ISPLAŽENI JEZIK NA FIGURINAMA TRIPOLJSKE KULTURE

Ma šta zvanična arheologija lagala, Kukuteno-tripolj-ska kultura pripada arjanskoj, tj. kimerskoj ili tračkoj, odnosno drevnoj srpskoj kulturi postpotopskog vreme-na, a svjedok tome je motiv isplaženog jezika na nekim figurinama ove kulture.

SUNCE ISPLAŽENOG JEZIKA

Otkad su se Srbi odrekli Sunca i Boga Sunca, sve srbske pobjede pretvaraju se u poraze.

API ILI APIA, SKITSKA BOGINJA ISPLAŽENOG JEZIKA

Skitska boginja Apia, Api. 

BOGINJA SVANI (SVENI) ISPLAŽENOG JEZIKA

Boginju SVANI (ili SVENI), boginju svanuća, istori-čar Jovan Deretić naziva SERBONA što znači SVE-TLODOBRA (< SER + BONA). Ona je srpska BELA ČELA (naziv "pčela" je kovanica modernog doba).

Naziv ČELA postanjem je od galskog CELA (čitaj: KELA) sa značenjem REVNOST, VATRA, ŽAR [1].

..............................
[1] Jean-Baptiste Bullet, Mémoires Sur La Langue Celtique, Tome II; Besançon: Claudi-Joseph Daclin, 1759, pg. 296.

TAJNA ISPLAŽENIH JEZIKA VEDSKIH BOGOVA

Zašto nikad nisu spomenuli isplažene jezike na skulpturama Lepenskog Vira i figurinama Vinče? Zašto nikad nisu spomenuli isplažene jezike na prikazima tračanskih heroja i na kamenim keltskim glavama? Zašto nikad nisu spomenuli prikaze is-plaženog jezika na ilirskom bogu Silvanu? Zašto nikad nisu spomenuli isplažene jezike na amajlijama s kraja stare i početka nove ere, na slovenskim idolima i stećcima sve do sredine 19. vijeka po Sr-biji? Zašto?

Zašto preko sto pedeset godina ni riječ nisu kazali o isplaženim jezicima na skoro svim antropomorfnim likovima Sunca? Nisu jer to je istina koja svjedoči bitisanje vedskih Srba na Balkanu i Podunavlju od prvih postotopskih vremena sve do današnjih dana.

KELTSKI I KRSTJANSKI IDOLI

 

 

Kao trijumf pobjede nad Srbima starovjercima i kr-stjanima dvovjercima, Nemanja pali sve njihove knji-ge, ruši kapišta (crkvice) i idole:

"…I blagdaću datoj ti od Boga prelesni mrak bez-božnih jeretika odagna i jeres njihovu istrijebi, i ka-pišta njihova razruši, i idole njihove skrši, i zloslovnu pamet njihovu zlu istrijebi i slavu njihovu bez ostatka ugasi….” [1]

U razvalinama nekih kapišta otkrivene su kamene ploče sa reljefnim portretima. Ne znajući šta bi to moglo biti, svetosavski arheolozi te portrete pripi-saše "likovima ktitora" ili, možda, "graditelja:

“Na prostoru Stare Raške tokom pet stotina godina turske okupacije, stanovništvo je dugo uspevalo da očuva svoju duhovnost, pa čak i da podigne znatan broj crkava. Zavidan broj sakralnih objekata ovog kraja je sedamdesetih godina 20. veka istražen i konzerviran i tada su na pojedinim crkvama prvi put zabeleženi skulpturalni portreti ktitora i majstora. Rekognosciranjem terena tokom 2010. godine, za-beleženo je još nekoliko skulpturalnih predstava koje se mogu pripisati ktitorima pojedinih crkava koje su danas u ruševinama. Radi se o crkvama u Bekovi, Tvrđevu i Suvom Dolu. U Tvrđevu je portret urađen u punom reljefu i sa njim je nađena i ploča sa natpisom iz 1594. godine, dok su u Suvom Dolu otkrivena dva portreta. Ovim se broj skulpturalnih portreta na crkvama Stare Raške, sa ranije zabe-leženim dva, u Crčevu i Mitrovoj Reci, povećao na sedam.” [2]

"Predstave ljudi na grobnim spomenicima (ne samo krsnim) jesu predstave Bogočovjeka Hrista." (Goran Komar, Lokalitet Bakračuša kraj ceste Nevesinje - Mostar, I opet krst, Facebook, June 18 at 3:01 AM; link:
https://www.facebook.com/photo?fbid=9798476556873704&set=a.1767103296677777

Eto vam fotografije, gledajte, poredite i po zdravom razumu prosudite jesu li to likovi ktitora i majstora i jesu li to predstave Bogočovjeka Hrista?

P.S. Keltska glava sa fotografije (1. v.n.e.) sada je u privatnom vlasništvu:
https://www.inglebygallery.com/exhibitions/6901-and-per-se-and-part-xx-celtic/works/

..............................
[1] Život Svetoga Simeuna, napisao Domentijan, na svijet izdao Đura Daničić, Državna štamparija u Beogradu, 1865, str. 64.
[2] Dragica M. Premović-Aleksić, Prilog proučavanju skulpturalnih portreta ktitora crkava u okolini Novog Pazara, Zbornik Narodnog muzeja u Beogradu, XX-1, arheologija, Beograd, 2011, str. 471.

IDOL ISPLAŽENOG JEZIKA NA STEĆKU U ISTOČNOJ SRBIJI

Krstjanski idol isplaženog jezika na stećku u starom groblju kod crkve Sv. Petra i Pavla u selu Grlište, Zaječar, Srbija. Vidite li dokle se pruža područje ste-ćaka?

TAJNA ISPLAŽENIH JEZIKA VEDSKIH BOGOVA

Zašto nikad nisu spomenuli isplažene jezike (eng. protruding tongue) na skulpturama Lepenskog Vira i figurinama Vinče? Zašto nikad nisu spomenuli ispla-žene jezike na prikazima tračanskih heroja i na ka-menim keltskim glavama? Zašto nikad nisu spome-nuli prikaze ispla-ženog jezika na ilirskom bogu Sil-vanu? Zašto nikad nisu spomenuli isplažene jezike na amajlijama s kraja stare i početka nove ere, na slovenskim idolima i stećcima sve do sredine 19. vijeka po Srbiji? Zašto?

Zašto preko sto pedeset godina ni riječ nisu kazali o isplaženim jezicima na skoro svim antropomorfnim likovima Sunca? Nisu jer to je istina koja svjedoči bitisanje vedskih Srba na Balkanu i Podunavlju od prvih postotopskih vremena sve do današnjih dana.

ILIRSKI SILVAN (VIDAS ILI PAN) ISPLAŽENOG JEZIKA

 

lirski bog Silvan (Silvanus) isplaženog jezika.

IDOLI ISPLAŽENOG JEZIKA I SRBI

 

 

 

 

 

 

Zvanično datiranje kulture Vinče je laž u koju slijepo vjerujete kao najveći idioti. Zašto ne vjerujete svom Srbinu Miloju Vasiću, nego vjerujete lažima pred-stavnika njemačke Bečko-berlinske škole. Na Dan Sv. Save 1938. Vasić piše ovako:

“Nama je na ovom mestu najzgodnije obeležiti zna-čaj Troje i njenih nalazaka naročito za datiranje po-jedinih kulturnih pojava u Dunavskoj Dolini, je rod toga zavisi i pravilno shvatanje celokupne prais-torijske kulture u našoj oblasti.” [1]

“Na dubini od 4-5 metara ispod površine prvi put se pojavljuje specijalna ornamentalna tehnika, tzv. teh-nika crvenog slikanja bez sjaja, koja u svemu odgo-vara istoj tehnici u Tesaliji iz bronzanog doba, koje je prethodilo poslednjem odeljku najmlađe minon-ske periode (L. M. III). Moćnost ovog sloja u Vinči u kojem se pojavljuje ta tehnika iznosi oko 2 metra. Na dubini od 2,﮲5 metra pojavljuju se već keramički fragmenti, koji u svemu odgovaraju keramici s ovde proučenih nalazišta. Takve keramičke ostatke nala-zimo u celoj dubini sloja od 2-5 metra ispod povr-šine.” [2]

“Moje datovanje osnivanja Vinče u doba prelaza iz 7. U 6. vek pre Hr. naišlo je na opoziciju drugih nau-čnika. Ostajući pri svome datovanju Vinče, ja ne mogu na ovom mestu, zbog oskudice prostora dis-kutovati tako krupno i važno pitanje o datovanju preistorijskih kulturnih predmeta i pojava u Dunav-skoj Dolini.” [3]

U svom finalnom datiranju Vasić je odredio slje-deće:

“Kulturni sloj u Vinči, moćan 10,5 m., imaće se, pre-ma tome, razdeliti, na osnovi karakterističnih odlika, u tanje slojeve kojima će odgovarati kraći vremenski periodi u vremenskom interval od oko 1600 godine pre Hr. do oko 6 godine po Hr.” [4]

Zašto nikad nisu spomenuli isplažene jezike na skulpturama Vinče? Zašto nikad nisu spomenuli is-plažene jezike na skulpturama kulture Lepenskog Vira, kulture starije od Vinče?

Zašto nikad nisu spomenuli isplažene jezike na prikazima tračanskih heroja i na kamenim keltskim glavama? Zašto nikad nisu spomenuli prikaze is-plaženih jezika na amajlijama s kraja stare i početka nove ere, na slovenskim idolima i na srednjovije-kovnim stećcima sve do sredine 19. vijeka po Sr-biji? Zašto?

Zašto preko sto pedeset godina ni riječ nisu kazali o isplaženim jezicima na antropomorfnim likovima Sunca? To je istina koja svjedoči bitisanje vedskih Srba na Balkanu i Podunavlju od prvih postotopskih vremena do danas.

..............................
[1] Miloje M. Vasić, Žuto brdo; Starinar, Novog reda godina VI, 1911, str. 67, 72.
[2] Ib.
[3] Miloje Vasić, Dunavska Dolina i Italija u gvoz-denom dobu; Starinar, Treća Serija, Knjiga XIII, Dr-žavna Štamparija Kraljevine Jugoslavije, Beo-grad, 1938, str. 30.
[4] Miloje M. Vasić, Preistoriska Vinča I; Beograd, Izdanje Državne štamparije, 1932, str. 97.