve je kroz njega postalo, i bez njega ništa nije po-stalo što je postalo.” (Jovan,1,3)

     Šta je još broj 22? To je zadnje 22. staro hebrejsko slovo + (tau):

     “Tāu’ je žig ili pečat vlasništva.” (4) 

Kabalističko drvo života sa 10 sefirota ili sefira, tj. 10 suština jednog izvora, i 22 puta.

     Isus je rekao: “Ja sam put i istina i život.” (Jovan,14,6) 

Isus je Emanuilo, tj. 644, i put drveta života, tj. broj 22:

644 + 22 = 666

..............................

     (1) The Jewish Quarterly Review, Vol. XI, Edited by Abrahams and C. G. Montefiore, The Testament of Solomon; London: Macmillan, and Co., Limited; New    York: The Macmillan Company,  

    (2) Richard Cavendish, The Magical Art; Arkana, London, Melbourne, and Henley, 1899, pg. 32.1984, pg. 79.

    (3) Ibid. pg. 80.

    (4) Merrlil C. Tenney, The Zondervan Pictorial Bible Dictionary; Regensy Reference Library, Grand Rapids, Michigan, 1967, p. 726.

PRVI MAJ JE SRPSKI PRAZNIK

“PRVI DAN MJESECA MAIA

U Dubrovniku za vremena republike izlazio je BEMBELJ prvoga Maija kao čoroje, vila i turica, na sretenije. On je imao haljinu svu iskićenu zelenim lišćem i svakojakim cvijećem; oko njega su se vili blavori i jednoga je u ruci nosio i s njima se igrao. Išao je u onaj dan i k manastiru sv. Jakova (oko po sahata od grada).” (Vuk Stef. Karadžić, Život i običaji naroda srpskoga, Beč, 1867, str. 30)

Bembelj je ilirski Silanus, Sileno, Veles, kasniji Vlaho, bog proljeća. Dubrovčani su se izjašnjavali kao Srbi sve do početka Prvog svj. rata., a Dubrovačka Republika je ukinuta tek 1808. godine. I neka crkvena propaganda protiv 1. maja prestane, jer je samo još jedna od mnoštva crkvenih laži.  Iluminati? Pa šta, i Rimljani i svi nehrišćani slavili su Saturnalije (srpski prehrišćanski Božić) pa nije crkvi smetalo da 25. decembar ozvaniči i slavi kao Isusovo rođenje!

HEBREJSKA PASHA I PROLJETNI EKVINOCIJ

     Po biblijskoj mitologiji Jahve je naredio Mojsiju da 14. dan prvoga mjeseca Nisana (vrijeme mart-april) uoči dana izlaska iz Egipta svi Hebreji domaćini zakolju janje ili jare i da krvlju zaklanog obilježe kućna vrata na štokovima i na nadvratku:

     “I neka uzmu krvi od njega i pokrope oba dovratka i gornji prag na kućama u kojima će ga jesti.” (Izlazak,12,7)

     Kao razlog tome je navodni Jahveov noćni prolazak kroz Egipat, prolazak u kojem će pobiti sve prvorođene sinove u svim kućama na kojima vrata ne budu onako obilježena krvlju. Međutim, to je samo alegorijski priča kojom su u novoosnivani judaizam Ezrini masoni iz Vavilona uklopili već postojeći narodni običaj proslave nastupanja proljeća, samo su dan proslave pomjerili na 14. dan Nisana kao ondašnjeg prvog mjeseca nove kalendarske godine. Vrata su simbl i istočne kapije Sunca i Sunčev prelazak iz zimskog južnog dijela na sjeverni dio proljetnog neba.

     Pošto Srbima istoriju pišu judeo-hrišćani, u desrbizaciji i judeizaciji Srba kroz crkvu sve više se nameće Srbima lažna tvrdnja da je srpska nova godina počinjala u proljeće, iako je još živo narodno predanje, iako je evidentirano u etnografskim izvorima i zapisano u zbirkama narodne književnosti da je umiranjem Starog Koleda krajem jeseni i rođenjem Mladog Koleda Božića Svarožića na prvi dan zime počinjala srpska nova kalendarska godina.

ЈА САМ СУНЦА РАСЕ СРБ

Ја сам Сунца расе Срб

И коријена свјестан свог,

Сунце ми је штит и грб,

Из Сунцa ме чува Бог!

Petroglyph shields incised on Alcatraz Rock in southeastern Montana.

Ja sam Sunca rase Srb
I korijena svjestan svog
Sunce mi je štit i grb
Iz Sunca me čuva Bog 

Svetovide, Beli Vide
Tvoje Sunce nebom ide
Tvog svjetila svijetli roj
Rodio je narod tvoj

Svetovide, Sveti Vide,
Tvoj te narod opet traži
Svjetlošću ga ti osnaži
I povedi narod svoj

U odlučni s Tamom boj

Svetovide, Beli Vide
Plamenoga mača paši
Bjelovitog konja jaši

I zastavu svoju razvij
Te zapadu tamu razbij

Beli Vide, Bože moga roda
Nek nam sine Sunce i sloboda.

БЕЛИ ВИДЕ, БОЖЕ СРПСКОГ РОДА

    

LAŽI O LAZARU

ΛΑΣ = LAS (keltski) = SVJETLOST.

        "Lazi, lazi, Lazare!
         Te dolazi do mene,
         Privataj se za mene:
         Za svilene rukave,
         Za svilene marame,
        Za klečane kecelje." (Vuk S. Karadžić, Život i običaji naroda srpskoga, Beč, 1867, str. 25)

        O porijeklu i značenju srpskog imena LAZAR u svim rječnicima srpskog jezika piše ovakav smisao:

        "Lazar ili Lazarus je muško ime hebrejskog porekla, mada može biti i prezime. Potiče od heb. אלעזר (Elʿāzār, Елеазар), što znači 'Bog je pomoć' ili 'Bog je pomogao', što dalje vuče korene od aram. עֲזַרְיָה (Azarya, Azarija) s istim značenjem." (Vikipedija, Slobodna enciklopedija, Lazar ime)

I ovako se Srbima laže preko hiljadu godina. Prvo laže crkva, a onda lažu lingvisti, lažu novinari, lažu učitelji i na kraju laže narod sam sebi. Ima preko šest godina da sam jasno objasnio odakle potiče i sta znači srpsko ime Lazar (a ne hebrejsko Eleazar), ali većina današnjih Srba vole laži, za lažima idu, lažima se mole i klanjaju i u laži žive. Tako je moj glas i o istini imena Lazar ostao prećutani glas istine u ušima srpske laži! Zaista, Srbi, šta je s vama?

        Zašto se laže narodu? Zašto laže crkva, zašto lažu lingvisti i novinari? Lažu da bi prikrili porijeklo Srba, jer većina današnjih Srba nisu porijeklom ono što oni govore da Srbi jesu i sve stare izvorne srpske riječi progalasiše grčkim, latinskim, hebrejskim, turskim, njemačkim...

        U srpskom jeziku je istina srpskog genealoškog identiteta, istina srpskih istorijskih korijena i to lažovi kriju i lažima drže Srbe u neznanju ko su i šta su i gdje su bili u drevnim preistorijskim i istorijskim remenima. Od Srba se krije da su porijeklom od Cimerijana koji su kasnije zvani različitim imenima od kojih su najpoznatija imena Tračani, Kelti i Iliri. To su tri istorijska imena jednog naroda sa mnoštvom narodnih plemena rasutih širom Evrope, Male Azije i Bliskog istoka. Da, to su najstariji genealoški i istorijski korijeni većine današnjih Srba, Srba starosjedilaca Balkana i to se krije i radi tog sakrivanja laže crkva, lažu lingvisti, lažu istoričari, lažu novinari...i lažu mnogi Srbi u narodu! No, vratimo se imenu LAZAR, porijeklu imena i njegovom značenju.

        Prvo pogledajmo srpski glagol LASKAT:

        "laskat, pridjev na -at (17. v., jedna potvrda) 'svijetao', proširena na -ьп laskatan 'isto', poimeničen u maskulinumu laskat (17. v.) 'sijevanje, munja', denominal na -ati laskàtati, -ãm pored -ćem (17. v., također slov.)." (1)

Gdje je etimološko ishodište riječi LASKAT? Hajdemo u sanskrit! Sanskritsko LAS, LASA ( लस् ) znači SJAJAN, BLJEŠTAV.

Vidimo da sanskritski oblici LAS i LASA svojim značenjem odgovaraju srpskom LASKAT: SJAJ, SVJETLINA, SIJEVANJE, BLJEŠTAVOST.

LAS-ER = LASER = "akrinom za 'Light Amplificationby Stimulated by Emission of Radiation'."

 Irsko muško ime LASAIR je od LASAIR i znači PLAMEN, VATRA. Čudi me da i riječi LASTA (ptica) i LASNO (lako) sa osnovom LAS kao u LASAR (Lazar) nisu proglasili hebrejskim riječima?

        Ime LAZAR nastalo je oosnove LAS u riječi LASAR. Jedina promjena je radi olakšanja izgovora te je glas S prešao u Z: LASAR > LAZAR!

Pošto je većina Srba porijeklom od Tračana, Iliria ili Kelta, normalno je prvo u njihovom jeziku tražiti smisao riječi srpskog jezika. Tako imenu LAZAR korijen nalazimo u keltskoj riječi LAS (2):

- gaelik LAS = SVJETLOST, SJAJ, ISKRIČAVOST, PLAMEN, BLJESAK,

- gaelik LASACH = PLAMENI, GOREĆI

        Lasi, lasi, Lasare > Lazi, lazi, Lazare

Starokeltsko LASI, LASI, LASARE dalo je srpsko LAZI, LAZI, LAZARE. U bukvalnom smislu stih LASI, LASI, LASARE znači SVIJETLI, SVIJETLI, SVIJETLI i pjesma je posvećena SUNCU PROLJEĆA, to je HIMNA SUNCU PROLJEĆA, a crkva je tu samo podmetnula svoje judeo-sektaško kukavčije jaje pod vidom hrišćanskog Jevreja Lazara. I gle: biblijski Eleazar tri dana u grobu, a četvrti dan Isus ga vaskrsava. Šta je to? Tri dana u grobu su tri mjeseca trajanja zime, a četvrti dan je četvrti mjesec i počeak proljeća uz vaskrsenje prirode. Tu i osnovnoškolci shvataju simboliku!

       Srpske obredne narodne pjesme svojom vjerskom ritualno-duhovnom sadržinom premošćuju vijekove i milenijume povezujući duh drevnih srpskih predaka sa duhom današnjih Srba. Tako se održava kontinuitet srpskog duha i sve dok narod gaji i čuva svoj tradicionalni duh, on će postojati bez obzira kakve istorijsko-političke (ne)prilike da ga zadese.

        Ako crkva, lingvisti, istoričari, novinari i internetski botovi srpskih dušmana uspiju potpuno da prekinu duhovnu vezu Srba prošlosti i Srba sadašnjosti, nestaće Srba! Nažalost, iz mnogih životnih primjera dosadašnjeg ponašanja današnjih Srba (kao na primjeru ćutanja o srpskom imenu Lazar), vrijeme nestanka Srba privodi se kraju.

………………………

………………………
         (1) Petar Skok, Etimologijski rječnik hrvatskoga ili srpskoga jezika, Knjiga II, JAZU, Zagreb, 1972, str. 272.
         (2) Edward Dwelly, A Gaelic Dictionary, Specially Designed for Beginners and for Use in Schools, Vol. II, Published by Herne Bay: E. Macdonald & CO., The Gaelic Press, 1902-, pg. 570.

CRKVENA MASONERIJA I SOLARNI SIMBOLI

KRALJEVSKI LUK NA SOLOMONOVIM STUPOVIMA BOAZU I JAHINU. OD SREDNJEG KAMENA, KAO SIMBOLA DUGODNEVNICE, TRI SU KAMENA SA JEDNE, A TRI SA DRUGE STRANE. TO SU MJESECI PROLJEĆA I LJETA U ZNAKU ZODIJAKA.

OVO JE SKORO SVE ISTO KAO NA PRETHODNE DVIJE SLIKE.

Jedan kolovrat (svastika) okreće u jednom, drugi u drugom smijeru? To su vrijeme proljeća (podizanje sunca) i vrijeme ljeta (padanje sunca). U sredini je postavljen vijenac kao Sunce prvog dana ljeta (oni bijeli simboli su zaklonjeni vijencem).

ZAŠTO JE 22. APRIL DAN ZEMLJE

     Godina ima 365.242 dana:

365.242 : 3.14159 = 116.2602377 dana = prečnik kruga godine (AB).

Dan Zemlje je 22. april. U numerologiji broj 22 simbolizuje princip preciznosti i ravnotežete, te je kao takav jedan od najmoćnijih brojeva i pripada Tvorcu, Velikom Arhitekti, tj. Bogu.

     Zašto je od svih dana godine za Dan Zemlje odabran 22. april? Zato jer je bio najpogodniji broj od svih 22-gih datuma u ostalim mjesecima.

     Na dan 22. aprila Sunce se prividno kreće kroz tačku A na ekliptici (+12° deklinacije). Ta tačka je na istoku, ulazak Sunca u znaku Ovna, a tačka B je veče na zapadu i tom linijom deklinacije prođe Sunce na dan 22. aprila.

     Od 22. aprila Sunce se penje ka tački prvog dana ljeta 21. juna, a onda od 21. juna spušta ka tački B koja se nalazi u sazviježđu Lava.

Godina ima 365.242 dana:

365.242 : 3.14159 = 116.2602377 dana = dužina AB = simbolični prečnik kruga godine.

Dakle za oko 116.2602377 dana Sunce će od 22. aprila do 17. avgusta svojom ekliptikom stići u tačku B u znaku Lava kod najsjajnije zvijezde Regulus, što znači “princ”, i tad je tačka B na istoku, a tačka A na zapadu. 

Od prvog dana zime do 22. aprila je 120 dana i ovo je trećina kruga koji ima 360° (na Sunčevoj ekliptici između A-B je 8h po 15º = 120°).

Pi = 3,14159...

     a) 3,14159² = 9,869587728

     b) 9,869587728 x 10 = 98,69587728

Dani julijanskog kalendara:

     • januar = 31 dan:

98,69587728 – 31 = 67,69587728  dana

     • februar = 28 dana:

67,69587728  - 28 = 39,69587728 dana

     • mart = 31 dan:

39,69587728 – 31 = 8,695877281 dana = 9. april julijanskog = 22. april gregorijanskog kalendara.

JEZICI SVJEDOČE ISTINU

 

     Poredeći riječi jezika nekih plemena američkih Indijanaca ispod citirani autor kaže:

     “Gotovo su isključivo zaokružene na nekoliko govornih osnova veoma široke rasprostranjenosti, kao što slijedi: 1. ata, tata; 2. papa, sve sa značenjem otac; 1. ana, nana; 2. ma, mama, svaka sa značenjem  mater. Kao jedan primjer uzeo sam osnovu ata, tata. Dakota:  ate (dijalekt ata); Minnetaree: ate, tata, tatish; Mandan: tata; Omaha: adi, dadi; Ponka: tade-ha; Aricaree: ate-ah; Pawnee: ate-ish.

     Tuscarora: ata; Cherokee: e-dauda; Eskimo-Greenland: ahtata; Aleutian: ata; California, San Miguel: tata; Mexico Aztec: teta; Otomi: ta, te; Yucatan, Cakchequil: tata; centralnoamerički Taraska: tata; Darien: tauta; istočni Peru, Mosa: tata; zapadni Paragvaj, Villela: tata.

     Zapadna Afrika, Kongo: tat, tata.

     Japanski dijalekt: tete; kineski dijalekt: tia.

     Turko-tartarski, turski: ata; tatarski: ata, atha; Kunan: atta; Kazan, Orneburg, Kirgiz: ata; samojedski dijalekti, istočna Rusija i zapadni Sibir: ata, atai, atja, tatai; finsko-ugarski, laponski: attje; ugarski: atja.

     Kavkaz, Kisti: dada; Baski (Pirinejske planine): aita. Indoevropski, sanskrit: ata, tata; hindustanski: dada; latinski: atta, tatta; Grci: atta, tatta; Abanci, Albanija: at, atti; Kalabrija i Sicilija: tata; keltski, velški: tad; korniški i bretonski: tat; irski: daid; gaelik: daidein; engleski (računajući po Skeat-su od velškog): dad, daddy; staroslovenski: tata, moldavski: tata; rumunski: tate; poljski: tatus; češki, srpskohrvatski: tato, tata; litvanski: teta; pruski: thetis; gotski: ata; starofrizijski: tate; starogornjonjemački: tato; staro-švedski: atin; švedsko ostrvo Runoe: dada.

     Od sto četrdeset šest verzija Oče naš navedenih po Adelungu u slovenskoj, litvanskoj i teutonskoj porodici  u pedeset i jednoj je riječ otac od iste osnove.” (1)

     Svi ljudi i svi narodi na svijetu potiču od tri Nojeva sina i svi su nakon biblijskog potopa vijekovima govorili jednim jezikom, te se u svim jezicima svijeta još nalaze oblikom i značenjem iste i slične riječi: čovjek je stvoren inteligentnom kreacijom, a nije postao evolucijom!    

..............................

     (1) Andrew Woods Williamson, The Dakotan Languages, and their relations to Other Languages; Ame-rican Antiquaria, January, 1882, pg. 4-5.