ANTROPOMORFNI PRIKAZI SUNCA ISPLAŽENOG JEZIKA

 

Radi potreba bezbožne teorije evolucije ideolozi NSP lažu o starosti praistorijskih kultura. Tako, npr., kulture Karahan Tepe, Gobekli Tepe, Lepenski Vir i Vinču datiraju hiljadama godina starijima, iako je očigledno da po namjeni i sličnosti motiva pripadaju postpotopskim kulturama ne starijima od 2500 go-dina st. ere.

SKULPTURE LEPENSKOG VIRA ISPLAŽENOG JEZIKA

Bočne linije jezika prelaze preko donje usne i spuštaju se ka dnu brade.

Radi potreba bezbožne teorije evolucije ideolozi NSP lažu o starosti praistorijskih kultura. Tako, npr., kulture Karahan Tepe, Gobekli Tepe, Lepenski Vir i Vinču datiraju hiljadama godina starijima, iako je očigledno da po namjeni i sličnosti motiva pripadaju postpotopskim kulturama ne starijima od 2500 go-dina st. ere.

Za skoro 200 godina detaljnog proučavanja stećaka motiv isplaženog jezika na antropomorfnim likovima stećaka niko nije spomenuo i kako za protekle vi-jekove, tako i danas, jer isplaženi jezici svjedoče mi-lenijumski kontinuitet trajanja Srba i njihovu vedsku tradiciju sljedbenika Sunca i Boga Sunca od prais-torije pa sve do kraja 19. vijeka. Evo sad otktivamo isplažene jezike na nekim skulpturama kulture Le-penskog Vira.

ADAM JE BIO CRNAC

Akađansko LUGUD znači BELA RASA, BELCI [1], prevedeno na asirski glasi SARCU [2].

I gle: u riječi LUGUD je prosta riječ LUG koja u gal-skom znači VIS, VISINA; VISOKO DRVO, ŠUMA [3]. LUG je izvedeno od osnove LU koja u srbskom daje LUČ i LUČA., tj. VATRA, SJAJ.

Srbsko LJUDI postanjem je od osnove LU (LU > LUDI > LJUDI (jotovanje se dešava tek krajem sred-njeg vijeka i početkom savremenog doba). Galsko LUG takođe znači KRETANJE; SJAJNI VISNA; SVJETLOST; UŽITAK; BOG SUNCA [4].

Kod Srba LUG ima dva značenja: ŠUMA i PEPEO. Srbski etimolozi tvrde da je ŠUMA postanjem od glagola ŠUMITI, ali nije tako! Prvo se nešto imenuje pa se po imenu opisuje radnja ili zbivanje, tj. prvo je mjesto sa mnogo VISOKOG DRVEĆA nazvano ŠU-MA, pa je poslije izveden glagol ŠUMITI (bez šume nema šuma).

Treba napomenuti da je srbsko ŠUMA srodno as-irskom ŠUMŪ sa značenjem PEČENO, PRŽENO, KUVANO [5]. Dakle asirsko ŠUMŪ upućuje na VAT-RU. Samo drugačijeg akcenta asirsko ŠŪMU znači BELI LUK [6] jer je i on vatren i žestok. Ako se doda da galsko SUM znači isto što HUM i TUM sa značenjem UZVIŠENJE [7] i SAM, SEM, SIM, SOM sa značenjem SUNCE [8], sve postaje jasnije.

Akađansko LUGUD (bela rasa, belci) prevedeno na asirski je SARCU. Osnova u SARCU je SAR. Gal-sko SAR znači PRVI, GLAVNI, NAJBOLJI ili SAR-MAITH [9] (> SARMAT). Od SAR su ZAR i CAR. Po smislu galskom SAR odgovara galsko SER, SIR SOR, SUR sa značenjem SUNCE [10]. I gle:

a) SAR > SARBI, SARDI
b) SER > SERBI, SERDI

Tako je asirsko SARKU vrlo blisko srpskom ZARKI, ZARNI, ŽARNI. U asirkom SARCU korijenska osno-va je AR (S-AR > SAR): AR je SUNCE: AR > ARIA > ARJANI = BELA RASA. Tračani su bili poznati pod imenom ARIA NAROD.

U akađanskom ADAMA je naziv za CRNU RASU [11], prevedeno na asirski glasi ADAMATU [12]. Galsko AD znači ZEMLJA [13], ADA znači SEME, SEJATI [14].

Srbsko ADA je OSTRVO, ZEMLJA. Kad se galskom AD (zemlja) doda galsko AM sa značenjem PO-BUNJENIK [15], dobije se biblijski ADAM čije ime znači POBUNJENIK ZEMLJE i njegovi potomci su ADAMA RASA, CRNA RASA, CRNCI.

Bibliolozi i lingvisti tvrde da ime ADAM, hebrejski 'ĀDHĀM, znači CRVENKAST, RIĐ PO ZEMLJI OD KOJE JE NAPRAVLJEN [16]. Zar nije zemlja Afrike CRVENA? Afrika jeste mjesto stvaranja Adama, ali ADAM nije bio RIĐ, nego CRN i njegovi potomci su ADAMA RASA, CRNCI.
..............................
[1] Archibald Henry Sayce, An Elementary Grammar; with Full Syllabary and Progressive Reading Book, of the Assyrian Language, in the Cuneiform Type; London: Samuel Bagster and Sons, 1877, p. 3.
[2] Ib.
[3] Jean-Baptiste Bullet, Mémoires Sur La Langue Celtique, Tome III; Besançon: Claudi-Joseph Daclin, 1759, p. 97.
[4] Ib.
[5] William Muss - Arnolt, A Concise Dictionary of the Assyrian Language, Vol. II; Berlin, Reuther & Reichard, 1905, p. 1054.
[6] Ib.
[7] Jean-Baptiste Bullet, Ib. p. 384, 28, 457.
[8] Ib.
[9] Jean-Baptiste Bullet, Ib. p. 335.
[10] Ib.
[11] Archibald Henry Sayce, Ib. p. 3.
[12] Ib.
[13] Ib. Tome II, p. 12.
[14] Ib. p. 13.
[15] Ib. p. 39.
[16] William Smith, Dictionary Of The Bible Vol. I; London: John Murray, 1861, p. 19.

ARJANSKI MASONI SVJETLOSTI ŠIROM SVIJETA

 

Divovska statua sa Uskršnjih ostrva, danas u Britanskom muzeju.

“U drevna vremena Tračani su zvani Peske ili Aria, ....” [1]

Tračani su zvani ARIA narod i oni su ARJANI, jer AR je ime Sunca. Sanskritsko ĀR znači POHVALA, ČAST, SLAVA [2] i to isto znači i kod Srba Kosova [3]. AR je PRVI, POČETNI, IZVORNI, origo, princi-pum [4].

Sumerski piktograf ▷◁ čita se AR i znači SVJET-LOST, SJAJ, PROSVJETLENJE, ZNANJE [5]. To je kasnija vikinška runa DAGAZ i to znači DAN (DAG > DAGON).

Galsko, tj. tračansko, hetsko, sarmatsko, keltsko ili ilirsko AR je VIS; VATRENO, GOREĆE, PLAMTE-ĆE, SJAJNO, SLAVNO; SUNCE [6]:

“Ar, ili Ari, znači vatro-Sunce, na grčkom Ar-es, u Fenikiji i Judeji to je Ar, ‘vatra’ (Iar)….” [7]

"Al je naravno El ili AR ili RA, Sunce." [8]

I tako su po imenu AR, jednom od najstarijih imena Sunca, ARJANI dobili ime. i oni su TRAČANI jer su TRAČNI, tj. ZRAČE SJAJEM, BLJEŠTE SLAVOM. Pošto riječ SLAVA znači isto što i riječi SJAJ, SVJE-TLOST, SUNCE, po tome su TRAČANI nazivani SUMERI, HETI, KIMERI, LIDI, LUDI, ZIMRI, PE-LAZGI, FENIČANI, MEDI, VENETI, BRIGI, FRIZI, RASENI, SARMATI, SELTI, KELTI, SKITI DAČANI, GETI, GOTI, VENDI, VANDALI, ILIRI, SLAVENI... SERDI, SERBI, SRBI. Sva nabrojana imena znače SJAJ, SVJETLOST i svi korijeni ovih imena ishode iz raznolikih drevnih imena Sunca.

Arjanski vedizam je najstarija religija svijeta, prva postpotopska religija naslijeđena od mitološkog Ja-feta (Jupitera). To je religija obožavanja nevidljivog Duha Boga Oca Stvoritelja, Boginje Velike Matere (Nebeska Voda, Etar) i sina im Sunca. To je prvo Sveto Trojstvo koje su obožavali arjanski masoni Svjetlosti i arjanski narod.

Kroz vrijeme milenija, vijekova i godina razilaženjem Arjana širom svijeta i nakaradnim filozofiranjem pr-vosveštenika izvorni vedizam se kvario transfor-mišući se u različite religije i što više transformacija, sve više kvarenja i propadanja. Tako se od vedizma, kao prve postpotopske religije, stiglo do šamaniz-ma, judaizma, budizma, hinduizma, hrišćanstva, is-lama i drugih ratničkih pohlepnih pljačkaških ideolo-gija, da bi na posljetku svijeta iz svih tih ljudskih zabluda, grešaka i laži nastao i zvanično zavladao ateistički evolucionizam sa svojim komunizmom i transhumanizmom. I tu je kraj čovjeka i čovječan-stva.

P.S. Radi potreba bezbožne teorije evolucije ide-olozi NSP lažu o starosti praistorijskih kultura. Tako, npr., kulture Karahan Tepe, Gobekli Tepe, Lepenski Vir i Vinču datiraju hiljadama godina starijima, iako je očigledno da po namjeni i sličnosti motiva pri-padaju postpotopskim kulturama ne starijima od 2500 godina st. ere.

...............................

[1] John Pym Yeatman, The Shemetic Origin of the Nations of Western Europe; London: Burns and Oates, 1879, p. 212.

[2] Monier Monier-Williams, A Sanskrit-English Di ctionary; Oxford, The Clarendon Press, 1960, p. 149.

[3] Petar Skok, Etimologijski rječnik hrvatskoga ili srpskoga jezika, Knjiga III; JAZU, Zagreb, 1973, str. 52.

[4] Đura Daničić, Rječnik hrvatskoga ili srpskoga jezika, Dio I, Jugoslavenska akademija znanosti i umje tnosti; Zagreb, 1880-1882, str. 98.

[5] Daniel Smith, Cuneorum Clavis: The Primitive Alphabet and Language of the Ancient ones of the Earht; Edited by H. W. Hemsforth. London: Printed for the Editor At The Chiswick Press, 1875, p. 96.

[6] Jean-Baptiste Bullet, Mémoires Sur La Langue Celtique, Tome II; Besançon: Claudi-Joseph Daclin, 1759, p. 74.

[7] S. F. Dunlap, The Origin of Ancient Names of Countries, Cities, Individuals and Gods; Cambridge, Metcalf and Company, 1856, p. 7.

[8] James George Roche Forlong, Rivers of Life, Vol. I; London: Bernard Quaritch, 1883, p. 16.

PARNICA, PAROŽAK, PERTLA I PARTIĆI

 

 

Na području istočnog dijela današnje Turske, Iraka, velikog dijela Sirije i Irana prostiralo se Partijsko carstvo koje je trajalo skoro 400 godina (247. st. ere-224 n. ere). Naziv PARTIA je sinonim nazivu PERZIA jer su PAR i PER istog značenja.

Osnova PAR, što je isto osnovi PER [1] znači DI-VAN, PREKRASAN, SJAJAN, PLEMENIT, UZVI-ŠEN, SLAVAN [2]. U galskom PAR i PER znače SUNCE [3].

Od PAR je izvedeno srpsko PARNICA i to je linija, ZRAKA. Pošto je ZRAKA linija od Sunca, dakle je PAR u davnini bilo jedno od imena Sunca. Sumer-sko PAR znači RASPRŠAVANJE, BLJEŠTANJE, ISIJAVANJE [4].

Posebno je zanimljiva riječ PAROŽAK i to je jedan krak vrha vila. Pogledajmo:

PAR > OG > PAROG > PAROGAK > PAROŽAK

Ovo OG je osnova u OGANJ, PAROŽAK je ROG koji izrasta ia Sunca PAR. U PAR je AR, isto AR koje je u VAR, VARNICA i VARITI. Dakle: OG je OGANJ, AR je VRUĆINA. Keltsko ARAN je HLJEB, srpsko ARANIJA je ona velika bakarna posuda u kojoj se nad vatrom topi mast.

Rekli smo da su PAR i PER istog značenja: SUN-CE, SVJETLOST, TOPLOTA. Od PAR je PAR-NICA, tj. LINIJA, ZRAKA. Od PER su PERA u vidu ZRAKA. Jedna takva duga ZRAKA je PERTLA i to je ime dato onoj PERTLI na cipelama i patikama.

Trakija je zvana PERKE (PERKI) i ARIA [5]. San-skritsko PERU je PLAMEN, VATRA, SUNCE [6]. Egipatsko PER znači VID [7], velško PERCHI je POŠTOVANJE, ČAST, SLAVA [8] i odatle je srpsko PERČIN.

Puno PARNICA oko Sunca isto je što i mnogo PE-RA oko Sunca: to je SVJETLOST, SJAJ, BLJE-SAK. Od PAR su nazivi PAR (dvoje istih), PARA, PARE, PARTIJA, PARENJE, PARANJE, PARAS, PARASKEVA, SPARTA, ŠPARTLA, SPARTANJE.

Od PER su PERO, PERUN, PERUNIKA, PERJE, PETAR, PETARDA, UPERITI, PERSONA, PER-SEJ, PERSA, PERSIJA, itd.

I ko su bili PARTIĆI i otkud oni u borbi na strani Dačana protiv rimskog cara Trajana 101–102, 105–106. godi. n. ere? To su bili Tračani = Sarmati = Skiti = Kelti, tj. Serbi. Pod zapisanim imenom PARTINI (grčki: Παρθῖνοι, Παρθηνοι i Παρθεηνᾶται; latinski: PARTHINI ili PARTHENI) živjeli su PARTIĆI i po Iliriji na prostoru današnje Albanije, ali vavilonski Veliki magovi u vrhu sljedbenika Biblije ni to ne daju da se zna.

…...........................

[1] Jean-Baptiste Bullet, Mémoires Sur La Langue Celtique, Tome III; Besançon: Claudi-Joseph Daclin, 1759, p. 234.

[2] Ib.

[3] Ib.

[4] Stephen Langdon, Sumerian Grammar And Chrestomathy, Paris: Librairie Paul Geuthner, 1911, p. 233.

[5] William Smith, Dictionary of Greek and Roman Geography, Vol. II; Boston: Little, Brown and Co., 1870, p. 1176.

[6] Monier Monier-Williams, A Sanskrit-English Dic-tionary; Oxford, The Clarendon Press, 1960, p. 648.

[7] E. A. Wallis Budge, An Egyptian Hieroglyphic Dictionary, Vol. I; London: John Murray, 1920, p. 243.

[8] William Owen Pughe, A Dictionary of the Welsh Language, The Second Edition, Vol. II; Denbigh: Printed and published by Thomas Gee, 1832, p. 414.

PRVI ISTORIJSKI GENOCID NAD SRBIMA POČINIO JE TEMPLAR NEMANJA

 

 

 

 

“Ali i ako su se Srbi pokrstili i pak su zadržali i na dalje mnoge svoje običaje iz neznaboškog doba. Tako su o prazniku Božiću, vršili sve one običaje koje su vršili o neznaboškom prazniku Koledu: ložili Badnjak, mesili česnicu; imali polažajnika i t. d. što i danas traje. Isto tako zadržato je, i do današnjeg dana održano je, neznaboško verovanje u: vile, veš-tice, zmajeve snove, vradžbine i t. d. što treba is-korenjivati, jer je to neistinitio i štetno.“ (Milan S. Ubavkić, Istorija Srba po domaćim i stranim izvo-rima i piscima, Knjiga I, Drugo prerađeno i dopu-njeno izdanje, Štampano u Kr. sr. državnoj štampa-riji u Beogradu, 1886, str. 82)

"U Srbiji opet zvali su ih Babunima jer ih je najviše bilo oko planine Babune nad Prilepom u Maćedoniji, ili Poluvercima, jer su se dosta držali i Pravoslavlja. – Međutim, oni sami u Bosni i Hercegovini nazivahu se uvek samo Hrišćanima ili Krstjanima.” (Radoslav M. Grujić, Pravoslavna Srpska Crkva, Izdavačka knjiža-rnica Gece Kona, Beograd, 1921; II izdanje (reprint) Svet-lost – Kalenić, Kragujevac, 1989, str. 38)

“Broj Bogomola bio je u to doba već prilično velik, pa su i neka ugledna vlastela srpska pripadala toj je resi, koja je bila mnogo bliža starom srpskom Mno-goboštvu nego Pravoslavlje.” (Radoslav M. Grujić, Pravoslavna Srpska Crkva, Izdavačka knjižarnica Gece Kona, Beograd, 1921; II izdanje (reprint) Svetlost – Kalenić, Kragujevac, 1989, str. 14)

Srpski pravoslavni krstjani, od romejske Ortodoksne i papske Rimokatoličke crkve lažno nazvani bogu-milima, babunima i patarenima, bili su POLUVERCI, jer iako kršteni po pravoslavnom obredu stare Apo-stolske crkve ni staru srpsku vjeru nisu potpuno odbacili. Crkva krstjana nije priznavala vlast rimskog pape ni carigradskog patrijarha, nego je bila auto-kefalna crkva u kojoj je u Petrovoj crkvu u Rasu Nemanja iz rimokatolicizma prešao u pravoslavno krstjanstvo:

" I ako se nadje poluverac, koji je uzeo hrišćanku, ako usthe da se krsti u hrišćanstvo, a ako se ne krsti, da mu se uzme žena i deca i da im se dade deo kuće, a on da se izgna." (Zakonik cara Dušana, Član 9)

“Ali i ako su se Srbi pokrstili i pak su zadržali i na dalje mnoge svoje običaje iz neznaboškog doba. Tako su o prazniku Božiću, vršili sve one običaje koje su vršili o nez naboškom prazniku Koledu: ložili Badnjak, mesili česnicu; imali polažajnika i t. d. što i danas traje. Isto tako zadržato je, i do današnjeg dana održano je, neznaboško verovanje u: vile, veštice, zmajeve snove, vradžbine i t. d. što treba isko renjivati, jer je to neistinitio i štetno.“ (Milan S. Ubavkić, Istorija Srba po domaćim i stranim izvo-rima i piscima, Knjiga I, Drugo prerađeno i dopunje-no izdanje, Štampano u Kr. sr. državnoj štampariji u Beogradu, 1886, str. 82)

“Balkanske gravure, s prikazom para jahača okrenu tih jedan prema drugome, upućuju da su ta bo-žanstava mitraistička, a ne grčka. Međutim, uklju-čenjem ljiljana i svastika na njihovim gravurama stećaka, pretpostavljam da je Daleki istok porijeklo kulta, original magova, kroz magovski surbanizam snažno prisutan u Bugarskoj, te u paganskoj Rusiji, također. Možda su ove ikone slikane ili gravirane od surbanita/hrišćansko 'dvovjerje’.” (John Smith, Chri-stianiti’s Greatest Controversy – Prelude to Geno-cide, Archangel Publishing, Victoria, Australia, 2004. p. 176-177)

"Kad je prestala bila u narodu propoved istinite vere u srpskim predelima, i kad je prostota bila ovladala u narodu te se usled toga pojaviše i umnožiše jeresi i svako zlo u narodu: tada srpski vladaoci do Ne-manje ne obraćahu na to pažnju svoju, i nisu se ni malo brinuli, da ta zla iskorene, sve dotle, dok se nije pojavio veliki župan Stefan Nemanja. Nemanja je prvi otpočeo da i ovo zlo tamani u srpskom na-rodu. Ali je u ovome malo uspeo, i ako je mnoge i za to izbio i proterao iz zemlje; pa čak i vampire palio. Ta nesrećna mana i bolest, koja beše prenesena u narod još iz neznaboštva, beše se tako duboko ukorenila, da ju je bilo čisto nemoguće uništiti. Ona je u narodu vazda trajala, pa čak i danas u XIX prosvećenom veku još u veliko traje.” (Nikanor Ru-žičić, Istorija Srpske Crkve, Knjiga druga, Kraljevska srpska državna štamparija, Beograd, 1895, str. 29)

“Po povratku iz Carigrada Nemanja ustane protivu bogumila i ostataka mnogoboštva. Dva glavna uzro-ka pokre nula su ga na takvu radnju. Bogumili su štitili plemenski 18 sklop i bili protivnici crkvene jerarhije. Kako je bilo preve deno jevanđelje na slovenski jezik, oni u njemu nađu oslonac za “КРЬCTIANCKO” bratstvo. Nemanja je ništio ple-menski život i zavodio državnu centralizaciju, crkve-nu jerarhiju, pa se sukobi s bogumilima. Zato ih Nemanja oglasi svojim pro tivnicima, a jerarhija jereticima i protivnicima Božijim.” (Pantelija Slavkov Srećković, Istorija srpskoga naroda, Knjiga II, Kra-ljevsko-srpska državna štamparija, Beo grad, 1888, str. 25)

“Od tog gonjenja pobegoše mnogi Bogomoli u Bos-nu – banu Kulinu, gde se nastaniše i umnožiše. A u Raškoj ostade sada Pravoslavlje kao jedina narod-na vera; i ako se i tu još dugo posle toga nalazilo pritajenih pristalica Bogomolstva i Mnogoboštva.” (Radoslav M. Grujić, Pravoslavna Srpska Crkva, Izdavačka knjižarnica Gece Kona, Beograd, 1921; II izdanje (reprint) Svetlost – Kalenić, Kragujevac, 1989, str. 14)

“U smeri tom, on je pre svega upotrebio bio svu svoju moć na uništenje bogumilske jeresi, koju, zaista i protera iz svoje države.” (Nikanor Ružičić, Istorija Srpske Crkve, Knjiga II, Beograd, Kraljevska srpska državna štamparija, 1895, str. 16)

“I SVE SVOJE OTAČASTVO NAUČI, I SVEČASNU VERU HRISTOVU USTANOVI DA SE JASNO I VELEGLASNO SLAVI I KLANJA PRESVETOJ I ŽI-VOTVOREĆOJ TROJICI: OCU I SINU I SVETOME DUHU, ISKORENIVŠI JERETIČKU I MNOGOBO-ŽAČKU PREVARU PO CELOME SVOME OTAČA-STVU, TAKO DA SVI BUDU HRIŠĆANI, SLUŽEĆI JEDINOME ŽIVOME BOGU, MALI I VELIKI, RO-BOVI I SLOBODNI, MLADI I STARI, BOGATI I UBOGI. I NIKO SE NE NAĐE DA SE PROTIVI NJEGOVOJ BLAGOČASTIVOJ ZAPOVESTI; PA AKO SE KO I NE SA LJUBAVLJU OBRAĆAŠE, NO IPAK OD STRAHA PREMA ONOME KO JE ZA-POVEDIO, NE ZAOSTAJAŠE. I TAKO SE BOŽJOM BLAGODAĆU I MOLITVAMA PREPODOBNOGA OCA NAŠEGA SVI SE SABRAŠE U SVETU SA-BORNU I APOSTOLSKU CRKVU POŠTO NJE-GOVA DOBRA VERA BEŠE U SPREZI SA VLAŠ-ĆU. RADI TOGA SVA ZEMLJA NJEGOVA OTA-ČASTVA NAVIČE U JEDNO VREME SLAVITI HRI-STA SA OCEM I SVETIM DUHOM. TADA IŠČEZE OD NAS PREVARNI MRAK IDOLSKE PREVARE MNOGOBOŽJA I MOLITVAMA PREPODOBNOGA OCA NAŠEGA JAVIŠE SE PO CELOM OTAČA-STVU NJEGOVU ZRAKE DOBRE VERE, I RAZ-RUŠIŠE SE ŽRTVENICI, PODIGOŠE SE CRKVE HRISTOVE, I RAZBIŠE SE IDOLI A JAVIŠE SE IKONE SVETIH; BESI POBEGOŠE, A SVEČANI KRST HRISTOV OSVETI SVU ZEMLJU....” (Do-mentijan, Život Svetoga Simeuna)

"…I blagdaću datoj ti od Boga prelesni mrak bez-božnih jeretika odagna i jeres njihovu istrijebi, i ka-pišta njihova razruši, i idole njihove skrši, i zloslovnu pamet njihovu zlu istrijebi i slavu njihovu bez ostatka ugasi...” (Domentijan, Život Svetoga Simeuna)

Dvovjerni krstjani su Slavu naslijedili od Srba sta-rovjeraca, jazičnika. s kojima su živjeli u slozi brat-ske plemenske ljubavi. Nemanja je zabranio Krsnu slavu i završno sa desptom Stefanom Lazarevićem i Đurđem Brankovicem nema crkvenog ili istorijskog dokaza iz njihovog vremena da je iko od Nemanjića, njihove vlastele i nasljednika slavio Slavu. Razlog zabrane su strogi kanoni romejske Ortodoksne crk-ve kojoj je duhovnu vlast nad Srbima Nemanja pre-dao po ugušenje Crkve krstjana:

"Učitelju i načelniku njihovu jezik ureza u grlu nje govu, što ne ispoveda Hrista, sina božjeg. Knjige njegove nečastive spali, i izagna ga, zapretiv da se nikako ne ispoveda niti pominje trikleto ime. I sa-svim iskoreni tu prokletu veru, da se i ne pominje nikako u državi njegovoj, nego da se slavi jedno-bitna i nerazdeljiva i životvorna Trojica: Otac i Sin i sveti Duh, svagda i sad i uvek na veke vekova. Amin.” (Stefan Prvovenčani, Život Svetog Simeona)

Iako po cijenu života, Crkva krstjana održavala se tajno u običnom srpskom narodu sve kraja 19. vi-jeka, a neki elementi starovjerja traju i danas kao, npr. pajenje badnjaka, Slava i pogrebni običaji.

ИЗ СТАДА ЈЕДНОУМНE МАСE MEHИ ПИТАЊE

 

 

 

 

Из једнoумнe мace пита менe нeкo:

„Јеси ли ти Србин?“

Бити Србин не значи бити једноумни роб и овца у стадa чији ум и душу обликуjу манипулатори гузoњe пo свojим жељaмa и намjерaмa.

Бити Србин пре свега значи бити за себе пред Бо-гом, пред прецима и пред људимa свој темељ сведочења слободе, истине, правде, чоjcтвa и ју-нaштвa.

А ти? Да ли си ти једноумни роб и овца у стаду чији ум и душу обликују манипулатори прдoњe пo свojим жељaмa и намерaмa, или си слободнoми-cлeћи Србин?

KROZ MILENIJE MOTIV ISPLAŽENOG JEZIKA

Za skoro 200 godina detaljnog proučavanja stećaka motiv isplaženog jezika na antropomorfnim likovima stećaka niko nije spomenuo i kako za protekle vije-kove, tako i danas niko o tome riječ da kaže, jer isplaženi jezici svjedoče milenijumski kontinuitet tra-janja Srba i njihovu vedsku tradiciju sljedbenika Sunca i Boga Sunca od praistorije pa sve do kraja 19. vijeka.

Desetak godina o tome postavljam dokaze sa jas-nim fotografijama koje širom Balkana i svijeta gle-daju današnji Srbi, Bošnjaci i Hrvati, gledaju i svi ćute: nema protivljenja, nema priče, nema rasprave, samo ćutanje. Ćute akademici, ćute ostali intelek-tualci, svi ćute!

Ovakvo ćutanje pred istinom nije normalna ljudska pojava, ovo je natprirodni fenomen i uticaj neke tamne onostrane sile koja kontroliše slobodu miš-ljenja i govora, te oni ne mogu svjedočiti istinu ni onoga što vlastitim očima gledaju.

Pravednih od častii i poštenja ljudi kao svjedoka is-tine bilo je i ima među pripadnicima svih vjera i na-roda svijeta, ali među današnjim Srbima, Bošnja-cima i Hrvatima takvih nema!

I eto, po tome sam sto posto siguran i znam da su današnje nacionalne vjere današnjih Srba, Bošnja-ka i Hrvata lažne vjere i da je njihov Bog, ma kako ga oni zvali, lažni bog, jer da je Istiniti Bog, oni bi progovorili istinom i javno posvjedočili istinu ispla-ženih jezika na stećcima.

BOG I DANAŠNJI PRAVOSLAVCI, KATOLICI I MUSLIMANI REGIJE STEĆAKA

 

 

 

 

 

 

 

 

  

 

 

 

 

Pred istinom da je na skoro svim antropomorfnim likovima stećaka isplaženi jezik dokaz da su krst-janski graditelji stećaka, zvani "bogumili", iako krš-teni po pravoslavnom obredu, kao dvovjerci ostali sljedbenici prehrišćanske vjere obožavatelja Sunca i Boga Sunca.

Svakom današnjem Srbinu, Bošnjaku i Hrvatu koji na ovim fotografijama gledaju istinu i opet nastav-ljaju da lažu radi svoje vjerske i nacionalne politike, ja njima javno u oči tvrdim da su ništarije od ljudi i vjernika, jer su radi politike odbacili Boga istine i javno svjedoče da su vjerni sljedbenici Boga laži.

Ko je vjernik Boga istine neka lajkom posvjedoči istinu ovih fotografija, ne radi lajka, nego radi Boga Istine! Ako lajkova ne bude, biće to očigledni dokaz da su današnji Srbi, Bošnjaci i Hrvati otpadnici od Boga i Božiji protivnici.