SIMBOL C (S)

      Sunčev simbol C (S) kao drevni univerzalni simbol Sunčevog nebeskog drveta života predstavlja rađanje, život i besmrtno vaskrsenje Božije tvorevine.

 

Indijanski petroglif: vrijeme godine predstavljeno sa četiri simbola C (S): zimski solsticij  je u dnu krsta, ljetni solsticij na vrhu, proljedni ekvinocij u sredini desno i jesenji ekvinocij je u sredini lijevo.(AltaVista Site, Compostela, Nayarit, Mexico).

 

Sunčev simbol C (S) iznad vode (drevni petroglif, Virgin Island).

 

 

Sunčev symbol C (S) na stećcima srednjeg vijeka

 

Četiri simbola C (S) oko solarnog krsta četiri su vremena rađanja, života i besmrtnog vaskrsenja Božije tvorevine u četiri godišnja doba.

     Dakle to nije polumjesec kao što prevaranti govore i kao što neupućeni ponavljaju. Nije to ni grčko slovo B (V), kao što grcizirani ortodoksni svetosavci tvrde. Ognjilo, (kresivo, ocilo) ima oblik simbola C, u stvari je ognjilo samo stilizirani oblik simbola, tj. slova C (S).

SIMBOLI STAROSJEDILACA BALKANA

Selo Srndalj nalazi se u neposrednoj blizini Ribarske Banje.

Piktografi na megalitu iz Srndalja (Živko D. Petković, Neki preistorijski crteži i najstarija balkanska pismena, Megalit iz Srndalja, Beograd, 1934, str. 10-19)

 

Motivi na starom nadgrobnku u srndaljskom groblju: antropomorfni prikaz godine drži simbol Sunčevog puta (prikaz na slici 28. ispod). Ljudska figura ima "tri noge". Ne, nije to greška drevnog crtača, nego je "srednja noga" pravac penisa koji je na petroglifima simbol zimskog solsticija, dok je glava figure simbol ljetnjog solsticija. Ruke su linija nebeskog ekvatora u pravcu istok-zapad .

 

Motivi na kamenju  uz Srndaljsku reku.

 

      Na slici 27. je put Sunca po nebeskoj vertikali jug-sjever  od zimskog do ljetnjog solsticija. Nebeski ekvator je baza trougla, a u trouglu su tri mjeseca proljeća i tri mjeseseca ljeta .

 

Na slici 28. krstić u dnu je znak zimskog solsticija, drzač je nebeska vertikala jug-sjever, a kvadrat je kuća Sunca četiri godišnja doba oko nebeskog ekvatora (srednja horizontalna linija).

 

Slika 28. prikazuje krug Sunčeve godine sa četiri godišnja doma na nebeskom ekvatoru, a krstići na vertikali su zimski (dole) i ljetnji solsticij (u vrhu).

 

Lijevo na slici 30. u dnu je znak ^ i to su jesen i zima u čijoj tački spajanja je zimski solsticij (to isto prikazano je na motivima stećaka na slici ispod). Trougao je podijeljen na proljeće i ljeto. Motiv prikazan na desnoj strani 30. slike je krug Sunca (godine) sa četiri godišnja doba.

 

Na slici 30. u trouglu su proljeće i ljeto iznad nebeskoh ekvatora.

 

 

 Motivi na stećcima srednjeg vijeka.

 

 

Motivi na srednjevijekovnim stećku

 

 

Srbski stari zavjetni krstovi u okolini Niša.

 

Stari srbski krstovi u Rumuniji.  

 

      I tako od neolita do savremenog doba vidimo iste solarne simbole starosjedilaca Balkana.

MORGA

       Danas rijetko ko među Srbima zna šta je morga, a svi znaju šta je motka. Morga je motka, dvije riječi za jedan pojam. Evo morgi, tj. motki:

Morge (motke) mogu da sluze i kao oružje.

 

      O starosti jednog naroda može da svjedoči i jezik tog naroda i to svjedočenje pokazuje i  dokazuje svojim starim riječima. Ovdje ćemo na primjeru riječi morga pokazati i dokazati vedsku starost srbskog naroda. Hajdemo do vedskih vremena i sanskritskog jezika!

 

Morge i grah u vrtu.

 

      Sanskritsko maarga znači pravac, usmjerenje, put. Pogledajmo donju sliku na kojoj je mladi grah uz  morge: zašto su morge usađene uz svaku kućicu graha? Morge su tu da nejakoj lozi graha posluže kao pravac, usmjerenje, put! Sanskritsko maarga i srbsko morga istog su značenja i skoro istog oblika i evo jedna jedina riječ svjedoči vedsku starost Srba, jer riječ morga ne postoji ni u jednom modernom evropskom jeziku sa značenjem koje ima u sanskritu, osim kod Srba. Postoje oblikom slične riječi, ali im je značenje izmijenjeno: morgen (danski, holandski, njemački, norveški), morgun (islandski), morgon (švedski), morgn (jidiš). Sve ove riječi znače jutro i svakako da je njihovo prvobitno značenje pravac, usmjerenje, put Sunca na istoku i od istoka. Na sanskritu jutro je vidyut i zvetana sto je srbsko vidjet i svitanje.

       Srbska riječ jutro odgovara sanskritskom jut koje znači sjajni, te srbsko jutro znači sjajno. Jutro je rano doba dana, a sanskritsko ra znači vatra, toplina, ljubav, sjaj, divota, veličanstvenost, svjetlost, bistrina i sve su to atributi Sunca i nebeskog Raja (sanskritsko rajati ili kraće raj).

Неки од oбичаја мога краja

      Иако је модерно доба већ присутно у свим порама друштва и као такво плански разара, уништава и брише нашу стару традицију, ипак неки обичаји су и данас остали присутни у дијеловима мањих сеоски средина.
      Лазарица, Лазарева субота (вјероватно накнадно тако названа ), чак и крсна слава многих.
На лазарицу ујутро, у рану зору док још ни пијетли нису најавили дан, обичај је да неко од укућана (углавном су то радо чинила дјеца) уз лупање кашике о нпp. металну шерпу, обиђе три пута око куће и осталих дворишних зграда, ради  обичаја плашења и тјерања гуја (змија) из кућног дворишта, тј. да гује  за вријеме љетњег периода и врућина не би прилазиле кућама и окућницама. Овако је гласила пјесмица коју је укућан изговарао куцајући лазарицу:

Куца куца лазарица,
бјеж' од куће поганица,
убиће те стопаница
калагијом по глави,
да се више не јавиш!
Kуца баја за петеро јаја!

      Свака кућа и домаћинство мога краja joш прати  овај обичај. Дар за онога који ''куца лазарицу''  су углавном јаја, која су се дијелила на Васкрс, тако да уз свој дио на Васкрс он добија и дио за који је ''куцао лазарицу ''.
      Oвако је то у мом крају било а и још увјек је, а код вас не знам, јер и стара изрека каже ''Cто села сто обичаја''.
 

 Tecлић, 3. 4. 2015. гoд.       
Спасојевић Недељко,  блoгep  ( http://obicajistar.blogspot.ca/  )                                                            

SIMBOLI SU BOŽIJA SLOVA

Često pokazujem Sunčeve ljestve, vertikalu po kojoj se od juga ka sjeveru  Sunce penje i silazi tokom godine (krst ruskih dvovjeraca).

 

Indijanski petroglif: cik-cak linija je podizanje Sunca prije podne i zalazak poslije podne, jer Sunce ide gore-dole. To su ujedno smjene dana i noći, takođe i Sunčeva ekliptika iznad i ispod nebeskog ekvatora. Cik-cak liniju presijecaju pravci četiri godišnja doba sa po tri mjeseca svog trajanja.

Indijanski petroglif: antropomorfni prikaz godine. Četiri godišnja doba su sa po tri mjeseca svog trajanja; penis je zimski, a glava sa oreolom ljetni solsticij.

 

Indijanski petroglif: podignuta lijeva ruka simbol je Sunčevog podizanja sjevernim nebom u vrijeme proljeća (ukošena grana desno), a spuštena desna ruka simbol je vremena ljeta (grana ukošena lijevo) i spuštanja Sunca ka jugu od prvog dana ljeta (centralna grana). Ova trostruka grana dio je vrha Sunčevog drveta života. 

 

Indijanski petroglif: vrh Sunčevog drveta života (proljeće i ljeto sa strana, a između je ljetni solsticij i prvi dan ljeta). U desnoj ruci su luk i strijela sto je dokaz da se radi o božanstvu Sunca, ognja groma i munja, baš kao što su luk i strijela oružje Svetovida i Peruna.

 

 

Stecak: vrh Sunčevog drveta života.

 

Zmija (ouroboros) simbol je cikličnog kružnog toka vremena. Njen kružni oblik jeste simbol beskonačnosti, ali ne beskonačnosti zemaljskog vremena, jer u beskonačnosti vrijeme ne postoji, već beskonačnosti Božijeg koje prožima nebo. Na ovoj zmiji obilježena su i četiri godišnja zbivanja: proljetni ekvinocij (mali krug desno), jesenji ekvinocij (mali krug lijevo), zimski solsticij (kružić u dnu), a glava godine je ljeni solsticij.  Simbol kruženja vremena je i sazvijeđe Velika kola (unutar zmije).

 

      Drevni univerzalni simboli u srbskom narodu nazvani su Božija slova i njihova značenja nekad su znali svi ljudi, ali je vremenom to znanje od ljudi otuđeno i čuvalo se samo u uskom krugu iniciranog sveštenstva i tako se širilo svijetom prenoseći iz starih u nove religije, da bi na kraju to znanje postalo privilegija pripadnika tajnih ezoterijsko-mističnih udruženja. Mnoga značenja simbola zaboravljena su, ili su namjerno izvitoperena i zloupotrijebljena u ljudskim političkim i religijsko-ideološkim zloupotrebama prirode, ljudi i religije.

 



NEKE TAJNE VELIKE PIRAMIDE

      Po kodovima Velike piramide vrijeme možemo  kodirati u mjerama dužine i zapremine. Tako je  u mjerama nekih poznatih sakralnih objekata ugrađena simbolika mjera vremena i mjera Zemlje. Jedan od najpoznatijih takvih objekata je Crkva Svete Sofije (Aja Sofija) u Carigradu ( http://www.scribd.com/doc/33892260/The-Church-of-Holy-Wisdom ).

      U Apatinu je 2009. godine otvorena nova riječna marina koju krasi oko 8 metara visoki kip boginje Nike.

     

Kip apatinske Nike visoka je oko 8 metara.

 

      Jedan od kodova Velike piramide pokazuje kako u jedan objekat (ovdje kip Nike) mogu da se upisu mjere vremena i obratno. Evo tog odnosa mjera  vremena i dužine:

1 dan = 2,466586266 cm

Kip Nike zvanično je visok oko 8 metara = 800 cm.

 

Kodirana geometrija

 

       Gledajmo sad ovu "slučajnost": jedna godina ima 365,242  dana i to uzmemo kao prečnik kruga T. Površina kruga T iznisi 104.773,3763 kvadratnih mjernih jedinica, a kvadrat ABCDA ima istu toliku površinu. Stranice ovog kvadrata biće duge po 323,687158 mjernih jedinica.

      Umimo ovih 323,687158 mjernih jedinica kao mjeru vremena u danima, dakle uzmemo 323,687158 dana  i po Piramidinom kodu pretvorimo to u centimeter:

 

         323,687158 x 2,466586266 = 798,4022984 cm = 7,984022984 m =  proračunska, nacrtna visina kipa Nike u Apatinu, a onaj uzdignuti ravnokraki krst u Nikinim rukama upravo je simbol vremena godine o kojem smo ovdje pričali. 

 

..............................

 

http://www.rtv.rs/sr_lat/vojvodina/u-apatinu-otvorena-medjunarodna-marina-najveca-na-dunavu_139191.html



RELIGIJSKA KONKURENCIJA I RELIGIJSKO ČEKIĆARENJE

Asa, starozavjetni judejski kralj, uništava idole (Bible Historiale, 1372).

 

 

Jevreji ljube Zida plača u Jerusalimu; ako zid nije idol, a šta je?

 

Muhamed (sjedi na bijelom konju okružen svetom vatrom) uništava idole Kabe u Meki (persijska minijatura, 11. vijek, Bibliotheque Nationale, Paris).

 

Muslimani ljube crni kamen u Meki: ako ovaj kamen nije idol, a šta je?

 

Sveta Apolonija unistava nehrišćanske idole (Giovanni d'Alemagna, national Gallery of Art, Washington, DC, Samuel H. Kress Collection).

 

Rimokatolička Sv. Marija Bistrička: ako ovo nije idol, a šta je?

 

Rimokatolička prodavnica: ako ovi kipovi nisu idoli, a šta su?

  

Sveti Nikola uništava nehrišćanske idole (13th century fresco, Church of Ss Nicholas & Panteleimon, Boyana Church, Sofia, Bulgaria).

 

Sveti Avram Rostovski uništava Velesov idol (Fresco of the monastery St. John the Evangelist, Rostov).

 

Ortodoksno cjelivanje krsta i ikone: ako krst i ikona nisu idoli, šta su?

 

Kip Bogorodice u porti manastira Dobrun kod Višegrada.

 

 

Čekićarenje se nastavlja: danas svi govore da je ovo varvarski čin, a u stvari je nastavak zajedničke im avramske tradicije uništavanja konkurencije u vjersko-političkom  biznisu.

 

      U Žičkoj besedi o pravoj veri Sveti Sava kaže:
      “Uz to, mi se klanjamo i poštujemo i celivamo svečesnu ikonu čovečanskog ovaploćenja Boga Logosa pomazanog Božanstvom i ostavšeg nepromenjeno, tako da onaj koji je pomazan verom smatra da vidi samoga Boga Koji se javio u telu i s ljudima poživeo. Klanjamo se i drvetu Časnoga krsta i svetim časnim sasudima i božanskim crkvama i svetim mestima . Klanj...amo se i čast odajemo ikoni Presvete Bogorodice i ikonama svečesnih Božjih ugodnika, uzdižući oči duše (naše) ka prvoobraznom liku i um uznoseći na ono što je neshvatljivo.”

       Nikolaj Velimirović kaže:

       “U Bibliji je jasno izrečeno, da je idolopoklonstvo svako obogotvorenje ma koje tvari Božje, bilo to sunca ili meseca, ili zvezda, ili kamena, ili drveta, ili životinje, ili gaja, ili visine, - ma koje tvari Božje ili rukotvorine čovečje.”

       U slovenskom hramu u Arkoni bio je veliki drveni idol posvećen Svetovidu. Da li je taj drveni kip za Slovene bio Bog? Da li su Sloveni ono drvo smatrali svojim Bogom? Da li su Sloveni zaista smatrali da ovaj drveni kip noću jaše bijelog hramovnog ždrijepca?

      Ne, Sloveni su vjerovali da bijeloga konja nije jahao drveni kip, nego stvarni Svetovid. Kip nije bio Svetovid, niti je Svetovid bio u kipu, nego su Sloveni kroz kip doživljavali duhovnu vezu sa Svetovidom i kroz ovaj kip klanjali se Svetovidu isto kao što se pravoslavci kroz ikone klanjaju Bogu i svecima.

      Nehrišćani vjeruju u ispravnost svoje vjere isto kao što pravoslavci vjeruju u jedinu ispravnost svoje vjere, ili kao što muslimani vjeruju u jedinu ispravnost svoje vjere, ili kao što judeji vjeruju u jedinu ispravnost svoje vjere. I sve te vjere: i nepravoslavci i pravoslavci i muslimani i judeji imali su i imaju svoje idole koji preko kojih su doživljavali i doživljavaju vezu sa svojim Bogom.

      Međutim, vjerovanje da je samo jedna njihova vjera prava vjera u Boga, vjerska isključivost čekićima razbija idole druge vjere, a isto tako čekićima je razbijala i razbija i glave ljudima koji nisu htjeli ili neće da se poklone toj “jedinoj ispravnoj vjeri” čekićara.

       Dok pročitaju ovaj članak, čekićari pravoslavlja  reći će da autor članka "Religijska konkurencija i religijsko čekićarenje" piše protiv njihovog pravoslavlja. Iz istog ugla posmatranja mogu da se jave i judeji i muslimani i da kažu da autor pomenutog članka piše protiv judaizma i protiv islama. Čekićari nastavljaju svoje čekićarenje u svakoj im mogućoj prilici i zato mira na svijetu nema i nikad ga sa ćekićarima i među čekićarima nije bilo i nikad ga neće biti.