KATARI I KOTARI

        O katarima (albinezima) pisali su i pišu njihovi protivnici koji nikad u istini nisu stajali, nikad u miru nisu živjeli i činjenja strašnih zala nikad se nisu odrekli.

 

        Govore da riječ katari potiče od grčkog “katharoi (καθαροί) što znači čist. Takođe govore da je u vremenu  od 12-14. vijeka katara najviše bilo u južnoj Francuskoj, sjevernoj Italiji i južnoj Evropi.

 

        Ovdje nećemo govoriti o vjerskim doktrinama katara, jer skoro sve što o tome ima, to su pisali  i pišu oni što su katare genocidom istrijebili, već ćemo pokušati ukazati na osnovne uzroke zbog kojih su katari od Rimokatoličke crkve oglašeni jereticima, te ih kao takve podvrgli progonima,  mučenjima i istrijebljenjima najužasnijim mogućim načinima.

 

        Priču o izvornom porijeklu riječi katar počinjemo sa početkom hristijanizacije keltskih Pikta u današnjoj Škotskoj, ondašnjem piktskom Albionu.

Piktski nadgrobnik

 

        Prva hristijanizacija Pikta i osnivanje crkve među Piktima počinje između 400 – 432 godine. Pikti nisu progonili hrišćanske misionare i postepeno su primali hrišćanstvo, ali se nisu odricali ni svojih prehrišćanskih običaja i nastavili su da podižu kamene spomenike sa prehrišćanskom i hrišćanskom tematikom. Dakle su držali i staro i novo, i prehrišćansko i hrišćansko.

Iznad su solarni O-krstovi na piktskom kamenu (Shetland), a ispod na tkz. "ploči Kulina bana" (Bosna).

 

        Prva jedinstvena piktska crkva zvala se Piktska Crkva Albije. Škotska se tada zvala Albija ili Alban, a Plinije (Plyni) cijelu Britaniju zove Albion. Sveštenstvo piktske crkve bilo je domaće, a pomoć su dobijali od saplemenika piktskih Briga (Brita, Britona), koji su živjeli južno od Antoninijevog zida (1).

 

        I ta jedinstvena piktska crkva trajala je sve do 842. godine, a onda je došlo do promijena. Tad se pojavljuje kralj Kenet Mak Alpin (Kenneth MacAlpin, 810 – 858), kralj Gaidheala (Gaidheals) ili Skota (Srbi ih pogrešno zovu Škotima). On nije bio Pikt, već je porijeklom iz sjeverne Irske. I ovaj kralj osvaja svu Albiju i pokorava sve Pikte i tad je od Pikta nazvan “Osvajač”. Njegovo pripadanje Skotima kazuje da je to pripadnik Skita, a Skiti su Aškenazi, a Aškenazi su i stari Nijemci i Skandinavci.

 

        I taj kralj Kenet Mak Alpin imao je i svoju vlastitu crkvu koju je osnovao Sveti Kolumba (Saint Columba, 521 – 597), takođe rođen u Irskoj i takođe rodom Gaidheal, tj. Skot. Dotadašnju nezavisnu piktsku crkvu, oblast po oblast, pomenuti kralj terorom i mačem počinje da potčinjava svojoj Crkvi i skotizira Pikte (2).

 

        U pojedinim enklavama nezavisna piktska crkva uspijeva da se sačuva sve do prvih desetljeća dvanaestog vijeka, a onda se i tu osnivaju episkopije Rimske crkve sa rimskim episkopima, a sve uz pomoć skotskih kraljeva.

 

        Na krajnjem sjeveru Albiona nezavisna piktska crkva uspjela je da opstane sve do prvih godina trinaestog vijeka. Tako je nad Piktima i njihovom nezavisnom Crkvom zavladala Rimokatolička crkva od koje se potomci Pikta postepeno oslobađaju tek od 16. vijeka u periodu Reformacije (3).

Piktski solarni simboli.

 

        Ko su bili keltski Pikti saznajemo iz sljedećeg citata:

 

        “After the Roman general, Lollius Urbicus, had driven the powerful Pictish tribe known as the Brigantes, beyond the Wall of Antonine (c.139) this wall became southern boundary of Pictland.” (4)

 

        “Nakon što je rimski general Lolijus Urbikus protjerao moćno piktsko pleme poznato kao Briganti, iza Antoninijevog zida (c.139), ovaj zid postaje južna granica zemlje Pikta.”

 

Pikti su Kelti Briganti, Brigi ili Tračani, jer Strabom kaže:

 

        “Negdje u susjedstvu je planina Bermius, koja je prije bila u posjedu Briga, tračkog naroda, od kojih su neki prešli u Aziju gdje su se zvali drugim imenom Frižani (Fizi)." (H. C. Hamilton, W. Falconer, Geography of Strabo, Volume I, Book VII, Chapter VII, Fragment 24-25, pg. 510, London 1854)

 

        A sad se vraćamo riječi katar:

 

        “Cathair is a name associated with the sites of many cities and muinntirs in the territories of the Britons and the Picts. Etymologists insist that it represents two words – (I) Cathair (Brit. Caer, Latin Castrum), a fort; seen in ‘Caerleon,’ Fortified camp of the Legions; and in ‘Chaer Pheris’ the thirteenth-century Dun-Fres (Dumfries), Fort of the Frisians. (2) Cathair (Welsh Cadair, Latin Cathedra, a chair, particularly a bishop’s Cathedra or Chair.” (5)

 

        “Katar je ime povezano sa dijelovima mnogih gradova i religijskih zajednica na teritoriji Brita i Pikta. Etimolozi uporno tvrde da to predstavlja dvije riječi – (I) Katar (Brit. Caer, latinski zamak), utvrđenje;  viđeno u ‘Caerleon’, utvrđeni kamp legija; i u  ‘Chaer Pheris’, trinaestovijekovno Dun-Fres (Dumfries), tvrđava Frižana. (2) Katar (velško  Cadair, latinsko katedra) stolica, u smislu episkopsko sjedište ili stolica.”

 

Odakle potiče piktska riječ  Cathair? Pogledajmo:

 

        “kotar, m Vuk ‘1° plot oko stoga sijena za obranu od stada, ‘nešto spleteno od pruća’, na -ina kotàrina (Lika) ‘ograđeno mjesto u kojem je zdjeveno sijeno’.

..........................................................................................................................................................

..........................................................................................................................................................

..........................................................................................................................................................

 

Zatim kotar m (1423) u vrlo starom značenju ‘territórium, meda, kraj, srez’. Osnovno je kot od ie. korijena *get-, prijevoj *qot- / *qat-, koji znači ‘pleterni rad, za stanovanje’. Paralele su u avesti kata- ‘komora, kiljer’, nperz. kad ‘kuća, got. hepjō ‘komora’, njem. Hütte, stengi, cote, sanskrt. particip cotant ‘sakrivajući’. ” (6)

Keltsko selo ogradjeno je kotarom (rekonstrukcija).

 

        Piktsko Cathair ima isto značenje i potiče od istog drevnog  korijena kao i današnje srbsko kotar: kraj, mjesto, crkvena oblast u kojoj je episkopsko sjedište. Ali kako to dovesti u vezu sa zamkovima i tvrđavama? Vrlo prosto: u drevnoj istoriji oko sela podizane su ograde u vidu kotara i od tih kotara oko sela proizašla su sva značenja piktske riječi Cathair i savremene srbske riječi kotar, sve do latinske riječi castrum (zamak, tvđrava). I sad dolazi ono najglavnije:

 

        “On the other hand, there are places in Pictland connected with the early Celtic missionaries called ‘Suidhe’, a seat and an alternative name among the people is ‘Cathair’. (7)

 

        “U drugu ruku, tamo su mjesta u zemlji Pikta povezana sa ranim keltskim misionarima zvana ‘sjedište’, stolica, i jedno alternativna ime u narodu je 'katar'.”

 

Piktsko (gaelik) cathair je naselje, grad, sjedište, presto,  tron  (8), a ime je po kotaru kojim je zaštićeno. Piktsko (gaelik) suidh znači junak, prvak (9) dok suidhe znači naselje, grad, sjedište, sjednica, vijećanje (10). O čemu se ovdje radi? Gle:

 

        “The Suidhe-Donnan* in Sutherland, for example, is a deeply concave rock associated with the fieldpreaching of S. Donnan the Great. It is also called ‘Cathair’; and it is in protected position. These stones called Cathair or Suidhe are not all associated with saints, the best known is the Lia Fail, now in Westminster.”

 

        “Stolica Donanova u Suterlendu, na primjer, je duboko udubljeni kamen koji asocira na terensko propovijedanje S. Donana Velikog. To se takođe zove ‘katar’ i u zastićenoj je poziciji. Ovo kamenovi zvani katar ili sjedište nisu svi povezani sa svecima i najpoznatiji je Lai Fail, sada u Vestminsteru.”

Piktska kamena stolica poznata pod imenom  Lai Fail.

 

        I eto ga: kamene stolice, kameni prestoli na kojima su sjedili prvo druidi, a poslije crkvene starješine. Takve kamene stolice imamo po Bosni i Hercegovini i u Srbiji. Pikti su primili hrišćanstvo, a zadržali su i staru vjeru. Srbi su takođe primili hrišćanstvo, a zadržali su i staru vjeru. I Pikti i Srbi podizali su kamene nadgrobnike i ukrašavali ih prehrišćanskim i hrišćanskim motivima. I Pikti i Srbi bili su dvovjerci, a i jedni i drugi bili su Brigi, tj. Cimeri, Cumri, Cimbri, Kimbri, Kelti, …Tračani…Srbi.

 

        I na kraju:

 

        “There seems, however, to have been but one word ‘Cathair’, which is course of time took a secondary meaning, designating not the fort, but the seat protected by the fort. In neither sense was ‘Cathair’ an episcopal word. It was used in Pictland centuries before the introduction of the monarchic or diocesan bishop with his official 'cathedra'. It was not the Chair of the bishop, but the Chair of the Ab which was the seat of authority in Pictland for many long centuries." (11)

 

        "Čini se, međutim, da je bila samo jedna riječ 'katar', koja je tokom vremenom primila sporedno značenje, ne sa značenjem tvrđave, već sjedišta zaštićenog tvđravom. Ni u jednom smislu 'katar' nije bila episkopalna riječ. Korištena je vijekovima prije uspostavljanja monarhističkog ili eparhijskog biskupa sa njegovim službenim 'katedra'. To nije Stolica biskupa, već Stolica Abova (12) koji je bio autoritet  u zemlji Pikta kroz mnoge duge vijekove."

 

Nekadašnji katarski zamak (Castle od Queribus, France).



         Sjedišta episkopa francuskih katara bila su po brdima i planinama mnogih zamkova južne Francuske, u koje se i narod sklanjao od papskih krstaša kad je 1209–1229. godine papa Inocetije III, rođak Nemanjića,  pokrenuo veliki krstaški rat protiv katara. Krstaši su ubijali sve  živo pred sobom: sjekli, čerečili, spaljivali i nabijali na kolac.

 

        Eto po čemu su katari dobili ime, a naziv albinezi dobili su po gradu Albi (Alby ili Albi) na jugu Francuske. Istrijebljeni su vjerskim genocidom samo zato što nisu priznavali papu i njegove dogmate.

 

…………………………

           (1)  Archibald B. Scott, The Pictish Nation, its people and its Church, T. N. Foulis, Publisher, Edinburgh and London, 1918. pg. 1.

(2)  Ibid, pg. 3.

    (3)  Ibid, pg. 5.

          (4)  Ibid, pg. 7.

          (5) Ibid, pg. 32.

         (6) P. Skok, P. Skok, Etimologijski rječnik hrvatskoga ili srpskoga jezika, Knjiga I, JAZU, Zagreb, 1971, str. 168.

          (7) Archibald B. Scott, The Pictish Nation, its people and its Church, T. N. Foulis, Publisher, Edinburgh and London, 1918. pg. 33.

         (8) Neil M’Alpine, A Pronouncing Gaelik Dictionary, Second Edition, Published by Stirling & Kenney, Edinburgh, 1833, pg. 67.
          (9) R.  A. Armstrong, A. M.Gaelic Dictionary in Two parts: I. Gaelic and English. II. English and Gaelic, London, Printed for James Duncan, 37, Paternoster Row; 1825, pg. 532.

          (10) Ibid

         (11) Archibald B. Scott, The Pictish Nation, its people and its Church, T. N. Foulis, Publisher, Edinburgh and London, 1918. pg. 33.

         (12) Ab (Abba) je sirijska riječ sa značenjem otac bila je titula predjedavajućeg episkopa Piktske Crkve Albije, isto kao i kod monaha na Istoku.

ABRAHAM

        ABRAHAM je ime biblijskog pretka Hebreja (2335 - 2160. god. st. ere). U njegovo vrijeme prvi dan proljeća na proljetnu ravnodnevnicu (Vernal, Spring Equinox) iz sazviježđa Bika počinje da se zbiva u sazviježđu Ovna.

        Na engleskom OVAN je RAM. Tvrde da je porijeklo riječi RAM nepoznato, mada je to korijen egipatskog imena RAMZES, što znači "dijete Sunca" (korijen je RA, a to je Sunce).

        Po Bibliji njegovo pravo ime ABRAM, ali mu je njegov bog promijenio u ime ABRAHAM (1. Moj. 17, 5).

        Anđeo koji sprečava ABRAMA da zakolje sina Isaka dovodi i OVNA za žrtvu.

        Po tumačima Biblije ime ABRAHAM izvedeno od hebrejskog םיוג ןומה בא, 'ab hamon goyim. Kažu da to znači “otac mnogih” (Stvaranje, 17, 4-5).

        Zanimljivo je kako sanskrit tumači tu riječ: sanskritsko ABHRAMAYA znači SAKRIVEN U OBLACIMA.

Sanskritsko ABHRA = OBLAK, NEBO, ZLATO, VAZDUH.

Sanskritsko MĀYĀ = PREVARA, OBMANA, PODVALA, VARALICA, VRAČANJE, HALUCINACIJA, MUDRALUK.

Sanskritsko MAYA = RANA, OZLJEDA.

        Pogledajmo sljedeće citate Biblije:

        “A Gospod iđaše pred njima danju u stupu od oblaka vodeći ih putem, a noću u stupu od ognja svetleći im, da bi putovali danju i noću. I ne uklanjaše ispred naroda stup od oblaka danju ni stup od ognja noću.” (2. Moj. 13, 21-22)

        “A Gospod siđe u oblaku…” (2. Moj. 34, 5)

        “I Gospod siđe u oblaku, i govori k njemu…” (4. Moj. 11, 25)

        “Tada siđe Gospod u stupu od oblaka, stade na vratima od šatora. I viknu Arona i Mariju, i dođoše oboje.” (Brojevi, 12, 5)

        “I reći će s ljudima ove zemlje, koji su čuli da si Ti, Gospode, bio usred naroda i da si se očima viđao, Gospode, i oblak tvoj da je stajao nad njima, i u stupu od oblaka da si išao pred njima danu i u stupu ognjenom noću.” (Brijevi, 14, 14)

        “I javi se Gospod u šatoru u stupu od oblaka, i stajaše stup od oblaka nad vratima od šatora.” (5. Moj. 31, 15)

        “7 U stupu od oblaka govoraše njima; oni čuvaše zapovesti Njegove i uredbu koju im dade.” (Psalm, 99, 7)

        “Gle, Gospod sjedeći na oblaku laku doći će u Misir.” (Isaija, 19, 1)

        “I tada će ugledati Sina čovečijeg gde ide na oblacima sa silom i slavom velikom. (Luka, 21, 27)

        “Eno, ide s oblacima, i ugledaće Ga svako oko, i koji Ga probodoše; i zaplakaće za njim sva koljena zemaljska. Da, zaista.” (Otkr. 1, 7)

        Uporedimo sad sve spomenute oblake sa ovim stihom Novog Zavjeta koji govori o Hristovom dolasku u kojima se oblaci ne spominju, vec samo bljesak svjetlosti od istoka ka zapadu:

        “Jer kao što munja izlazi od istoka i pokazuje se do zapada, takav će biti dolazak Sina čovečijeg.” (Mat. 24, 27)

        “Isus im, pak, opet reče: Ja sam vidjelo svijetu: ko ide za mnom neće hoditi po tami, nego će imati vidjelo života.” (Jovan, 8, 12).
 

Oblak i svjetlost? Oblak zaklanja svjetlost i u oblaku je mrak? Zar Bog boravi u mraku? Zar je Bog Bog mraka? Naravno da nije!

APHELION

         Pogledajmo etimološko porijeklo astronomskog termina aphelion. Ovaj termin označava vrijeme kad je Sunce najudaljenije od Zemlje. U naše vrijeme to se dešava krajem juna i početkom jula. Tad su na sjevernoj Zemljinoj polulopti prvi dani ljeta i Sunce je na najvećoj nebeskoj visini i u svojoj najvećoj godišnjoj snazi: ap-helion.

         Grčko  apa (από) znači od, a izvedeno je od ab što znači otac, dok grčko  hilios (ήλιος) znaci sunce. Tako bukvalni smisao riječi aphelion znači ab helion tj. otac sunce. To je ljetno vrijeme tračkog Germana, grčko-rimskog Apola, egipatskog Apisa, keltskog Cunobelina ili Vidasa (kasnijeg srbskog Belog Vida).

KELTSKI CUNO JE SUNCE

        “Cunobeline (or Cunobelin, from Latin Cunobelinus, derived from Greek Kynobellinus, Κυνοβελλίνος) was a king in pre-Roman Britain from the late first century BC until the 40s AD.” (Wikipedia)

 

        “Cunobelini (ili Cunobelin, od latinskog Cunobelinus, izvedeno od grćkog Kunobellinus, Κυνοβελλίνος) bio je kralj u pre-rimskoj Britaniji od kasnog prvog vijeka stare ere do 40-te godine nove ere.” (Vikipedija)

 

Nije tačna tvrdnja da ime Conobelini potiče iz grčkog jezika i to ćemo ovdje dokazati.

 

Cunas

 

Evo keltskog novca: na prvoj strani je neki kralj, a na drugoj strani je krilati bog na prestolu sa Suncem. Ispod piše ime boga: Cunas!

 

         Ko je Cuno, saznaćemo iz sljedećih primjera:

 

        “APOLO,
         Of Greece and Rome, the same as the Abelion of the East. The old Romans called him Appelo. I. 17. He was also called Cunnius likewise Craneus and Carneus (expressed by the Romans in later times Granus and Grannus) the same with Cereneus, the supreme deity, the lord of light.” (1)

 

        “APOLO,
         Od Grčke i Rima, isti kao Apelion od Istoka. Stari Rimljani zvali su ga Appelo. I. 17. On je takođe zvan Cunijus, isto tako Kraneus i Karneus (uticajem Rimljana u kasnijem vremenu Granus i Grannus) isto sa Kerenus, vrhovno božanstvo, gospod svjetlosti.”

 

Odmah da napomenemo da Rimljani nisu mogli uticati da Kelti Sunce nazovu Granus, jer je to po srbskoj riječi granuti: Granus je Sunce koje grane na sve strane svojim zrakama kao granama.

Keltski Cuno je ime boga Sunca kojeg su Grci zvalo Apolo, a Rimljani Appelo. Kod drevnih Egipćana zvan je Apis, a ime je izvedeno od prepotopskog ab što znači otac (egipatsko appa) (2).

 

Cuno

Cunobelini sa sunčanim krstom i četiri godišnja doba.

 

         Keltski bog Cuno, gospodar svjetlosti, bog Sunca, tj. Sunce. U srbskom jeziku riječ Cuno (preko oblika suno) dala je riječ Sunce, a u engleskom Sun. Srednjevijekovne englesko je sonne, starosaksonsko sunne, islandsko sunna, holandsko zun, njemačko sonne, gotsko sunna, teutonsko sunnan. Sanskritsko sunu ujedno znači sunce i sin. (3).

 

         Srbsko ošuriti je od o šuriti. Korijen u riječi šuriti je šur-, izveden od sur. Riječ sur je korijen sanskritskoj riječi sura što znači sunce. Sur je toplota, vrelina i time se osuri, tj. ošuri. Sunce je vrelina, tj. sura.

 

         Kakve je boje surutka? Surutka je zućkaste boje Sunca. Po čemu je ptica žuna dobila ime? Žuna je dobila ime po svojoj zunoj boji: suna > zuna > žuna.

 

         Kad neko u nekoga zuri, on netremice u njega gleda. Gled je vid, vid je sur: zur = sur = zun = sun = sunce.

 

         Znamo da se ljuljaška drugačije zove cunaljka. Sanskritsko zunati (zun) znaci ići, kretati se. Sunce ide preko neba: zun > sun > cun > cuno. 

 

Cuno sa solarnim simbolima. Iznad su četiri godšinja doba sa po tri mjeseca dužine, a kvadrat je simbol stabilnosti i mira). Noge su takođe simboli četiri godišnja doba sa po tri mjeseca (četvrta noga ne vidi se potpuno, ali je poruka jasna).

 

        Oblik cun dao je keltsko Cuno i to je onaj što se kreće tamo-amo: cuna se! Sunce se cuna, jer se kreće tamo-amo: danom u pravcu istok-zapad, a noću pređe pravac zapad-istok. I tako se Cuno cuna. Na keltskom novcu Cuno je često prikazan u zoomorfnom liku konja.

…………………..
         (1) William Holwell, Mythological, Etymological And Historical Dictionary, London, Printed for C. Dilly, In The Poultry, 1793, pg. 39-40.
         (2) Ib. pg. 39.
       (3) Walter William Skeat, An Etymological Dictionary of the English Language, The Clarendon Press, Oxford – New York, 1893, pg. 610.

OBOJENI OBLACI

 

 

 

 

 

 

 

 

Kad nebo progovori, čovjek zaćuti, a sve je počelo od jeseni 2012. godine (slike uvećaj klikom).

 

SNIJEG

Keltsko (gaelik) SNEACHD, SNEEHG (1) = SNEG (SNIG, SNIJEG).
................................
(1) Neil M'Alpine, A pronouncing Gaelic dictionary : to which is prefixed a concise but most comprehensive Gaelic grammar, Second Edition, Edinburgh, 1833, pg. 238.

AT, ATIS I SAT

 

         U grčkoj mitologiji vepar Atis (Ἄττις, gr.) ubija Adonisa. Kod Briga Atis je i bog vegetacije i omiljeni je sin Kibele, Velike Majke bogova. Brigijski Atis isto je što i sirijski Adonis. I njega ubija vepar, ali kao i Adonis i on umire da bi bi s proljeća vaskrsao (1).

 

         Sanskritsko at znači neprekidno kretanje. Sanskritsko iz, iza  je starješina, godspodar. Tako je sanskritsko at iz dalo Atis: At iz > Atiz > Atis.

 

        Od sanskritskog iza izvedeno je ime boginje Isis (Iset), ime keltskog boga Esus (Iesus, lat.) i grčko ime Isus. Srbsko sad (rasad, prisad) takođe je izvedeno je od at: s at > sat > sad = vrijeme rasta, ono što raste (svaki rast je kretanje).

 

         I riječ atom izvedena je od at: at-om. At  je vrijeme. Sanskritsko at je neprestano kretanje, dakle je at u bukvalnom značenju vrijeme.

 

 

 

        Sanskritsko om znaci jest, zaista, vaistinu, amin, te tako atom znaci vrijeme jest, jer ga održava kretanje čestica, a svako kretanje je vrijeme. Bez kretanja nema vremena, bez vremena nema kretanja, a bez i jednog i drugog nema atoma, tj. nema postojanja. I eto Božijeg Trojstva: kretanje, vrijeme, postojanje!

………………………
        (1) Sir James George Frazer, The Golden Bough: A Study in Magyc and Religion, first published 1890, Reprinted at Oxford University Press, New York, 1998, Chapter 34, pg. 346.

VEPAR I NERAST

Ubijanje vepra (lijevo je ilustracija iz Mirolavljevog jevanđelja, iznad gore je tračko božanstvo, a ispod motiv sa stećka iz Donje Zgošće kod Kaknja).

 

         Zanimljiva je priča o vepru među bogovima. U hindu religiji vedski bog Višnu uzeo je lik divljeg vepra Varahe (varaaha znači divlji vepar). Kada je demon Hiranjaksa (Hiranyaksha, en.) ukrao Zemlju, sakrio je Zemlju u nebesku pravodu. Višnu u liku vepra Varahe ubija Hiranjaksu i vraća Zemlju na njeno prvobitno mjesto.

 

         Pogledajmo sad sanskritska značenja imena Hiranjaksa: sanskritsko hiranna znaci sjeme, a  yakssa znaci duh. Tako razumijevamo da ime Hiranjaksa znači  duh sjemena. Varahino ubijanje Hiranjakse je ubijanje duha sjemena. Kako to može biti? Sjeme je živo sve dok ne trune, a kad bude "ubijeno" i počne da trune, iz njega krene klica novog života. Taj proces “ubijanja” sjemena i rađanja klice novog života je sezona proljeća, te je Hiranjaksa simbol zime, a vepar Varaha simbol proljeća.

 

         Sanskritsko vepa znači vibrirati, oscilirati. Godišnje sezone su oscilacije vremena. Svaki seksualni čin je niz vibracija i oscilacija tijela, a vepar je mužjak za priplodnju.

 

         Divlji vepar je zvijer i kao takav je simbol Velesa, a Veles je srbski prehrišćanski bog proljetne vegetacije. Na priloženim slikama su scene ubijanja vepra. To trački German ubija vepra, to slovenski Perun ubija Velesa i to je simbolika vremena kad prestaje množenje u prirodi i vegetacija prestaje da raste. Rast prelazi u nerast, sezona mrtvog vepra nerasta, tj. Velesa.

IMITIRANJE ILI...

 

Simboli mitraizma: Sunce i Mjesec na lučnim krajevima neba, a ispod u sredini luka oltarski dio gdje se prinosi žrtva (hram SPC).

SRBI DVOVJERCI (POLUVJERCI)

 

 

SRBI SU BILI I OSTALI DVOVJERCI KOJI SU U ZAKONIKU CARA DUŠANA ZVANI "POLUVERCI", OD RIMOKATOLIKA "PATARENI", A SAMI SEBE ZVALI SU KRSTJANIMA:

 

"9. О полувершима:

        И ако се нађе полуверац, који је узео хришћанку, ако усхте, да се крсти у хришћанство, а ако се не крсти, да му се узме жена и деца и да им се даде део куће, а он да се изагна." (Душанов законик, Члaн 9)

 

         "U Srbiji opet zvali su ih Babunima jer ih je najviše bilo oko planine Babune nad Prilepom u Maćedoniji, ili Poluvercima, jer su se dosta držali i Pravoslavlja. - Međutim, oni sami u Bosni i Hercegovini nazivahu se uvek samo Hrišćanima ili Krstjanima.” (Radoslav M. Grujić, Pravoslavna Srpska Crkva, Izdavačka knjižarnica Gece Kona, Beograd, 1921; II izdanje (reprint) Svetlost – Kalenić, Kragujevac, 1989, str. 38)

 

         Knjiga "Stećci, laž i bogumili" riječju i slikom argumentovano pokazuje i dokazuje da su Srbi bili i ostali dvovjerci ili poluvjerci krstjani. Knjizi nije cilj nekakva "podjela Srba", za sto se Autor okrivljuje iz Beograda, već istina o Srbima, te nikakvog nacionalnog ni vjerskog razloga za blokadu ove knjige nema. Nadam se da će to i beogradskim knjigo-ratnicima proraditi u glavama.