Y = RA

Srebrni novac sa natpisom X(O)RA (Salamis, Cyprus, c. 445-411 BC)

 

 Simbol RA na petroglifima sjevernoameričkih Indijanaca,

 

Motiv na stećku: S(O)RA

 

SUNČANI ORAO SA ČETIRI C (S)

 

       Antropomorfni prikazi ratnika Sunca sa štitovima. Na jednom od štitova je ptica sa Suncem glavom i četiri krila što su četiri godišnja doba. Oko ptice su četiri simbola C (S) što još jednom potvđuje da četiri C na srbskom grbu nisu polumjeseci. Glava Sunca iznad štita su proljeće i ljeto: dva roga su obilježena po tri mjeseca njihovog trajanja. Noge su jesen i zima. (Petroglyphs, Writing-On-Stone in southern Alberta, Canada).

 

LAGANJE SE NASTAVLJA

     

Juraj (Jarilo)

 

     Srbski starovjerci riješili da Dan Sv. Jurja (Jarila) slave 23. aprila po papskom gregorijanskom kalendaru. Danas već svako zna da je Jarilo drugo ime Jurja, a Juraj se kod Srba slavi na dan 6. maja gregorijanskog, odnosno 23. aprila julijanskog kalendara, jer su hrišćani srbskog Jurja zamijenili svojim Svetim Georgijem kod Srba nazvanog Đorđe. Svojim lažima srpski neorodovjerci (starovjerci) samo nanose zlo istini starog srbskog rodovjerja i tako daju svoj doprinos u uništavalju srbskih izvornih korijena i Srbstva uopšte.

      Dakle, sve je jasno s kim imamo posla kad su naši moderni starovjerci u pitanju: neće da budu Srbi i da Slave Jurja (Jarila, Đurđevdan) 6. maja (23. aprila po starom kalendaru) kao što to Srbi rade oduvijek, već prihvataju papski kalendar: TRAVANJ 23. travanj = Juraj; Đuro; Đurđica; Adalbert: http://mojkalendar.com.hr/katolicki-kalendar-2014.aspx

       I ovaj primjer služi kao dokaz da Srbi najviše zla nanose narodu Srba i prvi su koji rade na uništenju Srbstva.

MISTERIJA HRAMA NA CRKVINAMA KOD GRADA ILIJA U CRNOJ GORI

Crkvina na brdu kod Homerovog grada Ilija (fotografije preuzete sa Facebook-grupe "Crna Gora - Homerova kolijevka" Novaka Andesilića).

 

Na  lokaciji zvana Crkvina nalaze se temelji nekog drevnog hrama (premjerio Novak Andesilić pomoću mjerača na Google Earth).

 

 Po Google Earth mjerama ugao koji zatvara linija istoka sa punom linijom zida je 37,5 stepeni.

 

Crvenom linijom markirani dio zida sa pravcom istoka zatvara ugao od 24 stepena.

  

Ulaz u hram bio je iz portal sa zapadne strane hrama.

 

    U portalu su bila dva stupa (crveni kružići) isto kao u portalu Solomonovog hrama u Jerusalimu. Iz portal u brod hrama vodile su stepenice sa osam-devet stepenika, što znaci da je visina od tla do nivoa patosa u brodu hrama bilo oko 1,60 - 1,80 metara. Iz broda se uz četiri stepenika ulazilo u Svetinju nad svetinjama (oltarski dio hrama).

    Svetinja nad svetinjama (oltarski dio) ima specifičan srcolik izgled podijeljen na četiri dijela sa krstom po sredini. To otkriva vjersku namjenu hrama: to je hram Sunca i ta četiri dijela oko krsta su četiri godišnja doba (dva iznad i dva ispod poprečne linije krsta). Ispred oltarskog  dijela markirana je svastika.

     I sad dolazimo do glavnih pitanja: ko je i kad gradio ovaj hram i da li je hram u ono vrijeme bio okrenut u pravcu zapad-istok, te ga neka elementarna sila skupa sa tlom usmjerila u sadašnji pravac jugoistoka?

     Pošto je zimski solsticij na 23,5 stepeni jugoistočno od tačne linije istoka, to bi moglo da znači da je ovaj hram bio posvećen bogu zimskog solsticija kao što je to bio Svarozic kod prehrišćanskih Srba, ali oltarski krst svjedoči protiv toga, jer krstom se uvijek prikazuju pravi pravci strana svijeta i poprečna linija krsta uvijek  je simbol nebeskog ekvatora, a vertikalna linija usmjerena je u pravcu Zemljinih polova sjever-jug. Pogledajmo još jednom pravac hrama i pravac krsta u oltaru!

 

Ugao AB isti je kao i ugao istok-zapad: oko 37,5 stepeni.

 

    I poprečna linija oltarskog krsta usmjerena je ka jugoistoku kao i hram. Šta to znači? To znači da je i ovaj krst u oltaru nekad davno bio usmjeren tačno u pravcu istok-zapad i da je i hram bio postavljen u tom pravcu. Tako je bio postavljen Solomonov hram, tako su postavljana prehrišćanska svetilišta, tako se i danas postavljaju pravoslavni hramovi.

    Šta i kakva sila je zakrenula brdo sa hramom, odnosno šta je pomjerilo osu Zemlje za oko 37,5 stepeni? Da li se to dogodilo u jednom momentu, ili je to bio dugogodišnji proces? Da bismo znali odgovor na ova pitanja, prvo je potrebno tačno premjeriti hram i tačno izmjeriti njegov ugao u odnosu na današnji pravac linije istoka i ugao krsta u dnosu na današnji pravac sjever-jug.

KRST NA NOVOM BRDU NA KOSOVU

Krst u kuli tvrđave Novo Brdo na Kosovu.

 

       Po izgledu krsta u kuli tvrđave Novo Brdo jasno je da je krst iz prednemanjićkog perioda, odnosno iz perioda srbskog dvovjernog krestjanstva, pogrešno nazvanog bogumilstvom.

To je solarni krst vremena godine i godišnjih doba. Baza krsta je u obliku obrnutog slova T koje u tom položaju označava jug i južno nebo. To je krajnja tačka južnog neba koju Sunce dostigne na zimski solsticij i prvi dan zime. Dakle taj dio krsta predstavlja kraj jeseni i početak zime... na zimski solsticij.

       Dva kamena sa strana oslonjeni su na vertukalu krsta i simboli su jeseni sa jedne i zime sa druge strane (jesen je markirana žutim, a zima plavim), a između njih je, kao što rekosmo, zimski solsticij.

Istočni dio neba predstavljen je desnim, a zapad lijevim krakom poprečnog dijela krsta. To je linija nebeskog ekvatora u pravcu istok-zapad.

       Vertikala krsta je pravac sjever-jug, jer od zimskog solsticija Sunce sa juga počinje da se penje ka svojoj maksimalnoj tčaki u zenitu na sjevernom dijelu neba i tu najvišu tačku dosegne na dan ljetnog solsticija i prvi dan ljeta. Taj dan obilježen je na krstu onim kamenim iznad horizontalnog poprečnog dijela krsta. To je glava godine.

       Uz poprečnu liniju postavljena su četiri oblikom i bojom markirana kamena: pored prečke na desnoj strani je okrugli kamen kao znak proljeća, a na lijevoj strani je okrugli kamen kao znak ljeta, a ispod su dva kafena kamena kao znakovi zime i jeseni.

       Pogledamo li pažljivije, odmah izpod prečke sa obje strane vertikalnog dijela krsta nalaze se po tri veća svijetla kamena. To su simboli tri mjeseca trajanja jeseni i tri mjeseca zime.

Uz gornji dio vertikalnog dijela, nalaze se malim latiničnim slovima titlama označene i skraćeno napisane dvije riječi: ih nk sto znači Isus Hrist Nika, tj. Isus Hrist Pobjeda.

STEFAN NEMANJA I KUMIRI SRBA DVOVJERACA

 Odlomak iz knjige "Žitije Stefana Nemanje" Stefana Prvovenčanog (Glava VI): tu se spominju kumiri jeretika. Pošto imaju kumire (idole), a Nemanja ih smatra jereticima, jasno je da su se radi o krštenim ljudima sa kumirima svoje prehrišćanske vjere. Neki u svojoj laži tvrde da su to bili rimokatolici, ali ih u laži hvata Domentijan u svom "Žitiju Svetog Simeona", jer kaže da je Nemanja tada porušio jeretička kapišća, a rimoka...tolici nisu gradili kapišća, već crkve, dok su kapišća srbska prehrišćanska i dvovjeračka svetilišta.

 

Starigrad u bivšoj srbskoj Pomeraniji (danas grad Oldenburg u Njemačkoj).

 

Korice (kanija) noža (artefakt iz Starigrada): u dnu je kumir Svarožića (rupica na grudima je tačka zimskog solsticija kad se rađa Mali Božić Svarožić). Na sredini su dva kumira u horizontalnom položaju, jer tako pokazuju liniju nebeskog ekvatora u pravcu istok-zapad. Jedan od njih je simbol proljetnog, a drugi jesenjeg ekvinocija (rupica između njih predstavlja oba ekvinocija).
U vrhu je glava Svetovida, a dvije konjske glave sa strana su u znaku Božijeg žezla (to je vrh Sunčevog drveta života proljeća i ljeta). Rupica ispod brade je tačka ljetnog solsticija i prvog dana ljeta (Vidovdan). Četiri konja (jedan je odlomljen i nedostaje, ali se jasno vidi da je tu bio) simboli su četiri godišnja doba: dva ispod i dva iznad nebeskog ekvatora.

 

Kumiri na kaniji iz Starigrada.

 

Kumiri iz Starigrada i likovi kumira na stećcima.

 

       Dokazi jasno govore o dvovjerju Srba prednemanjićkog, nemanjićkog i savremenog doba i svaki pokušaj pokrštenja srbskog dvovjerja u tkz. svetosavlje postaje sve očiglednija laž

JEDINSTVENE SRBSKE SVASTIKE

Motivi narodne nošnje na ženskom zubunu iz okoline Loznice: krst sa po tri grane na krajevima krakova simbol je četiri godišnja doba sa po tri mjeseca trajanja.

      Koliko je srbskih svastika na stećcima, a da li ste od srbskih modernih starovjeraca (rodovjeraca ili ne znam kako se sve ne zovu) ista čuli o tim prehrišćanskim srbskim simbolima? Pojavi se poneka slika svastika iz groblja u Rajačkim Pivnicama i to je sve.

TRAGOVI SRBSKOG BITISANJA KROZ MILENIJUME

Simbol C (S) i krst sa četiri C.

Slike s lijeva:
a) kultura lepenskog vira (9000 - 6000 g. prije Hrista),
b) vinčanska kultura (5000 - 4000 godina prije Hrista),
c) tripoljsko-kukutenska kultura (4000 - 3000 godina prije Hrista),
d) keltski novčić (50 godina prije Hrista),
e) grb Srbije (srednji vijek)
Ako laže koza, ne laže rog!

NEPOZNATI NOVČIĆ, ZODIJAK I SLOVO K

Krug zodijaka  

 

 

Dvanaest znakova zodijaka na bronzanom novcu nađenom u iskopavanju 1931. godine u mjestu Rapalo u Italiji (Liguria, Rapallo, Italy). Rapalo je mali gradic na obali mora  u zapadnom dijelu sjeverne Italije. 

 

      Nađeni novčić sa zodijakom nema opisa o porijeklu i vremenu. Prava linija je pravac nebeskog ekvatora istok-zapad, a crvena linija je pravac sjever-jug: sjeverno je ljetni solsticij u sazviježđu Blizanci, a zimski solsticij je u sazviježđu Strijelca. Između pravaca ovih linija su godišnja doba sa po tri mjeseca dužine. 

      Proljetni ekvinocij i prvi dan proljeća je u današnjem znaku Ribe (pravac plave linije istočno), te iz tog znaka izlazi Sunčeva spirala ka centru novčića (po tome se vidi da je velika važnost pridavana proljeću).

      Jesen je nastajala na zapadnom dijelu pravca plave linije i to je danas znak Djevice (jesenji ekvinocij obilježen je horizontalnim krstom.

      Po mjestu nastanka proljeća i jeseni znamo da je novčić iz vremena pred kraj stare i početka nove ere, jer je od sredine drugog vijeka stare ere proljeće počelo nastajati u znaku Ribe.

      Očito je da su nazivi ovih zodijačkih znakova kod naroda i vlasnika novca drugačji nego li danas, jer su i njihovi simboli drugačiji od današnjih, te znak Ribe  uopšte ne liči na ribu (današnjim simbolima jedino su slični znakovi Vodolije, Bika i Škorpiona). Znak Bika prikazan je skoro isto kao što se prikazuje i danas.

    Iznad znaka Ribe je znak Ovna obilježen krugom O i znakom B sto asocira na ćirilićna slova OB u riječi OBAH (OVAN).

     Ono što je ovdje vrlo zanimljivo jeste znak sazviježđa Strijelca: horizontalno slovo K sa krstom u sredini i kao što rekosmo to je zimski solsticij sa prvim danom zime. Skoro isti takav znak imamo na jednom stećku, ali na stećku ovaj znak predstavlja vrijeme ljeta i boga Kupala, jer je u vrhu "krova" stećka i tako označava vrh Sunčevog zenita na ljetni solsticij i prvi dan ljeta (slika ispod).

 

Znak slova K sa krstom  nalazimo i na stećcima kao motiv u korijenu rodne loze Sunčevog drveta života (klikni na sliku radi uvećanja).

 

Još jedan drevni horoskop sa znakom K (porijeklo, mjesto i vrijeme nastanka horoskopa  autoru ovih redova je nepoznato).

 

     Šta dakle predstavlja  slovo K sa krstom kao znak Strijelca na ovom novčiću sa krugom zodijaka? Predstavlja boga Koleda, srbskog prehrišćanskog boga kraja stare i početkom nove kalendarske godine: stari Koledo umire završetkom stare, a mladi Koledo (Svarožić) rađa se početkom nove kalendarske godine i mladog Koleda Svarožića predstavlja onaj krst u slovu K. To je Svarožićev krst, koji postoji  na mnogim stećcima. Svarožić je zimsko Sunce nakon zimskog solsticija i prvog dana zime  i  ono raste jačajući ka proljetnom Jarilu (Jurju) i ljetnom Kupalu (Svetovidu).

    Otkud ovaj novčić na zapadnom dijelu sjeverne Italije? Može biti dio ratnog plijena sa keltskog (srbskog) Balkana ili Panonije, ili ga je tu sa sobom donio neki rimski legionar porijeklom sa navedenog područja. Ko će to znati, ali je prava šteta što se ne zna šta je prikazano na drugoj strani novčića, jer bi time sve bilo jasno. 

STEĆAK ŽRTVENIK

Stećak žrtvenik sa kolovratima  (sa prehrišćanskog svetilišta na obližnjem brdu premješten je u portu Manastira Dobrun kod Višegrada). Strelicama su označeni kanali za oticanje krvi.

 

       "Čudno klesani kamen u Dobrunu kod Višegrada, poznat kao 'šareni kamen' (Pl. CXV 8) izgleda da je bio nešto drugo, a ne nadgrobni spomenik. To je mogao biti žrtveni kamen, jer je gornja površina izbrazdana radi oticanja neke tečnosti." (Marian Wenzel, "Ukrasni motivi na stećcima", Sarajevo, 1965, str.426)