STEĆAK ŽRTVENIK

Stećak žrtvenik sa kolovratima  (sa prehrišćanskog svetilišta na obližnjem brdu premješten je u portu Manastira Dobrun kod Višegrada). Strelicama su označeni kanali za oticanje krvi.

 

       "Čudno klesani kamen u Dobrunu kod Višegrada, poznat kao 'šareni kamen' (Pl. CXV 8) izgleda da je bio nešto drugo, a ne nadgrobni spomenik. To je mogao biti žrtveni kamen, jer je gornja površina izbrazdana radi oticanja neke tečnosti." (Marian Wenzel, "Ukrasni motivi na stećcima", Sarajevo, 1965, str.426)

JANUAR I JANJE

     Otkud ime mjeseca januara, prvog mjeseca godine? Govore da je to od imena rimskog boga Janusa: Janus (Ianus, lat.) bio je rimski bog početka i preobažaja, bog nebeskih kapija.  Sad ćemo tu tvrdnju da provjerimo i prvo idemo do srbskih riječi: Jana, Janko, Janika, Janja, janja, jantar, janje.

    U riječima  Jana, Janko, Janja, Janika, janja, jantar, janje korijen je jan-. Šta znači korijen jan-? Pošto je sanskrit neka vrsta protosrbskog jezika, idemo do sanskrita: sanskritsko jana, janana, janaka, janika znači rođenje, proizvoditi, uzrokovati,  originalni postanak, stvaranje. Sanskritske riječi janati (skraćeno jan), janate (jan), janayati (jan), janayate (jan) znače sve što smo već nabrojali: rođenje, proizvoditi, uzrokovati, prvobitan, postanak, začetak, početak, stvaranje. I sve to označavaju riječi srbskog jezika: Jana, Janko, Janja, janja, jantar, janje, jer im je korijen jan- istog značenja kao i korijen sanskritskih riječi jana, janana, janaka, janika, janati (jan), janate (jan), janayati, (jan), janayate (jan).

    Ovce se janje u januaru i mlada janjad su prva koja se rađaju u novoj kalendarskoj godini: JANUAR je začetak, početak, stvaranje, rođenje novog Sunca, nove kalendarske godine. JANUAR je u stvari JAN URA, tj. JANURA i označava ZAČETAK, POČETAK, STVARANJE, ROĐENJE (JAN) VRIJEMNA (URE), ROĐENJE NOVOG SUNCA I POČETAK GODINE. To JANURA (JAN-URA) u latinskom je JANU AR, jer srbsko RA u metatezom u latinskom postaje AR (isto kao sto je srbska istarska rijeka RASA dobila latinsko ime ARSA.

 

      U svom “Etimologijskom rječniku hvatskoga ili srpskoga jezika” P. Skok pretpostavlja da je riječ jagnje od indoevropskog  ogyhno-, odnosno od sveslavenskog i praslavenskog agne, dodaući da ova riječ nije potvrđena za baltoslovensku zajednicu, te zaključuje: “Možda pripada protoevropskom supstratu”. Međutim, ni u sanskritu, kao najstarijem indoevropskom jeziku, nema ni jedne riječi koja počinje  sa ogyhno-. Postoji sanskritska riječ   ogha i znači stado, mnoštvo, tok, brzina, ali vidimo da latinsko agni (agnus) i sanskritsko ogha nisu iste riječi ni oblikom ni značenjem, jer sanskritsko agni znači vatra i žrtvena vatra.

      Izvorna  srbska riječ janje u crkvenoslovenskom jeziku svih Slovena preko crkve zamijenjena  je latinskom riječju agni (agnus) od starijeg grčkog  agni  (aγνή) sto znači čist (himna Bogorodici “Agni Parthene” ili Αγνή Παρθένε). U ortodoksnoj liturgiji agnec je žrtva (simbolika Hrista kao žrtvenog janjeta).  Od grčko-latinske riječi agni  stvorena je današnja srbska književna riječ jagnje, a izvorna narodna riječ je janje (to se desilo i u ostalim slovenskim jezicima).

      Tako vidimo da nisu u pravu svi koji govore da januar nije srbsko ime prvog mjeseca godine i vidimo da nisu u pravu svi koji tvrde da je srbska Nova godina počinjala početkom proljeća.

ČOVJEČE, BUDI VOJNIK ISTINE I SVJETLOSTI

Vojnik Istine i Svjetlosti

 

      Šta je istina? Istina je Bog i Bog je Svjetlost. Čovjek je stvoren po liku Božijem, dakle je i svaki čovjek (kao obličje Božije) ujedno i istina i svjetlost.

      Međutim, svjedoci smo da je istine na zemlji skoro nestalo i da svuda caruje i vlada laž. Istina  na zemlji je onemoćala kao dijete dijete u povoju i rijetki pojedinci još je spominju, čuvaju i njeguju. Ali sve dok se istina samo spominje, ljulja i njeguje u rukama pojedinaca i grupa, ona je u povoju i kao takva nejaka je da išta promijeni oko sebe.

     Dosta je bilo ljuljanja, potrudimo se da zemaljska istina prohoda i da raste kako bi svijetu mogla da govori i  da pobjeđuje laž. Sve dok o istini samo dadilje brinu, a ostali dođu, vide istinu i kažu: "Juh, baš je slatka!", ta istina živjeće dok žive i njene dadilje.

      Istina ne smije biti beba koja se ljulja, već mora biti sjeme Istine koje svako od istine treba da sije gdje god ima prilike za sjetvu. Srbska njiva je velika, a nije samo u Beogradu; njiva svijeta je velika, a nije samo u Srbiji.

     Ali, da bi  zemaljska istina sijala Svjetlošću, za to treba imati hrabrost i zato istinu siju rijetki pojedinci, a ostali dođu, vide, čuju, pročitaju, aplaudiraju i odu opet se utapajući u laž robujući lažima.

     Pozitvinih pomaka na nekim njivama i poljima ima, ali bez učešća većine i tu će prinosi istine propasti. Većina naroda boji se da radi na njivama i poljima istine, jer to prvo zahtijeva ličnu borbu sa vlastitim lažima, pa onda zahtijeva ličnu borbu sa političkim, istorijskim, religijskim i svim drugim vladajućim lažima društvenog sistema.

     Borba za istinu od čovjeka traži da bude vojnik Istine i Svjetlosti, jer je to jedina svrha čovjekovog boravka na zemlji:  "Nije li čovek na vojsci na zemlji? A dani njegovi nisu li kao dani nadničarski?" (Jov,7,1)

     Boreći se za zemaljsku istinu u zemaljskom carstvu, mi smo vojnici nebeske Istine, Božiji vojnici i dobrovoljni nadničari na polju istine Božije. I samo se tom borbom zaslužuje Nebesko carstvo, jer: "Gospod je velik ratnik; ime mu je Gospod." (Egz.15,3)

     I  zato neka svako sebe preispita je li i kakav je vojnik Istine i Svjetlosti, i kao Božiji vojnik bori li se istinom za sebe i svoje Nebesko carstvo u koje treba da preseli nakon ovog zemaljskog carstva.

OD ARKONE DO RADMILJE

Artefakt iz Arkone

 

Motiv na stećku

 

Crtež u kamenu crkve (Gahlen, Germany).

 

Motiv na kamenu uzidanom u crkvu njemačkog grada Belgern.

 

U zidu crkve u njemačkom gradu Gatersleben.

 

Svetovid na stećcima.

 

     Prije njemačkog osvajanja i ponjemčivanja u Germaniji su živjela srbska (slovenska) plemena , sljedbenici Svaroga, Svetovida, Peruna, Radgosta i ostalih bogova stare srbske vjere. To istorija i arheologija svjedoče. 

      Nakon svih dokaza da su stećci djelo dvovjernih krestjana, hristijaniziranih sljedbenika srbske prehrišćanske vjere, priču o bogumilima mogu nastaviti samo budale.
...............................
Slični motivi: http://www.duepassinelmistero.com/almenno_san_bartolomeo.htm

SIMBOL C (S)

      Sunčev simbol C (S) kao drevni univerzalni simbol Sunčevog nebeskog drveta života predstavlja rađanje, život i besmrtno vaskrsenje Božije tvorevine.

 

Indijanski petroglif: vrijeme godine predstavljeno sa četiri simbola C (S): zimski solsticij  je u dnu krsta, ljetni solsticij na vrhu, proljedni ekvinocij u sredini desno i jesenji ekvinocij je u sredini lijevo.(AltaVista Site, Compostela, Nayarit, Mexico).

 

Sunčev simbol C (S) iznad vode (drevni petroglif, Virgin Island).

 

 

Sunčev symbol C (S) na stećcima srednjeg vijeka

 

Četiri simbola C (S) oko solarnog krsta četiri su vremena rađanja, života i besmrtnog vaskrsenja Božije tvorevine u četiri godišnja doba.

     Dakle to nije polumjesec kao što prevaranti govore i kao što neupućeni ponavljaju. Nije to ni grčko slovo B (V), kao što grcizirani ortodoksni svetosavci tvrde. Ognjilo, (kresivo, ocilo) ima oblik simbola C, u stvari je ognjilo samo stilizirani oblik simbola, tj. slova C (S).

SIMBOLI STAROSJEDILACA BALKANA

Selo Srndalj nalazi se u neposrednoj blizini Ribarske Banje.

Piktografi na megalitu iz Srndalja (Živko D. Petković, Neki preistorijski crteži i najstarija balkanska pismena, Megalit iz Srndalja, Beograd, 1934, str. 10-19)

 

Motivi na starom nadgrobnku u srndaljskom groblju: antropomorfni prikaz godine drži simbol Sunčevog puta (prikaz na slici 28. ispod). Ljudska figura ima "tri noge". Ne, nije to greška drevnog crtača, nego je "srednja noga" pravac penisa koji je na petroglifima simbol zimskog solsticija, dok je glava figure simbol ljetnjog solsticija. Ruke su linija nebeskog ekvatora u pravcu istok-zapad .

 

Motivi na kamenju  uz Srndaljsku reku.

 

      Na slici 27. je put Sunca po nebeskoj vertikali jug-sjever  od zimskog do ljetnjog solsticija. Nebeski ekvator je baza trougla, a u trouglu su tri mjeseca proljeća i tri mjeseseca ljeta .

 

Na slici 28. krstić u dnu je znak zimskog solsticija, drzač je nebeska vertikala jug-sjever, a kvadrat je kuća Sunca četiri godišnja doba oko nebeskog ekvatora (srednja horizontalna linija).

 

Slika 28. prikazuje krug Sunčeve godine sa četiri godišnja doma na nebeskom ekvatoru, a krstići na vertikali su zimski (dole) i ljetnji solsticij (u vrhu).

 

Lijevo na slici 30. u dnu je znak ^ i to su jesen i zima u čijoj tački spajanja je zimski solsticij (to isto prikazano je na motivima stećaka na slici ispod). Trougao je podijeljen na proljeće i ljeto. Motiv prikazan na desnoj strani 30. slike je krug Sunca (godine) sa četiri godišnja doba.

 

Na slici 30. u trouglu su proljeće i ljeto iznad nebeskoh ekvatora.

 

 

 Motivi na stećcima srednjeg vijeka.

 

 

Motivi na srednjevijekovnim stećku

 

 

Srbski stari zavjetni krstovi u okolini Niša.

 

Stari srbski krstovi u Rumuniji.  

 

      I tako od neolita do savremenog doba vidimo iste solarne simbole starosjedilaca Balkana.

MORGA

       Danas rijetko ko među Srbima zna šta je morga, a svi znaju šta je motka. Morga je motka, dvije riječi za jedan pojam. Evo morgi, tj. motki:

Morge (motke) mogu da sluze i kao oružje.

 

      O starosti jednog naroda može da svjedoči i jezik tog naroda i to svjedočenje pokazuje i  dokazuje svojim starim riječima. Ovdje ćemo na primjeru riječi morga pokazati i dokazati vedsku starost srbskog naroda. Hajdemo do vedskih vremena i sanskritskog jezika!

 

Morge i grah u vrtu.

 

      Sanskritsko maarga znači pravac, usmjerenje, put. Pogledajmo donju sliku na kojoj je mladi grah uz  morge: zašto su morge usađene uz svaku kućicu graha? Morge su tu da nejakoj lozi graha posluže kao pravac, usmjerenje, put! Sanskritsko maarga i srbsko morga istog su značenja i skoro istog oblika i evo jedna jedina riječ svjedoči vedsku starost Srba, jer riječ morga ne postoji ni u jednom modernom evropskom jeziku sa značenjem koje ima u sanskritu, osim kod Srba. Postoje oblikom slične riječi, ali im je značenje izmijenjeno: morgen (danski, holandski, njemački, norveški), morgun (islandski), morgon (švedski), morgn (jidiš). Sve ove riječi znače jutro i svakako da je njihovo prvobitno značenje pravac, usmjerenje, put Sunca na istoku i od istoka. Na sanskritu jutro je vidyut i zvetana sto je srbsko vidjet i svitanje.

       Srbska riječ jutro odgovara sanskritskom jut koje znači sjajni, te srbsko jutro znači sjajno. Jutro je rano doba dana, a sanskritsko ra znači vatra, toplina, ljubav, sjaj, divota, veličanstvenost, svjetlost, bistrina i sve su to atributi Sunca i nebeskog Raja (sanskritsko rajati ili kraće raj).

Неки од oбичаја мога краja

      Иако је модерно доба већ присутно у свим порама друштва и као такво плански разара, уништава и брише нашу стару традицију, ипак неки обичаји су и данас остали присутни у дијеловима мањих сеоски средина.
      Лазарица, Лазарева субота (вјероватно накнадно тако названа ), чак и крсна слава многих.
На лазарицу ујутро, у рану зору док још ни пијетли нису најавили дан, обичај је да неко од укућана (углавном су то радо чинила дјеца) уз лупање кашике о нпp. металну шерпу, обиђе три пута око куће и осталих дворишних зграда, ради  обичаја плашења и тјерања гуја (змија) из кућног дворишта, тј. да гује  за вријеме љетњег периода и врућина не би прилазиле кућама и окућницама. Овако је гласила пјесмица коју је укућан изговарао куцајући лазарицу:

Куца куца лазарица,
бјеж' од куће поганица,
убиће те стопаница
калагијом по глави,
да се више не јавиш!
Kуца баја за петеро јаја!

      Свака кућа и домаћинство мога краja joш прати  овај обичај. Дар за онога који ''куца лазарицу''  су углавном јаја, која су се дијелила на Васкрс, тако да уз свој дио на Васкрс он добија и дио за који је ''куцао лазарицу ''.
      Oвако је то у мом крају било а и још увјек је, а код вас не знам, јер и стара изрека каже ''Cто села сто обичаја''.
 

 Tecлић, 3. 4. 2015. гoд.       
Спасојевић Недељко,  блoгep  ( http://obicajistar.blogspot.ca/  )                                                            

SIMBOLI SU BOŽIJA SLOVA

Često pokazujem Sunčeve ljestve, vertikalu po kojoj se od juga ka sjeveru  Sunce penje i silazi tokom godine (krst ruskih dvovjeraca).

 

Indijanski petroglif: cik-cak linija je podizanje Sunca prije podne i zalazak poslije podne, jer Sunce ide gore-dole. To su ujedno smjene dana i noći, takođe i Sunčeva ekliptika iznad i ispod nebeskog ekvatora. Cik-cak liniju presijecaju pravci četiri godišnja doba sa po tri mjeseca svog trajanja.

Indijanski petroglif: antropomorfni prikaz godine. Četiri godišnja doba su sa po tri mjeseca svog trajanja; penis je zimski, a glava sa oreolom ljetni solsticij.

 

Indijanski petroglif: podignuta lijeva ruka simbol je Sunčevog podizanja sjevernim nebom u vrijeme proljeća (ukošena grana desno), a spuštena desna ruka simbol je vremena ljeta (grana ukošena lijevo) i spuštanja Sunca ka jugu od prvog dana ljeta (centralna grana). Ova trostruka grana dio je vrha Sunčevog drveta života. 

 

Indijanski petroglif: vrh Sunčevog drveta života (proljeće i ljeto sa strana, a između je ljetni solsticij i prvi dan ljeta). U desnoj ruci su luk i strijela sto je dokaz da se radi o božanstvu Sunca, ognja groma i munja, baš kao što su luk i strijela oružje Svetovida i Peruna.

 

 

Stecak: vrh Sunčevog drveta života.

 

Zmija (ouroboros) simbol je cikličnog kružnog toka vremena. Njen kružni oblik jeste simbol beskonačnosti, ali ne beskonačnosti zemaljskog vremena, jer u beskonačnosti vrijeme ne postoji, već beskonačnosti Božijeg koje prožima nebo. Na ovoj zmiji obilježena su i četiri godišnja zbivanja: proljetni ekvinocij (mali krug desno), jesenji ekvinocij (mali krug lijevo), zimski solsticij (kružić u dnu), a glava godine je ljeni solsticij.  Simbol kruženja vremena je i sazvijeđe Velika kola (unutar zmije).

 

      Drevni univerzalni simboli u srbskom narodu nazvani su Božija slova i njihova značenja nekad su znali svi ljudi, ali je vremenom to znanje od ljudi otuđeno i čuvalo se samo u uskom krugu iniciranog sveštenstva i tako se širilo svijetom prenoseći iz starih u nove religije, da bi na kraju to znanje postalo privilegija pripadnika tajnih ezoterijsko-mističnih udruženja. Mnoga značenja simbola zaboravljena su, ili su namjerno izvitoperena i zloupotrijebljena u ljudskim političkim i religijsko-ideološkim zloupotrebama prirode, ljudi i religije.