SOLARNA SIMBOLIKA OBREZIVANJA (SUNEĆENJA)

 

Pravoslavna Nova godina je 1. septembra julijanskog, tj. 14. septembra gregorijanskog.

Zašto se muški pripadnici nekih religija obrezuju? Biblija tvrdi da je to Jahveov zavjet sa Izrailjem, njegovim "izabranim narodom"? Ali, da li je to tako?

Sredinom 5. vijeka st. ere Herodot (484-425. p.n.e.) nabraja narode koji se obrezuju:

"Оčevidno je, naime, da su Kolhiđani porijeklom iz Egipta, i u to sam se ja lično uvjerio prije nego sto sam o tome od drugih čuo. Da bih bio načisto s tim, raspitao sam se o tome i kod jednih i kod drugih, i Kolhiđani se bolje sjećaju Egipćana, nego Egipćani Kolhiđana. Kažu da su Egipćani smatrali Kolhiđane za potomke Sezostrisovih vojnika; ja pak mislim da je to moguće, pošto Kolhiđani imaju crnu kožu i kudravu kosu.To, doduše, još ne predstavlja neki ubjedljiv dokaz, jer s tim osobinama ima ljudi i u drugim krajevima svijeta. Ali je ubjedljiviji dokaz to što se na cijelom svijetu jedino Kolhiđani, Egipćani i Etiopljani oduvijek obrezuju (oko muških polnih organa). Feničani i Sirci iz Palestine slažu se u tome da su to naučili od Egipćana, a Sirci s rijeke Termodonta i Partenija i njihovi susjedi Makroni kažu da su taj običaj nedavno primili od Kolhiđana. To su, naime, jedini narodi koji se obrezuju, i oni to vrše isto kao Egipćani. Da li su to sami Egipćani primili od Etiopljana, ili obratno, nisam u stanju da ustanovim; svakako je ovo prastari običaj. Kao važan dokaz za to da su ti narodi primili taj običaj od Egipćana dolazeći u dodir s njima, vidim naročito u tome sto Feničani koji zive medju Helenima ne postupaju kao Egipćani i svoju djecu ne obrezuju." [1]

Među narodima koji se obrezuju Herodot ne spominje Hebreje, Judeje, Jevreje niti narod Izrailja! Kako to može biti? Vrlo prosto: u Herodotovo vrijeme, ni prije Herodota, niko od pisaca ne spominje Hebreje, Judeje ili narod Izrailja, jer nije bilo ni judaizma ni Judeja. Tek 459. iz Vavilona dolazi grupa masona na čelu sa Ezrom (Ezdrom), koji uz pomoć pismene Punomoći i vojske vavilonskog cara Artarkseksa (Ezra, 1, 2; 7,26; 10, 7-9) u Jerusalimu i okolini počinje od 459. da osniva judaizam i kroz judaizam da stvara narod Judeje, izmišlja Hebreje i narod Izrailja.

Pošto su se tadašnji stanovnici Jerusalima i okoline već obrezivali po običaju primljenom od Egipćana, taj običaj unose u judaizam i lažući upisuju u biblijske spise da je to Jahveov zavjet sa Avramom, a ni Avramu, ni Isaku, ni Jakovu, ni Jakovljvim dvanaestorici sinova traga istorijskog nema, kao što nema traga Mojsiju, Aronu, Isusu Navinu, Samuilu, kralju Savlu, kralju Davidu, ni Solomonu i njegovom "velikom carstvu i slavnom hramu". To je vještaški mit stvaran od vremena književnika Ezre 459. p.n.e.

I pošto prije 459. p.n.e. nije bilo judaizma ni Hebreja, nije bilo ni hebrejskog jezika niti hebrejskog pisma, nego se u i u vrijeme Isusa u Jerusalimu i okolini govorila i pisalo aramejskim.

Naši muslimani obrezivanje nazivaju SUNET, SUNETITI i to je iz arapskog. Arapsko SUNŪV znači SJAJ, SIJANJE, BLJESAK, SIJEVANJE [2]. Arapsko SUNŪV je značenjem isto arapskom SANY [3]. Arapski SUNUZ je KRASAN, SAVŠREN, VELIČANSTVEN, MILODARAN [4]. Arapsko SANĪY znači VISOK, UZVIŠEN, SKUPOCJEN; SVJETILJKA, LAMPA [5], SUNNĪY ili SUNNAT je ZAKONIT [6].

Izvorno značenje osnova SUN i SAN nabrojanim arapskim riječima je SUNCE. Na arapskom obrezivanje je SUNNA, SUNNAH i to je inicijacija muškinja u čast muške plodnosti, jer i Sunce oplođuje zemlju.

Sredinom 5. vijeka Crkva odredjuje 25. decembar kao dan rođenja Isusa Hrista i određuje to kao početak hrišćanske ere. Od tog vremena broji se godine nove i danas smo na kraju 2023. i na početku 2024. od početka hrišćanske ere.

Rečenog 25. decembra s kraja stare i početka nove ere bio je zimski solsticij sa prvim danom zime (tada je postojao samo julijanski kalendar). Taj 25. decembar julijanskog Pravoslavna Crkva i danas slavi kao Roždestvo Hristovo - Božić.

Vec je u judaizmu bilo naređeno da se osmi dan od rođenja na muškom dijetetu izvrši obred inicijacije obrezanja, te je i Isus u obrezan u osmi dan od svog rođenja i to pada na 1. januar julijanskog. Taj dan današnji Srbi slave kao srbsku Novu godinu, premda je srpska prehrišćanska Nova godina, godina Mladog Koleda počinjala na njihov starovjerački Božić prvog dana zime.

Vidjeli smo da je kod Arapa SUNEĆENJE simbolikom vezano za SUNCE, ali zašto su tvorci judaizma SUNEĆENJE odredili OSMI dan od rođenja?

Kod Jevreja OSAM je ŠEMOHNAH (shə-moh-NAH), SUNCE je ŠEMEŠ (she-mesh), U obe riječi korijen ŠE i osnova ŠEM, dakle je i u judaizmu SUNEĆENJE simbolikom vezano za SUNCE.

Posto jedna godina ima 365,242 dana, da vidimo u kakvom su odnosu broj dana godine i broj OSAM:

a) 365,242 : 8 = 45,65525 dana,

b) 45,65525 x 2 = 91,3105 dana = dužina jednog godišnjeg doba.

Srpska Nova godina prehrišćanske srpske vjere bila je na prvi dan zime, na dan rođenja Božića Svarožića, Mladog Koleda i slavila se kao Božić (početak novog kola godine).

I šta slave pravoslavni Srbi 1. januara julijanskog?

…….
[1] Herodot, 2, 106.
[2] Francis Johnson, A Dictionary, Persian, Arabic and English; London: Wᵐ. H. Allen and Co., 1852, p. 719.
[3] Ib.
[4] Ib.
[5] Ib. p. 720.
[6] Ib.

KALENDAR NA STEĆKU I MANASTIRU STUDENICI

 

 

Na stećku iz Donje Zgošće kod Kaknja je kalendar starovJeraca, a na manastiru Studenici kalendar krstjana dvovjeraca (poluveraca).

Nemanja je počeo graditi, ili samo dograđivati Studenicu odmah po dolasku u Srbiju nakon prelaska iz katolicizma i pravoslavno krstjanstvo.

Oba kalendara su iz sredine 12. veka i svjedoče današnjim Srbima kad su Srbi slavili Novu godinu i Vidovdan: srpska Nova godina je prvi dan zime (Rođenje Božića Svarožića, Mladog Koleda, srpski prehrišćanski Božić), a Vidovdan je prvi dan ljeta, najduži dan godine, dan vida, dan Sunca, dan Belog Vida ili Svetovida.

NAUČNA VERONAUKA

Dužina Piramidine baze po prirodnoj kamenoj podlozi je 365,242 svetih lakata ili 9131,05 inči, tj. 231,92867 metara (AB, Sl. 1). Dvije strane zajedno duge su 463,85734 metara: ako se neki objekat kreće brzinom 463,85734 m/s, za 24 sata, tj. za jedan dan, preći će dužinu od 40.077,27418 km i to je dužina Zemljinog ekvatora.

Zemljin ekvatorski prečnik dug je 12.757,00336 km, a poluprečnik 6378,501678 km. 

Geometrija kruga Zemlje (Sl. 2.):

• EF (d) je ekvatorski prečnik Zemlje = 12.757,00336 km,

• površina kruga Z = 127,816.480,3 km²,

• površina kvadrata ABCDA = 127,816.480,3 km²,

• AB = 11.305,59509 km = 1.130,559.509 cm.

Brojevi mjera Solomonovog hrama (u svetim laktima):

• visina portala: 120
• dužina hrama: 60
• visina hrama: 30
• širina hrama: 20

1,130.559,509 : 120 : 60 : 30 : 20 = 261,7035901 cm = 103,0329095 inči = ½ širine Kraljeve odaje (Sl. 3) = dužina granitnog poda u Portalu pred Kraljevom odajom (Sl. 4).

Zaključak: Zemlja je Solomonov, tj. Sunčev hram.

Solomonov hram nije postojao kao građevina, već je samo ezoterijska veza između mjera Piramide i Zemlje, odnosno Zemlja kao stanište života je Solomonov, tj. Sunčev hram:

a) dužina Kraljeve odaje: 412,1316378 inči = 1046,81436 cm;

b) 1046,81436 x 120 x 60 x 30 x 20 = 45.222,38035 km = obim kvadrata ABCDA (Sl. 5).

Uglovi "ventilacionih" kanala iz Kraljeve odaje svjedoče geometrijske mjere Zemlje (Sl. 1):

a) južni kanal = 45° = dijagonala kvadrata ABCDA (Sl. 5),

b) sjeverni kanal = 32,48165854°

• tangentom 0,63662031

• GF = radijus Zemlje = 6378,501681 km,

6378,501681 x 0,63662031 = 4060,683717 km = FH (Sl. 5):

4060,683717 x 3,14159 = 12.757,00336 km = ekvatorski prečnik Zemlje.

Sad dužinu ekvatorskog prečnika Zemlje izdijelimo sa brojevima Solomonovog hrama:

12.757,00336 : 120 : 60 : 30 : 20 = 295,3010037 cm = dužina Portala pred Kraljevom odajom (AB, SI. 4) = 50-ti dio Piramidine visine (visina je 5813,011886 inči = 147,6505019 m).

U indijskom narodnom sanskritu kanariskog (kannada) jezika VERA znači ISTINA, TAČNOST [1], velški VIR [2], srpsko ekavsko VERA, srpsko ikavsko VIRA. Galsko VER, VIR znači SUNCE [3], u korniškom VERA je CRES (čitaj: KRES) [4], u srpskom KRES je VATRA, Sunce je VATRA.

VERA koja nema dokaza za istinu i tačnost je UMIŠLJENA VERA, protivrazumna gluma istine i tačnosti i održava se državnim "naučnim" i religijskim strogim zakonima, tkz. dogmama, dogmatima i represalijama.

..............................
[1] Rev. W. Reeve, A Dictionary, Canarese and English, Revised, Corrected and Enlarged by Daniel Sanderson, Wesleyan Mission Press, Bangalore, 1858, p. 884.
[2] Frederick Jago, English-Cornish Dictionary; London: Simpkin, & Marshall and Co., Plymouth: W. H. Luke, 1887, p. 169.
[3] Jean-Baptiste Bullet, Mémoires Sur La Langue Celtique, Tome III; Besançon: Claudi-Joseph Daclin, 1759, p. 468.
[4] Frederick Jago, Ib. p. 55.

BADNJAK

O porijeklu riječi “badnjak” i originalnom značenju Badnjeg dana, ili Badnjice, etimolozi nisu nikad ništa sigurno rekli. Neki su to dovodili u vezu sa riječju “badanj”, što je bukvalno PONOR, BEZDAN.

Porijeklo naziva “badnjak” Petar Skok nalazi u riječi “bdenje” za koje pretpostavlja da je postalo od “indoevropskog *budh- > slav. bbd- (lit. budétï)” [1]. Po tom njegovom *budh on izvodi porijeklo naziva “badnjak” i “badnji” [2]. Evo šta još kaže Skok:

“... badnjak, bug. bădnik u dva značenja: 1° to i badnji dan (ŽK, badnjaK); 2° drvo ili panj koji se pali uoči Božića, folklorni običaj koji ima svoj ceremonijal i svoju simboliku.” [3]

Krajem 20. i početkom 21. vijeka pojavila se tvrdnja da je naziv “badnjak” izveden od glagolske imenice “bdenje” od pretpostavljene riječi *bādna, koje se odnosi na bdenje [4], tj. nespavanje.

Dakle, Petar Skok tvrdi da je “badnjak” postanjem od njegove pretpostavljene, tj. izmišljene i navodno “indoevropske” riječi “*budh” sa značenjem “bdenje”, dok Aleksandar Loma pretpostavlja da je od njegovog hipotetičkog “*bādna” sa značenjem “bdenje” [5]. Ni jedan ni drugi nisu rekli istinu i namjerno su slagali služeći crkvenoj laži koja ulazi u uši neupućenog naroda kao sveta crkvena istina.

Šta znači naziv BADNJAK i od čega je riječ nastala?

U srpskom postoje nazivi BADNJAK, BADALJ i BADLJE i sve počinju korijenskom osnovom BAD.

Šta je BADALJ? BADALJ je kad se jedna trepavica savije pa žulja oko, ili kad trepavica izraste nisko uz oko ili ispod kapka pa SMETA, BOLI i KVARI VID [6]. Više takvih dlačica su BADLJE. Vuk kaže da se u crnogorskoj Crmnici BADALJ naziva šiljajto gvožđe na vrhu štapa, kojim se ubadaju volovi da brže idu [7].

Sanskritsko BĀDHA, BĀDHANA i BĀDHAKA znače SMETNJA, BOL, MUKA, PATNJA, TUGA, NESREĆA, OZLJEDA; UDALJAVANJE, ZLO, UNIŠTENJE, UGNJETAVANJE [8]. On je bolni godišnji ciklus koji UBADA i PROBADA. Sve to izgara u rasplamsanoj badnjoj vatri mladog Perunovog hrasta.

Englesko BAD znači ZLO [9]. Perzijsko BAD znači OPAK, ZO, NEVALJAST [10], korniško BAD je NEPROVIDAN, GLUP [11], armorićansko BAD je GLUPAVOST [12], a glupost je suprotnost bistrini, glup nije umno bistar, razum mu je zamračen.  Francusko BADIN, znači NEVALJAST [13], BADINE je ŠTAPIĆ; PREKIDAČ, PREOKRET, SKRETNICA [14]. To je BADNJAK u bukvalnom i simboličnom smislu preokreta vremena.

U svim nabrojanim riječima zajedničko je BAD i ovo BAD je u srpskom BADNJAK. Iza BAD je sufiks -NJAK, isto kao što iza nekih osnova stoji to isto -NJAK, pa imamo: KUTNJAK, ŠUMNJAK, SVIJETNJAK, CVIJETNJAK, UBADANJE, PROBADANJE, itd.

BADNJAK se pali radi simboličnog slabljenja sile Crnoboga i snaženja Sunca kako bi se otrglo daljem PADANJU U TAMU. To je želja da čovjek i narod budu saradnici i pomoćnici svog BOGA SUNCA.

Nakon BADNJEG DANA (BADNJICE) i LOŽENJA BADNJAKA sljedećeg dana ZLI PAD Sunca zaustavlja se i Sunce počinje da se penje ka sjeveru i proljeću.

BADNJAK (keltski LOG) i LOŽENJE BADNJAKA je prehrišćanski običaj hiljadama godina stariji od hrišćanstva i nema nikakve veze sa crkvenim božićnim bdenjem koje se uvodi u Crkvi tek od sredine 5. vijeka kad Crkva odlučuje da dan Isusovog rođenja bude na zimski solsticij 25. decembra s početka hrišćanske ere, a dan uoči toga bio je srpski BADNJI DAN, BADNJICA. Najstariji smisao BADNJAKA je u liku zloduha pod imenom BAD u perzijskoj mitologiji:

“BAD, (mitolog.), perzijski džini, koji je, prema perzijskim magovima, upravljao vjetrovima i mjesecima. Po njemu ne na Orijentu nazvan jedan mjesec u godini; a 22. u mjesecu njemu je bio posvećen.” [15]

Džini je duh, ilirski “geni”, latinski “genius”. BADNJI DAN je dan zloduha BADA. 

BDENJE je postanjem je starog DEN (dan): DEN > BUDEN.

Od DAN je izvedeno BUDAN, dakle u BUDEN i BUDAN osnove su DEN i DAN, dok je u BADANJAK osnova BAD i od BAD je izvedene BADANJ, BADALJ, BADLJICA, BADLJE, BADILJ (ašov) [16].

Prelaskom zvučnog B u bezvučno P od oblika BADNJA dobijeno je PATNJA, jer BAD znači LOŠE, ZLO, BOL.

Hristijanizacijom i represalijama Crkve zabranom paljenja badnjaka uoči prvog dana zime, Srbi su zaboravili prirodni kalendar svoje stare vjere i vremenom svi prešli na paljenje badnjaka uoči 25. decembra julijanskog.

Radi razbijanja crkvenih laži kako je Sveti Sava dozvolio prehrišćanko u srpskom hrišćanstvu, samo da navedemo da se badnjak ne pali ni u jednom pravoslavnom manstiru SPC, osim na Cetinju, jer je to tradicija nekadašnje Crnogorske crkve. Paljenje badnjaka u pojedinim manastirima Kosova nakon 2000. je radi okupljanja ono malo srpskog naroda što je na Kosovu ostalo.

U Hilandaru, kojeg su crkvenom propagandom Srbi u nebesa vozdigli, nikad se srpski badnjak nije naložio.

..............................
    [1] Petar Skok, Etimologijski rječnik hrvatskoga ili srpskoga jezika, Knjiga I; JAZU, Zagreb, 1971, str. 128.
    [2] Ib. 128.
    [3] Ib.
    [4] Ib.
    [5] Aleksandar Loma, Etimološki rečnik srpskog jezika, sveska 2; Institut za srpski jezik SANU, Beo-grad, 2003, str. 69.
    [6] Vuk St. Karadžić., Srpski rječnik istumačen nje-mačkijem i latinskijem riječima; Beč, Štamparija jer-menskoga namastira, 1852, str. 11.
    [7] Ib.
    [8] Monier Monier-Williams, A Sanskrit-English Dicti-onary, Oxford, The Clarendon Press, 1960, p. 728..
    [9] Walter William Skeat, An Etymological Dictionary of the English Language; Oxford: The Clarendon Press, New York: Macmillan & Co., 1893, p. 47.
    [10] Ib.
    [11] Ib.
    [12] Ib.
  [13] Ernest A. Baker, Cassell’s French-English Eng-lish-French Dictionary; Cassell & Company, Limited, London, Toronto, Melbourne, and Sydney, 1923, p. 60.   
    [14] Ib.
    [15] Dictionnaire universel, historique, critique, et bibliographique, Neuvième édition, Tome II; Paris, De L’imprimerie de Mame Frères, 1810, p. 154.
    [16] Petar Skok, Ib. str. 87.

DAČANI, DAHAE, DAHIJE I DASE

 

Motiv sa Trajanovog stupa (završen 130. god.).

Dahije su bili vođe janjičarskih jedinica u Beogradskom pašaluku. U svom Rječniku Vuk piše Daìja (jed.) i tumači to kao pretendent, tražilac nasljednog prava, nastojatelj, emigrant, prognanik, izbjeglica [1]. Tako se na kraju kod Vuka ne zna tačno šta DAIJA ili DAHIJA znači. Kod Daničića piše ovako:

“Arapski i turski dâʻî, ko šta prisvaja.” [2]

Po Daničiću ni ovo da “dâʻî”, ne može biti srpsko DAJ, nego to njemu mora biti tursko, iako su DAIJE bili janjičari, dakle su mogli biti iz bilo kog naroda, pa i srpskog ili Srbima po porijeklu i jeziku bliskog naroda. Iz radoznalosti sam potražio tursko dâʻî i nađoh da je to “onaj koji zove, doziva ili poziva; molilac, misionar” [3].

Skok navodi da na Kosovu daija znači junak i to povezuje sa turskim dayi iz daidža, sa značenjem ujak [4].

Arapsko dāhī (Bog) koji se širi svugdje [5], a perzijsko daher znači vrijeme [6], dakle se osnova DAH odnosi na Sunce, srpsko DAH je DISANJE, ŽIVOT.

PARTIJSKO ili ARSAKIDSKO carstvo u Persiji (od 247. god. st. ere - 224. god. n. ere) osnovali sa DAHAI ili DAHAE, koje istoriografi smatraju Skitima. U avestanskom jeziku, starijoj verziji partijskog jezika, nazivi PARTIA (Parthava) i PERSIJA (Parsâ) znače isto.

U imenu PARTIA osnova je PAR, što je isto osnovi PER [7] sa značenjem DIVAN, PREKRASAN, SJAJAN, PLEMENIT, UZVIŠEN, SLAVAN [8]. U galskom PAR i PER znače BAL, tj. SUNCE [9]. Od PAR je izvedeno srpsko PARNICA (linija, zraka) i PARŽOAK.

Kad je rimski car Trajan u dva svoja pohoda na Dakiju (101–102, 105–106. god.) savladao Dačane, dao je da se u čast njegove pobjede u Rimu podigne trijumfalni stup i na tom stupu su prikazani i zarobljeni Patijani (Partići) i njihova ratna oprema. Tu su i štitovi sa četiri simbola C, ognjila sa srpskog grba (slika na sljedećoj stranici).

TRAKIJA je zvana PERKE (PERKI) i ARIA:

“TRAKIA - I. IME. - Pored svog originalnog imena, zemlja je imala, kako kaže Steph. B (s. v.) dva starija imena: Πέρκη i Ἀρία....." [10]

Sanskritsko PERU je PLAMEN, VATRA, SUNCE [11]. Osnova u PERU je PER, ista osnova koja se nalazi u imenima PERSEJ, PERSI i PERSA. Sinonim imenu PERKE je ARIA po imenu AR, Sunce.

Egipatsko PER znači VID, VIĐENJE, POJAVLJIVANJE [12], egipatsko PERTI znači MOĆAN, SILAN [13]. Egipatsko PERǺ znači HEROJ [14], a PERU znači BOGOVI SVETILIŠTA [15].

Velško PERCHI je POŠTOVANJE, ČAST [16]. Velško PERIF, jed. m. rod (PAR) je DAVALAC POSTOJANJA, ONAJ KOJI NUDI I KOMANDUJE, STVORITELJ [17]. Velško PERON je GOSPOD, BOG [18].

Perzijsko PER je KRILO, LET, LETAČ, KRESTA, PERJE [19]. Perzijsko PERIN znači DOBAR [20], perzijsko PERTAW je ZRAKA [21], PERAS je RASIJAVANJE, SAVRŠENSTVO, DAVANJE [22]. PERSEPOLIS je SJAJNI GRAD.

Egipatsko PER je PALATA FARAONOVA, PRESTOL VLASTI [23], FARAON je PERĀA [24]. Egipatsko PERKH je CVIJET [25], PER je VID, SVJETLOST, SUNCE; PERKH je RAZGRANAT KAO SUNCE [26].

Osnivači PERSIJE su PERSI ili PARSI, kimersko pleme. Tračansko i egipatsko PER istog značenja kao i sumersko PAR: KUĆA SUNCA, CARSKA PALATA, dakle SJAJ.

Galsko PARCH je ČAST, SLAVA [27].

Grčko ime Persije glasi PERSIS (Περσίς), PERZIJANCI su PERSAI (Πέρσαι ili Πηρσαί) [28]. I pazimo sad ovo:

“Kralj Darije zvao je sebe ‘Persijan sin Persijana, Arjan sin Arjana’ [29]. Kralj Darije rodom je Medijanin i Herodot to zna i kaže da su Arijani staro ime Mediana:

“Nekad su ih svi zvali Arjanima, a kad je k njima došla Medeja iz Atine, oni su tada uzeli drugo ime, ovo sadašnje.” [30]

I rekli smo da je PARTIJSKO carstvo takođe poznato pod imenom ARSAKIDSKO: AR SAKA, tj. ARJANI (Tračani ili Kelti) i SAKE (Skiti). To su DAHAE ili DAHOI (grčki: Δάοι, Dáoi, Δάαι Dáai, Δαι Dai, Δάσαι Dasai; latinski: Dahae; kineski: 大益 Dayi; perzijski: داه‍ان Dāhān), u Dakiji i šire poznati kao DAKOI, DAKI ili DAČANI:

DAH > DAHA > DAHANI > DAKANI > DAČANI.

Sanskritsko DAH je BITI U VATRI, GORJETI, ŽARITI [31], i to je isto gotskom DAG [32], što je osnova nazivu DAGON sa smislom KREATIVNA SNAGA SUNCA U VODI: SUNCE je DAG ili DAGON, a sanskritsko DAKA je VODA [33].

Sanskritsko DĀHIN znači GORJETI, PLAMTJETI, VATREN [34], sto je isto kao SJAJAN, TRAČAN ili BITI U SLAVI, SLAVAN, SLAVEN.

Dakle: DAH > DAHI > DAHOI, DAHIJE.

Galsko DAH, DEH, DIH, DOH, DUH, DWH i DYH i DAI istog su značenja i znače SUNCE [35] (nema potrebe za prevod na srpski). Pomenuto galsko DAI je ono Skokovo “tursko” DAYI, za koje on kaza da u turskom znači “daidža”, odnosno “ujak” (sad vidite da je lupetalo).

Galsko DAE znači DVA [36], a DÂE su IZAZIVAČI NA NA DVOBOJ, MEGDANDŽIJE [37]. Na Kosovu DAIJE su JUNACI, a u Bosni DASE ili DASANI:

DAH > DAHAN > DASAN

Sanskritsko DÂSA je DIVLJAK, BES; ČUVEN, SLAVAN [38] i to isto znači i gaelik DASAN [39].

…...........................
[1] Vuk Stefanović, Srpski rječnik, Beč, Štamparija jermenskog namastira, 1818, st. 117.
[2] Djura Daničić, Rječnik hrvatskoga ili srpskoga jezika, Dio II; JAZU, Zagreb, 1884-11886, str. 220.
[3] James W. Redhouse, A Turkish and English Le-xicon, Constantinople, 1890, p. 882.
[4] Petar Skok, Etimologijski rječnik hrvatskoga ili srpskoga jezika, Knjiga I; JAZU, Zagreb, 1971, str. 374-375.
[5] Francis Johnson, A Dictionary, Persian, Arabic and English; London: Wᵐ. H. Allen and Co., 1852, p. 550.
[6] John Richardson, A Dictionary, Persian, Arabic, and English, Vol. I; Oxford: The Clarendon Press, 1777, col. 826.
[7-9] Jean-Baptiste Bullet, Mémoires Sur La Langue Celtique, Tome III; Besançon: Claudi-Joseph Daclin, 1759, p. 234.
[10] William Smith, Dictionary of Greek and Roman Geography, Vol. II; Boston: Little, Brown and Co., 1870, pg. 1176, p. 1176.
[11] Monier Monier-Williams, A Sanskrit-English Dictionary; Oxford, The Clarendon Press, 1960, pg. 648.
[12] E. A. Wallis Budge, An Egyptian Hieroglyphic Dictionary, Vol. I; London: John Murray, 1920, pg. 243.
[13] Ib. p. 240.
[14] Ib. p. 243.
[15] Ib.
[16] William Owen Pughe, A Dictionary of the Welsh Language, The Second Edition, Vol. II; Denbigh: Prin-ted and published by Thomas Gee, 1832, p. 414.
[17] Ibid. pg. 417.
[18] William Richards, Welsh and English Dictionary
(Geiriadur Cymraeg a Saeseneg); Caerfyrddin, 1832. p. 255.
[19] John Richardson, A Dictionary, Persian, Arabic, and English; The Clarendon Press, Oxford, 1877, p. 366.
[20] Ib. pg. 386.
[21] Ib. p. 372.
[22] Ib. p. 368.
[23] E. A. Wallis Budge, Ibid. pg. 237.
[24] Ib. p. 238.
[25] Ib. p. 243.
[26] Ib.
[27] Jean-Baptiste Bullet, Ib. p. 235.
[28] The Encyclopædia Britannica, Vol. XVIII; Philadelphia, J. M. Stoddart Co., Limited, 1885, p. 573.
[29] Ib.
[30] Herodot, VII, 62.
[31-32] Monier Monier-Williams, Ib. p. 473.
[33] Ib. p. 465.
[34] Ib. p. 477
[35] Jean-Baptiste Bullet, Ib. p, 430.
[36-37] Ib. 429.
[38] Monier Monier-Williams, Ib. p. 477.
[39] Edward Dwelly, A Gaelic Dictionary, Vol. III, Published by Herne Bay: E. Macdonald & CO., The Gaelic Press, 1902-, p. 312.