VINČANSKA BOGINJA ISPLAŽENOG JEZIKA

“Kulturni sloj u Vinči, moćan 10,5 m., imaće se, pre-ma tome, razdeliti, na osnovi karakterističnih odlika, u tanje slojeve kojima će odgovarati kraći vremenski periodi u vremenskom interval od oko 1600 godine pre Hr. do oko 6 godine po Hr.” (Miloje M. Vasić, Preistoriska Vinča I.; Beograd, Izdanje Državne štamparije, 1932, str. 97).

ISPLAŽENI JEZIK I PORUKA PROTOMAJSTORA VELIKE PIRAMIDE

Po zvaničnoj nauci zadnje Ledeno doba završava se oko 10.000 godina stare ere, iako je to ledeno doba rezultat biblijskog potopa 2626-2625. god. st. ere. Kulture Karahan Tepe i Gobekli Tepe datiraju na 12.000-10.000 god. st. ere, Lepenski Vir na oko 9500-6000 god. st. ere, Vinču na 5500-3500 st. ere, bronzanu kulturu Vučedola datiraju na 3000-2200 st. ere, sve hiljadama godine više nego jest.

Sredinom prve decenije 20. vijeka prva iskopavanja Vinče počeo je tada najugledniji srpski arheolog Mi-loje Vasić. Po Žutom i Belom Brdu i okolnim loka-cijama od 1908. iskopavanja traju u intervalima sve do 1982. U zaključnom datiranju Vinče Miloje Vasić dolazi u sukob sa predstavnicima evolucionističke Bečko-berlinske škole:

“Dakle, Vasić je svojim stavom došao u sukob sa nemačkom školom. Fasciniran je antikom i klasič-nom arheologijom u najužem smislu. Taj sukob sa nemačkom arheologijom se sve više zaoštrava i Va-sić je energično protiv svih zastupnika nordijske te-orije." [1]

Dakle, u arheologiji postoje različite teorije. Teorija je pretpostavka i ne mora biti istina, može biti greš-ka, zabluda ili namjerna ideološka podvala. Kao pri-stalica Bečko-berlinske škole iznad citirani arheolog Milutin Garašanin osuđuje Vasića kao pristalicu kla-sične arheoogije. Vasić Vinču datira klasičnim meto-dom poređenja sa prethodnim nalazima:

“Na dubini od 4-5 metara ispod površine prvi put se pojavljuje specijalna ornamentalna tehnika, tzv. teh-nika crvenog slikanja bez sjaja, koja u svemu odgo-vara istoj tehnici u Tesaliji iz bronzanog doba, koje je prethodilo poslednjem odeljku najmlađe minon-ske periode (L. M. III). Moćnost ovog sloja u Vinči u kojem se pojavljuje ta tehnika iznosi oko 2 metra. Na dubini od 2,﮲5 metra pojavljuju se već keramički fragmenti, koji u svemu odgovaraju keramici s ovde proučenih nalazišta. Takve keramičke ostatke nala-zimo u celoj dubini sloja od 2﮲5-0 metra ispod po-vršine.” [2]

"Nordijska škola" je njemačka Bečko-berlinska ško-la, cionističko-iluminatska škola zapadnih darvinista koja od početka 20. vijeka postepeno preuzima zva-ničnu vlast u svim granama nauke. Od druge polo-vine 20. vijeka njihove specijalne komisije počinju arheološke nalaze da datiraju metodom C-14. Da li je taj metod tačan i da li oni tačno izvještavaju, to niko ne može provjeriti, ali njihov izvještaj je zva-nični amin i drugačije ne može i ne smije biti. Ko im se suprotstavi, biva istjeran sa lokacije, otpušten s posla, klevetan i napadan ili likvidiran.

Arheolog dr Miloje Vasić je prvi otkopavao Vinču i dao je svoju završnu riječ o starosti Vinče:

“Nama je na ovom mestu najzgodnije obeležiti zna-čaj Troje i njenih nalazaka naročito za datiranje po-jedinih kulturnih pojava u Dunavskoj Dolini, je rod toga zavisi i pravilno shvatanje celokupne praisto-rijske kulture u našoj oblasti.” [3]

Vasić je rekao i ovo:

“Moje datovanje osnivanja Vinče u doba prelaza iz 7. u 6. vek pre Hr. naišlo je na opoziciju drugih na-učnika. Ostajući pri svome datovanju Vinče, ja ne mogu na ovom mestu, zbog oskudice prostora dis-kutovati tako krupno i važno pitanje o datovanju pre-istorijskih kulturnih predmeta i pojava u Dunavskoj Dolini.” [4]

Najdublja prošlost u koju Vasić stavlja Vinču je 1600 st. ere:

“Kulturni sloj u Vinči, moćan 10,5 m., imaće se, pre-ma tome, razdeliti, na osnovi karakterističnih odlika, u tanje slojeve kojima će odgovarati kraći vremenski periodi u vremenskom interval od oko 1600 godine pre Hr. do oko 6 godine po Hr.” [5]

Počev od praistorije i kultura Karahan Tepe, Le-penskog Vira, Vinče susjednih srodnih kultura, od drevnog Egipta pa kroz bronzano i željezno doba, sav srednji vijek, kroz hinduizam, kod Polinežana i Maja te kroz savremeno doba do pred kraj 19. vi-jeka kod Srba traju prikazi isplaženog jezika na idolima, amajlijama, oružju, novcu i nadgrobnicima. To svjedoči kontinuitet elemenata arjanske vedske duhovnosti obožavanja Sunca i Boga Sunca, Živo-tvorne Vatre i Svjetlosti nebeske i zemaljske.

I sve pomenute arheološke lokacije i artefakri iz vremena su nakon opšteg potopa 2626-2625. Tako tvrdi arhitekta Velike piramide i to ne može biti netačno, jer on je znao i mjere Zemlje i hiljadama godina prije nego su vavilonski Veliki magovi u bib-lijski spis zapisali mjere Solomonovog hrama. On je znao i nama pokazao kako su mjere Solomonovog hrama geometrijski povezane sa mjerama Piramide i Zemlje, znao je godinu biblijskog potopa, crkveni datum Isusovog rođenja, datum njegovog raspeća, vaskrsenja i kazao nam da će između 2035-2070. biti kraj naše civilizacije, možda kraj čovječanstva, možda i kraj svijeta.

Dozivaj se pameti, narode, naročito vi zidari NSP i "nove istine", jer mnogo ste Istini lažući od Svjetlosti odstupili, Sunce omrznuli i čovjeka ljudima za Boga proglasili.

..............................
[1] Milutin Garašanin, razgovori o arheologiji. Raz-govarali i priredili Staša Babić i Miodrag Tomović, Izdavač "3T" d.o.o., Beograd, 1996, str. 19.
[2] Miloje M. Vasić, Žuto brdo; Starinar, Novog reda godina VI, 1911, str. 67, 72.
[3] Ib.
[4] Miloje Vasić, Dunavska Dolina i Italija u gvoz-denom dobu; Starinar, Treća Serija, Knjiga XIII, Dr-žavna Štamparija Kraljevine Jugoslavije, Beograd, 1938, str. 30.
[5] Miloje M. Vasić, Preistoriska Vinča I.; Beograd, Izdanje Državne štamparije, 1932, str. 97.

OGLEDALO SRBA

Rana jerusalimska crkva bila je prva istorijska ko-munistička komuna u kojoj niko ništa nije imao i vje-rujući u Bogočovjeka bili su srećni:

"A svi koji vjerovaše bijahu zajedno, i imahu sve zajedno. I tečevinu i imanje prodavahu i razdavahu svima kao što ko trebaše. I svaki dan bijahu jednako jednodušno u crkvi, i lomljahu hljeb po kućama, i primahu hranu s radosti i u prostoti srca..." (Djela 2, 44-46)

"DNO" JR "KRSNI HLJEB" VUČEDOLSKE KULTURE

Imenica KRST i pridjev KRSNI postanjem su od starosrpskog KRES (danas velški pisano: CRES). KRES je VATRA, VATRA je SUNCE, SUNCE je SVJETLOST, SVJETLOST je SLAVA.

Zvanična arheologija datira vučedolsku kulturu na 3000-2200 st. ere i lažno datiraju za preko 1000-2000 godina.

VIŠNJI BOG I DANAŠNJI SRBI

U ovo vrijeme globalizacije otkrivati, pisati i postav-ljati dokaze istinite istorije Srba zaista nema smisla, jer i srpski pravoslavni intelektualci u tranziciji svi-jesti Srba ka Novom svjetskom poretku brišu stvar-nu i lažući stvaraju "novu istinu".

Prikazi splaženih jezika na idolima, amajlijama i ant-ropomorfnim likovima stećaka svjedoče trajanje iste srpske vedske duhovnosti od prvih postpotopskih vremena do kraja 19. vijeka, ali Srbi to kriju, jer to nije u interesu laži biblijske "mesijanske" ideologije.

I pored svih dokaza, niko od Srba ne reaguje, ćute Srbi i kriju ovo čudesno otkriće jer su laživog Anti-hristovog duha kojeg oni i dalje zovu Isusom Hri-stom.

Istinski Isus Hrist je rekao da je on istina, put i život i da su oni njegovi, svjedočili bi istinu i govorili istinu, ali oni samo lažu, lažu i lažu, jer su antihristi.

Od kad su se odrekli Sunca i Boga Sunca, ne stra-daju Srbi zbog pravoslavne vjere, nego zbog pravo-slavne nevjere.

AR, PAR, ZLATNE PARE I PARKUN

Latinski PARIO znači DONOSIM, RAĐAM [1], PA-RO je DOSTAVLJAČ [2], PARENS je RODITELJ [3]. Latinski PARADISUS je RAJ [4].

PAR > PARA > PARE = SVJETLO, SJAJ.

Korijen u PAR je sumersko AR sa značenjem VI-SOK, UZVIŠEN, SLAVAN [5] i to je jedno od drevnih imena Sunca:

"Al je naravno El ili AR ili RA, Sunce." [6]

“Ar, ili Ari, znači vatro-Sunce, na grčkom Ar-es, u Fenikiji i Judeji to je Ar, ‘vatra’ (Iar).” [7]

Od AR je i sanskritsko ARYA sa značenjem UZVI-ŠENI, RASNI, SLAVNI i oni su ARJANI, tj. TRAČ-ANI, SERBI koje od srednjeg vijeka po SLAVI na-zivaju SLAVENI.

"Ime Perkun se također piše Parkun i Perun." [8]

PAR > PARKUN = PERKUN = PERUN.

Od PAR je hetsko PARTAS sa značenjem OTAC [9]. Naziv PARTAS je složenica od PAR + TAS. Po da-vanje smisla riječi PARA, PARE (kovanice), jasno je da PAR znači SJAJ, jer AR je SUNCE. TAS je ok-rugla plitka metalna posuda na koju se stavljaju tegovi i roba na starim vagama i u TAS se skupljaju crkveni prilozi. TAS je DRŽAČ. Tako hetsko PAR-TAS znači SJAJNI DRŽAČ i kao prvo to je SUNCE, BOG (OTAC NEBESKI), pa onda, kao preneseni smisao prvog, dolazi roditelj OTAC ZEMALJSKI.

..............................

[1] Francis Edward Jackson Valpy, An Etymological Dictionary of the Latin Language; London: Printed by A. G. Valpy, 1828, p. 320.

[2] Ib. p. 321.

[3] Ib. p. 319.

[4] Ib.

[5] Laurence Austine Waddell, A Sumer-Aryan Dic-tionary, Part I, Luzak and Co., London, 1927, p.14.

[6] James George Roche Forlong, Rivers of Life, Vol. I; London: Bernard Quaritch, 1883, p. 16.

[7] S. F. Dunlap, The Origin of Ancient Names of Countries, Cities, Individuals and Gods; Cambridge, Metcalf and Company, 1856, p. 7.

[8] Johann Leonhard von Parrot, Versuch Einer Entwicklung Der Sprache, Abstammung, Geschi-chte, Mythologie Und B Rgerlichen Verh Ltnisse Der Liwen, L Tten, Eeste: Mit Hinblick Auf Ein, Berlin, 1839, p. 352.

[9] Emmanuel Laroche, Les Hiéroglyphes Hittites, Première partie L'écriture; Éditions du Centre nati-onal de la recherche scientifique, Paris, 1960, p. 7.

VINČANSKA BOGINJA ISPLAŽENOG JEZIKA

 

U ovo vrijeme globalizacije otkrivati, pisati i postav-ljati dokaze istinite istorije Srba zaista nema smisla, jer i srpski pravoslavni intelektualci u tranziciji svi-jesti Srba ka Novom svjetskom poretku brišu stvar-nu i lažući stvaraju "novu istinu".

Prikazi splaženih jezika na idolima, amajlijama i ant-ropomorfnim likovima stećaka svjedoče trajanje iste srpske vedske duhovnosti od prvih postpotopskih vremena do kraja 19. vijeka, ali Srbi to kriju, jer to nije u interesu laži biblijske "mesijanske" ideologije.

I pored svih dokaza, niko od Srba ne reaguje, ćute Srbi i kriju ovo čudesno otkriće jer su laživog Anti-hristovog duha kojeg oni i dalje zovu Isusom Hri-stom.

Istinski Isus Hrist je rekao da je on istina, put i život i da su oni njegovi, svjedočili bi istinu i govorili istinu, ali oni samo lažu, lažu i lažu, jer su antihristi.

Od kad su se odrekli Sunca i Boga Sunca, ne stra-daju Srbi zbog pravoslavne vjere, nego zbog pravo-slavne nevjere.

"KRUNA STEFANA DEČANSKOG"

Iz SPC javno lažu da je ovo kruna Stefana Dečanskog (riznica manastira Cetinje).

Iz SPC zvanično tvrde da je ovo je kruna Stefana Dečanskog (1276 - 1331), iako svetica nema mara-mu na glavi (što je nezamislivo za pravoslavni 14. vijek), niti njena haljina odgovara vremenu ikonogra-fije pravoslavnih svetica 14. vijeka. Neoborivi dokaz laganja su i episkopsko žezlo sa dvije zmije u vrhu i ruska bijela kapa kamilavka nisu postojali prije 17. vijeka. Ovo je rusko iz 17-19. vijeka.

Sa bijelom kamilavkom na glavi i štapom sa dvije zmije u vrhu na ikoni je ruski mitropolit sv. Petar Moskovski, mitropolit od 1308-1326. Na ikoni lijevo od glave piše ПIТ (ПÏТ) a desno od glave je slovo P ( ПIТP, ПÏТP). U Carigradu 1308. romejski patrijarh Atanasije I rukopolaže Petra u čin mitropolita i po-klanja mu arhijerejsku odoru, štap i ikonu, ali prije druge polovine 17. vijeka arhijerejski štap sa dvije zmije u vrhu i ruska kamilavka nisu postojali. Tako se utvrđuje laž da je to kruna Stefana Dečanskog krunisanog u prvoj polovini 14. vijeka, 6. januara 1322.

STEĆCI I KRSTJANI SVE DO KRAJA 19. VIJEKA

 

 

Antropomorfni prikazi Sunca isplaženog jezika, stećci 17-19. vijeka, Donji Štitari, Novi Pazar).

Antropomorfni prikazi Sunca isplaženog jezika, stećci 19. vijeka, Nevidljiva crkva, Paklenje, Baljevac.

Latinski PARIO znači DONOSIM, RADJAM [1], PARO je DOSTAVLJAČ [2], PARENS je RODITELJ [3]. Latin-ski PARADISUS je RAJ [4].

PAR > PARA > PARE = SVJETLO, SJAJ.

Korijen u PAR je sumersko AR sa značenjem VISOK, UZVIŠEN, SLAVAN [5] i to je jedno od drevnih imena Sunca:

"Al je naravno El ili AR ili RA, Sunce." [6]

“Ar, ili Ari, znači vatro-Sunce, na grčkom Ar-es, u Fenikiji i Judeji to je Ar, ‘vatra’ (Iar).” [7]

Od AR je i sanskritsko ARYA sa značenjem UZVIŠENI, RASNI, SLAVNI i oni su ARJANI, tj. TRA-ČANI, SERBI koje od srednjeg vijeka po SLAVI nazi-vaju SLA-VENI.

..............................
[1] Francis Edward Jackson Valpy, An Etymological Dictionary of the Latin Language; London: Printed by A. G. Valpy, 1828, p. 320.
[2] Ib. p. 321.
[3] Ib. p. 319.
[4] Ib.
[5] Laurence Austine Waddell, A Sumer-Aryan Dictio-nary, Part I, Luzak and Co., London, 1927, p. 14.

[6] James George Roche Forlong, Rivers of Life, Vol. I; London: Bernard Quaritch, 1883, p. 16.
[7] S. F. Dunlap, The Origin of Ancient Names of Co-untries, Cities, Individuals and Gods; Cambridge, Met-calf and Company, 1856, p. 7.

ISTINA JE SVEDOK BOŽJI

 

Nakon srpskog građanskog rata u kojem je Nema-nja pobio i popalio par stotina hiljada Srba starove-raca i krstjana dvoveraca, mnoge isakatio i mnoge prognao, Stefan Prvovenčani o tome detaljnije piše, a Domentijan to spominje malo kasnije i evo šta ka-že misleći na Nemanju:

"...I blagdaću datoj ti od Boga prelesni mrak bez-božnih jeretika odagna i jeres njihovu istrijebi, i ka-pišta njihova razruši, i idole njihove skrši, i zloslovnu pamet njihovu zlu istrebi i slavu njihovu bez ostatka ugasi.” [1]

U Raškoj je Nemanja ugasio Crkvu krstjana dvove-raca kao “mnogobožačku jeres”, razrušio sva kapi-šta, te male i neugledne crkvice po brežuljcima i po-razbijao idole. Neki su idoli sačuvani na grobljima i u gomilama razrušenih kapišta i za njih svetosavski arheolozi tvrde da "predstavljaju portrete ktitora":

“Od tog gonjenja pobegoše mnogi Bogomoli u Bos-nu – banu Kulinu, gde se nastaniše i umnožiše. A u Raškoj ostade sada Pravoslavlje kao jedina narod-na vera; i ako se i tu još dugo posle toga nalazilo pritajenih pristalica Bogomolstva i Mnogoboštva.” [2]

“Ali i ako su se Srbi pokrstili i pak su zadržali i na dalje mnoge svoje običaje iz neznaboškog doba. Tako su o prazniku Božiću, vršili sve one običaje koje su vršili o neznaboškom prazniku Koledu: ložili Badnjak, mesili česnicu; imali polažajnika i t. d. što i danas traje. Isto tako zadržato je, i do današnjeg da-na održano je, neznaboško verovanje u: vile, veštice, zmajeve snove, vradžbine i t. d. što treba iskorenjivati, jer je to neistinitio i štetno.“ [3]

"Nemanja je prvi otpočeo da i ovo zlo tamani u srpskom narodu. Ali je u ovome malo uspeo, i ako je mnoge i za to izbio i proterao iz zemlje; pa čak i vampire palio. Ta nesrećna mana i bolest, koja beše prenesena u narod još iz neznaboštva, beše se tako duboko uko-renila, da ju je bilo čisto nemoguće uništiti. Ona je u narodu vazda trajala, pa čak i danas u XIX prosvećenom veku još u veliko traje.” [4]

Isplaženi jezik kao simbol svjetlosnih zraka Sunca i božanstava Sunca na antropomorfnim i antropo-zo-omorfnim likovima materijalnih spomenika duhovne Srba traje od druge polovine 19. vijeka pa unazad kroz milenije sve do vinčanske kulture i kulture Le-penskog Vira, dakle sve do prvih postpotopskih vre-mena.

Materijalni dokazi arheologije i pisani izvori istorije svedoče istinu Božju, a kome to smeta, ko to pre-ćutkuje i krije radi nekih svojih laži, taj i ne vjeruje u Boga, nego mu je Laž Bog. To je tako i drugačije ne može biti, nego ili si od Istine, ili si od Laži.

Od Istine ja odstupiti neću, pa neka bude šta bude, a da ne lažem, svi vidite i ako Đavo vidi pa mi se sveti, vidi i Bog! ☀️✋

U ovo vrijeme globalizacije otkrivati, pisati i postav-ljati dokaze istinite istorije Srba zaista nema smisla, jer i srpski pravoslavni intelektualci u tranziciji svi-jesti Srba ka Novom svjetskom poretku brišu stvar-nu i lažući stvaraju "novu istinu".

Prikazi splaženih jezika na idolima, amajlijama i ant-ropomorfnim likovima stećaka svjedoče trajanje iste srpske vedske duhovnosti od prvih postpotopskih vremena do kraja 19. vijeka, ali Srbi to kriju, jer to nije u interesu laži biblijske "mesijanske" ideologije.

I pored svih dokaza, niko od Srba ne reaguje, ćute Srbi i kriju ovo čudesno otkriće jer su laživog Anti-hristovog duha kojeg oni i dalje zovu Isusom Hri-stom.

Istinski Isus Hrist je rekao da je on istina, put i život i da su oni njegovi, svjedočili bi istinu i govorili istinu, ali oni samo lažu, lažu i lažu, jer su antihristi.

Od kad su se odrekli Sunca i Boga Sunca, ne stra-daju Srbi zbog pravoslavne vjere, nego zbog pravo-slavne nevjere.

..............................

[1] Život Svetoga Simeuna, napisao Domentijan, na svijet izdao Đura Daničić, Državna štamparija u Be-ogradu, 1865, str. 64.

[2] Radoslav M. Grujić, Pravoslavna Srpska Crkva, Izdavačka knjižarnica Gece Kona, Beograd, 1921; II izdanje (reprint) Svetlost – Kalenić, Kragujevac, 1989, str. 14.

[3] Milan S. Ubavkić, Istorija Srba po domaćim i stranim izvorima i piscima, Knjiga I, Drugo prera-đeno i dopunjeno izdanje, Štampano u Kr. sr. drža-vnoj štampariji u Beogradu, 1886, str. 82.

[4] Nikanor Ružičić, Istorija Srpske Crkve, Knjiga druga, Kraljevska srpska državna štamparija, Beo-grad, 1895, str. 29.