ISTINA O "HRISTOVOM MONOGRAMU" CHI-RHO

HORA (VRIJEME)

Oj, 'ora, 'ora, 'ora je,

Ustaj, mala, zora je,

Ustaj, mala, zora sviće,

Nahrani piliće! 

           (Srbska narodna pjesma)

    Kad smo raspoloženi, laki i veseli, kažemo da smo (H)ORNI, a kad smo neraspoloženi i depresivni, teški i sebi i drugima, tada govorimo da smo NE(H)ORNI. HORA ('ORA) je vrijeme, sat, ura, čas, pravi momenat. 

     Prehrišćanski Srbi imali su HORSA,  boga Sunčevog vremena. Stari Egipćani su istog boga zvali HORUS.  Na persijskom  jeziku SUNCE je HORŠID (XORŠID), U sanskritu HORA je URA, SAT VREMENA, ali je i pola zodijačkog kruga, a to je taman toliko koliko vidimo neba  iznad sebe. 

       U riječima HORS, HORUS, HORŠID i HORA jedan je te isti korijen: HOR-. Pogledajmo slova vinčanskog pisma iz knjige Radivoja Pešića "Vinčansko pismo i drugi gramatološki ogledi": 

U znaku HORA nalazimo markirana slova vinčanskog pisma: X, O, R, + . Dakle je taj znak sastavljen od slova XOR+ = XORA = HORA.

      Gdje prvo nalazimo znak HORE? Zvanično istorijski najstariji znak HORE nalazimo na novcu Ptolemeja III (Ptolemy III Euergetes) koji je iz grčke (?) dinastije Ptolemeja vladao Egiptom od 246 - 222. g. st. ere:

 

Znak HORE (samo bez kruga) na novcu Ptolemeja III (3. vijek st. ere). Zasto je ovdje ORAO? Pogledajmo: H-ORA-O (slike uvecaj klikom na iste)!

     Ptolemeji su u Egipat uveli kult SERAPISA. Otkud SERAPIS kod Ptolemeja? Od SURBANA iz zoroastranizma (Serapis u Egiptu je Sarapo u Baktriji). 

      Ko je bio BOG SURBAN ili, kako mu još ime pišu, ZURVAN? SURBAN  je bio BOG SUNCA, VLADAR SUNCA. Kažu da prvo zapisano pominjanje SURBANA počinje oko 13-12. SURBAN je i SERAPIS, jer sanskritsko SURATI, SUR znači VLAST, UPRAVA. Sanskritsko SURATI, SUR takodje znači SJAJ, a sanskritsko SURATI, SUR još znači VRHOVNA NADLJUDSKA MOĆ. Sanskritsko SURYA je SUNCE.  Sanskritsko APUSA znači VATRA. Od sanskritskog APUSA  je egipatska riječ APIS isto kao i filipinska riječ APOY što znači VATRA. Od sanskritskog SUR je isto kao i srbsko ZER, koje je preslo i SER, te je kombinacijom ovog SER i egipatskog APIS nastalo ime SER-APIS, tj. SERAPIS. Tako vidimo da je znak HORA posvecen SERAPISU, odnosno SURBANU, tj. ZURVANU iz zoroastranizma, a ZURVAN je niko drugi do AHURA MAZDA.

    Ko je AHURA MAZDA? AHURA MAZDA JE GOSPOD I NAJVIŠI DUH, SVJETLOST I MUDROST: sanskritsko AHURA znači  VATRA U STOMAKU, UNUTRAŠNJA VATRA, a na starosrbskom AHURA znači JESAM (AZ) HURA, tj. JESAM VRIJEME.

      A sta znači MAZDA? Riječ MAZDA oblikom je najbliža grčkoj riječi MAZA (μάζα)  što znači MASA, TIJESTO, LOPTA. I šta je VASELJENA do MASA MATERIJALNOG TIJESTA U OBLIKU KUGLE. I kažu etimolozi da MASA (MAZA)  najvjerovatnije potiče od pra-indo-evropskog korijena  *MAG. Pogledamo li u sanskrit, vidimo da  sanskritsko MAGGATE (MAGG)   znači KRETANJE, POMJERANJE, a latinsko MAGNIFICUS znači VELIČANSTVEN, UZVIŠEN. Svako KRETANJE u fizici povezano je sa VREMENOM, a SURBAN ili ZURVAN je BOG BESKONAČNOG VREMENA. Dakle AHURA MAZDA znači JESAM VRIJEME VASELJENE, i to je ujedno i BOG SURBAN. On je OSA SVIJETA (axis mundi) i BOG VREMENA, tj. BOG HORE.

      Hrišcansko predanje o tome da je car Konstantin Veliki sanjao ovaj znak pred odlučujuću bitku sa Makscentijem obična je izmišljotina i laž.

      

 

Ranohrišćanski "Hristov monogram" iz rimskih katakombi: i ovdje grčkim pismom piše XOPA (HORA), tj. VRIJEME. Desno je već iz rimskog zvaničnog hrišćanstva gdje su zamijenili mjesta slov O i A (da izgleda biblijski).

      Vrijeme svih religijskih (pa i hrišćanskih) laži ističe i prolazi, a istina Istine izlazi na vidjelo, jer Bog reče: "Kazaću skriveno od postanja svijeta."

VAJRA

     

Sumerski cilindar i božanstvo saa vajrom.

 

      VAJRA je gromovito vatreno oružje Indre, vedskog Boga nad bogovima. Sanskritska riječ VAJRA složena jod dvije riječi: VAJ-RA. Riječ VAJ (skraćeni oblik od "vajayati) znači TVRD, JAK. Riječ RA znači SUNCE, VATRA, OGANJ.

Indrina vajra

Sarmatski simboli kao uspomena na vajru (polovina vajre). Sastavljene polovine daju komletnu sliku ovog oružja.

 

Na ovoj masonskoj kecelji upotrijebljen je simbol polovine vajre za znak Jahina, jednog od stupova Solomonovog hrama (Boaz, drugi stup, obilježen je slovom B). Ova dva simbola skupa čine vajru.

Simbol vajre u Miroslavljevom jevanđelju (dva zajedno čine vajru).

Simbol vajre na prstenu nađenom u grobu pod stećkom kod Trebinja.

Dvije stilizovane perunike (ljiljani) čine vajru (motiv na stećku.

BOG JE JEDAN I NEPROMIJENLJIV, A ZVANIČNE VJERE SU IDEOLOGIJE VLADAJUĆE OLIGARHIJE

Bog sa četiri strane svijeta, četiri godišnja doba, četiri elementa ovog svijeta i i četiri kosmičke sile koje održavaju kosmos (vinčanska kultura).

 

Antropomorfni prikaz tame i svjetla, mraka i vatre, noći i dana, minusa i plusa, hladnog i toplog, zla i dobra... (vinčanska figurina i petroglif američkih Indijanaca).

 

Molitveno uvijek okrenuti istoku ka izlasku Sunca lijeva strana tijela simbolično pripada sjeveru, a kad sunce izlazi i kreće se sjeverno od nebeskog ekvatora, tad je doba proljeća i ljeta, doba radjanja, hrane, rasta i života. Zato je dijete prikazano kako sisa lijevu sisu (Vinča i Egipat).

 

Nekad smo je zvali  Danica i Vida, danas kažemo "Venera", a kako su je Vinčanci zvali, to ne znamo (lijevo). Da je često  volila pozirati u istoj pozi svjedoči  Ištar  sa desne strane (1000 god. st. ere, Sirija).

  

 

 

Solarni simboli na vinčanskoj figurini, petroglifi američkih Indijanaca i motivi na stećku.

 

Ljetni solsticij na oltarima proljeća i ljeta (Tripoljska kultura, lijevo i prekolumbovski indijanski petroglif  u Venecueli).

Isus Hrist kao Bog Sunca i vremena (šest prstiju jedne i šest druge ruke simboli su šest mjeseci boravka Sunca iznad i šest mjeseci ispod nebeskog ekvatora).

SRETENJE

     

Sretenje je dan simbol susreta zime i proljeća.

      Srbsko narodno vjerovanje je da se na SRETENJE (BOGOSRETENIJE) susreću zima i proljeće i ako tog dana bude padanja kažu da će zima biti duga, a ako bude sunčano onda će biti rano proljeće.

       Praznik SRETENJE u hrišćanskoj crkvi slavi se 2. februara julijanskog kalendara, 40. dan od Božića. Hrišćanska crkva govori da je SRETENJE uspomena na 40. dan od Hristovog rođenja kad je, kažu,  po Mojsijevom judejskom zakonu Bogorodica morala odnijeti Isusa u hram, posvetiti ga Bogu i radi svog očišćenja dati sveštenicima jagnje,  golupče ili grlicu da prinesu krvnu žrtvu na oltar. 

      Božić je 25. decembra julijanskog kalendara. Tog 25. decembra početkom hrišćanske ere bio je zimski solsticij i prvi dan zime. Tada su prehrišćanski Srbi slavili rodjenje Malog Boga Božića Svarožića, a hrišćanska crkva u taj dan postavila je rođenje Isusa Hrista. 

     E sad pogledajmo ovo: pošto se kroz julijanski kalendar svakih 128 godina Sunce pomijera za jedan dan unaprijed (na niži datum) danas zimski solsticij i prvi dan zime pada na 9. decembar julijanskog ili na 22. decembar gregorijanskog kalendara. Crkva je SRETENJE kao svoj praznik ozvaničila  sredinom 6. vijeka u vrijeme  rimskog cara Justinijana, kad se zimski solsticij sa 25. decembra već bio pomjerio na na peti dan ispred tog dana, sto znači da je sredinom 6. vijeka zimski solsticij i prvi dan zime bio 20. decembara julijanskog kalendara. Od dana tog zimskog solsticija 20. decembra do Sretenja 2. februara je 45 dana i u to vrijeme bila je to sredina zime, jer je tada od SRETENIJA do kraja zime preostajalo jos 45 dana (u naše vrijeme  45. dan od pocetka zime je 4. februar greg. ili 22. januar julij. kalendara). I kao dan sredine zime, vidimo da je i SRETENJE bio vremenski praznik srbskog prehrišćanskog kalendara. Pa se pitam: da li bi hrišćanstvo uopšte postalo da nije bilo srbske prehrišćanske vjere iz koje je hrišćanstvo kopirano?
       Ako uzmemo stari srbski prehrišćanski kalendar sa 4. februarom kao danom SRETENJA, pogledajmo kako danas stoje nebeske kalendarske prilike:

Današnji prirodni srbski kalendar: u sredini jeseni je MITROVDAN (žuta boja), u sredini zime je SRETENJE, u sredini proljeća je JURJEVDAN (zelena boja), u sredini ljeta je MIROROSNA MARIJA (crena boja). Treba napomenuti da se sa praznikom MIRONOSNA MARIJA zavrsava ciklus VREMENSKIH SVETACA.

      Iduće 2016. godine je Osmi vaseljenski sabor i prelazak ortodoksnih crkava na papski gregorijanski kalendar i sve ovo biće poništeno. Prirodna zbivanja srbskog narodnog kalendara opominju Srbe da ne odbacuju julijanski kalendar, jer im je BOŽJI ZNAK VREMENA.

STEĆCI KOD GRUŽE

U selu Zabojnica kod Gruže nalazi se staro groblje sa stećcima stubovima, oblikom sličnim stećcima u Rajačkim Pivnicama kod Negotina. Po svemu sudeći i ovi stećci su iz 19. vijeka. (Foto: Simon Zečević)

 

Nebesko drvo života sa godišnjim dobima (uvećaj sliku klikom na istu).

Solarni ravnokraki krst u dnu sa nebeskim drvetom života u vrhu stećka. Pozadi se vidi stećak na kojem su simboli obojen crvenom bojom. Crvena je boja Srba jos od vincanske kulture, jer su neki simboli na glinenim figurinama ove kulture takođe bojene crvenim.

 

Stilizovano Sunčevo nebesko drvo života stoji na duplom stepenastom simbolu Prazemlje sa dva svijeta (dvije stepenaste piramide). Ovaj simdol poznat je još od drevnog Egipta, a koristili su ga i prekolumbovski Indijanci Južne i Sjeverne Amerike. U centru krsta je romboidni simbol neba, nebeski hram Božjeg znanja, mudrosti i kreativnosti.  Sa svake strane iz centra krsta izbijaju po tri svjetlosne zrake kao simboli tri mjeseca svakog godišnjeg doba. Plavi kvadrati sa dijagonalom siboli su dva godisnja doba sa jedne i dva sa druge strane krsta. U dnu krsta su simboli Sunca kakve često srećemo na srednjevijekovnim stećcima. 

      Do sad smo vidjeli mnoštvo dokaza da su Srbi skoro do 20. vijeka čuvali dvovjernu krestjansku pravoslavnu vjeru, čuvali znanje i simbole svojih predaka od vremena praroditelja Noja, Jafeta,  Gomera, Torgame i Taura skoro sve do dana. Preživješe preci naši prehrišćani milenijume trpeći plemenske ratove, najezde hordi i svakakvih carskih i krstaških vojski, preživješe dvovjerni Srbi krestjani progone Nemanjića i Turaka i grčkih vladika u vrijeme Turaka, preživješe i strašne vatikanske genocide, a eto danas ih nestaje u bezbožnom i svakom zlu predanom nemanjićkom svetosavsko-grčkom papoekumenističkom svetosavlju. Biće svašta što još bilo nije!

SIMBOLI NA NIŠANIMA POKAZUJU PORIJEKLO BOŠNJAKA

Svetovidova podignuta desna ruka blagoslova (motiv na stećku). 

 

Koplje pokazuje podizanje Sunca ka Vidovdanu i Svetovidova ruka blagoslova (motiv na stećku nišanu). Majstor klesar se dosjetio kako pokazati element preislamske vjere pokojnika te je umjesto dlana samo stavio rozetu kao simbol Sunca).

      Po simbolima na srednjevijekovnim stećcima nišanima jasno je da su prvi muslimani u Bosni prethodno bili dvovjerni krestjani Srbi.

MALO KAMEN, MALO RIMSKA CIGLA

Gamzigrad (Felix Romuliana, 3. vijek): malo kamen, malo cigla (klikni na sliku radi veće rezolucije).

Gračanica (14. vijek). Kažu da je građena u srpsko - vizantijskom stilu, a ja bih to nazvao rimsko-srbski stil, jer je to upravo to što vidimo u zidovima  Feliks Romuliane. Plavim strelicama obilježeno je kamenje nekog rimskog objekta, pa me živo interesuje da li su i ove cigle uzidane u crkvu pravljene u 14. vijeku, ili su i one ukradene sa nekog obližnjeg preostalog rimskog objekta. Ne interesuje me zbog cigle, nego zbog istorijskog dokaza o lokalnom generacijskom prenošenju znanja pravljenja cigle od vremena Rimljana do srednjeg vijeka.

O KRAJU VREMENA OVOG SVIJETA

Vreme od 12.069,88167 završava od 2000-2070. godine hrišćanske ere (F-G, crvena boja).

“I da Gospod ne skrati dane niko ne bi ostao; ali izabranih radi, koje izabra, skratio je dane.” (Mar. 13,20)

            Sl.142. Mapa vremena od početka do kraja svijeta.

          A = početak stvaranja svijeta.

         AB = 540 godina petog dana stvaranja (6. vijek od početka stvaranja) svijeta kad je Bog Il (Bog Otac) stvorio čovjeka i ženu. Ljetni solsticij u ovo vrijeme bio je 1. septembra (crkvena Nova godina) računajući po julijanskom kalendaru.

          AC = 5718 godina od početka stvaranja svijeta kad su vanzemaljci stvorili Adama i Evu;

          BD = Ilindan (20. jul ili 2. avgust gregorijanskog kalendara): od vremena kad je Bog Il stvorio ljude 540 godina od početka stvaranja svijeta (6. vijek kao 6. dan stvaranja), kad je ljetni solsticij i prvi dan ljeta bio je 1. septembra julijanskog kalendara (crkvena Nova godina), od tog dana do Ilindana je 42 dana i ljetni solsticij na Ilindan bio je 5730 godina od vremena Božijeg stvaranja čovjeka i žene. Vrijeme  od 5730 godina je period poluraspada ugljenika-14 (C-14).

        DF = Od tog ljetnog solsticija na Ilindan do ljetnog solsticija i prvog dana ljeta 2000. godine hrišćanske ere, proteklo je novih 5730 godina i za ovo vrijeme ljetni solsticij se od Ilindana pomjerio za novih 42 dana: na 8. jun julijanskog, tj. na 21. jun gregorijanskog kalendara. Tako se Ilindan našao tačno na polovini vremena između vremena stvaranja ljudi  540. godine od početka stvaranja svijeta i 2000. godine hrišćanske ere kad je navršeno tačno12.000 godina od početka stvaranja svijeta.

          AE = 10.000 godina od početka stvaranja svijeta i početka hrišćanske ere. To je 9460 godina od Božijeg stvaranja ljudi (BE) i 4282 godine od vremena kad su vanzemaljci stvorili Adama i Evu (CE).

           AF = 12.000 godina

           FG = 2000-2070. godine (preobražaj svijeta i kraj vremena)

Detaljnije na: https://www.scribd.com/doc/202357632/Knjiga-Piramidina-Piramidino-otkrivenje