NEMANJIN SABOR PROTIV SBSKOG DVOVJERNOG KRESTJANSTVA

Nemanjin sabor (freska crkve Sv. Ahilije, Arilje).

  

   "Lakovjerje i praznovjerje" je odlika Srba nehrišćana i Srba dvovjeraca, jer je sve što brani Biblija, bilo je zabranjeno i kanonima Veseljenskih sabora.

 

      Ko je od arhijereja bio uz Nemanju? Bio je Grk Jevtimije. Vjerovatno je bilo Grka i grkofila bilo i među prisutnim kaluđerima i sveštenstvom i sa ovim Grkom Nemanja je sve zaranije pripremio. Bio je to unaprijed pripremljeni, montirani proces. I kad je pred prisutnima na saboru Nemanja izrazio svoju namjeru, došlo je do zestoke prepirke, do svadje i neslaganja sa Nemanjom. I onda Nemanja napušta sabor i opet se vraća sa "svjedokom": neka Srbkinja koja bijaše udata za nekog Srbina koji se molio kumirima. Ko se molio kumirima? Molio se starovjerac nehrišćanin i dvovjerac hrišćanin.

 

      To da se Srbi još nisu bili krstili, to je samo izbjegavanje priznanja da su Srbi bili dvovjerci: drzali i staru vjeru i bili kršteni hrisćani, jer da nisu bili kršteni, ne bi ih Nemanja zvao jereticima, nego poganima, medjutim tu uopšte nema ni jednog pomena pogana.

      Srbi kao narod nikad nisu bili  istinski, fanatični hrišćani i uvijek je srbsko narodno hrišćanstvo sadržavalo razna prehrišćanska vjerovanja koja istinski (ortodoksni) hrišćani nazivaju lakovjerjen, praznovjerjem i sujevjericama .

      Odsijecanje jezika je grčki (romejski) običaj i od Nemanjinog vremena toliko je po svojoj strahoti zapamćen u srbskom narodu da se to zlo generacijama pamti sve do danas, te stariji i danas ponekad plaše djecu da će im pop odsjeći jezik.

       Čudimo se što nemamo tragova srbskoj  istoriji prije Nemanjića? Eto odgovora: sve je spaljeno u vrijeme Nemanje i u vrijeme Nemanjića, sve knjige starostavne su uništene i ostale su zapamćene samo u epskoj poeziji kao mitski izvori znanja i proroštva.

 

      I tako je silom i nagovorom ortodoksnog grčkog arhijereja Jevtimija, koji nije ništa drugo mogao biti do tajni emisar grčke ortodoksne crkve, Nemanja je u svojoj državi zatro zvaničnu srbsku narodnu crkvu dvovjernih krestjana i njihova svetilišta (kapišta**) porušio (ova kapišta takođe svjedoče  da se ne radi o rimokatolicima kao što se to uveliko bez srama i stida laže).Mnoštvo je naroda pobjeglo u Bosnu, a ostatak u Srbiji tajno je nastavio da ispovijeda svoju dvovjeračku vjeru i da je to tačno svjedoči toponimi i narodna književnost prepuna sjećanja na prehrišćanske bogove i druga prehrišćanskih vjerovanja, svjedoče i danasnji srbski nehrišćanski običaji i svjedoče nam stećci 19. vijeka i motivi na njima.

............................ 

Kopirane stranice stranice su iz Glasnika srpskog učenog društva, Knjiga 10, P. Srećković, Stevan Nemanja, Beograd 1870, str.193.

 

 **Etimološko porijeklo riječi kapište je u sanskritu: sanskritsko capati (cap ) znači zahvaljivanje, a sanskritsko kapi znači sunce.

 Na kapištu su Bogu i bogovima prinosili darovi zahvalnosti. Sanskritsko prinati i prinite takodje znače zahvaljivati. To su riječi potpuno istog značenja kao i srbske riječi prinositi (dar) i prinijeti (dar). Postoji i hebrejska riječ sličnog oblika:  kappāra što znači žrtva za pomirenje.

KNEZ LAZAR TURSKI VAZAL

Lazar obećava ugarskom kralju da ce preći u rimokatolicizam ako mu pomogne (slike uvećaj klikom na iste).

 

 

 

Nakon poraza u boju sa Turcima kod Niša 1374. godine, Lazar postaje turski vazal.

 

      "...Niš padne i preko niških bedema prodre unutra sa svojom ordijom (?) beg, sin Timurtašev. Lazar nije mogao produžiti (bitku), nego pristane na mir po kome se obaveže d(avati) godišnje sultanu hiljadu funata srebra (da)vati mu hiljadu konjanika kad god on traži od njega kao svog vasala" (Glasnik srpskog učenog društva, Knjiga 84, Panta Srećković, Rasprava o caru Urošu, u Beogradu 1885. u Štampariji Kraljevine Srbije, str.275-407).

  

Izvor (strana 275- 407):  https://archive.org/stream/glasniksrpskoga56drugoog#page/n2/mode/2up

MALO ISTINE O ISTORIJSKOM KNEZU LAZARU

Knez Lazar Grebeljanović

 

      Sve ondašnje srbske velmože Dušanove carevine položili su najveću crkvenu zakletvu na vjernost caru Dušanu i Dušanovom sinu Urošu, kojeg je za života 1347. godine Dušan proglasio nasljednim kraljem (Uroš je krunisan po punoljetsvu u crkvi u Skoplju 10. aprila 1357. godine). Tu zakletvu položili su i Vukašin Mrnjavčević, Dusanov vjenčani kum i kršteni kum Urošev,  i Lazar Grebeljanović, Dušanov badžo (pašenog) i tetak Urošev.

      Kad je iznenadnom smrću 1355. godine Dušan umro, neke velmože ostale su vjerne zakletvi i podržavali su i priznavali Dušanovog sina Uroša kao Dušanovog zakonitog nasljednika, a neke velmože se odmetnuše i počeše da parčaju Dušanovu carevinu smišljajući kako da se otarase zakonitog kralja Uroša. Tako su na zakletvu položenu caru Dušanu pljunuli i Vukašin i Lazar.

      Bitka između Vukašina i pristalica mladog kralja Uroša desila se na Kosovu polju 1367. godine. Tu je Uroš poražen i u bjekstvu ka Dubrovniku biva ubijen. Bilo je tu u 12. godini Uroševog kraljevanja.

 

 

      Nakon što je car Dušan 1346. godine proglasio autokefalnost srbske crkve, nakon Dušanove smrti nevjerne velmože jedan po jedan odbacuju ovu autokefalnost kao nezakonitu i ponovo srpsku crkvu se potčinjavaju carigradskoj patrijaršiji. To je uradio i Lazar.

 

Kralj Uroš bio iskreni pravoslavac, a Lazar nikakav čovjek i nikakav pravoslavac.



 

  

Tako se i knez Lazar odriče autokefalnosti srbske crkve i u tu svrhu saziva sabor 1375. godine da to ozvaniči. Tako su rušitelji Dusanovog carstva i rušitelji kralja Uroša Dušanovo krunisanje za cara i Dušanovo potomstvo u liku kralja Uroša progasili nezakonitim i sebe ustoličili kao vladare čiste savjesti. (Glasnik srpskog učenog društva, Knjiga 84, P. Srećković, Rasprave o caru Urošu, str. 275-407)

 

       Tako je knez Lazar dosao na vlast bezbožnim gaženjem zakletve, izdajom, otimačinom i zločinom i kao takav crkvenom propagandom postao je jedan od najslavnijih i najpravednijih svetačkih  likova srbske crkveno-državne zvanične istorije sagrađene na crkvenom kultu, mitomaniji i laži.

 

POSTOJI LI PRAVOSLAVNI KRST

Vrste krstova

 

  

"Pravoslavni krst" (neki u svom kvazi Srbovanju već počeše da ga nazivaju "svetosavski krst").

 

     U posljednjih 50-tak godina kod Srba vjernika SPC uvrijezilo se mišljenje o postojanju  srbskog pravoslavnog krsta kao specifičnog krsta srbskog "svetosavskog" pravoslavlja. Međutim, to uopšte nije tačno, jer ta vrsta krsta kod Srba u upotrebi tek od druge polovine 19. vijeka.To je tkz. krst sa ispupčenjima (Budded Cross, Botonee Cross) u heraldici poznat i kao apostolski, katedralni ili trolisni krst (trolist je simbol Svete Trojice).

      Na stećcima srednjeg vijeka uopste nema originalnih trolisnih krstova.

 

Srednjevijekovni trolisni krstovi na stećcima su trolistovi od stilizovanog ćirilićnog slova C oko krsta i skupa sa upisanim krstom  na krakovima krsta simboli su tri mjeseca trajanja godišnjih doba (centralni dio krsta pripada Suncu).

 

Trolisni krst na stećku druge polovine 19. vijeka.

 

 

Trolisnih krstova nema ni na srednjevijekovnim freskama (lijevo je Stefan Prvovjenčani sa maketom Dečana, a desno Kralj Milutin sa maketom Gračanice).

 

      I tako u mnoštvu srbskih zabluda i laži u lažnom srbovanju pridodata je još jedna srbska zabluda i laž o postojanju izvornog srbskog pravoslavnog krsta, kojeg, da bi mu podigli srbski ugled, počese nazivati svetosavskim krstom.



NOVO DOBA

Noje: obratimo pažnju na položaj prstiju desne ruke: kažiprst je odmaknut od ostalih prstiju.

 

 

Odmaknuti kažiprsti

 

 

Zasto su kažiprsti ovoliko odmaknuti od ostalih prstiju?

 

      Odmaknuti kažiprst je znak koji su izmislili Grci. Ovaj znak objasnio je krajem 19. vijeka Italijan  Giulio Adrieu u svojoj knjizi Ćiromanija, Fizilogija na rukama (Giulio Adrieu, Chiromanzia, Fisiologia sulla Mano, Giulio Milano, 1884).

      Sta je ćiromanija (Chironomy, en.)? To je oblast koja se bavi nijemim govorom, sporazumijevanjem  znakovima i gestikulacijom. Pa da vidimo sta znači znak koji vidimo na gornjim slikama:

 

Prstima i slovom μ stari grčki znak broja 40.

 

      Broj 40 često se spomine u Bibliji kao npr. u ovim slučajevima:

- u vrijeme Nojevog potopa kiša je padala 40 dana,

- Mojsije je proveo na Horevu 40 dana dok nije dobio zavjetne ploče Dekaloga,

- egzodus iz Egipta do obećane zemlje traje 40 godina, 

- Isus Hrist je postio 40 dana,

- Isus Hrist se vaznesao 40-tog dana

      Šta je biblijsko, talmudsko, kabalističko-gematrijsko značenje broja 40? To je preokret, obnova, Novo doba, New Age (en.). To je vrijeme koje vatikanske pape često spominju i u kojem danas živimo: Novus ordo seclorum (lat), New order of the ages (en.), tj. Novi svjetski predak. 

ISTOK

Mladi Mjesec (br. 2) sjajnim dijelom okrenut je zapadu, a na kraju mjeseca pred novu mijenu najmanji sjajni dio okrenut je istoku (br. 8) 

 

Ne, ovo nisu polumjesec i zvijezda, nego posljednja faza Mjeseca pred nastupajuću mijenu kad Mjesec prolazi ispred Sunca. Sunčev kolovrt je simbol Sunca i ciklusa vremena.

Jedino se na Balkanu ovaj najmanji vidljivi dio Mjeseca naziva polumjesec (lijevo), a vidimo sta je pola Mjeseca (desno).

OD VINČE DO 19. VIJEKA: CRVENA JE SRBSKA BOJA

Vinčanski kumir

 

Stećak srednjeg vijeka

 

Stećak 19. vijeka

 

Od Vinče do sredine 19. vijeka: crvena je srbska boja.