ZVORNIK

Zvornik

 

        Neko je nekad poturio priču u narod kako je Zvornik dobio ime po nekom velikom zvoniku crkve u tvrđavi na vrhu brda. Zvono sa zvonika čuje se daleko, a ljudska glupost još dalje.

 

         Ime ZVORNIK nastalo je od SVORNIK, a SVORNIK je od SVOR. Šta je SVOR? U Češkoj postoji naselje SVOR, a ime je dobilo po KAMENU, po STIJENI: češko SVOR (eng. mica schist, rus. слюдяные сланцы, njem. Glimmerschiefer) je KAMEN, STIJENA, u geološkom smislu
vrsta MINERALA. Češko "svoroný-kameň = krystalizované vápno, sádra," (1), tj. kristalizovani krečnjak, sedra ili SIGA. Pogledajmo ovaj citat sa Vikipedije:

 

         "Najstariji poznati stanovnici u zvorničkom kraju, prema istorijskim izvorima, bili su Skordisci, narod keltskog porijekla. Početkom 1. vijeka nove ere Balkansko poluostrvo ušlo je u sastav Rimskog carstva, kada je uspostavljena i rimska vlast i na ovim prostorima. Dokazano je da su Skordisci prihvatili rimsku vlast i da su joj kasnije pomagali u gašenju ustanka što su ih vodili Iliri protiv rimskog okupatora.

         Jedno od najbogatijih nalazišta do sada (rimskih) je selo Dardagani uz put Zvornik — Sapna. Godine 1960. u kamenolomu „Sige“ nađeni su tragovi ranijeg rimskog kamenoloma. Ovdje su nađeni komadi keramike, tri rimska sarkofaga, četri novčića i jedan kasnoantički grob iz 4. vijeka. Najvrijedni nalaz sa ovog mjesta je spomenik ." (Zvornik, Bикипeдиja, Cлoбoднa eнциклoпeдиja)

Kod Zvornika je kamenolom SIGE, a češko "svoroný-kameň" je SIGA. Češko SVORNOST = (eng. UNITY) = JEDINSTVO, SJEDINJENJE, SBORNOST, SABORNOST, ZBOR (to je proces postanka SIGE, a SIGA je SVOR). Simbolika čvrstine tog jedinstva u narodu je ZBOR. Dakle je i današnje srbsko ZBOR izvedeno od starijeg keltskog SVOR.

 

         Stari Zvornik bio je na STIJENI, a stijena je SVOR i tako je ime SVORNIK, grad Kelta Skordića, prelaskom bezvučnog S u zvučno Z, vremenom postao ZVORNIK.

.............................
         (1) Archiv pro lexikografii a dialektologii, Číslo I, V Praze, Nákladem České akademie císaře Františka Josefa pro vědi, slovesnost, a umění, 1896, st. 396.