BOGINJA VELIKA DAMA ISPLAŽENOG JEZIKA

VELIKA GOSPA ili njeno stariji ime VELIKA DAMA, jedna je od najznačajnijih skulptura drevne iberijske civilizacije iz 3. ili 2. vijeka stare ere. Ženska statua u punoj figuri visine oko 1,35 m, isklesana iz bijelog krečnjaka. Otkrivena je 1870. godine u iberijskom hramu Cerro de los Santos (sveto područje) u Mon-tealegre del Castillo, provincija Albacete, Španija. Na mjestu otkrića bio je hram koji se koristio od 4. vijeka stare ere do rimskog doba. Izložena je u Nacionalnom arheološkom muzeju u Madridu.

Sanskritsko DAMA znači DOM, KUĆA [1], galsko DAM je GOSPODAR [2] i sinonim je galskom DOM: DOM, BORAVIŠTE, GOSPODAR; SUNCE [3].

U sklopu grčke mitologije James G. Frazer u svojoj “Zlatnoj grani” pominje DAMIU, božanstvo ženske moći u gradu Troezenu na Peleponezu [4].

Perzijsko DAM je DAH, ŽIVOT; VATRA, TOPLOTA; KRV; PONOS; UŽITAK; VRIJEME, TREN; SUŠA; OŠTRICA (sablje); ŠILJAK (koplja) [5].

Arapsko DAM, DAMĀ znači KRV, ŽIVOT [6]; per-zijsko DAMAR je KORIJEN, ŽILA ŽIVOTA; ŽIVOT; DAH [7].

Galsko TAM sinonim je galskom DAM sa znače-njem SUNCE [8]:

a) DAM > DAMUZ > TAMUZ = SUNCE [9],

b) DAM > DAMAR > TAMAR > TAMARA

Sumersko DAM je BRAČNI DRUG: MUŽ, ŽENA [10]:

"...ali žena boga zvala se Dam, što bi moglo biti izvor našeg Dama, riječi koju su koristili Kelti i pre-vodioci i Septuaginte.” [11]

U sumerskoj mitologiji EA, bog vode, imao je ženu sa imenom DAM [12] jer DAMA je BOGINJA NE-BESKE I ZEMALSKE VODE (simboli vode su u dnu haljine na statui).

BOGINJA DAMA je ukrašena solarnim simbolima. Jasno je vidljiv njen isplaženi jezik, iako je desna polovina jezika ostećena. Ispod vrata je tkz. selta, vijenac slave kao znak dugodnevice vidovdanskog prvog dana ljeta. Iznad pasa su Mjesec, zvijezda Venera i Sunce takođe isplaženog jezika.

Po VELIKOJ DAMI nazvan je stari srpski grad DA-MASTION (grčki: Δαμαστίῳ i Δαμάστιον). Godine 1923. mještanin sela Kutina kod Leskovca pronašao je stotinjak kovanica damastinonskih kovanica sa natpisima ΔΑΜΑΣΤΙΝΩΝ [13] što bukvalno znači DAMINA STIJENA, DAMIN GRAD. U drugoj polo-vini 6. vijeka grad obnavlja car Justinijan i naziva ga Justinijana Prima, ali je u srpskom narodu i je dalje ostao pod izvornim imenom kao CARIČIN GRAD, JER VELIKA GOSPA ili VELIKA DAMA je CARICA NEBA I ZEMLJE.

..................................

[1] Monier Monier-Williams, A Sanskrit-English Dic-tionary; Oxford, The Clarendon Press, 1960, pg. 469.

[2] Jean-Baptiste Bullet, Mémoires Sur La Langue Celtique, Tome II; Besançon: Claudi-Joseph Daclin, 1759, pg. 433.

[3] Ib. pg. 433, 497.

[4] James George Frazer, The Golden Bough, Vol. I, Abrdiged Edition, New York, The Macmillan Com-pany, 1925, pg. 7.

[5] John Richardson, A Dictionary, Persian, Arabic, and English; London: by J. L. Cox, 1829, pg. 684.

[6] Ib.

[7] Ib.

[8] Jean-Baptiste Bullet, Tome II, pg. 399.

[9] James George Roche Forlong, Rivers of Life, Vol. II; London: Bernard Quaritch, 1883, pg. 60.

[10] Stephen Langdon, A Sumerian Grammar and Chrestomathy, Paris, Libraire Paul Geuthner, 1911, pg. 208.

[11] James George Roche Forlong, Ib. pg. 55.

[12] William J. Hinke, A New Boundary Stone of Nabuchadrezzar I; Wipf & Stock Publishers, Euge-ne, Oregon, 2009, p. 222.

[13] Dr Balduin Saria, Iz numizmatičke zbirke Na- rodnog Muzeja u Beogradu, Damastionske tetra-drahme iz Kutine; Starinar, Treća Serija, Knjiga tre-ća (za t1924 i 1925), Beograd, 1925, str. 97.

PELAŠKI PELI, PELA, PELO I OPELO

Na jedno monolitnom kamenom bloku na irskom br-du Tory-Hill (Sliabh Greine, County Kilkenny pos-oji jedan natpis za koji neki pretpostavljaju da je pelaški:

PELI DIUOSE = BELI DIOS = BELI BOG = SUNCE [1].

PELA je glavni grad antičke Makedonije. Čije je ovo ime i šta znači?

PROSVJETLJENJE UMA, SUNCE UMA je ZNA-NJE, sanskritskI VID ( विद् ). Kad nekoga nešto pita-mo, a on samo ćuti, kažemo:

“A on ni da OPELI,” tj. ni iskrom znanja da zasvijetli.

Sanskritsko PEL ( पेल् ) u PELATI znači IĆI, KRE-TATI SE [2] i nalazi se u srpskom KOPELATI, tj. KO-PELJATI. Ovo PEL nalazi se u svršenim glagoloma srednjeg i ženskog roda POPELO, POPELA, dok je u muškom rodu prelaskom L u O preko oblika PO-PEL postalo POPEO se.

Kad kažemo “Ona je ODAPELA strijelu”, znači da je strijela OTIŠLA, dok u rečenici “Baba je ODAPELA” znači da je ona “OTIŠLA”, tj. UMRLA.

Velški PÊL je KREĆUĆE TIJELO, LOPTA, SFERA [3]. Velško PELA je KRUŽENJE [4]. Velško PELID je ZRAČENJE, SJAJ [5].

Srpsko PELUD je ŽUTI cvjetni prah na cvjetovima biljka. Velško PELL

znači KRAJNJA GRANICA, PERIFERIJA KRUGA, BITI U KRUGU. [6]

Špansko PÉLLA je LOPTA, SFERA [7]. Portugalsko PÉLA je LOPTA [8].

Dakle su velško PÊL, špansko PÉLLA i portugalsko PÉLA sa istom osnovom i istim značenjem: KUGLA, LOPTA, SFERA. Kad ovom dodamo značenje san-skritskog PEL sa smislom KRETANJE i kad dodamo sva značenje KRETANJA i ŽUTOG SJAJA koje nosi osnova PEL u velškom PELID i srpskom PELUD, šta imamo? Imamo KRETANJE SJAJNE SFERE. Šta bi to moglo biti? To je VENERA, latinska VE-NUS, grčka AFRODITA jer je u makedonskom gra-du PELI bio hram posvećen PELI, tj. VENERI. Grci-zacijom hram biva posvećen istoj boginji samo sa imenom AFRODITA.

Tako otpada grčka i zvanična laž da ime PELLA (πέλλα) u grčkom znači KAMEN, jer u starogrčkom nije postojala riječ PELLA (πέλλα) sa značenjem KAMEN. Grčko PÉLLA (πέλλα), od jonskog PÉLLI (πέλλη), ne znači KAMEN, nego drvena posuda za mlijeko, latinski mulctra [9]. Neki ime PELAZGA ve-žu za grčko PELARGOS (πελαργός), ptica RODA (latinski: Ciconia alba), jer osnova PEL (πελ) u gr-čkom PELANOS (πέλᾶνος) znači CRVENA i TAM-NOCRVENA BOJA KRVI [10], dakle opet boja VA-TRE

Makedonska PELA, glavni grad antičke Makedonije, keltski je, odnosno trački grad sa keltskim imenom: PELA što je nekad u starini značilo SJAJNO KRE-TANJE, VENERA ili PELA. I trački PELAZGI nosili su ime po riječima PELA, PELO. PELAZGI znači SJAJNI, BLJEŠTEĆI, BIJELI jer pelaško PELI znači BELI, BILI, BIJELI i kao što smo već rekli: PELA je vlastito žensko imei to je VENERA, PELI je vlastito ime muško i to je pelaško ime SUNCA (PELI > BELI).

Polinezijska boginja vulkanske lave je PELA, PELE. Zašto je ova boginja dobila to ime i šta je značenje tog imena, odgovor je u srpskom PELIN:

"Riječ je balkanska slavenskog podrijetla, jer je po-sudiše svi balkanski narodi: rum. pelin, arb. pelin pored pelini = pelim (Gege), cine. piluńu, pilonu, ngr. πελϊνος, tur. pelin, pelün. Upór. lot. pelējumi. Izvodi se od iste osnove *pel- od koje i paliti (v.), sa istim semantičkim razvitkom kao gorak od gorjeli (v.).” [11]

Niko ni od koga nije posudio osnovu PEL, nego je osnova veoma stara i opstala se u tim jezicima.

Uporedimo: PELEN – PELE (PELA). Osnova PEL je istog značenja kao i osnova PAL u riječi PALITI, dakle je ime PELA ili PELE istog značenja kao i riječ PALEŽ, VATRA i zato je polinezijska boginja PELE ili PELA boginja vatre vulkana.

A sad o boji cvijeta PELAGIA:

“Pelagia, u Istoriji prirode je ime koje su Plinije i drugi od drevnih drevnih prirodnjaka pretežno zvali purpura.” [12]

Dakle je riječ PELAGIA kod starih pisaca značila PURPURNA i to je tamnocrvena koja prelazi u lju-bičastu, a i jedna i druga su u boji plamena. Biljka PELIOSANTHES MACROSTEGIA ima PURPURNI cvijet, a biljka SPREADING PELLITORY ili PEL-LITORY OF THE WAL ima PURPURNO stablo.

Biljka PELARGONIUM ima PURPURNI cvijet, a tak-vu boju sadrži i cvijet biljke ASTRAGALUS PE-LECINUS. I svuda je osnova PEL.

Jedna vrsta ptica iz roda kolibrija nazvana je ime-nom TOPAZA PELLA, a poznata je i pod imenom CRIMSON TOPAZ. Evo njenog opisa:

“Leđa sjaju tamnocrveno prelazeći u naradžas-tocrveno na kukovima. Vrat metalik zeleno-žuta sa topaz nijansom u centru. Ostali donji dio je sjajni krimsom.” [13]

Zašto ovu pticu zovu još i CRIMSON TOPAZ? Dragi kamen topaz može biti tamnocrvene (purpurne) svijetložute, zlatne i ružičaste boje. Crimson znači tamnocrven i eto prvobitnog značenja osnove PEL: VATRENI SJAJ.

U 4. vijeku stare ere na dijelu prostora današnje Italije živio je narod PELEGINI (PELIGIANS, PAE-LIGINI, PELIGINI). Vrhovni bog PELIGINA bio je JUPITER PELINO ili JUPITER PALENO (latinski: JUPITER PALENOS). Njihova boginja je PELINA ili PALINEA. Po ovim bogovima hrišćani uvode Svetog Pelina (St. Pelino ili St. Pelinus, Pelinus of Brindisi). Pogledajmo: JUPITER PELINO i polinezijaka bogi-nja Pele PELE ILI PELA: isti korijen, isto značenje: VATRA, SVJETLOST:

“PELAGIA, nadimak Venere” [14]

Vuk navod da je OPELO isto što i OPIJELO [15] i to je netačno kako bi se potkrijepila crkvena laž da OPELO potiče od izmišljenog ijekavskog "OPIJE-LO" tobože "opjevati pokojnika", iako sveštenik ne opijeva pokojnika kao narikača, nego poje crkvene molitve i tako rade pri svakoj molitvi, a ne samo pri OPELU . Srbi nikad i nigdje nisu govorili OPIJELO, nego samo OPELO i to je ritualno SPALJVANJE mrtvaca, jer PELO je VATRA, OCIŠĆENJE.

…………………………

[1] James Graves, On the Suppoed Pelasgian In-scription of Tory Hill; an article from Transactions of the Kilkenny Archaeological Society, Volume 1, 1851, pg. 300-301).

[2] Monier Monier-Williams, A Sanskrit-English Dic-tionary, Oxford, The Clarendon Press, 1960, pg. 648.

[3] William Owen Pughe, A National Dictionary of the Welsh Language, Volume II, Denbigh: Printed and

published by Thomas Gee, 1832, pg. 404.

[4] Ib.

[5] Ib., pg. 505.

[6] Ib.

[7] Alfred Elwes, A Dictionary of the Spanish and English and English and Spanish Languages, Lon-don, John Weale, 1854, pg. 256.

[8] Henriette Michaelis, A new dictionary of the Portuguese and English languages, Leipzig, F. A. Brockhaus, 1893, pg. 548.

[9] Henry George Liddell and Robert Scott, A Greek English Lexicon, Oxford: The Clarendom Press, 1883, pg. 1172.

[10] ib. pg. 1171.

[10] Petar Skok, Etimologijski rječnik hrvatskoga ili srpskoga jezika, Knjiga II, JAZU, Zagreb, 1972, str. 634.

[11] Abhraham Rees, D.D. F.R.S. F.L.S. S. Amer. Soc., The Cyclopædia or Universal Dictionary of Arts, Sciences and Literature, Vol. XXVI, London, 1819.

[12] Smithsonian Contributions to Knowledge, Volu-me XXIII, Washington, The Smithsonian Institution, 1881, pg. 95.

[13] Luigi Capello di Sanfranco, Dictionnaire de mythologie de tous les peuples avec les rappro-chemens historiques, Turin, Imprimerie de Joseph Favale, 1833, pg. 529.

[14] Vuk Stefanović, Srpski rječnik istolkovan nje-mačkim i latinskim riječima, Beč (Wien, Viennae), Jermenska štamparija, 1818, stupac 511, 512.

BOGOVO GUVNO, DREVNA SRBSKA OPSERVATORIJA

Drevna opservatorija Bogovo guvno, nadmorske vi-sine 952 m na kordinatama 43° 33' N, 21° 46’ E. je na visoravni planine Device jugoistočno od Soko-banje u Srbiji. Iako je otkrivena prije 11-12 godina, na opservatoriji nisu izvršena nikakva naučna istra-živanja ni otkopavanja, čak ni najosnovnija mjerenja krugova nisu obavljena. Preko svog videa na You-

-Tube 2014. godine dr Aleksandra Sanja Baić je pr-va koja je upoznala javnost sa postojanjem ove opservatorije i ona smatra da je ovo najstarija op-servatorija na svijetu.

Dva pravilna kamenjem okružena kruga na Bogo-vom guvnu su astronomska opservatorija za praće-nje godišnjeg kretanja Sunca, Mjeseca i zvijezda, brojanje dana, praćenja nastanka i kraja godišnjih doba i mjesečevih mijena. U tom kalendarskom bi-lježenju bili su i najvažniji vjerski godišnji praznici sa obrednim ritualima i proslavama. Takvi praznici su i danas poznati kod Srba kao "vremenski sveci".

Po riječima dr Aleksandre Sanje Baić prečnik veli-kog kruga je 117 m, malog oko 80 m (prečnik veli-kog kruga je oko 6 m veći od velikog kruga čuvenog Stounhendža). A sad malo astronomiskih podataka!

Tropska godina ima 365,242 dana i za tih 365,242 dana Zemlja završi puni krug svoje putanje oko Sunca. Da vidimo koliki je u danima prečnik tog kruga godine:

365,242 : 3,14159 = 116,2602377 dana.

Prečnik velikog kruga na Bogovom guvnu je 117 m i to je oko 74 cm duže od 116,2602377 m ili po 37 cm sa oba kraja prečnika, malo više od jedne stope na krajevima prečnika. Treba uzet u obzir i to da je du-žina od 117 m uzeta površinom tla i to nije origi-nalna površina kruga opservatorije, jer rast trave podigao je debljinu zemlje iznad originalne površine kruga opservatorije. Da su uklonili površinski sloj zemlje, možda bi našli da je krug popločan kao i svako guvno. Pošto kamenje u liniji kruga ne ide vertikalno kao zid, nego se od uskog vrha širi prema tlu, našli bi da je prečnik kruga 116-116,26 m.

Veliki krug je krug godine i astronom-arhitekta je u nacrtu svog plana za vaki dan godine odredio simboličnu dužinu u metrima: 1 dan = 1 metar kruga (ostaje misterija kako je on u ono davno vrijeme znao za dužinu metra).

Mali krug je prečnika oko 80 m i njegov obim odnosi se na vrijeme od početka nove godine na zimski solsticij prvog dana zime do krajem avgusta dana Velike Gospojine, prehrišćanske Velike Majke. To je orijentacionoa dužina od 250 dana malog kruga, jer taćan prečnik kruga nije precizno izmjeren, ali to tu (simbolični prečnik kruga od 250 dana je 79,61 m). Tako je veliki krug godine simbol Oca Sunca, mali krug simbol Velike Majke. Starosrpsko GOSPA je postanjem od KOS sa značenjem DRŽAČ, NOSAČ, SUNCE, BOG:

KOS (muš. rod) > KOSPA (žen. rod) > GOSPA (kospa > košpa > nosač sjemena, sjemenka).

Iako je otkrivena prije 11-12 godina, na opservatoriji nisu izvršeni nikakvi arheološki radovi niti je op-servatorija datirana, a vjerujem da nikad i neće biti otkopana i objavljena u zvaničnoj judeo-hrišćanskoj nauci, jer je to srpsko.

Prije stotinjak godina petnaest-dvadeset metara sjeveroistočno od centra Kruga godine iz obližnjeg sela domaćica Rosa podigla je zavjetni krst sa nat-pisom posvećen Ognjenoj Mariji:

U SLAVU OGNJENA MARIJA
ZA ZDRAVLJE LJUDI
ZA BERIĆET U POLJE
ZA ZDRAVLJE STOKE
PODIŽE ROSA
SA SINOVI

Po nepisanom hrišćanskom pravilu i ovo sveto mje-sto drevnog prehrišćanskog vremena i neistražena arheološka lokacija, oskrnavljeno je crkvenim rek-vizitima i zlom rabotom. Oko zavjetnog krsta, kao da je to grob, izljevanjem velike betonske ploče uništili su originalni izgled bazne osnove krsta koji se pri-rodnim kamenim materijalom harnonično uklapao u ničim narušenu prirodu. Sve su ogradili visokim i de-belim direcima sa žičanom ogradom prisvojivš zav-jetni krst u vlasništvo crkve. Možda tu i kapelu sa-grade po plastičnoj maketi koji su tu radi crkvenog turizma i prodaje svijeća natoprljili. Okultna biznis-

-rabota!

Da je to skrnavljenje čistote Bogovog guvna djelo crkvenih masona, vidi se po bijeloj u sredini u čvor vezanoj marami oko vrha zavjetnog krsta. U tom ob-liku marama predstavlja runu DAGAZ sa značenjem SVJETLOST DANA. I molim vas, kakve veze ima prehrišćanska srpska Ognjena Marija sa njihovoma magijskom judejskom sektom?
................................
Izvor: Kosta Babić, vrzino kolo na bogovom gumnu, video, YouYube:

MOJA БОЖИЋНА ПОРУКА ЛАЖНИМ СРБИМA ГРКO-ОРТОДОКCИMA

Ваш Исус Христос је ђаво јер кроз вac мрзи истину коју ваше очи гледају и ваше уши слушају. Он мрзи Творца Бога Сунца, мрзи Сунце, Светлост и следбенике Сунца.

Да сте непријатељи прaвиx Срба доказује и тема која сведочи о пореклу Срба преко илирских Венета и Трачана, што нико од вас грчких православаца није хтео да пoдели.

ЗАШТО ДАНАШЊИ ГРКO-ОРТОДОКCИ НИСУ СРБИ

Eвo је наcталa дванаеста година да Србима износим доказе о постојању мотива исплaжених језика на древним србским идолима, амајлијама и надгробним споменицима са антропоморфним ликовима Сунца, соларних богова и божанставa oд пpaдaвниx вpeмeнa Карахан Тепе културе, културе Лепeнског Вира, jамне и винчанcке кул-туре па кроз cвe хиљадe година до исплaжених језика на ликовимa средњовековниx стећакa и стећакa 19. века. И ево дванаеста je година oт-кaд гpкo-opтодoкcни Срби ћуте о томе, њих то не интересуje, за њих је то примитивнo и одвратнo паганскo многобоштво.

Прикази исплажених језика на древним српским идолима, амајлијама и надгробницима од дубоке праисторије до чукундеда данашњих Срба, то данашњe гpкo-opтодoкcнe хришћанске Србе не занима, они то не осећају као део свог исто-ријско-духовног континуитетa и идентитета. Њи-ховом гpкo-opтодoкcнoм хришћанском духу Сте-фанa Немањe и Светог Саве, који cу прогонили, мучили и убијали паганске староверце и хриш-ћанске двоверце, то је страно, непријатељско, одвратно и не желе да знају да то постоји у њи-ховој историји и митологији.

За такво понашање гpкo-opтодoкcниx хришћан-ских Срба jeданаест година нисам могао да на-ђем логични одговор. Нашао сам се пред вра-тима метафизичке тајне коју до oвог јутрa нисам могао да откључам и ево одговора зашто се да-нашњи гpкo-opтодoкcни Срби хришћани тако од-бојно понашају према историји и митологији пре-хришћанских Срба:

"Шелинг је, за разумевање дијалектике митоло-гије, народне културе и фолклора, поставио не-заобилазно питање: 'Да ли је Хелен још Хелен, Египћанин још Египћанин ако одстранимо њего-ву митологију? Дакле, нити је он своју митологију примио од других нити ју је сам произвео пошто је већ био Хелен или Египћанин; он је постао Хелен или Египћанин тек са својом митологијом, тек тиме што му се развила та митологија' (Ше-линг, 1988: 71)." [1]

Истина је oвo: митологија ствара народ, хелен-ска митологија је створила Хелене, египатска митологија је створила Египћане, србска мито-логија je створила Србе. Данашњи гpкo-opто-дoкcни хришћански Срби само нoce име старих Срба, али у души немају ништа од духa старих Срба и свесно и намерно не признају мито-лошко-духовну везу ca нexришћанским Србимa, jeр данашњe гpкo-opтодoкcни Срби имају нову, хришћанску митологију коју лажно називају пра-вослављем, a познато је да је Бог Прав био Бог правдe древних Срба.

Данашњи гpкo-opтодoкcни хришћански Срби су потпуно одбaцили митолошко-духовну везу са својим прехришћанским прецима и тако cу пос-тали нови народ, народ нове вере, новог духа и њимa је све прехришћанско непријатељско и презрено паганскo. Cтога су им непријатељи и прехришћански Срби и њихова митологијa са Сунцем, боговима и божанствима сунца, ca идо-лима, амајлијама и cтећцима са антропомор-фним ликовима Сунца, соларних богова и бо-жанставa. Дакле, данашњи гpкo-opтодoкcни Ср-би су Срби исто колико су Срби данашњи Хрвати и Бошњаци:

"Дух је оно што оживљава, телo не помаже ни-шта." (Joвaн [6,63]

И Бошњаци и Хрвати су по телу Срби, али oни мрзe дух својих cрбскиx предака бaш као што и данашњи гpкo-opтодoкcни хришћански Срби мр-зe дух својих прехришћанских предака. Дакле je то све oдрођени србски отпад који ce одрекao свог србскoг коренa.

.................................
[1] Сретен Петровић, Српска митологија, Ми-толошке мапe, Kњига II; Просвета, Ниш, 2000, стр. 11.

PRAVI BOŽIĆ JE PRVI DAN ZIME

Po nekima 25. decembar kao dan Rođenja Hristova - Božić crkva slavi od 336. gdine, po nekima oko 530. kad je crkveni astronom i rodom Srbin Dionizije Mali (Dionysius Exiguus) tako proračunao. Hiljada-ma godina i Velika piramida svojom kodiranim mje-rama vremena u vrhu visine Velike stepenice u Ve-likoj galeriji svjedoči rođenje Novog rano zorom 25. decembra 4. godine st. ere.

Krajem stare i početkom hrišćanske ere 25. decem-bra padao je zimski solsticij ili kratkodnevica prvog dana zime. Tog dana Sunce najkasnije izlazi, oko podneva pada u najnižu godišnju južnu tačku i tog dana najranije zalazi. To je najkraći dan godine.

Da se prvog dana zime Sunce ne zaustavi u svom padanju ka jugu i da ne počne da se penje ka sje-vernom nebu, život na sjevernoj Zemljinoj polulopti našeg podneblja bi se stravično promijenio, možda i izumro. Zbog toga su stari Srbi uoči najkraćeg dana ložili badnjak jer su vjerovali da vatra iz mladog Perunovog hrasta pomaže iznemoglom padajućem Suncu da se osnaži, zaustavi i počne da se penje u vis, ka proljeću i životnom vaskrsenju prirode. I sut-radan u podnevu prvog dana zime rađalo bi se mlado Sunce u liku Božića Svarožića, poznatog i kao Mladi Koledo.

Prije postanka hrišćanstva pripadnici raznih religija slavili su na prvi dan zime rođenje svojih bogova Sunca. Tog dana su rođeni Horus, Tamuz, Krišna, Mitra, Atis, Herkules, Dionizije, Merkur, Nepobjedivo Sunce, Svarožić i u njihovo društvo u prvi dan zime crkva je dodala rođenje Isusa Hrista, biblijsko Sunce Pravde.

Taj 25. decembar Pravoslavne crkve je po starom ili julijanskom kalendaru ondašnjeg Rimskog carstva. Danas je to 7. januar zvaničnog kalendara. Krajem stare i početkom hrišćanske ere tog 25. decembra, tj. današnjeg 7. januara, počinjala je zima, a zima u naše vrijeme počinje 8. decembra julijanskog ili 21. decembra današnjeg kalendara. Kad izbrojimo iz-među 25. decembra starog (7. januara) i 8. decem-bra starog kalendara (21. decembra), to je 16 dana udaljenosti. Prvi dan zime pomjerio se na 17. dan prije nego što je zima počinjala u vrijeme kad je ro-đen Isus. Otkud tolika razlika, kako se zima pomje-rila na 17. dan ranije?

To je zbog kretanja Sunca kroz nebesa i zbog Ze-mljine rotacije oko same sebe i oko Sunca. Nikad u toku godine u isti dan u isto vrijeme Sunce nije na istom mjestu među zvijezdama, jer se ono nepre-kidno kreće kroz znakove zodijaka, bukvalno putuje. Pošto Zemlja i sve planete rotiraju oko Sunca, tako i planete nikad nisu na istom mjestu, nego idu za Suncem. Po starom kalendaru za oko 128 godina nakupi se jedan dan kalendarskog vremena i prvi dan zime i prvi dani ostalih godišnjih doba ulaze na niži datum starog kalendara.

Tako se za preko 2000 godina od Isusovog rođenja sa ondašnjeg prvog dana zime 25. decembra starog kalendara (7. januar današnjeg kalendara) Sunce sa prvim danom zime pomjerilo na 8. decembar sta-rog ili 21. decembar današnjeg kalendara.

Zašto je crkva kalendarski ostala na onom prvom danu zime 25. decembra starog kalendara iz vremena Isusovog rođenja, a nije htjela da slavi Božić svake godine na prvi dan zime kad je rođen Isus? To je radi odvraćanja ljudi od praćenja Sunca, da ljudi zaborave Sunce, jer su prije hristijanizacije svu bili sljedbenici Sunca i vjernici Boga Sunca.

Pravi istinski Božić je na prvi dan zime. Ne slaveći pravi dan rođenja Spasitelja svijeta rođenog na prvi dan zime crkva je skrenula u laž. Tako je svaki crk-veni Božić lažni Božić, jer ne odgovara istini, nije u skladu sa Božjim istinom u prirodi ni sa onim vre-menom u kojem je rođen Isus. Zbog tih laži skoro svake godine oko Božića bude razornih zemljotresa i drugih nesreća. Zbog pomenute laži lažni Božić je neveso i nedruštven, dan bez pjesme i veselja jer je lažni dan rođenja Spasitelja i to nije jedina laž Pra-voslavne crkve.

A rimokatolici, protestanti i njihove sekte? Zbog laž-ne vjere tih crkava njihov svijet se već usmrdio u truleži svog raspadanja, ali i pravoslavci su na širo-kom putu laži i sve ih brže sustižu.

IZ ISTORIJE PREPOTOPSKOG SUMERA

Berosus (Berossus), vavilonski pisac i sveštenik bo-ga Bela Marduka, početkom trećeg vijeka stare eru piše u svom djelu “Vavilonika” o početku istorije Va-vilona:

“Prvi car bio je Aloros Vavilonski, Haldejac sa kojim ništa nije povezano osim da je od božanstva lično bio izabran da bude pastir ljudima. Vladao je deset šarova, što je godinama 36.000 godina; jedan šar je 3600 godina, jedan ner je 600 godina i soss je 60 godina.” [1]

Na prvi pogled vavilonsko (asirsko) šar je broj 3600 i tako ga bukvalno tumače ne shvatajući tajnu, ezo-terijsku suštinu te riječi. Isto kao sto današnji maso-ni ne smiju da otkrivaju svoje tajne, tako i drevni masoni nisu javnosti kazivali svoje tajne i bukvalno shvatiti Berosusovu izjavu da je jedan čovjek vladao 36.000 godina je van pameti, ludilo.

Berosus navodi da je od stvaranja svijeta do cara Alorosa proteklo 259.200 godina, a od stvaranja do Potopa 691.200 godina. Dužina ovog vremena to-talno je zbunila arheologe i istoričare, jer po svim arheološkim nalazima i istorijskim dokazima tolika dužina vremena je prosto nemoguća i ovo vrijeme ostalo je njihova neriješena tajna istorije. I naš Miloš Milojević bukvalno je riječ šar ili sar shvatio kao broj od 3600 godina [2]. Alooo, čovječe, koji si se qurac uključio u masone kad priče drevnih masona primaš za istinu kao dijete bajke. Barem bi ti morao znati da je ezoterija tajna istina, a javna priča za mase je egzoterija sa lažnim smislom.

Šta je vavilonsko šar ili sar saznaćemo iz sljedećih primjera:

a) "šar = riječ sumnjivog značenja, vidi naročito riječ sar. ” [3]

b) "sa-ar = šatâru ‘šarati’ (pisati), prodrijeti unutra, svjetlosno uzrastanje, prosvjetljenje.” [4].

Šar znači šarati, pisati, davati znakove. Pisanje se sastoji od slova i svako slovo je znak, svaki znak je šara ili šar, šaret. Tako broj sa 3600 godina kao je-dan šar u sebi sadrži znak, tj. šar nečega, sadrži kod, tajnu šifru. Po vavilonskom smislu riječi šar tre-ba prodrijeti unutar broja 3600 godina da bismo riješili kodiranu poruku i to se može postići samo svjetlosnim uzrastanjem, prosvjetljenjem.

Berosus kaže da 1 šar ima 3600 godina. Godina ima 365,242 dana, 3600 godina je 1,314.871,2 da-na. Sad idemo do kodova Velike piramide. Da, da, kodovi Velike piramide ključevi su mnogih zemalj-skih tajni!

Po jednom od Piramidinih kodova dužina vremena može da bude ukrivena u mjerama dužine i obratno: 1 dan = 2,466586509 cm. Koliko je centimetara ko-dirano u jednom šaru sa 3600 godina i njegovih 1,314.871,2 dana svih tih godina? Evo:

1,314.871,2 x 2,466586509 cm = 32,43243563 km = dužina svake strane kvadrata KLMNK (Slika 1). I sad idemo u svetu geometriju!

Sa stranama dugim po 32,43243563 km površina kvadrata KLMNK je 1051.862881 km². Krug D ima istu površinu i prečnik kruga je 36,59610016 km. Ta-ko je jedan šar sa svojih 3600 godina pretvoren u geometriju po kodu Velike piramide i dobili smo prečnik kruga dug 36,59610016 km. Tako smo su-merski šar od 3600 godina pretvorili u 36,59610016 km.

Pošto šar ima 3600 godina, što je kilometrima 36,59610016 km, koliko je duga jedna godina ovog šara i to ćemo saznati kad 36,59610016 km podi-jelimo na 3600 dijelova:

36,59610016 : 3600 = 0,010165583 km =

= 1016,55838 cm.

Po Piramidinom kodu da je 2,466586509 cm = 1 dan, sad nađemo koliko je dana kodirano u 1016,55838 cm:

1016,55838 : 2,466586509 = 412,1316379 dana: broj 412,1316378 je broj dužine Kraljeve odaje (u inčima). Broj 412,1316378 je kodni znak (šar) za pretvaranje onih 3600 i 36.000 godina u stvarno vri-jeme:

a) 3600 godina = 1,314.871,2 dana,

b) 1,314.871,2 : 412,1316378 = 3190,415584 dana = 8,735073141 godina.

Prvi vavilonski car Aloros vladao je 10 šarova i to je 10 puta po 8,735073141 godina 87,35073141 godi-na vlasti cara Alorosa.

Nakon Alorosa Berosus po redu nabraja sljedećih devet careva i ukupno vrijeme svih careva Berosus bilježi u 432.000 godina ili 157,784.544 dana:

157,784.544 : 412,1316378 = 382.849,8701 dana = 1048,208777 godina trajanja vlasti deset vavilonskih careva od prvog cara Alorosa do biblijskog potopa.

Berosus takođe kaže da je od stvaranje svijeta do cara Alorosa proteklo 259.200 godina. To je 94,670.726,4 dana:

94,670.726,4 : 412,1316378 = 229.709,9221 dana = 628,9252662 godina od stvaranja svijeta do cara Alorosa.

Po Berosusu od stvaranja svijeta do biblijskog poto-pa je 691.200 godina ili 252,455.270,4 dana:

252,455.270,4 : 412,1316378 = 612.559,7922 dana = 1677,134043 godina od stvaranja svijeta do bib-lijskog potopa.

Dakle, od stvaranja svijeta do cara Alorosa je 628,9252662 godina i od Alorosa do biblijskog po-topa je 1048,208777 godina. Tako je po Berosusu od početka svijeta do opšteg potopa proteklo 1677,134043 godina, po Bibliji Septuaginti je 2242 godine, po Bibliji Mazori 1656 godina, a po Velikoj piramidi od redizajniranja Adama do trajanja potopa je 1656,882 godina.

Kao prvi prepotopski sumerski car Aloros zacario se oko 3675-3600 prije hrišćanske ere. U prilogu su dvije liste poznatih istoričara i arheologa sa njihovim datiranjima prvih careva i dinastija i sve je približno početku vlade cara Alorosa.

P.S. Postoje i vedski ciklusi sa svojim kodovima, jer različite skupine masona strogo su tajili znanje jedni od drugih i imali posebne kodove za svoje posebne potrebe.

…………………

[1] History of Egypt, Chaldea, Syria, Babylonia, and Assyria, by G. Maspero, Volume III, Edited by A. H . Sayce, translated by M. L. McClure; The Grolier Society, London, 1901?-1906, pg. 42-43.

[2] M. Milojević, Odlomci iz istorije Srba, Sveska I, Državna štamparija u Be ogradu, 1872, str. 61-62.

[3] John Dyneley Prince, Materials for a Sumerian Lexicon, Part I, J. C. Hinrichs’sche Buchhandlung, Leipzig, 1907. p. 310. (4) Ib. p. 283.

SVETI PETAR ISPLAŽENOG JEZIKA

Ikona krstjana dvoveraca, kameni reljef, 12. veka, crkva Presvete Bogorodice, Ston, Pelješac, Hrvatska. Foto: Goran Komar, Facebook, 8. 12. 2025.

U kamenom reljefu krstjanske ikone iz 12. veka u krstjanskoj crkvi Presete Bogorodice u Stonu na Pelješcu, kao delu područja Starog Huma, apostol Petar je predstavljen sa isplaženim jezikom. U drugoj polovini 12. veka Humskom zemljom vladao je krstjanin "bogumil" veliki knez Miroslav, brat Ste-fana Nemanje i šurjak krstjanina Kulina bana, vla-dara Bosne.

Nakon stupanju Stefana Prvovenčanog na kraljevski presto Raške i ozvaničenja Save Nemanjića za raš-kog arhiepiskopa, Stefan i Sava šalju jaku vojsku na krstjane Huma, masakriraju ih, što zarobe prodaju u roblje. Tada i crkvu u Stonu pretvaraju u manastir svoje romejske Ortodoksne vere.

Srpski krstjani nisu bili bogumili, nego dvoverci. Kao sljedbenike Sunca Rimokatolička crkva krstjane na-ziva patarenima po Apolonu Patareusu, bogu sunca sa kipom u čuvenom hramu u Patari. Naziv "bogu-mili" izmišljen je od bugarskih i srpskih arhijereja ro-mejske Ortodoksne crkve. U svom Zakonopravilu Sava Nemanjić koristi i naziv "babuni" po slaven-skim idolima "babama".

Iako su krštavani po pravoslavnom obredu, srpski krstjani nisu se odricali glavnih verovanja, običaja i solarne ikonografije svoje stare vere, te su tako za-držali idole Sunca, sunčanih bogova i božanstava sa prikazima isplaženih jezika. Tako su i Petra sma-trali svojim starim božanstvom Sunca i uoči njego-vog dana 29. juna starog kalendara (12. jul gregor. kal.) palili su vatrene lile.

Dvoverje krstjana svedoče stećci sa prikazima an-tropomorfnog Sunca u liku Svetovida, Peruna, Sva-roga, Svarožića i drugih sunčanih božanstava ispla-ženog jezika. Čak su i likovi Isusa Hrista i Bogo-rodice na par stećaka prikazani sa isplaženim je-zicima, dakle su i njih smatrali božanstvima Sunca (u prilogu: stećak u Vidoštaku, Stolac, Đuro Basler, Umjetničko blago BiH, Sarajevo, 1987; groblje u okolini Danilovgrada u Crnoj Gori; fotografija: Milo Miško Đukić, Facebook, 23. 10. 2024).

Izvorni naziv crkve krstjana je CRKVA KRESTJANA i naziv potiče iz rane apostolske crkve u maloazij-skoj Galatiji. Svjedoci tome su tamnoši nadgrobnici onog vremena i Novi zavet u rukopisu Sinajskog ko-deksa iz kojeg ovde navodima par reči kao primera (Dela 11,26; 1. Petrova 11,16). U Sinajskom kodek-su piše ΧΡΗCΤΙΑΝOΥ = CHRESTIANI = KRESTI-ANI. KRES je jedan od starih srpskih sinonima za VATRA. U narodu HRIST je bio KREST (ekavski) i KRIST (ikavski). Dakle, ovako originalno u Novom zavetu treba da piše, jer je tako pisano od početka osnivanja crkve:

"I oni se celu godinu sastajaše ondje s crkvom, i učiše mnogi narod; i najpre u Antiohiji nazvaše uče-nike krestjanima." (Dela 11,26)

"A ako li kao krestjanin, neka se ne stidi, već neka slavi Boga u ovom događaju." (1. Petrova 4,16)

Nemojmo zaboraviti da su u Galatiji živeli Frizi, na Balkanu i u Evropi odranije poznati kao tračanski Brigi.

Pošto su Grci i Vatikan preko svetosavske crkve Nemanjića postali gospodari duha i uma Srba, riječ KRESTJANI je izbrisana iz srpskog jezika, ali u narodu traju i dan-danas pod lažnim jezuitskim ime-nom "SVETOSAVSKI PRAVOSLAVCI".

BOG, NAUKA I VERONAUKA

Nauka je jedina veronauka i treba da postane jedina vera, jer srpsko "vera" znači "tačno, Istina". Isus je za sebe rekao da je istina i svaka otkrivena naučna istina temelji se na istinitim razumnim naučnim do-kazima. U crkvenoj "veri" ništa se ne može dokazati istinitim razumnim dokazima, dakle je crkvena "ve-ra" laž. Zog toga i radi nametanja i održanja te laži crkva je zapalila Aleksandrijsku biblioteku uništivši svo dotadašnje ljudsko znanje u Rimskom carstvu i zabranila običnim čoveku bavljenje naukom, a ko se usudio, gorio je na lomači. Crkva tvrdi da se vera ne može spoznati razumom. Da, zaista se magija ne može spoznati razumom bez poznavanja magijskih reči u magijskim šiframa!

Šta je istina u postojećim religijama? Istina je samo jedno: Bog je Jedan (brojem: 1), ali o shvatanju tog Jedinog Boga ima toliko razlika koliko ima religija. Sve te razlike su moćno oružje u rukama religijskih vođa i njihovih zaštitnika u vrhu državnih vlasti. Kroz verske razlike vođe religija i njihovi zaštitnici stva-raju mržnju među pripadnicima različitih vera, stva-raju razdore, ratove, zločine i genocide. Iz tih ratova vođe religija i njihovi zaštitnici u vrhu državnih vlasti izvlače veliku materijalnu korist, a narodima ostaje razaranje, stradanje, jad i čemer. I gde je tu onaj njihov Jedini Istiniti Bog? Nema tu Jedinog Istinitog Boga. Tu su samo moćne laži religijskih i državnih vođa i to su državne ideologije koje manipulišu i vladaju narodima, a ne istinite Božje vere.

Od verskih vođa izapranog mozga neki vernici tvrde da nauka i vera nemaju ništa zajedničko. Vernici la-žnih religija ne smiju razmišljati preko granica dog-matskih zakona svoje religije i tako ograničenog ra-zuma ne shvataju da je Bog kroz nauku stvorio svet i sve vidljivo i nevidljivo na svetu. Bog je kroz nauku stvorio i život od najprostije žive ćelije do lanca DNK i čoveka kao svesnog, umnog i kreativnog bića. Nije pisac Biblije tek tako zapisao:

"I stvori Bog čoveka po obličju svojemu, po obličju Božjemu stvori ga; muško i žensko stvori ih." (Stva-ranje 1, 27)

I stvori Bog čoveka po obličju svom, muško i žensko ih stvori, muški i ženski kreativni principi, u jedinstvu dualnost plusa i minusa, jedinstvo pozitivnog i nega-tivnog u neprekidnom kružnom kretanju neprekid-nog rađanja novog i umiranja starog, s koljena na koljeno, iz generacije u generaciju.

Tako se i Zemlja okreće sama oko sebe i okreće se oko Sunca. Jedan puni krug Zemljinog okreta oko same sebe je jedan dan sa 24 časa, jedan puni krugu Zemljinog okretanja oko Sunca je jedna go-dina sa 365,242 dana.

Sad ćemo uzeti jedan dan kao sliku jednog kruga u nauci pod imenom geometrija (krug D, Slika 1):

a) D = 1 dan

b) d = 0,318310155 dana

c) površina kruga D = 0,079577538 jedinica² = površina kvadrata KLMN;

d) KL = 0,28209491 dana

e) KLMNK = 1,128379644 dana

Kraljeva odaja u Velikoj piramidi široka je 10 kra-ljevskih lakata = 206,0658189 inči, njena dužina je 2 x 206,0658189 = 412,1316378 inči. I sad neko iz naroda sa podsmehom dobacuje: "Budalo jedna, kakve veze imaju inči sa danima?" A ja mu nave-dem primer iz Svetog pisma tog naroda, ono kad su učenici pitali svog učitelja Isusa Hrista zašto narodu govori u pričama, a Isus im kaza:

"Zato im govorim u pričama, jer gledajući ne vide, i čujući ne čuju niti razumeju." (Matija 13,13)

Dakle, one Isusove priče nisu značile ono što je na-rod mislio da znače, nego se njihov smisao odnosio na nešto drugo što narod nije shvatao. Tako i brojevi Piramidinih mera nisu samo puke mere dužine, ši-rine, visine, površine i volumena, nego se njihovo značenje prenosi i na nešto drugo. U ovom slučaju broja 412,1316378 inči smisao se odnosi na vreme dužine 412,1316378 dana.

Kad se dužina kruga jednog dana (krug D, Slika 1) kroz geometriju pretvori u dužinu kvadrata KLMNK, dužina svih stranica kvadrata je 1,128379644 dana. I gle:

a) 412,1316378 : 1,128379644 = 356,242 dana = 1 godina,

b) 412,1316378 x 1,128379644 = 465,0409507 da-na = 1,273240621 godina. Broj 1,273240621 je tan-gens od 51,85399754 stepeni i to je ugao uspona Piramide (ugao β, Slika 1);

Dužina kruga D je jedan dan:

a) 1 : 1,273240621 = 0,785397499 dana

b) 0,785397499 : 2,5 = 3,14159 dana = Pi

c) 3,14159 x 1,273240621 = 4 dana

d) 365,242 : 4 = 91,3105 dana = 1 godišnje doba

I opet ce neko prigovoriti da su drevni Egipćani sve to znali, iako ni to nije dokazano i upošte nije bitno ko je to znao i ko je te brojeve ugradio u plan Pi-ramide, bitno je da je Jedan Istiniti Bog Stvoritelj po tim brojevima i kroz geometriju sve tačno razmjerio, postavio, stvorio i utvrdio u prirodi. To je tačno zna-nje, to je istina, to je vera koja svedoči Jednog Is-tinitog Boga Stvoritelja i nauka je jedina istinita vero-nauka.

SABAZIOS ISPLAŽENOG JEZIKA

Bronzana ploča, 2-3 vijek, Abritus Arheološki muzej, Razgrad, Bugarska.

Na prvoj fotografiji u donjem desnom uglu mali lik sa čekićem je bog zime i podzemlja, kod Rasena zvani ČARUN, kod Slavena CRNOBOG. Za CRN Rusi ka-žu ЧЕРНЫЙ, Bugari ЧЕРEН. Kod Srba stari oblik prezimena CR-NOJEVIĆ glasi "ČARNOJEVIĆ. U svim jezicima korijen ja ČAR, dakle i rasensko ČARUN znači CRNI.