PETROGLIF I STEĆAK

SIMBOL VIDA I ŽIVOTA

 

         Na slici je baraljef sa likom keltskog boga Luga (Belenisa), boga Sunčeve vatre (1 century AD, Roman Baths at Aquae Sulis in Bath, England). Ispod Lugovog lika je simbol u obliku glagoljičnog slova V (u dnu slike, lijevo). To je ideogramski znak za VID I ŽIVOT (oči kao vid i nos kao dah, duh, život). Isti takav znak srećemo ma petroglifima po svijetu i na stećcima.

 

 

        Sve što napišem i postavim svijetu pred oči, sve je sa dokazima i nema toga stručnjaka koji će doći sa kontraargumentom i reći: "E, nije to tako!" Sve je tako, ali današnji ljudi (naročito nesretni Balkanci) mrze istinu, a vole laž - mrze Boga, a vole đavole svih fela! 

SVETI HRISTiFOR (HRISTOFOR)

Sunce Isus (Mitra) sa četiri godišnja doba (Kijevski psaltir, 14. vijek). Dva doba su sa štitovima, dva bez štitova. Zima i jesen u tamnoplavim, proljeće i ljeto u crvenim haljinama. Crevena boja je vatra Sunca, plava je hladna boja neba i vode. Haljina proljeća obrubljena je zelenom bojom, a ljeto ispod vrata ima simbol T (Tamuz, hebrejski mjesec jun-jul).

 

Sveti Hristifo r (ikona).

         Za sv. Hristofora govore da je živio u trećem vijeku. Kažu da je bio divovskog rasta. "Crkveno predanje" priča da je on na ramenima prenio malog, ali vrlo teškog Isusa preko velike vode i po tome je dobio ime: Hristov nosač (grčki: Χριστόφορος). Ono što je interesantno za ovog sveca jeste da se on u ikonografiji slika sa psećom glavom. Time se oda-brani upućuju na ukriveno, tajno simboličko znače-nje ovog lika, jer zašto bi čovjeka, uz to i sveca, slikali sa glavom psa?

         Poznato je da su u vrijeme cara Konstantina Velikog, onda kad je hrišćanstvo postalo jedina dr-žavna ideologija, mnogi članovi rimskog mitra-ističkog kulta zvanično su prelazili u hrišćanstvo. Konstantin je bio mitraistički prvosveštenik i u cije-lom svom carstvu i od njegovog vremena u hriš-ćanstvo se infiltriraju elementi mitraizma kroz mi-traističku simboliku i ikonografiju. Jedna od tih uk-rivenih mitraističkih simbolika u hrišćanskoj ikono-grafiji je lik svetog Hristofora sa psećom glavom.

         Na jednoj od ikona svetog Hristifora naslikane su dvije kolovrat-svastike. Svastike su tačno ispod pasa ovog svetitelja i tu je ključ zagonete svečeve pseće glave: u liku Hristifora sa psećom glavom ukriveno je astronomsko godišnje zbivanje vezano za Sunce (Isus) i sazvijezđe Veliki pas (Hristofor).

         Bog Mitra je Sunce, Isus Hristos je Sunce Pravde. Pravda je Bog Otac, dakle je Isus samo Sunce. Tako imamo da su Mitra i Isus isto: Mitra je Sunce, Isus je Sunce. A šta je sveti Hristofor sa glavom psa?

 

         Postoji tkz. Pasja zvijezda i to je Sirijus, najsjajnija zvijezda noćnog neba. I drevni narodi znali su da se pred ljeto Sirijus na zapadnom dijelu večernjeg neba gubi i da se nakon kraćeg perioda pojavljuje na istoku pred izlazak Sunca. Dani iz-među nestanka Sirijusa na zapadnom večernjem nebu do njegove pojave na jutarnjem istočnom nebu nazvani su “pasji dani” (latinski: Canicular).

         Sirijus je glavna i najsjajnija zvijezda sazviježđa Veliki pas (Canis Major). Hristofor je bio divovskog rasta, orijaš. To je sazviježđa Orion, tik iznad Sirijusa. Da, upravo je to mitraistička ikono-grafska simbolika ovog, najvjerovatnije izmišljenog sveca: Orion sa Sirijusom!

         U kalendaru Ortodoksne crkve Dan Svetog Hristifora je 2. maja gregorijanskog (19. aprila jul.) kalendara. U naše vrijeme “pasji dani” počinju početkom maja nestankom Oriona i Sirijusa na zapadu i traju sve do polovine avgusta kad se Sirijus i Orion pojavljuju pred izlazak Sunca na istočnom nebu (vidi priloženu mapu neba). I tu je rješenje kazano onim kolovrat-svastikama: Isus je Sunce (Mitra), orijaski Hristofor je sazviježđe Orion, pseća glava Hristoforova je Sirijus u sazviježđe Veliki pas.

         A šta je velika voda preko koje Hristofor prenosi Isusa (Sunce)? Pogledamo li mapu ljetnog neba, vidimo da Sunce od maja do avgusta prelazi preko galaktičkog meridijana i Mliječnog puta: Mliječni put je velika voda preko koje div Hrostifor (Orion) prenosi Isusa ( Sunce) na drugu stranu rijeke. Desna kolovrat-svastika je Sunce maja, lijeva kolovrat-svastika je Sunce avgusta, a između je desna ruka sa mačem i to je ognjena snaga ljetnog Sunca u periodu maj-avgust.

         Dakle: Isus (Mitra) je Sunce, Orion sa Sirijusom je Hristofor, a Mliječni put je velika voda (plava zona na mapi neba).

STECCI, LAZ I BOGUMILI

 

         Današnji Srbi se ponose što su grkoortodoksni svetosavci, a tvrde da su stećci njihovih predaka djelo. Grkoortodoksna crkva ubijala je i terorisala graditelje stećaka.

         DanašnjiHrvati se ponose što su rimokatolici, a tvrde da su stećci njihovih predaka djelo. Rimokatolička crkva ubijala je i terorisala graditelje stećaka.

         Današnji Bošnjaci se ponose što su islamske vjere, a tvrde da su stećci njihovih predaka djelo. Pripadnici islama ubijali su i terorisali graditelje stećaka.

        Ali, oni što su podizali stećke nisu bili ni grkoortodoksi, ni rimokatolici, ni pripadnici islama, nego dvovjerci krstjani i šta vi današnji grkoortodoksi, rimokatollici i muslimani imate zajedničko sa vašim precima? Zajednička krv? Krv ništa ne znači, jer su svi ljudi iste krvi, već duh vjere koji je u vama on znači, a duh vaše današnje vjere nije istovjetan duhu vaših predaka, već je neprijateljski prema duhu vaših predaka.

         Stećci su svjetska kulturno-istorijska baština, a nisu ni današnjih grkoortodoksnih Srba, ni rimokatolika Hrvata ni Bošnjaka muslimana.

KRALJ TVRTKO KOTROMANIĆ GRADU TROGIRU

 

        O srbskoj pobjedi u Boju na Kosovu 15. juna 1389. godine, upravi svog grada Trogira ovako savremenik Boja na KosovuTvrtko I Kotromanić, bosanski kralj, iz Sutjeske 1. avgusta 1389. godine piše:

        “Onoga ohologa vražjega sina i slugu neprijatelja imena Krstova i cieloga roda čovječjega .. nevjernoga naime Amurata, koj si bio pokorio mnoge narode .. i koj bješe već došao s dvjema svojima sinima i sa sljedbenici Turci i naše zemlje uzne...miriti u nakani da kasnje navali i na vaše, napokon sraživši se s njima dne 15 lipnja .. nadvladasmo tako, da malo od njih žive iznesoše glave.” (Franjo Rački, Pokret na slavenskom jugu koncem XIV i početkom XV stoljeća, Rad JAZU, Knjiga III, Zagreb, 1868, str. 94.)

 

 

         Pismo je takođe objavio istoričar Stojan Novaković u svom ogledu "Italijanski arhivi i naša istorija", Glasnik srpskog učenog društva, Knjiga XI, Sveska XXVIII staroga reda, Beograd, 1870, str. 436.

 

        Zašto 99% današnjih Srba ne voli objavljivanje ovog pisma? Zato što im dira u bolesni mozak u koji je usađena zvanična laž srbske politike i srbske svetosavske crkve o srbskom porazu na Kosovu i o slavi i svetosti knjeginje Milice, koja je nakon bitke svojim vazalnim ugovorom sa Bajazitom u stvari dala krila Turcima za kasnija osvajanja Balkana.

 

         Zašto današnji bosanski muslimani neće voliti objavljivanje ovog pisma? Zato što se Tvrtko kao hrišcanin borio protiv tursko-muslimanske okupacije Bosne, a oni su pod Tvrtkovim grbom 1992-1995- godine ušli u rat protiv hrišćana Bosne. I šta oni imaju zajedničko sa Tvrtkom?

ISTINA PROTIV INDOKTRINACIJE

       

 

 Gore lijevo je petroglif iz Argentine (Parque Archeologico, Piedra Pintada, Argentina).

        SA DREVNIM MOTIVIMA NA STEĆCIMA BAŠTINIMO ZNANJE I DUHOVNO BOGATSTVO OD POČETKA SVIJETA, ALI POLITIČKO-CRKVENI IDEOLOZI I S NJIMA I NJIMA ZATUCANI GLUPI POJEDINCI I ZAGLUPLJENE MASE NE DAJU DA ZNANJE ISTINE O NAMA PRODRE U SVIJET! A ZAŠTO? SAMO ZATO DA BI SAČUVALI CRKVENE LAŽI O ĆIRILU I METODIJU I O NEMANJIĆIMA! NJIHOV MOTO JE MOTO JEZUITA: CILJ OPRAVDAVA SVAKO SREDSTVO!
 

SVJEDOK SRBSKIH CRKVENIH LAŽI

 

 

         Svojim motivima ovaj stećak obara sve laži današnjih grkoortodoksnih svetosavskih Srba i kaže im:  "Lažovi, ne lažite da su Srbi vjerom grkoortodoksi! Nisu, nego su bili i ostali dvovjerci!"

 

         To je razlog zašto me mnogi današnji Srbi prezirući mrze, to je razlog zašto me po mnogim grupama banuju i brišu: mnogi Srbi ne vole istinu o sebi i brane svoje svetosavske laži, a pošto je svaka laž od đavola (ovo je Hristova nauka), to znači da su većina današnjih Srba sljedbenici đavola (Bog im ne da da se pretvaraju, te otkriva njihovo gaženje Časnog krsta po mnogim hramovima SPC).

 

         Na stećcima su isti motivi još od pećinskih crteža, pa preko petroglifa širom svijeta. Ovdje je srbski motiv u Srbiji i indijanski prekolumbovski motiv u Južnoj Karolini (USA) i umjesto da se to medijski razglašava među Srbima, ogromni napor se čini da se sve zataška. Protiv mene se vodi planski medijski rat i niko me ne podržava osim ovih par desetina Srba sa moje Fb-liste prijatelja.

        Protiv mene su najviše tkz. autohtonci deretićevci, koji pišu o "istinitoj istoriji Srba", a to je organizovana grupa Beograđana lažova sastavljena od neopagana i svetosavac, koji me optužuju da sam plaćen da cijepam njihovo Srbstvo. Ako je ovaj stećak od nekoga plaćen da cijepa Srbstvo, onda sam od tog istog i ja plaćen.

...................
Foto: Raša Nikić

21. JUN - VIDOVDAN

KONSTANTIN JE SLAVIO VIDOVDAN

 

         Dan ljetne dugodnevnce (ljetni solsticij) srbski je i slovenski praznik Vidovdan. Konstantin Veliki bio je obožavatelj mitraističkog Nepobjedivog Sunca (Sol Inviktus). Simbole mitrazima vidimo na njegovom novcu. Na oltaru Sunčeve kapije vremena su žrtvene vatre proljeća i ljeta sa vilnim krstomvima ispod. Između je Sunce na dan ljetnog solsticija (dugodnevnica, Vidovdan). Novac je kovan u Sisku (SIS).

RAŠANI U 8. VIJEKU ST. ERE

 

JAFET > GOMER > TOGARMA (u donjoj markiranoj zoni na mapi je grad TOGARMA). TIROŠ (TAUR, TILMAZ) sin je TOGARMIN i od njega su GIMIRI, KIMRI ili CIMRI (RAŠANI koje je u 8. vijeku potčnio Tiglat-Pileser III).

         Pominjanje naroda Rashana (Rašana, Srba) iz vremena asirskog cara Tiglath-Pilesera III (8. vijek stare ere):

        “He also subdued the Rashani and Bit-Amukkhani.“ (1)

         “On je takođe potčinio Rašane i Bit-Amukane.”

Zemlja ovih Rašana bila je u Maloj Aziji. U ono vrijeme tu su boravili Brigi i Kimbri.
……………………….
(1) C. H. W. Johns, Ancient Babylonia, Chapter VIII, University Press, Cambridge, 1913, p. 115.