ISUS NA KRSTU KAO SUNČEVA ANALEMA

 

Početkom hrišćanske ere prvi dan zime bio je 25. decembra, dan pravoslavnog Božića kao dana Isusovog rođenja. Na svim prikazima pravoslavne ikonografije Isusovo tijelo je savijeno kao obrnuto slovo S s glavom koja je pada na desno rame.

Linija raspetog Isusovog tijela simbolika je linije Sunčeve analeme od prvog dana zime 25. decembra do prvog dana ljeta 24. juna julijanskog kalendara. Početkom hrišćanske ere tog 24. juna na Ivanjdan bio je prvi dan ljeta, crkveni praznik Rođenja Sv. Jovana Preteče, koji je za Isusa rekao:

"On treba da raste, a ja da se umanjujem." (Jovan,30,31)

Sunce raste i dan biva duži od Isusovog rođenja na Božić 25. decembra do 24. juna na prvi dana ljeta kad je Ivanjdan, praznik Rođenja Sv. Jovana Preteče (danas je prvi dan ljeta 21. juna greg. kalendara). Od tog dana Sunce (Isusova glava) počinje da pada umanjući svjetlost, dan počinje da kraća i nastaje nova sezona umanjujućeg Sunca.

Tako prikazana slika poruka je masonima Crkve da je Isus metafora Sunca u vremenu od prvog dana zime (na dan Božića) do prvog dana ljeta (na Ivanjdan), dakle je Isus za crkvene masone isto što je Horus bio Egipćanima. To je pravi ezoterijski smisao Isusa, a za egzoterijski smisao za prosti narod znamo.

O ZABRANI KRSNIH SLAVA

https://hrcak.srce.hr/file/410988?fbclid=IwAR1yaBRxvLJ5gb8LDtcfk7YC8lL-qM_1f5YvwJaILBx41puGluiDq3-Fzy8

Na dan 19. juna 1772. godine mletačke vlasti u Herceg-Novom obznanile su svim svojim poda-nicima u primorju zabranu proslavljanja krsnih slava: niko nije smio zvati na slavu niti primati rodbinu, rođake, kumove, prijatelje ili komšije. To je vrijeme kad su Srbi rimokatolici prestali da slave svoju Krsnu Slavu.

Takođe se nisu smjeli sabirati se u kućama na sedmice i daće pokojnicima, ni držati ostale dota-dašnje narodne običaje vezane za bilo kakve ručkove, večere i gozbe. (1)

 Februara 6. 1830. godine istu zabranu objavio je srpskom narodu u Vojvodini episkop i skori pat-rijarh srpski Josif Rajačić:

 “Koliko je ta zabrana u taj mah imala uspjeha ne zna se; da običaj nije prestao i da se zle navike nijesu mnogo umanjile, vidi se po tom sto su austrijske vlasti u dogovoru s episkopom Josifom Rajačićem ponovile sve te zabrane. 6. februara 1830. naredio je vladika da se ima s oltara objaviti državna zabrana 'za ne činiti pirove, nï krestna îmena ni kada bi se slučila smert, tokom onaj dan edan ôbied'.” (2)

Istu zabranu proslavljanja krsnih slava izricale su grčke vladike širom srpske zemlje pod turskom okupacijom:

"A da ubiju narodnu svest i ponos zabranjivali su proslavljanje Krsnoga Imena...." (3)

 Da je Sveti Sava blagoslovom kanonizovao Krsnu Slavu, zar bi se svetosavski episkop i poto-nji pat-rijarh srpski Josif Rajačić smio usuditi da zabrani ono što je je Sveti Sava liturgijski blagoslovio? I, Srbi, ne lažite više i sebi i drugima!

..........................
(1) Ćorović Vladimir, 1911, Zabrane pirovanja o krsnom imenu i drugim svetkovinama u Boki Kotorskoj 1772. godine. Glasnik Zemaljskog muzeja, Knjiga 2, Sarajevo, juli-septembar, 1911, str. 351–352.
 (2) Ibid., str. 352-353.      

(3) Radoslav M. Grujić, Pravoslavna Srpska Crkva, Beograd, Izdavačka knjižarnica Gece Kona, 1921, Fototipsko izdanje Svetlost - Kalenić, Kragujevac, 1989, str. 109.

PRIČE DA JE SAVA NEMANJIĆ DOZVOLIO PREHRIŠĆANSKO U SRPSKOM HRIŠĆANSTVI JE LAŽ BEZBOŽNIKA SPC

Miodrag M. Petrović, Zakonopravilo Svetoga Save; Eparhija žička • manastir Žiča, Manastir Žiča, 2004, str. 366-367.

Miodrag M. Petrović, Zakonopravilo Svetoga Save; Eparhija žička • manastir Žiča, Manastir Žiča, 2004, str. 375-376.

Miodrag M. Petrović, Zakonopravilo Svetoga Save; Eparhija žička • manastir Žiča, Manastir Žiča, 2004, str. 455.

Miodrag M. Petrović, Zakonopravilo Svetoga Save; Eparhija žička • manastir Žiča, Manastir Žiča, 2004, str. 457.

"Pravilo 68. Oni koji po paganskom običaju prave pirove, odbačeni da budu.

Tumačenje. Nista zajedničko nema vernik s never-nikom. Po tome, dakle, i onima koji po poganskom običaju tvore pirove - budu li vernici, neće se opro-stiti." [1]

PIR je svaka PROSLAVA, SLAVA. PIR je galska, dakle tračanska ili ilirska riječ sa istim značenjem kao PAR, PER, POR, PUR sa značenjem BAL, tj. SUNCE [2].

i sva njihova vlastela kroz vijekove skupa sa knezom Lazarom nisu slavili slavu. U "Životu Svetog Sime-una" Domentijan spominje Nemanjino istrebljenje jeretika. Domentijan ne spominje bogumile, već jeretike koji imaju kapišta (kapišća), idole i slavu i to su bili krstjani dvovjerci:

"…I BLAGODAĆU DATOJ TI OD BOGA PRELESNI MRAK BEZBOŽNIH JERETIKA ODAGNA I JERES NJIHOVU ISTRIJEBI, I KAPIŠTA NJIHOVA RAZRUŠI, I IDOLE NJIHOVE SKRŠI I ZLOSLOVNU PAMET NJIHOVU ZLU ISTRIJEBI, I SLAVU NJIHOVU BEZ OSTATKA UGASI....” [3]

Nemanjići i njihova vlastela nisu slavili Slavu sve do dolaska Turaka u Srbiju. Strogo se držeći kanona Ortodoksne crkve o strogoj zabrani paganskih običaja unutar Ortodoksne crkve, Nemanja i Sava zabranili su sve pirove, pa i slavljenje Slavu, tj. Nemanja je Srbima u svojoj državi ugasio slavsku svijeću.

Nemanja je porušio i starovjerska i krstjanska sve-tilišta i crkve i o rušenju neortodoksnih svetilišta i hramova takođe u Savinom Zakonopravilu stoji naredba:

Pravilo 85. Ako su među kipovima, ili u nekim mestima, ili u čestarima, ili u lugovima ili među drvetima ostaci idolosluženja - da se unište.

Tumačenje. Ne samo da idolske kipove treba srušiti i uništiti, i žrtvenike, odnosno hramove njihove raskopavati, nego ako je i kakav trag idolosluženja ostao, bilo u nekim mestima, ili u šumama, ili u lugovima, ili među drvetima, jer tako nešto poštovahu Jelini, ulazeći u njih i služeći idoloma njihovim. A pošto se zabluda odagna, ukoliko se mesto ili nešto magijsko pojavilo - da se i to potpuno uništi tako da ni pomena o njima ne ostane." [4]

Pravilo 85. je za srpske ortodoksne episkope, za sveštenike zapovjednike vojske po Raškoj, jer Sava spominje pređašnje neortodoksne Jeline (Grke) i jasno je da se ova naredba odnosi na Srbe.

Nemanjići su Srbima u Raškoj strogo zabranili sve starovjeracke običaje koji su praznovani i od Crkve krstjana (kasnije nazvane Crkve bosanske), kao, npr. koledarski [5] i dodolski običaji, loženje i pres-kakanje vatre uoči Kupala (Vidovdana) na prvi dan ljeta, na Ivanjdan, Petrovdan, te paljenje lila i loženje badnjaka [6]. Do dana današnjeg u Hilandaru nije zapaljen badnjak, niti se pali po srpskim mana-stirima, osim u Mitropoliji crnogorsko-primorskoj koje je bila pod uticajem krstjana i postala dio SPC tek 1920. ozvaničenjem SPC na cijeloj teritoriji iluminatske tvorevine Kraljevine SHS.

Kad je u vrijeme Turaka Crkva izgubili vojnu po-dršku države u kažnjavanju naroda, onda su lukavom propagandom hristijanizirali neke običaje kao paljenje badnjaka i slavljenje Slave, ali su Slavu dva puta pokušali zabraniti Slavu (1772. i 1830.), no ih mnogi narod nije slušao, a Crkva vojsku nije imala da žari i pali neposlušne i da silom nametne svoja pravila.

I sve priče da je Sava dozvolio starovjerske prehrišćanske običaje u srpskom pravoslavlju jesu laži iz vrha crkvenih bezbožnika, jer ko god laže, taj se bori protiv Boga Istine i Ocu laži služi i svejedno što će mnogi sve ovo pročitati i saznati istinu, služitelji Nečastive sile nastaviće sa svojim lažima.

.......................

[1] Miodrag M. Petrović, Zakonopravilo Svetoga Save; Eparhija žička • manastir Žiča, Manastir Žiča, 2004, str. 366-367.

[2] Jean-Baptiste Bullet, Mémoires Sur La Langue Celtique, Tome III; Besançon: Claudi-Joseph Daclin, 1759, pp. 260.

[3] Život Svetoga Simeuna, napisao Domentijan, na svijet izdao Đura Daničić, Državna štamparija u Beogradu, 1865, str. 64.

[4] Miodrag M. Petrović, Ib. str. 375-376.

[5] Ib. str. 455.

[6] Ib. p. 457

NWO - NSP

PLANNERS AND LEADERS OF THE NEW WORLD ORDER

Their peak is in the high priests of the Old and New Testaments, because there they are safest, there the people will never look for them. Their agenda was most briefly presented by the apostle Paul in his Epistle to the Galatians, 3, 28:

"There is neither Jew nor Gentile, neither slave nor free, nor is there male and female, for you are all one in Christ Jesus"

...............................................................................................

PLANERI I VOĐE NOVOG SVJETSKOG PORETKA

Njihov vrh je u prvosveštenicima Starog i Novog zavjeta, jer tamo im je najbezbjednije, tamo ih narod nikad neće tražiti. Njihovu agendu najkraće je izložio apostol Pavle u svojoj Poslanici Galaćanima:

"Nema tu Jevrejina ni Grka, nema roba ni gospodara, nema muškog roda ni ženskog; jer ste vi svi jedno u Hristu Isusu." (Galaćanima, 3, 28)

SVETI HORUS UBIJA AŽDAJU

GNOSTIČKI ZMAJEVI KOD SRBA KRSTJANA I KOD PREKATOLIČKIH PIKTA

Srebreni oltarski (prestoni) krst krstjana dvovjeraca sačuvan u riznici manastira Dečani. Oko 2005 novine su pisale da  je u odnesen Ameriku na neku izložbi antikviteta. Da li je vraćen u Dečane, ili su ga tamo prodali, o tome ništa u štampi nije bilo. Ovo je jedina ikad napravljena javna fotografija ovog krsta.

The Rodney Stone, Brodie in Moray, Scotland.

ČOVJEK JE OBLIČJE BOŽJE