SRBLJI POLUVIRCI

 

Pored glava arhijereja u desnom gornjem vrhu donje polovine freske jasno piše:   +ПОЛОВѢРNНЦН (u donjem dijelu N i H su napisani kao ligatura). To su poluverci 9. člana Dušanovog zakonika (slika ispod).

Radoslav M. Grujić, Pravoslavna Srpska Crkva; Izdavačka knjižarnica Gece Kona, Beograd, 1921; II izdanje (reprint) Svetlost – Kalenić, Kragujevac, 1989, str. 38.

“Ovim dakle nacinnom odlùcih yà Pijsmo ovega, Rituala, illi Obicàynika istomacciti nascki, bivsci yà govorio, i opcchio s’ gliùdmi od razliçih Rùsagà Slovinskih, hodecchi pò sfijtu: i yàsam gnih ovakka govorenya razumio, i oni sumoya: (Karstyanni, Rasciàni, Serbgli Poluvirçi, i Turci* )

            “Ovim dakle načinom odlučih ja pismo ovega Rituala ili Običajnika istumačiti naški, bivši ja govorio i općio s ljudima od različitih rusaga slovinskih hodeći po svitu, ja sam njih ovaka govorenja razumio i oni su moja (Krstjani, Rasijani, Srblji Poluvirci i Turci)...” (1)

             Bartol Kašić bio je rimokatolički sveštenik i krstjani koje on pominje su rimokatolici, jer je opštepoznato da Rimokatolička crkva hrišćanima (krstjanima) smatra samo rimokatolike. Pošto Kašić  ne pominje rimokatolike, mada su i  oni u to vrijeme živjeli na istim područjima izmiješani  sa Srbima poluvjercima i Turcima, potpuno je jas-no da Kašić pod krstjanima podrazumijeva upravo rimokatolike.

            “Rasijani” su Srbi Rasi, Rašani iz nemanjićke Raške, jer su ispovijedali grčko ortodoksno hrišćanstvo, a “Srblji poluvirci” su Srbi dvovjerci koji su u hrišćanskoj vjeri zadržali prehrišćanska vjerovanja i običaje, a Turci su oni koji su primili islam i govore istim jezikom kao i Kašić, dakle su to domaći islamizirani starosjedioci.

             Kašićevi Srblji poluvirci su dvovjerci koji su sebe zvali krstjani, lažno nazvani bogumili. Bartol Kašić je živio i radio u 17. vijeku i on ne pominje nikakve patarene, nikakve katare, niti pominje bogumile, već pominje Srbe  poluvjerce, one iste poluvjerce koje pominje Dušanov zakonik tri vijeka ranije, ali nikad niko ni riječi nije napisao o ovim poluvjercima, sve do moje knjige "Stećci, laž i bogumili" u kojoj je detaljno objašnjena suština srpskog dvovjerja.

"U Srbiji opet zvali su ih Babunima jer ih je najviše bilo oko planine Babune nad Prilepom u Maćedoniji, ili Poluvercima, jer su se dosta držali i Pravoslavlja. - Međutim, oni sami u Bosni i Hercegovini nazivahu se uvek samo Hrišćanima ili Krstjanima." (2) 

 https://www.youtube.com/watch?v=sK-QX_mnq6w&t=10s

…………………….

   (1)  Bartol Kašić, Ritual rimski; Pag-Dubrovnik-Pag, 1640.    

    (2) Radoslav M. Grujić, Pravoslavna Srpska Crkva; Izdavačka knjižarnica Gece Kona, Beograd, 1921; II izdanje (reprint) Svetlost – Kalenić, Kragujevac, 1989, str. 38.

SRBI - NEKAD I SAD

 

        Pogledajmo ukrasne motive na ovom stećku: sve nebeski simboli Sunca, simboli vaskrsenja, rajske svjetlosti i života! Svi ovi univerzalni simboli potiču još iz vremena vinčanske kulture, dakle iz vremena od prije 7500 godina.

        A danas? Šta ima danas na nadgrobnicima? Ništa! Bili smo duhom bliži nebesima kao starovjerci i poluvjerci!

RIJEKA LIM, LIMAN I LIMANA

      Neko laprdalo napisalo na Vikipediji da ime rijeke LIM znači GRANICA, po latinskom LIMIT. Misleći da pametuju, jedu govna razna nestručna piskarala. Ako je i jedna rijeka granica, onda je to Drina, ali eto njoj nije ime LIM.

      U imenu LIM osnova je LI sa drevnim značenjem SJAJ, SUNCE. Tako i latinsko LĪMO znači SJAJAN, POLIRAN [1]. Riječ POLIRAN izvedena je od LI kao i riječi LIM, LIMUN i LICE.

      Istog postanja i značenja je riječ LIMA što je bio jedan od naziva za testeru (žagu ili pilu) i za turpiju [2].

Limana, svastika ili kolovrt.

LIMAN, LIMANA = KOLOVRAT, KOLOVRT, SVASTIKA, VRTLOG [3].

      I riječi umiru, a knjige su im nadgrobni spomenici!

..............................

      [1] Francis Edward Jackson Valpy, An Etymological Dictionary of the Latin Language, London: Printed by A. G. Valpy, 1828, p. 231.

      [2] Petar Skok, Etimologijski rječnik hrvatskoga ili srpskoga jezika, Knjiga II, JAZU, Zagreb, 1972, str. 303.

     [3] Vuk Stef. Karadžić, Srpski rječnik istumačen njemačkijem i latinskijem riječima, Beč, Štamparija jermenskoga namastira, 1852, str. 328.

OANES, JANUS, DAHIN I DAHINA

 

Lijevo je Oanes (Okean) (detalj mozaika, 5-6. vijek, Arijanska krstionica, Ravena, Italija).

Na jednom crkvenom mozaiku iz 5-6. vijeka u Raveni sa temom Isusovog krštenja prikazani su Jovan Krstitelj, Isus i Titan Okean sa crvenim rakovim štipaljkama na glavi, bog voda i jedan od Titana antičke mitologije, koji u desnoj ruci drži granu drveta života.

     Da bismo razumjeli smisao priče o Okeanu, Janusu i Jovanu, moramo znati da se iza  ovih imena i njihovih nama opštepoznatih mitoloških i religijskih opisa krije neki ezoterijski smisao, pravi smisao samo poznat samo nekima od iniciranih u drevna tajna ezoterijska društva. Tajna se krije u etimologiji njihovih imena i biblijskoj Knjizi stvaranja svijeta.

     Zvanični etimolozi tvrde da je porijeklo imena OKEAN nepoznato, ali je to lako odrediti: OKE + AN. OKE je postanjem od OGE koje preko grčkog ὅγε odgovara latinskom HIC QUIDEM sa značenjem ZAISTA JEST, OVO JEST (1).

     Riječ AN u OANES i OKEAN u sumerskom znači VISOK, VELIK, NEBO (2). Sanskritsko AN nosi značenje DAH, ŽIVOT; KRETANJE (3), kao AN u latinskom ANIMUS. U etrurskom AN znači KRUG (4), te je smislom povezano sa sumerskim AN i značenjem NEBO. Velško AN je NAČELO (5). Tako bi ime OANES značilo KRUŽNI, OKRUGLI, dok OKEAN znači VISOKI KRUG, VISOKO NEBO.

     U havajskom MOANA je OAN iz imena OANES. Havajsko MOANA znači ŠIROKO PROSTRANSTVO, OKEAN, DUBINA; MJESTO SASTANKA (6). I gle:

     “U početku stvori Bog nebo i zemlju. A zemlja bješe bez obličja i pusta, i bješe tama nad bezdanom; i duh Božiji dizaše se nad vodom.” (Stvaranje,1,1-2)

Šta tu imamo? Imamo BOŽIJI DUH, tj. BOGA i VODU, muški i ženski oplodni radajuće načelo: OAN ili OANES je BOG kao muško i OANA ili MOANA je VODA kao žensko. Na mozaiku u Raveni je prikazan BOG OANES u VODI sa grančicom drveta života i to je POČETAK STVARANJA. Kao korijenska osnova  u riječima JANA, JANATI, JANAKA i sl., sanskritsko JAN daje značenje UZROK, ZAČETAK, POČETAK, STVARANJE, ROĐENJE (7). Simbolika tog početka data je JANUARU kao prvom mesecu godine i JANJETU koje se JANJI u JANUARU, a sve je vezano za JANUSA ili IANUSA, etrurskog, keltskog i rimskog Boga vremena, godine i vječnosti  (8). On ima jednu glavu sa dva lica suprotnog smijera: jedno gleda ka istoku, drugo ka zapadu, jedno ka svjetlost, drugo ka tami; jedno je dan, drugo je noć i oboje su mjera jednog dana od 24 sata.  

Raseni (Etrurci) su svog Janusa zvali VELAORI ili VELIKI ORI, tj. VELIKOVREMENI (crtež preuzet iz knjige: William Betham, Etruria-Celtica: Etruscan Literature and Antiquities Investigated, Vol. II; Dublin: Philip Dixson Hardy and Sons; London: Richard Groombridge, 1842, Plate II).

     Po prikazima JANUSA (IOANUSA) kasnog bronzanog doba nazire se religijski patrijarhalni dualizam, jer po opisu Stvaranja na simboličnom prikazu Boga Kreatora na jednoj glavi treba da bude muško i žensko lice: BIJELO LICE BOGA DUHA I CRNO LICE NEBESKE VODE, koja je zapravo ETER. DUH je JAN, JANUS, a VODA je JANA: JAN I JANA su dva suprotna oplodna principa: BIJELO I CRNO, GORE I DOLE,  DAN I NOĆ, PLUS I MINUS, MUŠKO I ŽENSKO. To su JING I JANG koji su odvojeni, ali se prožimaju. Ova dva stvaralačka načela poznata su Vinčanskoj i Kukuteni-Tripoljskoj civilizaciji u vremenu 5200-3500 god. st. ere. Na vinčanskim figurinama dominira crveno-crna boja ognjenog DUHA i crna boja NEBESKE VODE (ETE-RA). To su OTAC I MAJKA ovog svijeta, slovenski OTAC ROD I MAJKA RODA.

Crveno-crna boja vinčanske boginje.

Na lijevoj strani malog svetilišta prikazani su Dahin i Dahina, Jan i Jana ili Jing Jang (Kukuteni-Tripoljska kultura, 5200-3500 st. ere, danasnja zapadna Ukrajina i Moldavija).

     Neke vinčanske figurine su sa dvije glave na jednom tijelu, što je opet isto isto: BOG DAHIN I BOGINJA DAHINA, JAN I JANA, ROD I RODA.

Dvije glave jednog tijela su Bog Dahin i Boginja Dahina, Janko i Jana (Vinča, 5700-3500 st. ere).

    Sanskritsko DĀHIN znači VATRENI, PLAMTEĆI (9) i to je crvena boja na vinčanskim idolima. Osnova imenu DĀHIN je srpsko DAH i to je “u drugom prijevojnom stepenu  DŪH” (10), ŽIVOT.

     U sanskritu DAHINA je pod imenom DAHANA ili DAHANĪ sa značenjem VATRENA, PLAMTEĆA, PREPLANULA, SPALJENA; GOLUBICA; JEDAN OD PET VIDOVA VA-TRE (11). ETAR je peti element, odnosno DRUGI element iz kojeg su nastali ostala ČETIRI elementa: ZEMALJSKA VODA, ZEMLJA, VAZDUH I VATRA, a DUH je PRVI kreativni ele-ment.

     Sanskritolozi ime vedske DAHANE prevode kao ZORA i porede je sa grčkom nimfom Dafnom koja je duh slatkovodnih voda, iako je jasno da je to srpska DAHINA, DAHANA, DANA ili DANICA, Velika Boginja Majka, Boginja Roda, PRIRODA: BRI + RODA > PRIRODA. Keltsko BRI znači RIJEČ (grčki LOGOS); VIS, SUŠTINA (12).

 .............................

     (1) Henry George Liddell and Robert Scott, A Greek English Lexicon; Oxford: The Clarendom Press, 1883, pg. 1023-1024.

     (2) Stephen Langdon, A Sumerian Grammar and Chrestomathy; Paris, Libraire Paul Geuthner, 1911, pg. 203.

     (3) Monier Monier-Williams, A Sanskrit-English Dictionary; Oxford, The Clarendon Press, 1960, pg. 24

     (4) William Betham, Etruria-Celtica: Etruscan Literature and Antiquities Investigated, Vol. II; Dublin: Philip Dixson Hardy and Sons; London: Richard Groombridge, 1842, pg. 1842, pg. 62.

     (5) William Owen Pughe, A Dictionary of the Welsh Language, Vol. I; Denbigh: Printed and published by Thomas Gee, 1832, pg. 46.

     (6) Lorrin  Andrews,  A Dictionary of the Hawaiian

Language; Honoluly, Havaii, Published by the Board, 1922, pg. 433.

     (7) Monier Monier-Williams, Ibid. pg. 410.

     (8) François Pomey and Andrew Tooke, Tooke's Pantheon of the Heathen Gods and Illustrious Heroes; Baltimore: William & Joseph Neal, 1838, pg. 129.

     (9) Monier Monier-Williams, Ibid. pg.

     (10) Petar Skok, Etimologijski rječnik hrvatskoga ili srpskoga jezika, Knjiga I; JAZU, Zagreb, 1971, str. 372.

     (11) Monier Monier-Williams, Ibid. pg. 473.

     (12) William Shaw, A Galic and English Dictionary, Vol. I; London: W. and A. Strahan, 1780.

NIJE ZNAK BLAGOSLOVA, VEĆ OGNJA

 

        Sanskritsko SURYA ( सूर्य) je SUNCE i ono je VATRA, tj. AGNI (znak prstima, tkz. "mudra" prikazan je na desnoj strani slike). Piše u Pismu da je Isus ovako rekao:

        "Dođoh da bacim oganj na zemlju; i kako bih želio da se već zapalio!" (Luka,12,49)

     Šta svjedoči istorija o vremenu postojanja hrišćanstva? Svjedoči da to nije bilo  vrijeme blagoslova, već vrijeme ognja.

UNIVERZALNI SIMBOL Ր

Idol Perseja sa znakom Ր nađen je avgusta 2019. u selu Kopilo kod Zenice (klikni na slike radi uvećanja).

Simbol Ր kao žezlo carske vlasti (sumerski pečat).

Simbol Ր na pećinskom crtežu i na stećku.

Konjanik (Sunce) nosi simbol Ր (piktograf na Pisanoj stijeni, Tara, Višegrad-Bajina Bašta).

Idol nađen avgusta 2019. u selu Kopilo kod Zenice (fotografije: Haris Badzic - Anadolu Agency).

        Avgusta 2019. u selu Kopilo kod Zenice arheolozi su pronašli glinenu figurinu antropo-morfnog značenja visine oko 9 cm i datirali je na 1000 godina stare ere. 

        Glava figurine je obrnuti trougao što je znak sjevernog neba sunca proljeća i ljeta (kod Egipćana vrijeme vlasti sunca Horusa). Na figurini je univerzalni simbol Ր. Kao solarni simbol znak Ր nalazi se na praistorijskim pećinskim crtežima i petroglifma, pa i na nekim stećima sve do 17. vijeka, a kod Sumeraca poznat kao ideograf za riječ PAR. Sumersko PAR znači RASPRŠAVANJE,  BLJEŠTANJE, ZRAČENJE (1):

     "Sumerski piktograf Ր znak je pastirskog štapa za titulu Bar ili Par, “Gospodar,” i ovaj sumerski znak-riječ vidjeli smo kao izvor egipatske titule Faraon; i takođe postoji u sumerskoj ugaonoj formi kao Γ." (2)

 Sanskritsko PARI znači OKRUGLO, OBILNO (3). Persijsko PĀRSĀ je ČISTO, SVETO (4), a PARTAW je ZRAKA, SVJETLOST (5). 

    Egipatsko PER znači VID, VIĐENJE, POJAVLJIVANJE (6), egipatsko PERTI znači MOĆAN, SILAN (7). Egipatsko PERǺ znači HEROJ (8), a PERU znači  BOGOVI SVETILIŠTA (9).

     Velško PERCHI je POŠTOVANJE, ČAST (10). Velško PERIF, jed. m. rod  (PAR) je DAVALAC POSTOJANJA, ONAJ KOJI NUDI I KOMANDUJE, TVORAC (11). Velško PERON je GOSPOD, BOG (12).

     I šta bi moglo da znači PER u imenu PERSIJA? To je VATRA, SVJETLOST, SUNCE, u bukvalnom smislu BOG, PERNI PERUN.

     Persijsko PER je KRILO, LET, LETAČ, KRESTA, PERJE (13). Persijsko PERIN znači DOBAR (14), persijsko PERTAW je SVJETLOSNI ZRAK, SVJETLOST (15). Persijsko PERAS znači ŠIRENJE, SAVRŠENSTVO, DOSTAVLJANJE, DAVANJE (16). PERSEPOLIS je SJAJNI GRAD.

     Egipatsko PER je PALATA FARAONOVA, PRESTOL VLASTI (17), FARAON je PER-ĀA (18). Egipatsko PERKH je CVIJET (19): PER je SUNCE, PERKH je KAO SUNCE. Od PRA je izvedeno egipatsko PARĀA koje je dalo  PER-ĀA, što su Grci preveli kao FARAON. 

     Osnivači PERSIJE su PERSI ili PARSI, jer su tračansko i egipatsko PER istog značenja kao i sumersko PAR: KUĆA SUNCA, CARSKA PALATA, SJAJ.

     Grčko ime Persije glasi PERSIS (Περσίς), PERSIJANCI su PERSAI (Πέρσαι ili Πηρσαί) (20). I pazimo sad ovo:

     “Kralj Darije zvao je sebe ‘Persijan sin Persijana, Arjanin sin Arjana’ (21). Kralj Darije rodom je Medijanin i  Herodot to zna i kaže da su Arijani staro ime Mediana:

     “Nekad su ih svi zvali Arjanima, a kad je k njima došla Medeja iz Atine, oni su tada uzeli drugo ime, ovo sadašnje.” (22)

     Persijsko PERI je  ČIST, SJAJAN, BLJEŠTEĆI (23). Imperativ srpskog PRATI je PERI, OPERI. Persijsko PARS je PERZIJA (24), PARSA je ČIST, SVET (25), a Persijanac je PARSI (26). I eto nas kod prećutane istorije: galski PARISI osnivači su francuskog grada PARISA:

     “Paras-Aria je Arianin Persijanac ili Parisi.” (27)

Gaelik PARAS znaci NEBO, RAJ (28). Gali su pleme tračanskih Briga. Dakle su pripadnici istog naroda osnovali PARS (Persiju) i grad PARIS i pripadnici tog naroda živjeli su na Kopilu kod Zenice gdje su ostavili antropomorfni idol Sunca, kojeg su zvali PERSI, u grčkoj mitologiji poznatog pod imenom PERSEJ.

      Hoće li ovaj znak od strane državnih cenzora biti izbrisan sa figurine? Mozda i neće, ali najvjerovatnije za figurinu više nikad niko neće čuti, niti će je ikada iko više vidjeti. Sve će to avramska judeo-hrišćansko-islamska  cenzorska ekipa da sakrije!

..............................

   (1) Stephen Langdon, Sumerian Grammar And Chrestomathy, Paris: Librairie Paul Geuthner, 1911, pg. 233. 

    (2) Laurence  Austine Waddell, Egyptian civilization of Sumer origin & real Chronology, Luzak & CO, London, 1930, pg. 97.

    (3) Monier Monier-Williams, A Sanskrit-English Dictionary; Oxford, The Clarendon Press, 1960, pg. 591.

    (4) John Richardson and Charles Wilkins; A Dictionary, Persian, Arabic and English; London, Printed by J. L. Cox, 1829, pg. 316.

    (5) Ibid. pg. 324.

    (6) E. A. Wallis Budge, An Egyptian Hieroglyphic Dictionary, Vol. I; London: John Murray, 1920, pg. 243.

     (7) Ibid. pg. 240.

     (8) Ibid. pg. 243.

     (9) Ibid.

     (10) William Owen Pughe, A Dictionary of the Welsh Language, The Second  Edition, Vol. II; Denbigh: Printed and published by Thomas Gee, 1832, pg. 414.

     (11) Ibid., pg. 417.

     (12) William Richards, Welsh and English Dictionary (Geiriadur Cymraeg a Saeseneg); Caerfyrddin, 1832. pg. 255.

     (13) John Richardson, A Dictionary, Persian, Arabic, and English; The Clarendon Press, Oxford, 1877, p. 366.

     (14) Ibid., pg. 386.

     (15) Ibid., pg. 372.

     (16) Ibid., pg. 368.

     (17) E. A. Wallis Budge, Ibid. pg. 237.

     (18) Ibid. pg. 238.

     (19) Ibid. pg. 243.

    (20) The Encyclopædia Britannica, Vol. XVIII; Philadelphia, J. M. Stoddart Co., Limited, 1885, pg. 573.

     (21) Ibid.

     (22) Herodot, VII, 62.

    (23) Walter William Skeat, An Etymological Dictionary of the English Language, Second Edition, Oxford: The Clarendon Press, New York: Mcmillan & Co., 1893, pg. 434.

     (24) John Richardson, A Dictionary, Persian, Arabic, and English, Vol. I; London: Printed by William Bulmer and Co., 1806, pg. 212.

     (25) Ibid.

     (26) Ibid.

    (27) Edward Balfour, Cyclopædia of India and of Eastern and Southern Asia, Second Edition, Vol. II; Madras: The Scotish and Foster Press, 1871, pg. 539.

     (28) Robert Williams, Ibid. pg. 278.

Izvor:https://www.aa.com.tr/ba/balkan/arheolozi-na-podru%C4%8Dju-zenice-prona%C5%A1li-brojne-predmete-stare-oko-3000-godina/1570129?fbclid=IwAR1BKAyAEfpWT1Oq2tEaeAL4-TQVw-Lmuh783Wk6rhuILg5gHBP8r4RScNo