Knez Lazar Grebeljanović
Sve ondašnje srbske velmože Dušanove carevine položili su najveću crkvenu zakletvu na vjernost caru Dušanu i Dušanovom sinu Urošu, kojeg je za života 1347. godine Dušan proglasio nasljednim kraljem (Uroš je krunisan po punoljetsvu u crkvi u Skoplju 10. aprila 1357. godine). Tu zakletvu položili su i Vukašin Mrnjavčević, Dusanov vjenčani kum i kršteni kum Urošev, i Lazar Grebeljanović, Dušanov badžo (pašenog) i tetak Urošev.
Kad je iznenadnom smrću 1355. godine Dušan umro, neke velmože ostale su vjerne zakletvi i podržavali su i priznavali Dušanovog sina Uroša kao Dušanovog zakonitog nasljednika, a neke velmože se odmetnuše i počeše da parčaju Dušanovu carevinu smišljajući kako da se otarase zakonitog kralja Uroša. Tako su na zakletvu položenu caru Dušanu pljunuli i Vukašin i Lazar.
Bitka između Vukašina i pristalica mladog kralja Uroša desila se na Kosovu polju 1367. godine. Tu je Uroš poražen i u bjekstvu ka Dubrovniku biva ubijen. Bilo je tu u 12. godini Uroševog kraljevanja.
Nakon što je car Dušan 1346. godine proglasio autokefalnost srbske crkve, nakon Dušanove smrti nevjerne velmože jedan po jedan odbacuju ovu autokefalnost kao nezakonitu i ponovo srpsku crkvu se potčinjavaju carigradskoj patrijaršiji. To je uradio i Lazar.
Kralj Uroš bio iskreni pravoslavac, a Lazar nikakav čovjek i nikakav pravoslavac.
Tako se i knez Lazar odriče autokefalnosti srbske crkve i u tu svrhu saziva sabor 1375. godine da to ozvaniči. Tako su rušitelji Dusanovog carstva i rušitelji kralja Uroša Dušanovo krunisanje za cara i Dušanovo potomstvo u liku kralja Uroša progasili nezakonitim i sebe ustoličili kao vladare čiste savjesti. (Glasnik srpskog učenog društva, Knjiga 84, P. Srećković, Rasprave o caru Urošu, str. 275-407)
No comments:
Post a Comment