Dobih jednu fotografiju od prijatelja sa propratnim tekstom:
"Ovaj mali glavati je na jednom od zatvorenih ulaza Bogorodičine crkve u Studenici. Imati na umu da su arheloški nalazi ustanovili da je na tom mestu bila nekakva tvrđava i pre Nemanjine gradnje, i pored trabunjanja u žitijima."
A onda malo na Googlu pogledam da nema tome nešto slično i naletim na drugu sliku istog motiva (slika ispod).
Stari prenemanjićki spomenici uza zid Bogorodične crkve u Studenici.
Tu su i neki stari ćirilični natpisi o kojima bih i sam nešto više volio znati: iz kog su perioda, čiji su i šta tu piše.
Glava Svetovida (Peruna).
Po svemu sudeći glava isklesana na nadgrobniku je predstava Svetovida ili Peruna. Nos sa obrvama podsjeća na luk i strijelu, a u korijenu nosa kao da ima krug sa kolovratom. Oko glave je krivuljasta cik-cak bordura koja uvijek simbolizuje Sunčevu putanju (ekliptiku). Zaista je prava šteta što ne postoje detalji slike, jer ovako sve ovo mogu biti samo moje pretpostavke gledajući uvećanu sliku.
O-krst na maketi crkve Sv. Joakima i Ane u Studenici.
Što se krsta tiče, eto isti O-krst na fresci makete hrama u rukama kralja Milutina, koji je oko 1235. godine tu sazidao crkvu Sv. Joakima i Ane.
I umjesto da je sve ovo sa fotografije studiozno proučeno i u istorijografiji opisano i da se nalazi u nekom muzeju, sve stoji uz hram nezaštićeno kao Alajbegova slama, jer to "srbskim" crkvenim i političkim vlastima manje vrijedi od cipela pokojnog patrijarha Pavla koje su već, kao sveta hrišćanska relikvija, izložene u beogradskom Muzeju SPC.
Ono što je sigurno jeste: mi zaista malo o sebi znamo, jer nam "naši crkveni oci" svojim lažima zamazuju oči.
Ono što je sigurno jeste: mi zaista malo o sebi znamo, jer nam "naši crkveni oci" svojim lažima zamazuju oči.
No comments:
Post a Comment