Na dan 19. juna 1772. godine mletačke vlasti u Herceg-Novom obznanile su svim svojim poda-nicima u primorju zabranu proslavljanja krsnih slava: niko nije smio zvati na slavu niti primati rodbinu, rođake, kumove, prijatelje ili komšije. To je vrijeme kad su Srbi rimokatolici prestali da slave svoju Krsnu Slavu.
Takođe se nisu smjeli sabirati se u kućama na
sedmice i daće pokojnicima, ni držati ostale dota-dašnje narodne običaje vezane
za bilo kakve ručkove, večere i gozbe. (1)
Februara 6. 1830. godine istu zabranu objavio je srpskom narodu u Vojvodini
episkop i skori pat-rijarh srpski Josif Rajačić:
“Koliko je ta zabrana u taj mah
imala uspjeha ne zna se; da običaj nije prestao i da se zle navike nijesu mnogo
umanjile, vidi se po tom sto su austrijske vlasti u dogovoru s episkopom
Josifom Rajačićem ponovile sve te zabrane. 6. februara 1830. naredio je vladika
da se ima s oltara objaviti državna zabrana 'za ne činiti pirove, nï krestna
îmena ni kada bi se slučila smert, tokom onaj dan edan ôbied'.” (2)
Istu zabranu proslavljanja krsnih slava izricale su grčke vladike širom
srpske zemlje pod turskom okupacijom:
"A
da ubiju narodnu svest i ponos zabranjivali su proslavljanje Krsnoga Imena...."
(3)
Da je Sveti Sava blagoslovom kanonizovao Krsnu Slavu, zar bi se svetosavski episkop i poto-nji pat-rijarh
srpski Josif Rajačić smio usuditi da zabrani ono što je je Sveti Sava
liturgijski blagoslovio? I, Srbi, ne lažite više i sebi i drugima!
..........................
(1) Ćorović Vladimir, 1911, Zabrane pirovanja o
krsnom imenu i drugim svetkovinama u Boki Kotorskoj 1772. godine. Glasnik
Zemaljskog muzeja, Knjiga 2, Sarajevo, juli-septembar, 1911, str. 351–352.
(2) Ibid.,
str. 352-353.
(3) Radoslav M. Grujić, Pravoslavna Srpska Crkva,
Beograd, Izdavačka knjižarnica Gece Kona, 1921, Fototipsko izdanje Svetlost -
Kalenić, Kragujevac, 1989, str. 109.
No comments:
Post a Comment