ISPLAŽENI JEZIK I STEĆCI

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Isplaženi jezik na stećku u Tvrđevu kod Novog Pazara.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Sa jelenom i pticom antropomorfno Sunce isplaženog jezika (stećak, Kolečića bara, planina Visočica, BiH).

 

 

Motiv isplaženog jezika na stećku u Zvorniku.

 

 

I ovaj iz 19. vijeka u Ljigu i ova dva srednjovijekovna pripadaju istom narodu.

Groblje na brdu Glavica, Ljuljac, Novi Pazar.

Antropomorfno Sunce isplaženog jezika (stećak na groblju kod podzemnog kapišća katakombnih krstjana dvovjeraca u Lužnici kod Paklenja,Boljevac na Ibru, Srbija.

Antropomorfno Sunce isplaženog jezika (stećak iz zbirke Narodnog muzeja u Aranđelovcu).

     Šta je dakle isplaženi jezik na figurama antropomorfnog Sunca? To je univerzalni drevni solarni simbol korišten od najstarijih vremena, motiv koji Srbi bašine sve do druge polovine 19. vijeka. Tako su srpski nadgrobnici istovremeno i spomenici pokojniku i kumir najstarije  prehrišćanske vjere, vjere koja je obožavala i slavila Sunce i svjetlost Boga Sunca i Boga svjetlosti. Drevnima je Sunce bilo vidljiva slika nevidljivog životvornog Boga Stvoritelja.  isplaženi jezik je simbol gnjeva, sile, žestine i ognjene vatre, simbol životvorne toplote i nemilosrdne suše gladne godine; isplaženi jezik je simbol ZRAKE, JASE, JASIKE, JAZIKA, SLOVA, SLAVE i Srba prehrišćanskih jazičnika koji su slavili BOGA SUNCA.

     O istinitoj duhovnosti Srba od početka srednjeg vijeka do danas svi lažu. Lažu pravoslavni istraživači, lažu rimokatolički istrazivači, lažu muslimanski istraživači, lažu sektaši i komunisti. Svi prethodni istraživači prećutali su motiv isplaženog jezika na antropomorfnim likovim Sunca i svi današnji istraživači to prećutkuju, ali njihove fotografije stećaka svjedoče da oni lažu svjesno, namjerno i planski. Laživi duh njihovih ideologija, koje oni vjerama zovu, bori se protiv istine svim metodama i sredstvima, a najviše lažima i mačem. 

O porijeklu i istinitoj duhovnosti graditelja stećaka svi lažu. Svi istraživači stećaka prećutali su prikaze isplaženog jezika na antropomorfnim likovima Sunca. Graditelji stećaka slavili su i obožavali Sunce i Boga Sunca i bili su to Srbi starovjerci i dvovjerci krstjani.

    U nekim srednjevijekovnim kapišćima i razvalinama crkavica otkrivene su ploče sa reljefnim “portretima”. Arheolozi takve prikaze pripisuju likovima ktitora, ili, možda, graditelja. Niko od tih arheologa mazgova nije se upitao zašto bi ktitor neke crkve plazio jezik sa spomen-ploče ili sa nadgrobnika? Nisu to ktitori ni graditelji, to su antropomorfni prikazi solarnih božanstava. 

      I ciji su stećci? Stećci su Serba starovjeraca, jazi-čnika i krstjana dvovjeraca, poluveraca iz 9. člana Zakonika Cara Dušana. To su oni Srbi koje je papin templar Stefan Nemanja u genocidu klao i koje su Nemanjići nemilosrdno progonili za sve vijekove svoje vladavine. Sunce je JAS, JASNO SUNCE (tema “Jas, jasik, jazik, jazičnik”, str. 9): JAS > JASIK > JAZIK  > > JAZIČNIK, ratnik Sunca i Boga Sunca.  Sve laži o nekakvim bogumilima, patarenima i babunima padaju u vodu pred ovim islpaženim jezikom sjajnog srpskog Sunca, mog dragog Sunca.

Znajući da su hrišćanstvo, komunizam i islam državne političke ideologije u borbi za prevlast u svijetu, ne čudim se što je njihovi državni autori prećutali i prećutkuju motiv isplaženog jezika na stećcima, ama se čudim današnjim ljudima iz običnog naroda, čudim se da su toliko propali kao ljudi da neće ni truna podrške da daju ovoj istorijskoj, kulturnoj i vjerskoj istini, a neće radi iluminatske vjere koju su im judejski vavilonski masoni izmislili kao ideologiju radi lakšeg ostvarenja Novog svj. poretka. Neljudi su današnji ljudi, nule od ljudi i nule od naroda i to sila nebeska i sila zemaljska ne može trpiti.