SVETI PETAR ISPLAŽENOG JEZIKA

Ikona krstjana dvoveraca, kameni reljef, 12. veka, crkva Presvete Bogorodice, Ston, Pelješac, Hrvatska. Foto: Goran Komar, Facebook, 8. 12. 2025.

U kamenom reljefu krstjanske ikone iz 12. veka u krstjanskoj crkvi Presete Bogorodice u Stonu na Pelješcu, kao delu područja Starog Huma, apostol Petar je predstavljen sa isplaženim jezikom. U drugoj polovini 12. veka Humskom zemljom vladao je krstjanin "bogumil" veliki knez Miroslav, brat Ste-fana Nemanje i šurjak krstjanina Kulina bana, vla-dara Bosne.

Nakon stupanju Stefana Prvovenčanog na kraljevski presto Raške i ozvaničenja Save Nemanjića za raš-kog arhiepiskopa, Stefan i Sava šalju jaku vojsku na krstjane Huma, masakriraju ih, što zarobe prodaju u roblje. Tada i crkvu u Stonu pretvaraju u manastir svoje romejske Ortodoksne vere.

Srpski krstjani nisu bili bogumili, nego dvoverci. Kao sljedbenike Sunca Rimokatolička crkva krstjane na-ziva patarenima po Apolonu Patareusu, bogu sunca sa kipom u čuvenom hramu u Patari. Naziv "bogu-mili" izmišljen je od bugarskih i srpskih arhijereja ro-mejske Ortodoksne crkve. U svom Zakonopravilu Sava Nemanjić koristi i naziv "babuni" po slaven-skim idolima "babama".

Iako su krštavani po pravoslavnom obredu, srpski krstjani nisu se odricali glavnih verovanja, običaja i solarne ikonografije svoje stare vere, te su tako za-držali idole Sunca, sunčanih bogova i božanstava sa prikazima isplaženih jezika. Tako su i Petra sma-trali svojim starim božanstvom Sunca i uoči njego-vog dana 29. juna starog kalendara (12. jul gregor. kal.) palili su vatrene lile.

Dvoverje krstjana svedoče stećci sa prikazima an-tropomorfnog Sunca u liku Svetovida, Peruna, Sva-roga, Svarožića i drugih sunčanih božanstava ispla-ženog jezika. Čak su i likovi Isusa Hrista i Bogo-rodice na par stećaka prikazani sa isplaženim je-zicima, dakle su i njih smatrali božanstvima Sunca (u prilogu: stećak u Vidoštaku, Stolac, Đuro Basler, Umjetničko blago BiH, Sarajevo, 1987; groblje u okolini Danilovgrada u Crnoj Gori; fotografija: Milo Miško Đukić, Facebook, 23. 10. 2024).

Izvorni naziv crkve krstjana je CRKVA KRESTJANA i naziv potiče iz rane apostolske crkve u maloazij-skoj Galatiji. Svjedoci tome su tamnoši nadgrobnici onog vremena i Novi zavet u rukopisu Sinajskog ko-deksa iz kojeg ovde navodima par reči kao primera (Dela 11,26; 1. Petrova 11,16). U Sinajskom kodek-su piše ΧΡΗCΤΙΑΝOΥ = CHRESTIANI = KRESTI-ANI. KRES je jedan od starih srpskih sinonima za VATRA. U narodu HRIST je bio KREST (ekavski) i KRIST (ikavski). Dakle, ovako originalno u Novom zavetu treba da piše, jer je tako pisano od početka osnivanja crkve:

"I oni se celu godinu sastajaše ondje s crkvom, i učiše mnogi narod; i najpre u Antiohiji nazvaše uče-nike krestjanima." (Dela 11,26)

"A ako li kao krestjanin, neka se ne stidi, već neka slavi Boga u ovom događaju." (1. Petrova 4,16)

Nemojmo zaboraviti da su u Galatiji živeli Frizi, na Balkanu i u Evropi odranije poznati kao tračanski Brigi.

Pošto su Grci i Vatikan preko svetosavske crkve Nemanjića postali gospodari duha i uma Srba, riječ KRESTJANI je izbrisana iz srpskog jezika, ali u narodu traju i dan-danas pod lažnim jezuitskim ime-nom "SVETOSAVSKI PRAVOSLAVCI".