ISUS NA KRSTU KAO SUNČEVA ANALEMA

 

Početkom hrišćanske ere prvi dan zime bio je 25. decembra, dan pravoslavnog Božića kao dana Isusovog rođenja. Na svim prikazima pravoslavne ikonografije Isusovo tijelo je savijeno kao obrnuto slovo S s glavom koja je pada na desno rame.

Linija raspetog Isusovog tijela simbolika je linije Sunčeve analeme od prvog dana zime 25. decembra do prvog dana ljeta 24. juna julijanskog kalendara. Početkom hrišćanske ere tog 24. juna na Ivanjdan bio je prvi dan ljeta, crkveni praznik Rođenja Sv. Jovana Preteče, koji je za Isusa rekao:

"On treba da raste, a ja da se umanjujem." (Jovan,30,31)

Sunce raste i dan biva duži od Isusovog rođenja na Božić 25. decembra do 24. juna na prvi dana ljeta kad je Ivanjdan, praznik Rođenja Sv. Jovana Preteče (danas je prvi dan ljeta 21. juna greg. kalendara). Od tog dana Sunce (Isusova glava) počinje da pada umanjući svjetlost, dan počinje da kraća i nastaje nova sezona umanjujućeg Sunca.

Tako prikazana slika poruka je masonima Crkve da je Isus metafora Sunca u vremenu od prvog dana zime (na dan Božića) do prvog dana ljeta (na Ivanjdan), dakle je Isus za crkvene masone isto što je Horus bio Egipćanima. To je pravi ezoterijski smisao Isusa, a za egzoterijski smisao za prosti narod znamo.