ILUMINATSKI “KAMENI VODIČI” (Georgia Guidestones) (II)

(dio drugi, nastavak prethodne teme istog naslova)

(Slike uvećaj klikom na sliku).

    Ispod jednog ćoška žrtvenika, i vrha jednog nosećeg stupa bila je uklopljena kamena kocka, masonski tkz. ašlar. Aslar uglačan kao ovaj predstavlja lično savršenstvo masona. Kad se zapremina ove kocke-ašlara probaci kod kodove Velike piramide, dobije se visina spomenika. Dužina strana ove kocke je 15,28406041 cm = 6,017346618 inči. Zvanična dužina strana je 6 inči, što je za 0,44 mm kraće (za široku javnost mjere se zaokružuju na najbliže pune vrijednosti).

Zapremina ašlara = 3,570394762 litara:

     a) Piramidin kod za izračunavanje vremena u mjerama zapremine:

1 dan = 0,015006833 litra

3,570394762 : 0,015006833 = 237,9179379 dana

     b) Piramidin kod za izračunavanje vremena u mjerama dužine:

1 dan = 2,466586509 cm

237,9179379 x 2,466586509 = 586,8451759 cm = visina spomenika.

     Na četiri bočne strane ašlara upisani su brojevi: 8, 14, 16, 20. Ovo su simbolični brojevi inči: 8 + 14 + 16 + 20 = 58 inči = 147,32 cm. Ovo je aluzija na visinu Velike piramide (147,6505019 m) i istrebljenje ljudi "koronavirus" vakcinacijama u vremenu do 2060. (po ovom zapovijestima Novog svjetskog poretka cilj je 500 miliona na cijeloj Zemlji).

     U bazi ašlara je natpis JAM. To je sanskritska riječ sa značenjem IĆI, dakle se odnosi na vrijeme, kretanje, putovanje. Na vrhu kocke su dva MM, što je rimski napisano 2000 (godina?), a obično znači “Master Mason”, tj. “Mason učitelj” (hrišćanskim judeo-masonima Master Mason je Isus Hristos, "prvi mason koji je umro pa vaskrsao").

NEMANJA I MASONSKI ZNAK

 

      Jesen 1150. Romejski car Manuilo I Komnin pokrene svoju vojsku da savlada pobunjene Srbe. Bitka se desila na lijevoj strani rijeke Tare. U borbi dolazi do dvoboja Manojlovog rođaka Kantakuzen se sedmoricom Srba među kojima prednjaci Vakin. Kantakuzen biva ranjen izgubivši dva prsta i nađe se u smrtnoj opasnosti. Da bi odvratio Srbe od Kantakuzena, Manojlo nasrne na oko grupu od oko 300 Srba:

      “Kad to spazi Vakinos i ostali s njima, oni ostaviše Kantakuzena i potekoše na cara. ‘Tuna se, veli Kinam, - desila strašna stvar: Car baci koplje, a istrže mač, pa je njima samo mahao sto dajući, što primajući udarce, dok se drugi ne raziđoše, pa se otpoče dvoboj između njega i Vakina, koji se odlikovao junaštvom i prekomerno velikim porastom. Posle duge borbe Vakin zadade caru silan udarac u lice: imperatoru je spasila život samo željezna mreža, koja se od šlema spušta preko lica, ali je udarac bio tako snažan, da su koluti mreže ušli u telo i pojavili se na licu carevom.’ U tom momentu bola Manuilo rani Vakina u ruku, pa mu istrže mač iz ruku i predade ga svome sinovcu Jovanu Duki. Vakin se predade. Manuilo je hteo ići u napredak, ali Vakin, ne želeći pogibije svome riteru-pobediocu, pokrenut svojim sopstvenim veliko-dušjem, pokazujući znacima na svoju kosu na glavi, starao se objasniti caru, da je tamo u napredak srpska vojska tako mnogobrojna, s kojom će se sukobiti, kao što je mnogobrojna kosa na njegovoj glavi i naravno da će poginuti. Zato se car vrati u svoj stan sa 40 zarobljenika, a Srbi održaše svoje pozicije na Šarancima” (1)

     Kako je Vakin upozorio Manuila da ne ide u napad na mnoge Srbe i ne pogine? Upozorio ga je pokazujući znacima na svoju kosu, a kako je to radio, prikazano je na masonskoj kecelji: rukom se zgrabi kosa na tjemenu! To je masonski znak za pogibiju, i još ako mu se dovikne pasvord “Nekum”, ne treba znanje jezika, poruka je jasna. 

     Vakin ili BAKIN, u grčkom izvoru Βακχῖνον (BAKKᴴINON) (2), je STEFAN NEMANJA, jer su imena BAKIN i NEMANJA istog značenja: BAKUS, BAHUS, NEBESKI, SJAJNI, BOŽO.

..............................
     (1) Pantelija Srećković, Stanje i odnosi srpskih arhontija prema Ugriji i prema Vizantiji u polovine XII veka; Glasnik Srpskog učenog društva, Knjiga 54, Beograd, 1883, , str. 176-177.

    (2) Johannes Cinnamus, Imperatorii Grammatici Historiarum, Libri VI; Venetis, Ex Typographia Bartholomæi Javarina, 1729, pg. 50.

"SRBSKI KALENDAR" U SLUŽBI PODVALE

 

            Na primjeru tkz. "srpskog” kalendara koji broji 5508 godina od stvaranja svijeta do hrišćanske ere, ili, kako drugi tvrde, od opšteg potopa do hrišćanske ere, ovdje ćemo pokazati kako se tajno masonsko znanje zloupotrebljava u svrhu vjerske i nacionalne manipulacije  ljudima i narodima, naročito nad totalno izmanipulisanim i već sluđenim Srbima.

                 Prvo o broju 4320 koji se u tajnim ezoterijskim društvima često pominje, ali se o nje-mu malo piše. Ovaj broj nije ništa drugo do razmjera nekih veličina. Tako npr. 4320 sekundi je 72 minute ili 1,2 sata što je 20-ti dio dana (12 sunčanih sati jednog dana ima  43.200 sekundi).

             Razmjerna simbolika broja 4320 može se prenostiti i na građevinske i memorijalne objekte. Tako npr. visina Velike piramide od 147,6505019 m pomnožena brojem 4320 daje 637,8501682 km što je 10-ti dio dužine Zemljinog ekvatorskog poluprečnika.

Mjere Solomonovog hrama daju broj 4,320.000 (120 x 60 x 30 x 20)

               Ovdje ćemo se pozabaviti brojem 4320 u astronomiji, odnosno značajem ovog broja u tkz. precesiji ekvinocija. Da ne gubimo vrijeme objašnjavajući šta je precesija ekvinocija, ukratko ćemo reći ovako: to je stalna promjena pravca Zemljine ose prema zvijezdama na nebeskim polovima.

            Pogledamo li sliku sjevernog nebeskog pola, vidimo brojku -10.000 godina. Prema toj tački bila je uperena Zemljina osa 10.000 godina prije hrišćanske ere, a danas je usmjerena prema tački zvijezde Sjevernjače (Polaris) ili tački +2000 godina hrišćanske ere.

            Tako vidimo da je od tačke na -10.000 do današnje tačke u +2000 Zemljina osa opisala skoro pola kruga. Da bi opisala cijeli krug potrebno je 25.920 godina.

            Ako broj od 25.920 godina podijelimo na 3 dijela, to će biti 3 x 8640 godina. Ako podije-limo na 6 dijelova , biće 6 x 4320 godina.

            Tkz. "srpski” kalendar, tj. kalendar srednjovijekovne romejske Ortodoksne crkve, broji 5508 godina od "stvaranja svijeta" do hrišćanske ere (kalendar Konstantinopoljske ere ustanovljen 691. god.). Hajdemo sad kroz brojeve kruga precesije ekvinocija:

     8640 : 5508 = 1,568627451 godina = 572,9286275 dana (trenutni vrh Piramide ima strane duge 2 x 286,4690182 = 572,9380364 inči).

     572,9286275 : 2 = 286,4643137 dana (osa ulaza u Veliku Piramidu pomjerena je istočno od glavne Piramidine ose za 286,4690182 inči).

     5508 : 4320 = 1,275

286,4643137 x 1,275 = 365,242 dana = 1 godina

     4320 : 5508 = 0,784313725 godina

0,784313725 x 1,275 = 1 (godina)

     286,4643137 x 0,784313725 = 224,677893 = 1 Venerina godina.

     224,677893 x 1,275 = 286,4643137

Za pun krug precesije ekvinocija potrebno je 25.920 godina:

     25.920 : 5508 = 4,705882353

     25.920 : 4320 = 6

4,705882353 x 1,275 = 6

5508 : 6 = 918

4320 : 918 = 4,705882353

Srednja udaljenost Sunca od Zemlje je 149,597.870 km (jedna astronomska jedinica ili 1 AU):

(149,597.870 : 4320) : 5508 = 6,287061833 = 2 x 3,143530916

Broj 3,143530916 je broj Pi sa dvije decimale. Hajde da uzmemo uobičajeni broj Pi i da pomnožimo sa 2 i izmnožimo sa 5508 i 4320:

     2 x 3,14159 = 6,28318 x 5508 x 4320 = 149,505.503,5 km udaljenosti Sunca od Zemlje.

 Kad je Sunce udaljeno od Zemlje 149,505.503,5 km ? Sad ćemo i to saznati:

     149,505.503,5 : 149,597.870 = 0,999382568 astronomskih jedinica.

Na daljini 0,999382568 astronomskih jedinica u ovo naše vrijeme Sunce se nalazi oko 6. okobra i tad je crkva ustanovila praznik "Začeće Svetog Jovana Preteče i Krstitelja" i na taj dan kod Srba su Zadušnice. Od početka zime do ovog dana u naše doba je oko 286,4643137 dana.

             Broj 5508 je ezoterijski parnjak ezoterijskom broju 4320. Šta je dakle kalendar od 5508 godina? Istorijska istina? Ne, već samo još jedan broj ezoterije i numerologije pomoću kojeg naivnim i zaglupljenim Srbima manipulišu članovi tajnih ezoterijskih društava unutar Ortodoksne crkve, a vi ih znate, jer su njihovi potpisi skoro uvijek ispod laži o tom "srbskom" kalendaru.

CBETA ЛАЖ

      Laž je zarobila skoro sve ljude, strahom im blokirala razum i jezik, te je vrijeme za restart svijeta ka novom svijetu na temeljima istine i pravde.

NIJE CRKVA ONO ŠTO MISLITE

Četiri zemaljska elementa dobijaju snagu od Zemlje (hrana u činiji), a Zemlja je stvorena od Svetog Trojstva:

1. Bog Duh (Prvo Kreativno Načelo, Otac);
2. Nebeska Voda ili Eter (Drugo Kreativno Načelo, Majka Golubica, Sveti Duh);
3. Sin (Vidljiva Svjetlost, Sunce)

TU JE SUNCE, TU NEMA ISUSA

(solarni motivi srpske narodne nošnje)

Sunce svakoga grije, hrani i čuva; a šta čini Isus!

I ne zaboraviti: "Kako dole, tako gore!"

 

SRPSKO BITI ILI NE BITI

     Simboli su isto kao i piktografi, isto kao hijeroglifi, isto kao i slova, isto kao i knjiga i, ako poznaješ simbole, oni ti ispričaju svu priču koja se krije iza njih, bez obzira kojim jezikom govoriš, jer jezik simbola je ezoterijski, metafizički i može ga razumjeti svako ko je naučen čitanju njihovog smisla.

     Da se bi se od Jafetovskih naroda arjanske rase naroda otrglo i sakrilo znanje o simbolima, u arjanske narode je početkom hrišćanske ere upuećna grupa judejskih agenata, članova judejske masonerije. Sa svojim stručnim pomoćnicima jedni su bili zaduženi za Rim, drugi za Malu Aziju i Iliriju, a treći za crnomorsku Sarmatiju i Krim.

     Ovo tajno društvo je narodnim masama osmislilo laznu priče o Isusu kao Spasitelju svih naroda svijeta, o njegovom u 13-godišnjoj djevojčici čudesnom začeču od Boga, njegovom rođenju, njegovoj smrti sa spas čovječanstva i vaskrsenju početkom proljeća.

     Ali pored Sunca, Boga Sunca i predačkih bogova sunca, narod nije prihvatao vjeru u tog "Bogočovjeka" i ostajao je u staroj vjeri. A onda počnju prva istorijska lobiranja, tj. mitom potkupljivanja vođa tih naroda i njihovo prihvatanje vjere u Isusa. Uz finansijsku potporu misionara oni jačaju svoje vojske i pokreću vojne podode protiv nehrišćana, prvo u Rimskom carstvu, a poslije širom Evrope.

     I nakon skoro hiljadu godina trajanja crkve Rusi i Srbi, kao i većina Slovena širom Evrope, uspješno je odolijevala oružanim nasrtajima "milostivog Isusa" i njegovih "poganske" krvi žednih ratnika. I gdje te vojske nisu ništa mogle postići, postiglo je veliko mito vođama tih naroda: velikim zlatom nagrađeni, oružjem i vojskom ojačani oni se pokoravaju crkvi i njenom Bogu Isusu, stvarnom ili nestvarnom čovjeku Judejinu iz Palestine. A onda su silom mača svojih vođa u jednom danu dotad nepokoreni narodi bili natjerani u hrišćanstvo, a sve staro prehrišćansko je spaljivano, rušeno i smrću u najtežim mukama kažnjavano, a crkvi korisno je crkvenom propagandom prilagođavano potrebama crkve. Tako je bilo sa kalendarom, tako je bilo sa simbolima.

     Poznavanje i korištenje simbola kod Srba bilo je opštenarodno: sav narod je znao i koristio simbole, sav narod je bio javno društvo religije Sunca i svjetlosti. Sila je to nebeska od naroda bila i Sila nebeska je s narodom bila, sve dok mitom potkupljen i mnogom vojskom ojačan u Rašku nije stigao Nemanja, od nepoznatog oca i nepoznate matere.

     Dvanaest je plemenskih velikih srpskih župana i njihovih porodica pobio, a ostali su pred njegovom jakom vojskom izbjegli iz zemlje. I vratišvi se iz Carigrada, gdje je od grčkog cara i grčke Ortodoksne crkve primio darove i naloge za izvršenje njihovog novog plana, oko 1186. podigao je Nemanja silnu vojsku protiv starovjeraca i dvovjeraca krstjana i, po nekim tvrdnjama, od oko 600 hiljada tadašnjih stanovnika Raške, pobio je Nemanja oko 200 hiljada, a mnogi su izbjegli tražeći spas izvan Raške.

     I svu srpsku dotadašnju pisanu istoriju i sve druge knjige Nemanja je popalio i pokušao da izvrši prvi opšti reset srpske kulture, znanja i vjere, ali nije mu to uspjelo, jer umni srpski narod skoro je sve sačuvao u svom usmenom predanju.

     Izvan države Nemanjića i zapadno od Drine gubljenje znanja o simbolima slijedi tek u vrijeme otomanske okupacije, kad Turci svu duhovnu vlast naroda na Balkanu predaju svom savezniku nemanjićkoj Ortodoksnoj, a poslije grčkoj Ortodoksnoj crkvi. U tom periodu opet dolaze zabrane svega prehrišćanskog i nehrišćanskog, čak su od episkopa i patrijarha sa crkvenog amvona izricane zabrane krshin slava. I opet im nije uspjelo sve zatrijeti i tamom pokriti, ne da im Bog Sunca!

     Simboli se još baštine u srpskim narodnim vezovima i na krsnom slavskom kolaču, ali se znanje o smislu simbola skoro potpuno izgubilo. Od vremena Slobodana Miloševića i kriptokatolika patrijarha Pavla jakom antisrpskom propagandom crkva, "srpska" vlast i strani vijekovni neprijatelji Srpstva ne žale pare da sve preostalo iz prehrišćanskih običaja i znanja izbrišu iz pamećnja i života Srba. Zelja im je da ono naroda što pretekne ni po čemu ne budu Srbi, osim po jeziku.

     Ime Sunca je u imenu Srba i Srbi će trajati onoliko dugo koliko dugo među njima bude onih koji kao Boga ne žele da slave čovjeka Isusa Judejina, nego kao ratnici svjetlosti da kroz Sunce nastave da slave Boga Slave.

SEDAM KOSMIČKIH STVARALAČKIH NAČELA

1. Sveti Duh (Bog), Prva Vatra, Prvo Načelo;

2. Etar, Druga Vatra, Drugo Načelo;

3. Nebeska Svjetlost, Treća Vatra, Treće Načelo rođeno iz Prva Dva;

4. Zemaljska Voda (pritiskom presovani Etar);

5. Vazduh (nastao u toku presovanja Etera);

6. Zemlja (Kopno, nastalo iz Zemaljske Vode);

7. Zemaljska Vatra (nastaje iz Zemaljske Vode, Vazduha i Zemlje).

     Prva Tri Načela su kosmičko Sveto Trojstvo i od njih su rođena Četiri Načela svijeta planete Zemlje iz kojih se uticajem Prva Tri Načela rađa, hrani i bitiše sve živo na Zemlji. A gdje je u tom poretku mjesto čovjeka?

     Čovjek je razumnom, milostivom i kreativnom dušom bio svojevrsni mirni bog svijeta planete Zemlje. Kad su odnekle iz dubine kosmosa sletjeli na Zemlju neki rod Vanzemaljca i kad su svijet Zemlje počeli remetiti potrebama svoje tehnologije, redizajnirali su čovjeka Adama i  od njegovog tijela i njegovim DNK klonirali mu ženu Evu, mirni božanski svijet Zemlje tada se preokrenuo se na zlo. Adamov i Evin rod i dio roda ovih Vanzemaljaca počeo se seksualno miješati sa preadamskim ljudima rađajući tako nove hibridne vrste humanoida pomračenog razuma. Zbog njih i od njih zlo se bilo zacarilo na Zemlji i rezultat toga bio je opšti biblijski potop 2627-2626. St. ere. Bio je prvi restart planete Zemlje, restart fizičkih i bioloških uslova života na njoj.

     Iako je još u prvom prepotopskom redizajnu čovjeka poremećena i smanjena čovjekova duševna veza sa Duhom Bogom u duši čovjekovoj, ipak je redizajnirani čovjek razumom i savješću ostao povezan sa Bogom i većina se trudila da sluša glas savjesti i kroz lični i kolektivni život da se upravlja Božijim putem istine, pravde i milosti. To je bezakonim Van-zemaljcima opet zasmetalo, te su ponovo počeli život i ponašanje ljudi da organizuju po svojim željama i potrebama.

     Znanjem i tehnologijom daleko ispred ljudskog nivoa, Vanzemaljci su počeli uticajnim ljudima da se prikazuju kao bogovi i preko tih ljudi počeše su da stvaraju nove lažne vjere, a tim ljudima dali su vlast nad ljudima koje oni milom ili silom pridobiju u lažnu vjeru.

     Preko svojih ljudi učili su Vanzemaljci narod da je samo njihova vjera prava vjera, a druge vjere su lažne i da ih čak i oružjem treba privesti u pravu vjeru. Nakon preko četiri i po milenija od Potopa i mnoštva krvavih i genocidnih vjerskih ratova, i to je Vanzemaljcima dosadilo, te su odlučili da izvrše novi redizajn čovjeka, redizajn kojim će čovjekovu dušu potpuno odvojiti od Boga i u čovjekovoj duši ugasiti dejstvo božanske savjesti koja čovjeka opominje na dobro i zlo.  Ka tom cilju, osim globalne depopulacije, vodi “pandemija koronavirusa” i “spaso-nosne vakcine” sa nanotehnologijom koju će ativirati sateliti 5G generacije. Velika piramida govori o novoj transformaciji ili novom redizajnu ovog svijeta u vremenu 2035-2070., a šta će to biti, saznaće oni koji tada budu živi i svjesni.

 

IDEOLOGIJE I KULT (LIČNOSTI)

Isus, Staljin, Hitler i Tito: tri ideologije kulta ličnosti koje su zatirale i zatiru svijet i Srpstvo, a njihov manifest napisan je u Novom zavjetu:

           „Ne mislite da sam ja došao da donesem mir na zemlju; nisam došao da donesem mir nego mač. Jer sam došao da rastavim čoveka od oca njegovog i kćer od matere njene i snahu od svekrve njene: I neprijatelji čoveku postaće domašnji njegovi. Koji ljubi oca ili mater većma nego mene, nije mene dostojan; i koji ljubi sina ili kćer većma nego mene, nije mene dostojan. I koji ne uzme krst svoj i ne pođe za mnom, nije mene dostojan.” (Mateja, 10:34-38)

      „Mislite li da sam došao da donesem mir na zemlju? Ne, kažem vam, nego razdor. Jer će od sad pet njih u jednoj kući biti razdeljeni; podeliće se troje protiv dvoje i dvoje protiv troje, otac protiv sina i sin protiv oca, majka protiv kćeri i kći protiv majke, svekrva protiv svoje snahe i snaha protiv svekrve.“ (Luka,12:51-53)

 

KRSNI HLJEB (SLAVSKI KOLAČ)

 

Šare su solarni simboli (klikni na sliku radi uvećanja).

     Ovu lekciju počinjemo od srpskog izraza “nebeski šar”. Šta je “nebeski šar”? To su sva SVJETILA koja se vide na nebu, dakle je ovdje riječ ŠAR značenjem jednaka značenju riječi SJAJ, SVJETLA, SVJETILA.

     Sumersko ŠAR znači SJAJ (1), a isto to znači i sumersko SAR (2), dakle je ŠAR = SAR = SJAJ, SVJETLOST.

     Dok gledamo u svjetila nebeskog šara, vidimo da mnoga od njih trepere, trećpu, bljeskaju. To iskričasto izbijanje zraka iz nebeskih svjetila u sumerskom je dalo ime travi: jedno od značenja sumerskog SAR je TRAVA (3), jer trava izbija iz zemlje i raste zrakasto, kao ZRAKA iz nebeskih svjetila.

     Rekli smo da je sumersko ŠAR istog značenja kao i SAR, a postanjem su od korijena SIR koje znači SJATI (4): SIR > ŠAR = SAR.

     Osim što znači SJAJ, SVJETLO, summersko ŠAR takođe znači NAJVIŠI, NAJUZVIŠENIJI, NAJMOĆNI-JI, SVEVLADAR (5).

     U srpskom postoji riječ ŠARET: “Pokazao mu šaretom”. Od ŠAR je ŠARET, bilo pokazan mimikom ili sli-kom u vidu ŠARE. Tu je ŠAR nosilac značenja ZNAK, SIGNAL. Skoro svaka ŠARA je ZNAK NEČEGA, SIGNAL, SIMBOL koje neupućen školarci nazivaju “naučnim” terminom “ornamenti”. Tako su vremenom mnoge ŠARE postale SLOVNI ZNAKOVI, SLOVA. Tako od nebeskog ŠARA nastaju ljudske ŠARE i ŠARETI, prvo u vidu SIMBOLA i kasnije u vidu SLOVA. Dijete uzme flomaster i ŠARA po zidu. I gle: sumersko ŠAR znači PISATI.

     Svojim najširim značenjem SVE, sumersko ŠAR obuhvata sve nebesko i sve zemaljsko (6): ŠAR je SVE, i nebeski i zemaljski ŠAR su JEDNO.

     I pošto SAR znači SVE I SVJA, vladar nad narodom uze sebi titulu SAR. Hetitsko SAR znači CAR (7), egipatsko SAR je ČAST, SLAVA (8); hetitsko i akađansko SAR takođe znači ŽUTO, SJAJNO (9).

     Hebrejsko SARAPH (grčki: Σαράф) znači VATRE-NI, PLAMTEĆI, (10), a isto to znači i hebrejsko SERAFIM (11). Dakle su SAR i SER istog značenja. SARGON je bio sumerski SAR, tj. sumerski CAR, a ime SARGON značilo je SJAJNI, SUNČEV, PRINC SUNCA. (12)

     SAR je CAR i on je DRŽAČ:

a) SAR = ŠAR = SJAJ, SVJETLOST;

b) ŠAR > ŠARKA = DRŽAČ, OSOVINA;

c) SAR > SARAPH = SERAPHIM = SERAFIM = DRŽAČI SLAVE;

d) SAR > SARAPH > ŠARAF = DRŽAČ

     Otključajmo sad vrata svoga uma: orijentalno ZAR, SAR, SER, SOR znače GLAVA u smislu POGLAVAR (13). Persijsko SAR ili ZAR ili FAR znači GLAVA, POGLAVAR, UPRAVITELJ, VRH (14) (persijsko SARDAR je srpsko SERDAR). Persijsko ZER znači ZLATO, a ZERFAN znači ZLATAN (15). Hebrejsko SARAH je PRINC, persijsko SÂR ili SER je STARJEŠINA, PRINC (16), a to znači i afganistansko ZAR, kurdsko SSÂR i SER, osetsko ZER i SSER (17).

     Hebrejsko ZERAH je IZVORNI; IZLAZEĆI, RASTUĆI (18), a ZARAH (Zαρά, Zara) znači PODIZANJE SVJETLA, ŽARNA ZORA (19). Hebrejsko ZER (Τύρος: SER) je KREMEN. (20)

     Ime asirskog cara BELTAZAR znači BELI CAR, jer je ZAR = SAR = ZER = SER = SIR (21) = ZIR = SUR = SURA = SŪRYĀ = SUNCE.

     Eto je SVE kazano o značenje svih varijanti imena Srba.

..............................

    (1) Stephen Langdon, Sumerian Grammar And Chrestomathy, Paris: Librairie Paul Geuthner, 1911, pg. 236.

    (2) Ibid.

    (3) Ibid.

    (4) Ibid.

    (5) Ibid.

    (6) Ibid.

    (7) C. R. Conder (Claudie Reignier), The Hittites and their Language; New York: Dodd, Mead, and Co.; Edinburgh and London: William Blacwood and Sons, 1898, pg. 51, 301.

    (8) E. A. Wallis Budge, An Egyptian Hieroglyphic Dictionary, Vol. II, London, John Murray, 1920, pg. 637.

    (9) C. R. Conder (Claudie Reignier), Ibid. p. 226, 230.

    (10) William Smith, Dictionary of the Bible, Vol. IV; Boston: Houghton, Mifflin and Co., 1883, pg. 2842.

    (11) Augustin Calmet, Dictionnaire historique, critique, chronologique, géographique et littéral, pg. 215.

    (12) William Smith, Ibid. pg. 2844.

    (13) Charles de Pougens, Trésor des origines et dictionnaire grammatical raisonné de la Langue Françiase, Paris: De L’imprimerie Royale, 1819, p. 279.

    (14) John Richardson, A Dissertation on the Languages, Literature, and Manners of Eastern Nations; Proofs and Illustrations, Oxford: The Clarendon Press, 1777.

    (15)  Ibid.

    (16) Ibid.

    (17) Ibid.

    (18) William Smith, Ibid. pg. 3618.

    (19) Ibid.  pg. 3593.

    (20) Ibid. pg. 3618.

    (21) Charles de Pougens, Ibid. pg. 278 – 279.