U podnevu prvog dana ljeta Sunce se nalazi tacno izad desne ruke Oriona.
🌞✋
Na stećku je Svetovid-Perun u podnevu prvog dana ljeta, isplaženog jezika kao znakom ljetne žege i po-dignutom desnom rukom širom otvorenog dlana, pozdravom mira i blagoslova (Radimlja, Vidovo po-lje, Stolac, BiH). Sa istom simbolikom ovaj znak vedske duhovnosti na antropomorfnim likovima ku-mira, amajlia i nadgrobnih spomenika traje od post-potopskih dana polovine 3. milenija stare ere i traje kod Srba sve do druge polovine 19. vijeka.
Bog Sunca odjeven u Sunce postepeno preuzima vlast od lažnih biblijskih i drugih ljudskih "bogova".🌞✋
Lepenski Vir je rana postpotopska kultura ne starija od 2300 godina stare ere. To svjedoče prikazi isplaženih jezika i ostali solarni simboli koji se izgledom i zna-čenjem uklapaju u vedsku arjansku mitologiju post-potopskog vremena.
Ideologija laži vavilonskih Velikih magova i njenih re-ligijskih sljedbenika u sklopu evolucionističke laži pro-pada i da je njeni masoni Tame i vjernici Tame iz njenih religijskih i državnih struktura silom zakona i svako-dnevnom masovnom medijskom propagandom ne ču-vaju, srušila bi se kao i ona prva Vavilonska kula. Arhitekta Velike piramide poručuje da će i ova moderna Vavilonska kula biti srušena između 2035-2070. godi-ne, a djeca Svjetlosti naslijediće Novi Svijet.
I tako smo od kamenih idola kulture Karahan Tepe, skulptura Lepenskoh Vira, tračansko-egipatskog bo-ga Besa i figurina Vinče pa kroz milenije stigli do srpskih stećaka 19. vijeka i završili ciklus članaka o motivu isplaženog jezika na antropomorfnim i antro-zoomorfnim likovima Sunca i sunčanih božanstava.
Eto, Srbi, Bošnjaci i Hrvati, istina vam je pred očima, manite se laganja jer lažete sami sebi i to ljudi zdravog razuma ljudi ne rade.
I dao Bog da se sazna istina o trajanju srpskog roda kroz milenije od postpotopskih dana do dana dana-šnjeg i sve preko sunčanih simbola. Najveći svjedok te istine je isplaženi jezik na antropomorfnim i ant-ropo-zoomorfnim likovima idola drevne vedske reli-gije, na svijetu prve postpotopske Božije vjere obo-žavanja Sunca i Boga Sunca obučenog u Sunce, Boga Stvoritelja, Hranitelja i Čuvara zemaljskog ži-vota.
Naziv JEZIK je od osnove JAS:
JAS > JASIK > JAZIK > JEZIK (srpski), JAZYK (če-ški), ЯЗЫК (ruski), JAZYK (slovački), ЈАЗИК (ma-kedonski). Jedna od sanskritskih riječi za jezik je RASANA [870 ], jer sanskritsko RA je IMANJE; DA-VANJE, VATRA, TOPLOTA; LJUBAV, UŽITVANJE; BRZINA; ZLATO, SJAJ, BLJESAK [858}, dakle RA je JASNO SUNCE, RASANA je ZRAKA, SVJET-LOST. JAS i RA su dva drevna imena Sunca.
Od 2014. godine pokazujem Srbima prikaze ispla-ženih jezika po stećcima i raznim artefaktima pro-nađenim širom svijeta, dokazujući Srbima da je to dio vedske religije starih Srba i da su taj motiv Srbi koristeli sve do kraja 19. vijeka. Ali, današnjim Srbi-ma to je odvratni poganluk poganski.
Kroz vjeru grčke crkve, koju po Bogu Prava i Pravde, Bogu starih nekštenih Srba, nazvaše Pra-voslavlje, današnji Srbi vjeruju jedino u crkvenog Bogočovjeka Isusa Hrista. Današnji Srbi su odbacili Sunce i ono je za njih samo materija baš onako kako ih u školama naučiše evolucionisti i njihovi ateisti i komunisti.
Da je crkveno Pravoslavlje današnjih Srba lažna vjera sa lažnim Bogočovjekom Isusom Hristom, do-kaz je taj što i pored svih dokaza današnji Srbi prećutkuju, odbacuju i kriju istinu o postojanju ispla-ženim jezika na stećcima. Da je Pravoslavlje dana-šnjih Srba prava vjera sa duhom Boga Prava i Pravde, današnjih Srbi ne bi lagali i ne bi prećut-kivali i sakrivali istinu Istinitog Boga, nego lažna vjera lažnog boga ima i sljedbenike lažove.
To vam je, Srbi, čista logika, a hoćete li vi govoreći istinu i svjedočeći istinu da se vratite Istinitom Bogu, zvali ga vi Isus Krist, Isus Hrist ili Isus Hristos, Alah ili Manitu, to je do svakog od vas lično!
Radi potreba transhumanističke teorije evolucije ideolozi NSP lažu o starosti praistorijskih kultura. Tako, npr., kulture Karahan Tepe, Gobekli Tepe, Le-penski Vir i Vinču datiraju hiljadama godina stari-jima, iako je očigledno da po namjeni i sličnosti mo-tiva pripadaju postpotopskim kulturama ne starijima od 2500 godina st. ere.
Temelji transhumanzma postavljeni su u Bibliji, jer su pisci Biblije osmislili dvopolnog Boga Oca koji je sam od sebe i sam sebi rodio Isusa prije svih vi-jekova, zatim ga kao čovjeka ovaplotio kroz 13-godišnju Mariju. Potom su pisci Biblije Isusa pro-glasili za dvopolnog Boga Spasitelja i Sofiju Stva-rateljku.
Lažovi koji su osmislili i napisali biblijske laži, oni od kraja 19. vijeka falsifikuju i u laži oblikuju zvaničnu nauku i sav smisao i ljudskog socijalnog i moralnog postojanja pretvaraju u laž i zato će sve ovo da-našnje propasti i novoj opštoj propasti. Arhitekta Velike piramide opominje na kraj čovječanstva iz-među 2035-2070.
Po zvaničnoj nauci zadnje Ledeno doba završava se oko 10.000 godina stare ere, iako je to doba rezultat biblijskog potopa 2626-2625. god. st. ere. Kulture Karahan Tepe i Gobekli Tepe datiraju na 12.000=10.000 god. st. ere, Lepenski Vir na oko 9500-6000 god. st. ere, Vinču na 5500-3500 st. ere.
Ko početka 21. vijeka datira erheološka nalazišta i njihove artefakte? Je li to arheolog koji vrši isko-pavanja? Ne, to određuje nepoznati članovi speci-jalne komisije Bečko-berlinske škole. Dr Miloje Va-sić, arheolog koji je prvi otkopavao Vinču, dao je svoju završnu riječ o starosti Vinče:
“Nama je na ovom mestu najzgodnije obeležiti zna-čaj Troje i njenih nalazaka naročito za datiranje po-jedinih kulturnih pojava u Dunavskoj Dolini, je rod toga zavisi i pravilno shvatanje celokupne prais-torijske kulture u našoj oblasti.” [1]
“Na dubini od 4-5 metara ispod površine prvi put se pojavljuje specijalna ornamentalna tehnika, tzv. teh-nika crvenog slikanja bez sjaja, koja u svemu od-govara istoj tehnici u Tesaliji iz bronzanog doba, koje je prethodilo poslednjem odeljku najmlađe mi-nonske periode (L. M. III). Moćnost ovog sloja u Vinči u kojem se pojavljuje ta tehnika iznosi oko 2 metra. Na dubini od 2,﮲5 metra pojavljuju se već keramički fragmenti, koji u svemu odgovaraju kera-mici s ovde proučenih nalazišta. Takve keramičke ostatke nalazimo u celoj dubini sloja od 2-5 metra ispod površine.” [2]
Vasić je rekao i ovo:
“Moje datovanje osnivanja Vinče u doba prelaza iz 7. u 6. vek pre Hr. naišlo je na opoziciju drugih nau-čnika. Ostajući pri svome datovanju Vinče, ja ne mogu na ovom mestu, zbog oskudice prostora di-skutovati tako krupno i važno pitanje o datovanju preistorijskih kulturnih predmeta i pojava u Dunav-skoj Dolini.” [3]
Najdublja prošlost u koju Vasić stavlja Vinču je 1600 st. ere:
“Kulturni sloj u Vinči, moćan 10,5 m., imaće se, pre-ma tome, razdeliti, na osnovi karakterističnih odlika, u tanje slojeve kojima će odgovarati kraći vremenski periodi u vremenskom interval od oko 1600 godine pre Hr. do oko 6 godine po Hr.” [4]
Ko je mimo Vasića datovao Vinču na 5500-3500 st. ere? Datovali su predstavnici iluminatske Bečko- -berlinske škole radi potreba njihove ateističke teo-rije evolucije:
“Dakle, Vasić je svojim stavom došao u sukob sa nemačkom školom. Fasciniran je antikom i klasi-čnom arheologijom u najužem smislu. Taj sukob sa nemačkom arheologijom se sve više zaoštrava i Vasić je energično protiv svih zastupnika nordijske teorije. Taj odnos, opravdano negativan, prema nor-dijskoj teoriji i ta fascinacija antikom delovali na njega da ode predaleko u svojim stavovima. Ako pratite njegovu evoluciju: Vinča je najprije bila neo-litska, onda je postala bronzanodopska. U prvoj knjizi Praistorijske Vinče, Vinča se vezuje za mi-kenski svet i za srednjoheladsku kulturu, za minijsku keramiku, i najzad dolazi teoruija o jonskoj koloniji. Čini mi se, s jedne strane, fasciniranost antikom i, s druge strane, otpor prema nordijskoj teoriji delovali na njega da on u ovome pravcu ode predaleko. Pored toga, bio je potpuno sam. Nije bilo nikoga pored njega sa kim je mogao da razmeni misli i ko bi mogao eventualno da deluje na njega da koriguje svoje stavove”. [5]
Vasić je bio ignorisan, izolovan i sam, baš kako su Iluminati propisali šta i kako da čine sa intelektu-alcima čija mišljenja i stavovi nisu u skladu sa ilu-minatskim planom:
“Ako je pisac objavio nešto što privlači pažnju, i samo po sebi je pravedno, ali nije u skladu s našim planom, moramo ga nastojati pridobiti ili osuditi.” [6]
Polovinom marta 2020. javni mediji objavili su da je u blizini arheološkog nalazišta Viminacijum u du-gačkom i 3-4 m debelom sloju ilovače na dubini 6-8 metara ispod površine otkopani brodovi dužine između 15 i 16 metara i manji monoksili. Ovako je na licu mjesta 16. marta tekao razgovor novinara beogradskih Večernjih novosti sa doktorom arhe-ologije Miomirom Koraćem, direktorom Arheološkog instituta u Beogradu i direktorom Arheološkog nala-zišta Viminacijum:
Novinar: "Doktore!'
Dr Momir Korać: "Molim!"
Novinar: "Gde je Noje? Pošto ste, takli ste barku, a gde je Noje?"
Dr Momir Korać: “Šta je nama začuđujuće ovde u stvari? Začuđujuće je da imamo jedan brod, za koji u suštini ne znamo kom period pripada, ali ono što znamo je da na osnovu analogije vezano i za mamute koji su ovde nađeni, a nisu oni tako davno nađeni, doduše na nešto većoj dubini, da ova visina koju mi ovde gledamo, nekih 6-7 metara, geološki pripada u stvari jednom periodu za koji ne možemo uopšte da dovedemo u istu ravan sa ovim bro-dovima. Nemoguće je! Ona govori da je 70 hiljada godina, a brod ne znamo iz kog je perioda. Na-ravno, danas multidisciplinarnosti, znamo te stvari koje idu uz to, odnosno pozvali stručnajke da o tome nešto više kažu pa uzeli uzorke i mi naravno očekujemo da nam definišu i kažu iz kog perioda je ovaj brod.“ (Izvor: Viminacijska flota-Miskova barka, Večernje novosti, video,16. mart, 2020.
Sloj gline u kojem su pronadjeni brodovi Dr Momir Korac procjenjuje na 70 hiljada godina, a samo dva dana kasnije dr Momir Korać, direktor Arheološkog instituta SANU, po "izvjetaju" multidisciplinarne ko-misije Bečko-berlinske škole uz kiseli osmjeh ovako datira brodove:
"Dakle, ovde na Viminacijumu je bila čuvena Klasis flavia, luka sa brodovima, i eto nama te prilike da istražimo neke od tih brodova, od monoksila, od svih divnih stvari koji su tamo nestale i ostale za-trpane u glini pre nekih 1600 godina." (RTS Sajt, U Viminacijumu otkriven brod iz Rimskog carstva, Ma-gazin, Nauka, sreda, 18.03.2020, 12:11 -> 18:33) Video:
Tako i praistorijske kulture Karahan Tepe, Gobekli Tepe, Lepenski Vir i Vinču datiraju hiljadama godina starijima, iako je očigledno da po formi i sličnosti i značenju ukrasnih motiva pripadaju postpotopskim kulturama ne starijima od 2500 godi. st. ere.
..............................
[1] Miloje M. Vasić, Žuto brdo; Starinar, Novog reda godina VI, 1911, str. 67.
[2] Ib. str. 72.
[3] Miloje Vasić, Dunavska Dolina i Italija u gvozdenom dobu; Starinar, Treća Serija, Knjiga XIII, Državna Štamparija Kraljevine Jugoslavije, Beograd, 1938, str. 30.
[4] Miloje M. Vasić, Preistoriska Vinča I.; Beograd, Izdanje Državne štamparije, 1932, str. 97.
[5] Milutin Garašanin, razgovori o arheologiji. Razgovarali i priredili Staša Babić i Miodrag Tomović, Izdavač "3T" d.o.o., Beograd, 1996, str. 19.
[6] John Robison, Proofs of a Conspiracy against all the Religions and Governments of Europe, carried on in the secret meetings of Free Masons, Illuminati, and Reading Societies; Edinburgh, 1797, p. 194.
Solarno božanstvo isplaženog jezika, skulptura kulture Lepenskog Vira oko 2300 god. st. ere, Narodni muzej, Beograd).
"Otvoriću usta svoja u pričama, otkriću tajne od početka." (Psalm 78,2)
Motiv isplaženog jezika na antropomorfnim likovima Sunca i solarnih božanstava traje od postpotopskog vremena 2625. god. st. ere i Karahan Tepe kulture, kulture Lepenskog Vira, rane civilizacije drevnog Egipta i traje kroz milenije stare i nove ere sve do prikaza na srpskim stećcima krajem 19. vijeka. Starost i trajanje ovog simbola svjedok je starosti i trajanja srpskog naroda kao nosioca i čuvara te-meljnih elemenata vedske religije, prve postpoto-pske religije obožavalaca Sunca i Boga Sunca.
Na primjeru potpunog ignorisanja, prećutkivanja i sakrivanja istine mojih otkrića prikaza isplaženih je-zika na antropomorfnim likovima Sunca i solarnih božanstava od davne praistorije do kraja 19. vijeka može se zaključiti kolika je moć judeo-hrišćanskih tajnih društava unutar crkve, državnih institucija i zvaničnih medija. Oni su ti koji kroje "istinu" arheo-logije, antropologije, istorije, biologije i ostalih grana nauke, oni su ti koji lažima kanališu i u matriks ka-lupe razum lakovjernih, neupućenih i neukih od njih već potpuno zaglupljenih pojedinaca i naroda.
Ko je srpski DAKO, kasniji DAGON? Evo odgovora:
"U Karlovačkom rodoslovu (XVI v.) na samom po-četku nalazi se jedna beleška koja glasi: 'Glagoljut istini spisatelje jako Liki(ni)ju Srbinu biti rodom, Je-linu mudrovanijem, i vsa Srbska idolu služaše Da-gonu, od sudu i Dagoni i Daki imenujut se; od Sera že Srblje'." [1]
“DAKAN, asirsko božanstvo obožavano od Azirna-zipala. On je najvjerovatnije Dagon hebrejskih pisa-ca.” [2]
DAKO, trački, tj. srpski bog sunca, vazduha, šuma, vode i plodnosti, kasnije kod pomeranskih Srba Ra-dagast ili Vodan. Na Helmu rimskog vremena pois-tovjećuje se i sa Silvanomm, iako njemu po analogiji odgovara rimski Merkur, mada Dako ima mnogo vi-še božanskih atributa.
Sanskritsko DAKA znači VODA, a sanskritsko DĀ-KA je DAVALAC, DAROVATELJ i to je SUNCE DA-KO ili VODAN. DAKO je muški princip, Sunce i sun-ce, DAKA je voda i ženski princip , jer sanskritsko DAKA je VODA. Tračko vlastito muško ime DAKO znači VODAN. Vuk kaže da je DAKO istog značenja kao DAVID i DAMJAN [3]. Galsko DAG, DAGA je BODEŽ [4], nož kao simbol ZRAKE pošto DAG znači isto što i galsko DUG sa značenjem SUNCE [5]. Galsko DAGH znači DOBAR, DOBROTA [6]. Keltski DAGDA je srpski DAKO, DAGON, DOBRI BOG, DAJBOG.
.............................. [1] Relja Novaković, Uz probleme porekla Srba, Catena mundi, Ibarske novost, Kraljevo; Matica Srba i iseljenika Srbije, Beograd, 1992, str. 912. [2] William Ricketts Cooper, An Archaic Dictionary: Biographical, Historical, and Mythological; London: Samuel Bagsters and Sons, 1876, p. 164. [3] Vuk Stef. Karadžić, Srpski rječnik istumačen njemačkijem i latinskijem riječima, Četvrto državno izdanje, Beograd, Štamparija Kraljevine Jugoslavije, 1936, str. 114. [4] Jean-Baptiste Bullet, Mémoires Sur La Langue Celtique, Tome III; Besançon: Claudi-Joseph Daclin, 1759, p. 430. [5] Ib. {6] Ib.
