SRPSKI DAKO (DAGON) ISPLAŽENOG JEZIKA (kameni kumir Lepenskog Vira iz oko 2300 god. st. ere).

 

Na primjeru potpunog ignorisanja, prećutkivanja i sakrivanja istine mojih otkrića prikaza isplaženih je-zika na antropomorfnim likovima Sunca i solarnih božanstava od davne praistorije do kraja 19. vijeka može se zaključiti kolika je moć judeo-hrišćanskih tajnih društava unutar crkve, državnih institucija i zvaničnih medija. Oni su ti koji kroje "istinu" arheo-logije, antropologije, istorije, biologije i ostalih grana nauke, oni su ti koji lažima kanališu i u matriks ka-lupe razum lakovjernih, neupućenih i neukih od njih već potpuno zaglupljenih pojedinaca i naroda.

Ko je srpski DAKO, kasniji DAGON? Evo odgovora:

"U Karlovačkom rodoslovu (XVI v.) na samom po-četku nalazi se jedna beleška koja glasi: 'Glagoljut istini spisatelje jako Liki(ni)ju Srbinu biti rodom, Je-linu mudrovanijem, i vsa Srbska idolu služaše Da-gonu, od sudu i Dagoni i Daki imenujut se; od Sera že Srblje'." [1]

“DAKAN, asirsko božanstvo obožavano od Azirna-zipala. On je najvjerovatnije Dagon hebrejskih pisa-ca.” [2]

DAKO, trački, tj. srpski bog sunca, vazduha, šuma, vode i plodnosti, kasnije kod pomeranskih Srba Ra-dagast ili Vodan. Na Helmu rimskog vremena pois-tovjećuje se i sa Silvanomm, iako njemu po analogiji odgovara rimski Merkur, mada Dako ima mnogo vi-še božanskih atributa.

Sanskritsko DAKA znači VODA, a sanskritsko DĀ-KA je DAVALAC, DAROVATELJ i to je SUNCE DA-KO ili VODAN. DAKO je muški princip, Sunce i sun-ce, DAKA je voda i ženski princip , jer sanskritsko DAKA je VODA. Tračko vlastito muško ime DAKO znači VODAN. Vuk kaže da je DAKO istog značenja kao DAVID i DAMJAN [3]. Galsko DAG, DAGA je BODEŽ [4], nož kao simbol ZRAKE pošto DAG znači isto što i galsko DUG sa značenjem SUNCE [5]. Galsko DAGH znači DOBAR, DOBROTA [6]. Keltski DAGDA je srpski DAKO, DAGON, DOBRI BOG, DAJBOG.

..............................
[1] Relja Novaković, Uz probleme porekla Srba, Catena mundi, Ibarske novost, Kraljevo; Matica Srba i iseljenika Srbije, Beograd, 1992, str. 912.
[2] William Ricketts Cooper, An Archaic Dictionary: Biographical, Historical, and Mythological; London: Samuel Bagsters and Sons, 1876, p. 164.
[3] Vuk Stef. Karadžić, Srpski rječnik istumačen njemačkijem i latinskijem riječima, Četvrto državno izdanje, Beograd, Štamparija Kraljevine Jugoslavije, 1936, str. 114.
[4] Jean-Baptiste Bullet, Mémoires Sur La Langue Celtique, Tome III; Besançon: Claudi-Joseph Daclin, 1759, p. 430.
[5] Ib.
{6] Ib.